نواب اربعه چه وظایفی داشته‌اند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::*'''[[پاسخ‌گویی به شبهات اعتقادی]] و سؤالات فقهی''': از [[وظایف]] مهم [[نایبان]]، دریافت سؤالات [[مردم]] و انتقال آن‌ها به محضر [[امام]] و نیز رساندن پاسخ کتبی و گاهی شفاهی<ref>گاهی نایبان خاص در گفت‌وگوها و مناظره‌ها، محتوای استدلال خود را از [[امام مهدی]] {{ع}} گرفته و ابلاغ می‌کردند. الغیبه، طوسی، ص ۲۹۳.</ref> آن [[حضرت]] به [[شیعیان]] بود که مجموعه آن‌ها در ضمن [[توقیعات]] [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} در کتاب‌های روایی [[شیعه]] گرد آمده است<ref>کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۴۸۲؛ الغیبة، شیخ طوسی، ص ۲۸۱؛ بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۱۵۰.</ref>. از معروف‌ترین [[توقیعات]]، پاسخ‌های [[امام]] به سؤالات [[اسحاق بن یعقوب]] است که در ضمن آن، [[شیعیان]] را در مسائل پیش آمده به فقهای [[شیعه]] ارجاع می‌دهد.<ref>الغیبة، طوسی، ص ۲۹۲.</ref>.

::::::*'''دریافت [[وجوه شرعی]] متعلق به [[امام]]''': پیش از [[غیبت صغرا]] و در زمان [[امامان]] گذشته، از کارهای مهم [[وکیلان]]، دریافت وجود شرعی [[شیعیان]] و تحویل آن به [[امام مهدی|امام زمان]]بود. [[نایبان خاص]] [[امام مهدی]] {{ع}} نیز در راستانی این [[وظیفه]]، [[اموال]] [[شیعیان]] را به [[امام]] [[غایب]] می‌رساندند یا به [[دستور]] آن [[حضرت]] در مواردی [[مصرف]] می‌کردند. [[امام مهدی]] {{ع}} در جریانِ سفر هیئتی از [[شیعیان]] قمی به [[سامرا]] که همزمان با [[شهادت]] [[امام عسکری|امام حسن عسکری]]{{ع}} و خاکسپاری آن [[حضرت]] بود، به ایشان [[دستور]] داد که از این ‌پس [[اموال]] [[امام]] را به [[نایبان]] ایشان در [[بغداد]] تحویل دهند.<ref>کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۴۷۶، ح ۲۶.</ref>»<ref>[[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۲ (کتاب)|معارف و عقاید ۵ ج۲]]، ص۲۰۲، ۲۰۴.</ref>.

{{پاسخ پرسش  

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۲. حجت الاسلام و المسلمین سلیمیان؛

:::::*'''گرفتن [[اموال]] متعلق به [[امام]] و [[مصرف]] آن در موارد لازم‌''': هرکدام از [[نواب خاص]] [[امام]]، در دوران [[سفارت]] خود، وجوه و [[اموال]] متعلق به [[حضرت]] را تحویل می‌گرفت و در مواردی که [[امام]] [[دستور]] می‌داد، [[مصرف]] می‌کرد»<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۲ (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ص ۸۵-۹۰.</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص ۴۵۱ - ۴۵۴.</ref>.

{{پاسخ پرسش  

:::::#'''[[مبارزه]] با [[وکلای خائن]]''': گاهی برخی از [[وکلا]] [[منحرف]] می‌شدند و از [[وظایف]] اصلی خود عدول می‌کردند. در این صورت مشکلاتی را برای سازمان مخفی [[وکالت]] به وجود می‌آوردند، و گاهی [[وجوه شرعی]] را نزد خود نگه می‌داشتند، در این صورت [[نواب اربعه]] هر کدام به نوبه خود [[مسئولیت]] داشتند تا با آن [[وکیل]] خائن [[مبارزه]] کنند.

:::::#'''[[آماده سازی مردم]] برای پذیرش [[غیبت کبرا]]''': این [[وظیفه]] بیش از همه بر دوش [[ابوالحسن علی بن محمد سمری]] [[آخرین سفیر]] [[امام مهدی]] {{ع}} سنگینی داشت. از این رو [[امام مهدی]] {{ع}} از راه [[اعجاز]] به او کمک کرد و شش روز قبل از مرگش توقیعی صادر نمود و زمان دقیق [[وفات]] وی را بیان داشت تا اینکه [[حجت]] بر همگان تمام شود و اذهان، آماده پذیرش دوره دیگری از [[غیبت]] آن [[حضرت]] باشد»<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]، ص ۳۵۴.</ref>.

{{پاسخ پرسش  

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۴. آقای تونه‌ای (پژوهشگر معارف مهدویت)؛

:::::#پاسخ‌گویی به سؤالات فقهی و مشکلات عقیدتی [[مردم]]

:::::#[[مبارزه]] با [[مدعیان دروغین نیابت]]<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۷۴۱.</ref>.

{{پاسخ پرسش  

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۵. پژوهشگران مؤسسه آینده روشن؛

::::::در مواردی امکان داشت برخی از [[وکلا]] به [[ملاقات]] [[امام زمان]] {{ع}} شرفیاب شوند. چنان که [[محمد بن احمد قطّان]]، از وکلای [[ابوجعفر]]، [[نایب دوم]]، به [[ملاقات]] آن [[حضرت]] نائل شد<ref>همان، ج۱، ص۴۴۲</ref>. ولی این ملاقات‌های بسیار نادر، به هیچ وجه به معنای ارتباط مستقیم آنان با [[امام]] نبود، بلکه معمولاً با اشراف [[نایب خاص]] انجام می‌گرفت. به [[روایت]] [[احمد بن مقیل قمی]]، [[ابو جعفر]] دَه [[وکیل]] در [[بغداد]] داشت که نزدیک‌ترین آن‌ها به وی، [[حسین بن روح]] بود که بعدها به عنوان [[نایب سوم]] از جانب [[امام مهدی|حضرت ولی عصر]] {{ع}} تعیین شد.

::::::در ضمن و کلایی در [[اهواز]]، سامراء، [[مصر]]، [[حجاز]]، [[یمن]] و نیز در مناطقی از [[ایران]] مانند [[خراسان]]، [[ری]]، [[قم]] و ... بودند که [[اخبار]] آن‌ها به طور جسته و گریخته درباره مسائل و موضوعات دیگری در [[کتاب الغیبة]] [[طوسی]] و [[کمال الدین]] [[صدوق]] آمده است<ref>حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، رسول جعفریان، ص۵۸۸ - ۵۸۹</ref>»<ref>[[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]، ص ۲۱۴.</ref>.

{{پاسخ پرسش  

::::##'''[[پاسخ‌گویی به شبهات اعتقادی]] و سؤالات فقهی:''' از [[وظایف]] مهم [[نایبان]]، دریافت سؤالات [[مردم]] و انتقال آن‌ها به محضر [[امام]] و نیز رساندن پاسخ کتبی و گاهی شفاهی<ref> نایبان خاص در گفت‌وگوها و مناظره‌ها، محتوای استدلال خود را از [[امام مهدی]]{{ع}} گرفته و ابلاغ می‌کردند. غیبت طوسی، ص ۲۹۳.</ref> آن [[حضرت]] به [[شیعیان]] بود که مجموعه‌ آن‌ها در ضمن [[توقیعات]] [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} در کتاب‌هایی روایی [[شیعه]] گرد آمده است.<ref> کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲؛ [[غیبت]] طوسی؛ احتجاج، طبرسی، ج ۲؛ بحر الانوار، ج ۵۳.</ref> از معروف‌ترین [[توقیعات]]، پاسخ‌های [[امام]] به سؤالات [[اسحاق بن یعقوب]] است که در ضمن آن، شیوۀ بهره‌مندی از [[برکات]] [[امام]] در زمان [[غیبت]] با این عبارت آمده است:{{عربی|" وَ أَمَّا وَجْهُ‏ الِانْتِفَاعِ‏ بِي‏ فِي‏ غَيْبَتِي‏ فَكَالانْتِفَاعِ‏ بِالشَّمْسِ‏ إِذَا غَيَّبَتْهَا عَنِ‏ الْأَبْصَارِ السَّحَاب‏‏‏ "}}<ref>و اما چگونگی بهره‌مندی از من در زمان غیبت‌ام، مانند بهره‌گیری از خورشید است، زمانی که ابرها آن را از دیدگان نهان کنند؛ غیبت طوسی، ص ۲۹۲.</ref>. نیز در همین [[توقیع]] است که [[امام]]، [[شیعیان]] را در مسائل پیش آمده به فقهای [[شیعه]] ارجاع می‌دهد.

::::##'''دریافت [[وجوه شرعی]] متعلق به [[امام]]:''' پیش از [[غیبت صغرا]] و در زمان [[امامان]] گذشته، از کارهای مهم [[وکیلان]]، دریافت وجود شرعی [[شیعیان]] و تحویل آن به [[امام]] هر زمان بود. [[نایبان خاص]] [[امام مهدی]]{{ع}} نیز در راستای این [[وظیفه]]، [[اموال]] [[شیعیان]] را به [[امام غایب]] می‌رساندند یا به [[دستور]] آن [[حضرت]] در مواردی [[مصرف]] می‌کردند. [[امام مهدی]]{{ع}} در جریانِ سفر هیئتی از [[شیعیان]] قمی به [[سامرا]] که همزمان با [[شهادت]] [[امام عسکری|امام حسن عسکری]]{{ع}} و خاکسپاری آن [[حضرت]] بود، به ایشان [[دستور]] داد که از این پس [[اموال]] [[امام]] را به [[نایبان]] ایشان در [[بغداد]] تحویل دهند.<ref> کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، باب ۴۳، ص ۴۷۶، ح ۲۶.</ref>»<ref>[[محمد امین بالادستان|بالادستان، محمد امین]]؛ [[محمد مهدی حائری‌‎پور|حائری‌‎پور، محمد مهدی]]؛ [[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]، [[نگین آفرینش ج۲ (کتاب)|نگین آفرینش]]، ج۲، ص ۸۶ - ۸۸.</ref>.

== پرسش‌های وابسته ==