ویژگی‌های حکومت امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::#'''[[تقویت توان علمی]]:''' تقویت توان علمی‌ [[جامعه]] از جمله برنامه‌های [[حکومت]] مهدوی است. [[منتظران]] [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} باید عاشق [[علم]] و [[دانش]] و در تمام رشته‌های علمی‌ ممتاز باشند. قَالَ الصَّادِقُ {{ع}}: "مجموعه [[علوم]] بیست وهفت حرف است که تاکنون فقط دوحرف آن به وسیله [[انبیا]] الهی شناخته شده است؛ در نتیجه هنگامی‌ که [[قائم آل محمد]] [[قیام]] کند بیست وپنج باب دیگر از [[علوم]] به [[برکت]] او شناخته خواهد شد و در میان [[مردم]] گسترش خواهد یافت و [[جامعه]] از مجموعه بیست وهفت حرف [[علم]] [[آگاهی]] خواهد داشت"<ref>{{عربی|" الْعِلْمُ‏ سَبْعَةٌ وَ عِشْرُونَ‏ حَرْفاً فَجَمِيعُ‏ مَا جَاءَتْ‏ بِهِ‏ الرُّسُلُ‏ حَرْفَانِ‏ فَلَمْ‏ يَعْرِفِ‏ النَّاسُ‏ حَتَّى‏ الْيَوْمِ‏ غَيْرَ الْحَرْفَيْنِ‏ فَإِذَا قَامَ‏ قَائِمُنَا أَخْرَجَ‏ الْخَمْسَةَ وَ الْعِشْرِينَ‏ حَرْفاً فَبَثَّهَا فِي‏ النَّاسِ‏ وَ ضَمَّ إِلَيْهَا الْحَرْفَيْنِ حَتَّى يَبُثَّهَا سَبْعَةً وَ عِشْرِينَ حَرْفاً‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۶.</ref>. قَالَ الْبَاقِرُ{{ع}} : "گوئی می‌بینم که [[دین]]  در میان خونی که برایش ریخته می‌شود، در حرکت است و دست و پا می‌زند و هیچ شخصی نمی‌تواند آن را برای شما باز گرداند، مگر مردی از ما [[اهل بیت]] که در هنگام [[امامت]] او هر سال دو بار بر شما [[بخشش]] خواهد شد و در هر ماه دو نوع روزی بر شما خواهد رسید و در [[دوران ظهور]] اوست که [[حکمت]] به شما داده خواهد شد تا آنجا که زن در خانه خود نشسته و در اثر افزایش بینش و [[بصیرت]] [[دین]]ی [[جامعه]] و گسترش [[معارف]] اسلامی‌ بر اساس [[کتاب خدا]] و سنّت [[رسول خدا]] [[قضاوت]] خواهد کرد"<ref>{{عربی|" كَأَنَّنِي‏ بِدِينِكُمْ‏ هَذَا لَا يَزَالُ‏ مُتَخَضْخِضاً يَفْحَصُ‏ بِدَمِهِ‏ ثُمَّ لَا يَرُدُّهُ عَلَيْكُمْ إِلَّا رَجُلٌ مِنَّا أَهْلَ الْبَيْتِ فَيُعْطِيكُمْ فِي السَّنَةِ عَطَاءَيْنِ وَ يَرْزُقُكُمْ فِي الشَّهْرِ رِزْقَيْنِ وَ تُؤْتَوْنَ الْحِكْمَةَ فِي زَمَانِهِ حَتَّى إِنَّ الْمَرْأَةَ لَتَقْضِي فِي بَيْتِهَا بِكِتَابِ اللَّهِ تَعَالَى وَ سُنَّةِ رَسُولِ اللَّهِ {{ص‏}}‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ غیبت نعمانی، ص ۲۳۸.</ref>. [[پیشرفت]] [[علم]] در زمان حضرت [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} به اندازه‌ای است که زنان در خانه‌ها بر اساس [[قرآن]] و [[حدیث]] [[قضاوت]] می‌کنند.

::::#'''[[مقاومت]] و [[تلاش]]:''' از [[امام باقر]]{{ع}} سؤال کردند که آیا با [[ظهور مهدی]] کارها خود به خود درست می‌شود؟ فرمود: "اگر چنین بود پیشانی [[پیامبر]]{{صل}} نمی‌شکافت و دندانش نمی‌شکست" <ref>{{عربی|" وَ الَّذِي‏ نَفْسِي‏ بِيَدِهِ‏ حَتَّى‏ نَمْسَحَ‏ نَحْنُ‏ وَ أَنْتُمُ‏ الْعَرَقَ‏ وَ الْعَلَقَ‏ ثُمَ‏ مَسَحَ‏ جَبْهَتَهُ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ غیبت نعمانی، ص ۲۸۴.</ref>. از این [[حدیث]] چنین برمی‌آید که استقرار [[حاکمیت]] مهدوی حتی با [[ظهور]] آن حضرت به تلاش و کوشش نیاز دارد»<ref>[[محسن قرائتی|قرائتی، محسن]]، [[جهت‌نما (کتاب)|جهت‌نما]]، ص ۱۱۲ - ۱۱۶.</ref>.

{{پاسخ پرسش  

:::::#'''توجه کامل به [[اماکن مقدسه]] و توسعه [[شهرها]] و بهداشت‌:''' از آنجا که [[اماکن مقدسه]] مانند [[مسجد]] و ... پایگاه مرکزی برای [[عبادت]] و [[تعلیم و تعلم]] در جهت [[تکامل]] [[نفوس]] است، [[امام]] [[قائم]] {{ع}} در این جهت نیز توجه خاص دارد، به طوری که [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: "وقتی [[قائم]]{{ع}} ما [[ظهور]] کند، در [[پشت کوفه]] مسجدی می‌سازد که هزار در دارد، و خانه‌های [[کوفه]] به دو نهر [[کربلا]] متصل می‌گردد"<ref>اثبات الهداة، ج ۷ ص ۱۰۹؛ بحار الانوار، ج ۵۲ ص ۳۳۰؛ کشف الغمه، ج ۳ ص ۳۶۱.</ref>. ایجاد [[مسجد]] بزرگی در [[پشت کوفه]] (صحرای [[نجف]]) در روایتی از [[امام باقر]]{{ع}} [[نقل]] شده، که [[پیامبر خاتم|پیامبر خدا ]]{{صل}} فرمود: "گویا [[حسنی‌]]<ref>منظور، سید حسنی است که شرح قیام او را قبلا ذکر کردیم.</ref> را (در [[کوفه]]) با [[حسینی]] (ظاهرا منظور [[امام]] [[قائم]] {{ع}} است) می‌بینم که [[حسنی]] با یارانش با [[حسینی]] [[بیعت]] می‌کنند و در اطراف آن حضرت هستند، تا در [[جمعه]] دوم [[مردم]] گویند [[نماز]] پشت سر [[امام]] [[قائم]] {{ع}} مساوی با [[نماز]] پشت سر [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} است، اما بر اثر کثرت جمعیت در [[مسجد کوفه]] جا پیدا نمی‌شود. [[امام]]{{ع}} به [[پشت کوفه]] رفته و خط [[مسجد]] بزرگی را می‌کشد که آن [[مسجد]] هزار در دارد، تا مصلای بزرگ و فراگیر برای همه جمعیت باشد"<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۰.</ref>. در نوسازی و شهرسازی، خانه‌های [[کوفه]] به خانه‌های [[کربلا]] متصل می‌شوند<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۷.</ref>. [[امام باقر]]{{ع}} فرمود: "وقتی [[قائم]] {{ع}} [[قیام]] کند، به [[کوفه]] می‌رود و چهار [[مسجد]] را در آنجا ویران می‌نماید. هر مسجدی که مشرف بر خانه‌های [[مردم]] باشد<ref>گویا منظور چهار مسجدی است که دشمنان [[اهل بیت]]{{عم}} هریک از آن را برای تشویق به نام یکی از دشمنان یا شرکت کنندگان در خون [[امام حسین]]{{ع}} ساختند که عبارتند از: مسجد ثقیف (به نام مغیرة بن شعبه ثقفی) و مسجد اشعث (به نام اشعث بن قیس، سرکرده منافقین) و مسجد جریر (به نام جریر بن عبد الله، مخالف امام علی {{ع}}) و مسجد سماک (به نام سماک بن مخزمه اسدی، که از فرمانروایان جنگ صفین است)؛ تهذیب، ج ۲، ص ۲۵۰.</ref> ویران می‌کند، راه‌ها را وسیع می‌نماید". به این ترتیب می‌بینیم حتی اگر [[مسجد]] [[هدف]] غیر اسلامی داشت، ویران می‌شود. آری هر مانعی را که در راه‌ها است، از میان برمی‌دارد و عوامل ناپاکی، نادرستی و حتی ناودان‌هایی را که موجب این کثافت‌ها می‌شوند از بین می‌برد، هر بدعتی را نابود و هر [[سنت]] [[نیکی]] را [[احیا]] می‌سازد، [[قسطنطنیه]] (واقع در [[ترکیه]]) و کوه‌های [[گیلان]] و چین را [[فتح]] می‌کند ...<ref>اعلام الوری، ص ۴۳۲؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۹.</ref>. جالب اینکه، در این عصر درخشان، امکانات یک فرد [[صالح]] و [[مؤمن]]، پرنده را از هوا فرود می‌آورد و او آن را ذبح کرده و می‌پزد و از گوشتش بهره‌مند می‌شود<ref>اثبات الهداة، ج ۷، ص ۱۴۶.</ref>. در میان این امور، آنچه که بسیار مهم است و امور دیگر مقدمه و وسیله آن است، تکمیل [[نفوس]] و بالا بردن سطح معلومات و معنویات است، که [[هدف]] تمام [[پیامبر]]ان و [[اولیای الهی]] همین بوده است. (البته در پرتو تکمیل [[نفوس]]، سایر مواهب مادی نیز به دست می‌آید). ما وقتی که [[آیه]] ۵ سوره قصص {{متن قرآن|وَنُرِيدُ أَن نَّمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الأَرْضِ...}} را که در مورد [[حکومت]] حضرت [[ولی عصر]]{{ع}} می‌باشد، تحت [[مطالعه]] قرار می‌دهیم، واژه [[مستضعف]] را در [[روایات]] [[امامان]]{{عم}} می‌نگریم، می‌بینیم بیشتر [[روایات]]، [[مستضعف]] را به معنی [[کم‌عقل]]، [[کم‌سواد]]، [[هدایت]] نشده، بی‌خبر از [[قرآن]] و [[ناتوانی]] در [[فکر]] و [[شناخت]] گرفته‌اند<ref>این روایات در معانی الاخبار، ص ۲۰۰ به بعد آمده است.</ref>. [[امام باقر]]{{ع}} در معنی [[مستضعف]] فرمود: "آنان‌که چاره‌ای ندارند و به راه [[هدف]]، [[هدایت]] نمی‌یابند، [[توانایی]] تشخیص تزویر [[کفر]] را ندارند و راهی به [[هدایت]] نبرده‌اند، مادام که [[ایمان]] نیاورده‌اند، آنها نه [[کافر]] و نه [[مؤمن]] هستند"<ref>{{عربی|" الَّذِينَ‏ لَا يَجِدُونَ‏ حِيلَةً وَ لا يَهْتَدُونَ‏ سَبِيلًا لا يَسْتَطِيعُونَ حِيلَةً فَيَدْخُلُوا فِي الْكُفْرِ وَ لا يَهْتَدُونَ‏ فَيَدْخُلُوا فِي الْإِيمَانِ فَلَيْسَ هُمْ مِنَ الْكُفْرِ وَ الْإِيمَانِ فِي شَيْ‏ءٍ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ معانی الاخبار، ص ۲۰۳.</ref>

::::::نتیجه می‌گیریم که اهم [[هدف]] [[امام]] [[قائم]] {{ع}} تکمیل [[نفوس]] و [[آگاه]] کردن [[مردم]] و خط دادن به آنها و [[هدایت]] کامل معنوی و علمی آنها و [[نجات]] دادن آنها از [[استضعاف]] در جهت معنی و [[فکر]] و [[اندیشه]] است»<ref>[[ محمد محمدی اشتهاردی|محمدی اشتهاردی، محمد]]، [[حضرت مهدی فروغ تابان ولایت (کتاب)|حضرت مهدی فروغ تابان ولایت]]، ص ۱۷۹-۱۸۷.</ref>.

{{پاسخ پرسش  

::::#[[حکومت]] واحد جهانی که تنها به دست آن حضرت است که [[حکومت]] واحد جهانی تشکیل می‌شود و دیگران اگر هم بخواهند توان تشکیل [[حکومت]] واحد جهانی را نخواهند داشت.  

::::#[[عدل]] جهانی [[حضرت مهدی]] است، که تنها در جامعه‌ای که او تشکیل می‌دهد و خود در رأس آن قرار دارد و تنها به قانون الهی عمل می‌شود، [[عدل]] با تمام ابعادش پیاده و عمل می‌شود، لذا چنانکه [[حکومت]] او جهانی است، [[عدل]] او نیز گسترده و جهانی است و در [[روایات]] وارده به این شاخصه بیشتر توجه شده و مکرر فرموده‌اند که: ({{عربی|"يَمْلَأُ اللَّهُ‏ الْأَرْضَ‏ قِسْطاً وَ عَدْلًا"}}). اینک به برخی [[روایات]] در این مورد اشاره می‌کنیم: [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} فرمود: "مژده می‌دهم شما را به [[مهدی]] که او در [[امت]] من، به هنگام [[اختلاف]] و سختی‌ها برانگیخته می‌شود، پس [[زمین]] را پر از [[قسط]] و [[عدل]] می‌‌سازد همانطوری که از [[جور]] و [[ستم]] پر شده باشد. ساکنان [[آسمان]] و [[زمین]] از او [[راضی]] می‌شوند، و [[مال]] را در بین [[مردم]] به طور مساوی تقسیم می‌نماید و [[خدا]] دل‌های [[امت محمد]]{{صل}} را از [[بی‌نیازی]] پر می‌کند و همه را [[عدل]] را [[عدل]] او فرا می‌گیرد"<ref> {{عربی|"أُبَشِّرُكُمْ بِالْمَهْدِيِّ يَمْلَأُ الأَرْضَ قِسْطاً كَمَا مُلِئَتْ جَوْراً و ظُلْماً يَرْضَى عَنْهُ سُكَّانُ السَّمَاءِ وَ الأْرْضِ يُقْسِّمُ الْمَالَ صَحاحاً فَقَالَ رَجُلٌ مَا مَعْنَى صَحَاحاً؟ قالَ: بِالسَّوِيَّةِ بَيْنَ النَّاسِ وَ يَمْلَأُ قُلُوبَ اُمَّةِ مُحَمَّدٍ {{صل}} غِنًى وَ يَسَعُهُمْ عَدْلُهُ..."}}؛ منتخب الاثر، ص ۱۴۷.</ref>؛ در [[روایت]] دیگر فرموده است: "بیرون میأید مردی از [[اهل بیت]] من که اسمش اسم من و خلقش خلق من است پس [[زمین]] را از [[عدل و قسط]] پر می‌کند، چنانکه از [[جور]] و [[ظلم]] پر شده باشد"<ref>{{عربی|"يَخْرُجُ‏ رَجُلٌ‏ مِنْ‏ أَهْلِ‏ بَيْتِي‏ يُوَاطِئُ‏ اسْمُهُ اسْمِي وَ خَلْقُهُ خَلْقِي يَمْلَأُهَا قِسْطاً وَ عَدْلًا"}}؛ منتخب الاثر، ص ۱۷۹.</ref>؛ در [[حدیث]] دیگر فرموده است: "اگر از [[دنیا]] باقی نماند، مگر یک روز، [[خداوند]] آن روز را طولانی گرداند، تا مردی از [[فرزندان]] من بیرون آید و ظاهر شود، پس [[دنیا]] را پر [[عدل و قسط]] نماید، چنانکه از [[جور]] و [[ستم]] پر شده باشد"<ref>{{عربی|"لَوْ لَمْ‏ يَبْقَ‏ مِنَ‏ الدُّنْيَا إِلَّا يَوْمٌ‏ وَاحِدٌ لَطَوَّلَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ ذَلِكَ الْيَوْمَ حَتَّى يَخْرُجَ رَجُلٌ مِنْ وُلْدِي فَيَمْلَأَهَا عَدْلًا وَ قِسْطاً كَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً"}}</ref> به هر حال، [[روایات]] در گسترش [[عدل]] در [[حکومت]] [[حضرت مهدی]] چنان زیاد است که همه جا را فراگیرد و احدی بر دیگری [[ستم]] نکند. ما را همین چند [[حدیث]] در این مختصر کافی است. اهل تحقیق می‌توانند به کتاب‌هایی از قبیل بحارالأنوار مجلسی و منتخب الأثر صافی و اثبات الهدی و... مراجعه نمایند»<ref>[[حبیب‌الله طاهری|طاهری، حبیب‌الله]]، [[سیمای آفتاب (کتاب)|سیمای آفتاب]]، ص ۳۳۳ - ۳۳۴.</ref>.

{{پاسخ پرسش  

:::::#[[حکومت]] آن حضرت بر منبای [[اسلام]]، [[قرآن]] و [[دین]] است. [[حضرت مهدی]] {{ع}} [[احیاگر]] [[اسلام ناب]] محمدی {{صل}} خواهند بود و همه‌ ارزش‌های از دست رفته و [[حدود]] تعطیل شده را به [[اجرا]] می‌گذارند. {{عربی|"اللَّهُمَّ إِنَّا نَرْغَبُ‌ إِلَيْكَ‌ فِي‌ دَوْلَةٍ كَرِيمَةٍ تُعِزُّ بِهَا الْإِسْلَامَ وَ أَهْلَهُ وَ تُذِلُّ بِهَا النِّفَاقَ وَ أَهْلَهُ"}}<ref>دعای افتتاح؛ کافی، ج ۳، ص ۴۲۴.</ref>؛ خداوندا! ما به تو [[امید]] بسته‌ایم که در [[دولت کریمه]]، [[اسلام]] را عزیز و [[نفاق]] را خوار گردانی.  

:::::#[[اجرای عدالت]] از ویژگی‌های بارز [[حکومت مهدی]] {{ع}} است؛ به گونه‌ای که در عالم نظیرش یافت نمی‌شود: {{عربی|"يَمْلَأُ الْأَرْضَ‌ قِسْطاً وَ عَدْلاً"}}<ref>مستدرک الوسائل، ج ۱۲، ص ۲۸۳.</ref>؛ [[زمین]] را از [[عدالت]] پر می‌گرداند»<ref>[[عباس رحیمی|رحیمی، عباس]]، [[امید فردا (کتاب)|امید فردا]]، ص۶۰.</ref>.

{{پاسخ پرسش  

::::::از [[کلام]] [[علامه]] در این بخش و دیگر مباحث اجتماعی بر‌‌می‌آید که وی این [[امنیت]] را در ابعاد مختلف و در تمام حوزه‌ها و از جمله [[امنیت]] اقتصادی، فکری و اعتقادی می‌‌داند؛ لذا همان‌‌گونه که در ادامه [[آیه]] نیز آمده است، [[امنیت]] کامل زمانی محقق می‌‌شود که [[جامعه]] با کمال [[آرامش]] و با [[التزام]] به [[اعتقاد]] خود زندگی کند و از هرگونه [[مصلحت]] سنجی در اعمال دینی و [[ترس]] و [[تقیه]] و [[پنهان‌‌کاری]] که منافی [[امنیت]] است، بی‌‌نیاز باشد، {{متن قرآن|محل قرار دادن آیه}}،<ref>«مرا می‌‌پرستند و چیزی را شریک من نمی‌‌کنند». همان.</ref> لذا در [[جامعه مهدوی]] و زیر سایه [[حکومت]] [[امام زمان]] {{ع}} تمام این موارد رفع می‌شود و زندگی فردی و اجتماعی انسان‌‌های [[صالح]] در کمال [[آزادی]] و [[امنیت]] خواهد بود<ref>ر.ک به: المیزان، جلد ۱۵، صفحه ۱۵۲؛جلد ۲ صفحه ۳۰۱ و ج ۹، صفحه ۳۹۶؛بررسی‌های اسلامی، جلد ۱، صفحه ۱۱۵؛فرازهایی از اسلام، صفحه ۳۷، بند ۱۹۵.</ref>.

::::::این بود بعضی از ویژگی‌‌های [[حکومت]] [[امام زمان]] {{ع}} در [[عصر ظهور]] که از بیانات [[علامه]] استفاده می‌‌شود، البته خصوصیات دیگری نیز در کتاب‌های مربوط به [[حضرت مهدی]] {{ع}} ذکر شده است که در [[کلام]] ایشان نیامده و ما نیز از ذکر آنها پرهیز می‌‌کنیم<ref>ر.ک به: کتاب امام مهدی {{ع}} موجود موعود، نوشته آیت الله جوادی آملی؛ و موعود شناسی نوشته علی اصغر رضوانی.</ref>»<ref>[[علی رضا امامی میبدی|امامی میبدی، علی رضا]]، [[آموزه‌های مهدویت در آثار علامه طباطبائی (کتاب)|آموزه‌های مهدویت در آثار علامه طباطبائی]]، ص ۲۶۶-۲۷۲.</ref>.

{{پاسخ پرسش  

::::::حجت الاسلام و المسلمین دکتر '''[[محمد سبحانی‌نیا]]'''، در کتاب ''«[[مهدویت و آرامش روان (کتاب)|مهدویت و آرامش روان]]»'' در این‌باره گفته است:

::::::«بارزترین و مهم‌ترین پیامد و نتیجه [[دولت مهدوی]]{{ع}} گسترش جهانی [[قسط]] و [[عدل]] و رفع [[بی‌عدالتی]] و [[ستم]] است. آن‌چه در اولین لحظه از نام [[مبارک]] او به ذهن خطور می‌‌کند، [[عدل]] اوست. در ۱۴۸ [[حدیث]] از [[پیشوایان معصوم]]{{عم}}، این مضمون آمده است که: {{متن حدیث|يَمْلَأَهَا قِسْطاً وَ عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً}}<ref>ر.ک: منتخب الاثر، ج۲، ص۲۲۲-۲۳۵.</ref> [[رسول خدا]] {{صل}} در [[حدیثی]] فرموده است: شما را به [[مهدی]]{{ع}} مژده می‌دهم. او آنگاه که [[مردمان]] با هم [[اختلاف]] یابند و [[ناامنی‌ها]] و دل‌نگرانی‌ها آنان را دربرگیرد، بپاخیزد و [[عدل و داد]] را در [[دنیایی]] که آکنده از [[ظلم و ستم]] شده، می‌‌گستراند و [[اموال]] ([[دارایی‌ها]] و امکانات [[اقتصادی]]) را بین همه به درستی تقسیم می‌‌کند و این چنین است که اهل [[آسمان]] و ساکنان [[زمین]] از او [[خشنود]] می‌‌شوند<ref>{{متن حدیث|أُبَشِّرُكُمْ بِالْمَهْدِيِّ يُبْعَثُ‏ فِي‏ أُمَّتِي‏ عَلَى‏ اخْتِلَافٍ‏ مِنَ‏ النَّاسِ‏ وَ زَلَازِلَ‏ فَيَمْلَأُ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً يَرْضَى عَنْهُ سَاكِنُ السَّمَاءِ وَ سَاكِنُ الْأَرْضِ}}؛ بحارالانوار، ج۵۱، ص۷۴.</ref>. دامنه [[عدالت]] او تا اقصی نقاط منازل و زوایای ناپیدای [[جامعه]]، گسترش می‌‌یابد. با [[ظهور امام مهدی]]{{ع}} و استقرار [[حکومت]] آن [[حضرت]]، [[عدالت]] بر تمام روابط موجود در [[جوامع انسانی]] [[حاکم]] شده و ساحت‌های مختلف حیات [[بشر]]، رنگ [[عدل و قسط]] به خود می‌‌گیرد. به بیان دیگر، [[عدالت مهدوی]] همه حوزه‌های [[فرهنگی]]، [[سیاسی]]، [[اقتصادی]] و [[حقوقی]] را شامل می‌‌شود»<ref>[[محمد سبحانی‌نیا|سبحانی‌نیا، محمد]]، [[مهدویت و آرامش روان (کتاب)|مهدویت و آرامش روان]]، ص۱۱۹-۱۲۰.</ref>.

{{پاسخ پرسش  

::::::برای این امر مهم، [[مبارزه]] با علل اصلی "[[استضعاف]]" ضرورتی اجتناب‏‌ناپذیر است. روشن است که زورمندان و زرمداران، دو عامل اصلی [[استضعاف]] در گذشته و اکنون بوده‌‏اند. هر [[ظلم]] و ستمی که به محرومان و بی‏‌پناهان شده است، یا مستقیم به دست حکومت‌‏های اشرافی و مرفّه انجام گرفته است و یا به دست طبقات اشراف و سرمایه‌‏دار که در زیر چتر [[حمایت]] حکومت‌‏های مستکبر قرار داشتند و با حکایت قانونی و عملی آن‏ها، راه [[ظلم]]، تحمیل و استثمار را هموار می‌‏ساختند.

::::::این نظام‏ها و جریان‌‏های ضد بشری، هنگامی پایان می‌‏یابند که [[حکومت]] و [[قدرت سیاسی]] و نظامی [[جامعه]]، به دست طبقات محروم و [[مستضعف]] سپرده شود. [[دفاع]] از [[حقوق]] پایمال شده فرودستان و [[مستضعفان]]، آن‏گاه امکان دارد که [[حاکمیت]] به دست آنان سپرده شود. هر حکومتی- هرچه [[صالح]] باشد- نمی‌‏تواند [[حقوق]] محرومان را به آنان بازگرداند؛ مگر این‏که خود از این طبقه باشد و دردهای این طبقه را با تمام وجود خویش لمس کرده باشد. از این‌‏رو، باید [[مستضعفان]] [[حاکمیت]] یابند و این از شاخه‏‌های اصلی [[اجرای عدالت]] مطلق است<ref>  محمد حکیمی، عصر زندگی، ص ۱۷۴- ۱۶۵) با تصرف</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۱۸۸ - ۱۹۱.</ref>.

{{پاسخ پرسش  

:::::*'''ویژگی چهارم''': ویژگی چهارم اینکه [[حضرت]] [[عدالت]] را در سراسر [[جهان]] گسترش می‌دهد و [[اجرا]] می‌کند. همه‌جا به [[عدالت]] [[رفتار]] می‌شود همه با [[عدالت]] [[رفتار]] می‌کنند؛ مثلا شوهر به خودش، فرزندانش و خانواده‌اش [[ستم]] نمی‌کند. در اکثر روایاتی که درباره [[حضرت مهدی]]{{ع}} است این مسئله را شما می‌خوانید که {{متن حدیث|يَمْلَأُهَا قِسْطاً وَ عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً}}<ref>بحار الأنوار، ج ۳۶، ص ۲۴۶.</ref>. این از برنامه‌های اصلی [[حضرت]] است.  

:::::*'''ویژگی پنجم''': ویژگی پنجم [[حکومت امام زمان]]{{ع}} این است که [[اسلام]] را در ابعاد مختلف [[زندگی]] [[مردم]] وارد می‌کند؛ یعنی [[اجرای احکام]] [[اسلام]] در ابعاد مختلف [[زندگی]] و آن هم در تمام [[جهان]]؛ یعنی [[اداره]] [[جهان]] به وسیله [[احکام اسلام]]»<ref>[[رضا اسکندری|اسکندری، رضا]]، [[گفتمان مهدویت سخنرانی‌های گفتمان سوم (کتاب)|گفتمان مهدویت سخنرانی‌های گفتمان سوم]]، ص ۱۹۴.</ref>.

{{پاسخ پرسش  

:::::#'''[[عمران]] و آبادی:''' [[امام باقر]]{{ع}} فرمود: "[[خداوند]] [[قائم]]{{ع}} را با [[رعب]]، [[نصرت]] داده و با [[نصرت]]، [[تأیید]] کرده است.[[زمین]] زیر پای او [[نور]] دیده می‌شود، و گنج‌ها (و معادن) خود را برای او [[آشکار]] می‌سازد. سلطنتش [[شرف]] و [[غرب]] عالم را فرا می‌گیرد و [[خداوند]] به [[وسیله]] او، [[دین]] خود را بر همه ی مسلک‌ها و [[ادیان]] [[باطل]] غالب گرداند، هر چند [[مشرکان]] نخواهند ویرانه‌ای در روی [[زمین]] نمی‌ماند، مگر اینکه آن را آباد می‌سازد. [[عیسی]] [[روح الله]]{{ع}} نازل می‌شود و پشت سر او [[نماز]] می‌گزارد<ref>{{متن حدیث|الْقَائِمُ مَنْصُورٌ بِالرُّعْبِ مُؤَيَّدٌ بِالنَّصْرِ تُطْوَى لَهُ الْأَرْضُ وَ تَظْهَرُ لَهُ الْكُنُوزُ وَ يَبْلُغُ سُلْطَانُهُ الْمَشْرِقَ وَ الْمَغْرِبَ وَ يُظْهِرُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِ دِينَهُ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ فَلَا يَبْقَى فِي الْأَرْضِ خَرَابٌ إِلَّا عُمِرَ وَ يَنْزِلُ رُوحُ اللَّهِ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ{{ع}} فَيُصَلِّي خَلْفَهُ}}؛ بحارالأنوار، ج۵۲، ص۱۹۱.</ref>.

:::::#'''[[سلامتی]]:''' [[امام سجاد]]{{ع}} می‌فرماید: "هنگامی‌ که [[قائم]] ما [[قیام]] کند، [[خدای عزوجل]] از [[شیعه]] ما آفت را می‌زداید و دل‌هایشان را همچون [[پاره‌های آهن]] کند و نیروی هر یک مرد از آنان را به اندازه نیروی [[چهل]] مرد قرار دهد و [[فرمانروایان]] و بزرگان روی [[زمین]] خواهند بود<ref>{{متن حدیث|إِذَا قَامَ قَائِمُنَا أَذْهَبَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَنْ شِيعَتِنَا الْعَاهَةَ وَ جَعَلَ قُلُوبَهُمْ كَزُبَرِ الْحَدِيدِ وَ جَعَلَ قُوَّةَ الرَّجُلِ مِنْهُمْ قُوَّةَ أَرْبَعِينَ رَجُلًا وَ يَكُونُونَ حُكَّامَ الْأَرْضِ وَ سَنَامَهَا}}؛ بحارالأنوار، ج۵۲، ص۳۱۷.</ref><ref>[[مهدی مقامی|مقامی، مهدی]]، [[ درسنامه امام‌شناسی (کتاب)|درسنامه امام‌شناسی]]، ص:۲۳۶-۲۴۰.</ref>.

{{پاسخ پرسش  

:::::*'''[[گسترش عدالت]] و [[مساوات]]''': یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های [[حکومت حضرت مهدی]] {{ع}}، [[گسترش عدالت]] در همه [[شئون]] [[زندگی]] [[بشر]] است. بر اساس [[حدیث]] مشهوری که به حد [[تواتر]] از [[شیعه]] و [[اهل سنت]] [[نقل]] شده است. آن [[حضرت]]، "... [[زمین]] را از [[عدل و داد]] لبریز می‌کند، چنان‌که [پیش از آن] از [[ستم]] و [[بیداد]] لبریز شده بود"<ref>ر.ک: کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۲۵۷، ح ۱.</ref>. [[عدالت مهدوی]] چنان فراگیر و گسترده است که حتی به درون خانه‌ها نیز نفوذ می‌کند و روابط خصوصی افراد [[خانواده]] را تحت تأثیر قرار می‌دهد؛ کاری که از عهده هیج [[نظام حقوقی]] بر نمی‌آید. [[امام صادق]] {{ع}} در این باره می‌فرماید: به [[خدا]] [[سوگند]]، [[قائم]] ما عدالتش را تا آخرین زوایای خانه‌های [[مردم]] وارد می‌کند، همچنان که سرما و گرما وارد خانه‌ها می‌شود<ref>بحار الأنوار، ج ۵۲، ص ۳۶۲، ح ۱۳۱.</ref>. در [[روایت]] دیگری از [[امام باقر]] {{ع}}، شمول دامنه [[عدالت]] آن [[حضرت]] چنین بیان شده است:... هنگامی که [[قائم]] ما به پا خیزد [[اموال]] را برابر تقسیم می‌کند و میان [همه] [[مردم]]، [[نیکوکار]] و [[بدکار]]، به [[عدالت]] [[رفتار]] می‌کند...<ref>همان، ج ۵۱، ص ۲۹، ح ۲.</ref>.  

::::::[[امام خمینی]] در بیان مفهوم واقعی عدالتی که به دست توانای [[امام مهدی]] {{ع}} تحقق می‌یابد و سراسر [[زمین]] را فرا می‌گیرد، می‌فرماید: قضیه [[غیبت حضرت صاحب]]، قضیه مهمی است که به ما مسائلی می‌فهماند، من جمله اینکه برای یک همچو کار بزرگی که در تمام [[دنیا]] [[عدالت]] به معنای واقعی [[اجرا]] بشود، در تمام [[بشر]] نبوده کسی الا [[مهدی موعود]] {{ع}} که [[خدای تبارک و تعالی]] او را [[ذخیره]] کرده است برای [[بشر]]. هر یک از [[انبیا]] که آمدند، برای [[اجرای عدالت]] آمدند و مقصدشان هم این بود که [[اجرای عدالت]] را در همه عالم بکنند، لکن موفق نشدند. حتی [[رسول]] ختمی [[مرتبت]] {{صل}} که برای [[اصلاح]] [[بشر]] آمده بود و برای [[اجرای عدالت]] آمده بود و برای [[تربیت بشر]] آمده بود، باز در زمان خودشان موفق نشدند به این معنا... وقتی که ایشان [[ظهور]] کنند - ان شاءالله [[خداوند]] تعجیل کند در [[ظهور]] او - تمام [[بشر]] را از [[انحطاط]] بیرون می‌آورد، تمام کجی‌ها را راست می‌کند. {{متن حدیث|يَمْلَأُ الْأَرْضَ عَدْلًا بَعْدَ مَا مُلِئَتْ جَوْراً}}. همچو نیست که این [[عدالت]] همان که ماها از آن می‌فهمیم، که به یک [[حکومت]] عادلی باشد که دیگر [[جور]] نکند آن، این هست اما خیر، بالاتر از این معناست معنی {{متن حدیث|يَمْلَأُ الْأَرْضَ عَدْلًا بَعْدَ مَا مُلِئَتْ جَوْراً}}. الان [[زمین]] - و بعد از این، از این هم بدتر شاید بشود - پر از [[جور]] است. تمام نفوسی که هستند [[انحرافات]] در آنها هست، حتی [[نفوس]] اشخاص کامل هم در آن انحرافاتی هست ولو خودش نداند. در اخلاق‌ها، [[انحراف]] هست؛ در [[عقاید]]، [[انحراف]] هست؛ در [[اعمال]]، [[انحراف]] هست و در کارهایی هم که [[بشر]] می‌کند، انحرافاتی معلوم است و ایشان مأمورند برای اینکه تمام این کجی‌ها را مستقیم کنند و تمام این [[انحرافات]] را برگردانند به [[اعتدال]] که واقعا [[صدق]] بکند: {{متن حدیث|يَمْلَأُ الْأَرْضَ عَدْلًا بَعْدَ مَا مُلِئَتْ جَوْراً}}<ref>صحیفه نور، ج ۱۲، صص ۲۰۷ - ۲۰۹.</ref>»<ref>[[ابراهیم شفیعی سروستانی|شفیعی سروستانی، ابراهیم]]، [[چشم به راه (کتاب)|چشم به راه]]، ص۱۵۴.</ref>.

{{پاسخ پرسش  

::::::به [[دلیل]] فراوانی [[بخشش]] [[مهدی]]{{ع}}، [[نیازمندی]] باقی نمی‌ماند. او آن‌قدر می‌بخشد که شخص بی‌نیاز شود.

::::::[[پیامبر اکرم]]{{صل}} در [[وصف]] [[مهدی]]{{ع}} فرمود: [[اموال]] را برابر تقسیم می‌کند و [[خدای تعالی]] دل‌های [[امت محمد]] را از [[غنا]] پر می‌کند و عدالتش ایشان را فرا می‌گیرد، به گونه‌ای که منادی به امر [[حضرت مهدی]]{{ع}} ندا می‌کند: آیا کسی را به [[مال]] احتیاج هست؟<ref>محمدباقر مجلسی، مهدی موعود، ترجمه: ارومیه‌ای، قم، انتشارات مسجد جمکران، ۱۳۸۱، چ ۴، ج۱، ص۱۵۰.</ref>...و عطیه او گواراست...<ref>محمدباقر مجلسی، مهدی موعود، ترجمه: ارومیه‌ای، قم، انتشارات مسجد جمکران، ۱۳۸۱، چ ۴، ج۱، ص۱۳۷؛ اثبات الهداة، ج۳، ص۵۹۵.</ref>»<ref>[[مهدی لطفی|لطفی، مهدی]]، [[پیامبر و امام مهدی (کتاب)|پیامبر و امام مهدی]]، ص۲۰-۲۱.</ref>.

{{پاسخ پرسش  

:::::*'''رشد [[معنویت]]''': در [[حکومت]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} [[مردم]] به‌گونه بی‌سابقه‌ای به [[معنویت]] روی می‌آورند. هم‌چنانکه [[رسول خدا]] {{صل}} فرمودند: [[خداوند]] [[مهدی]] {{ع}} را می‌فرستد و به وسیله او [[عظمت]] را به [[دین]] باز می‌گرداند... در آن روزگار کسی بر کره خاکی نیست جز آنکه ذکر {{عربی|لا اله الا اللّه}} بر زبان دارد<ref>عیون اخبار الرضا {{ع}}، ص ۶۵</ref>.

:::::*'''ریشه‌کن شدن [[فساد]] و رذایل [[اخلاقی]]''': [[نهی از منکر]] که یکی از شاخصه‌های [[حکومت]] الهی است، تنها به زبان نخواهد بود بلکه در عمل با [[منکرات]] و زشتی‌ها مقابله خواهد شد تا جایی برای [[فساد]] و رذایل [[اخلاقی]] در [[جامعه]] نماند و محیط زندگی از زشتی‌ها [[پاک]] گردد. هم‌چنانکه در [[دعای ندبه]] می‌خوانیم: کجاست آنکه ریسمان‌های [[دروغ]] و افترا را ریشه‌کن خواهد کرد؟ کجاست آنکه آثار [[گمراهی]] و هوا و هوس را نابود خواهد ساخت<ref>[[مفاتیح الجنان (کتاب)|مفاتیح الجنان]]، دعای ندبه</ref>»<ref>[[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]، ص ۴۵۴.</ref>.

== پرسش‌های وابسته ==