قیام امام مهدی چه روزی است؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۱. حجت الاسلام و المسلمین یوسفیان؛

| تصویر = Pic2391.jpg

::::::«آن چه تقریباً مسلّم و مورد پذیرش است، این است که آغاز [[قیام]] بزرگ و جهانی [[امام مهدی]]{{ع}} مقارن با [[روز عاشورا]] خواهد بود. این مطلب، در [[روایات]] مختلفی، مورد اشاره واقع شده است. از [[امام صادق]]{{ع}} [[نقل]] شده است: "در [[شب بیست و سوم]] ([[ماه رمضان]]) به اسم [[قائم]]{{ع}} ندا داده می‌شود و در [[روز عاشورا]] [[قیام]] می‌کند و آن، روزی است که [[امام حسین]]{{ع}}در آن، کشته شد"<ref>{{عربی|" يُنَادَى بِاسْمِ الْقَائِمِ {{ع}} فِي‏ لَيْلَةِ ثَلَاثٍ‏ وَ عِشْرِينَ‏ وَ يَقُومُ‏ فِي‏ يَوْمِ‏ عَاشُورَاءَ وَ هُوَ الْيَوْمُ‏ الَّذِي‏ قُتِلَ‏ فِيهِ‏ الْحُسَيْنُ‏ بْنُ‏ عَلِيٍ‏ {{ع}}‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ ارشاد، ص۳۶۱؛ معجم احادیث امام مهدی، ج۳، ص۴۸۹، ح۱۰۶۰.</ref> در [[روایت]] دیگری نیز از ایشان، آمده است: "[[قائم]]{{ع}} در [[روز عاشورا]] [[قیام]] می‌کند"<ref>{{عربی|" يَقُومُ‏ الْقَائِمُ‏ يَوْمَ‏ عَاشُورَاءَ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ غیبت نعمانی، ب۱۴، ح۶۸؛ بحارالانوار، ج۵۲، ص۲۹۷، ح۵۶.ص:۴۵</ref>. شاید [[حکمت]] این تقارن، در این باشد که [[امام مهدی]]{{ع}} ادامه دهنده همان حرکتی خواهد بود که جد بزرگوارشان، [[امام حسین]]{{ع}} در [[کربلا]] و در [[روز عاشورا]] پایه‌ریزی کرد. البته در این که آن روز عاشورایی که [[امام زمان]] {{ع}}در آن، [[قیام]] می‌کند، کدام روز از روزهای هفته خواهد بود، [[اختلاف]] است. برخی، طبق بعضی [[روایات]]، آن روز را روز شنبه می‌دانند؛ مانند روایتی که از [[امام صادق]]{{ع}}در [[ارشاد]] مفید بیان شده است. [[حضرت]] در ضمن آن [[روایت]]، می‌فرماید: "گویا او را می‌بینم که در روز شنبه، دهم [[محرم]]، بین [[رکن و مقام]] [[ایستاده]] است و [[جبرئیل]] ندای [[بیعت]] سر می‌دهد و [[شیعیان]] از اطراف به سمت ایشان می‌آیند"<ref>{{عربی|" كَأَنِّي‏ بِهِ‏ يَوْمَ‏ السَّبْتِ‏ الْعَاشِرَ مِنَ‏ الْمُحَرَّمِ‏ قَائِمٌ‏ بَيْنَ‏ الرُّكْنِ‏ وَ الْمَقَامِ‏- جَبْرَئِيلُ‏ {{ع}} بَيْنَ يَدَيْهِ يُنَادِي بِالْبَيْعَةِ لَيَمْضِيَنَّ إِلَيْهِ شِيعَتُهُ مِنْ أَطْرَافِ الْأَرْضِ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ ارشاد، ج ۲، ص ۳۷۹.</ref>. از [[امام باقر]]{{ع}} نیز [[نقل]] شده است: "[[قائم]]{{ع}} روز شنبه و [[عاشورا]] [[خروج]] می‌کند؛ روزی که در آن، [[امام حسین]]{{ع}} کشته شد"<ref>{{عربی|" يَخْرُجُ الْقَائِمُ {{ع}} يَوْمَ‏ السَّبْتِ‏ يَوْمَ‏ عَاشُورَاءَ الْيَوْمَ‏ الَّذِي‏ قُتِلَ‏ فِيهِ‏ الْحُسَيْن‏{{ع}} ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ب۵۷، ح۱۹؛ معجم احادیث [[امام مهدی]](، ج۳، ص۲۹۳، ح۸۳؛ بحارالانوار، ج۵۲، ص۲۸۵، ح۱۷؛ بحارالانوار، ج۵۲، ص۲۹۰، ح۳۰ و بحارالانوار، ج۹۸، ص۱۹۰، ح۳.</ref>. در عین حال، برخی دیگر، [[روز جمعه]] را روز [[ظهور]] می‌دانند. اینان نیز به روایتی [[تمسک]] می‌کنند که از [[امام صادق]]{{ع}} [[نقل]] شده است: "[[قائم]] ما [[اهل بیت]] در [[روز جمعه]] [[خروج]] می‌کند"<ref>{{عربی|" يَخْرُجُ‏ قَائِمُنَا أَهْلَ‏ الْبَيْتِ‏ يَوْمَ‏ الْجُمُعَةِ "}}؛ خصال، ج۲، ص۳۹۴، ح۱۰۱؛ معجم احادیث امام مهدی، ج۳، ص۴۹۶، ح۱۰۶۷؛ بحارالانوار، ج۷، ص۵۹، ح۳.</ref>. شاید بتوان این [[روایات]] را چنین جمع کرد؛ که روز [[ظهور]]، [[روز جمعه]] است؛ اما روز شنبه، روزی است که [[لشکر]] ده هزار نفری [[حضرت]]، در [[مکه]] گرد آمده و تحت [[فرماندهی]] آن [[امیر]] بزرگ، [[جنگ]] با [[مشرکان]] را شروع خواهند کرد»<ref>[[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]؛ [[رخدادهای ظهور (کتاب)|رخدادهای ظهور]]، ص ۴۳ - ۴۶.</ref>.

}}

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۲. [[مجتبی تونه‌ای|آقای تونه‌ای]] (پژوهشگر معارف مهدویت)؛

| تصویر = 13681078.jpg

::::::«در پاره‌ای [[روایات]]، از [[عاشورا]] به روز [[ظهور]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} تعبیر شده است. [[امام باقر]] {{ع}} می‌فرمایند: "[[حضرت قائم]] {{ع}} روز شنبه که [[روز عاشورا]] است [[قیام]] می‌کند؛ روزی که [[امام حسین]] {{ع}} [[شهید]] شد"<ref>[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۲، ص ۶۵۳؛ غیبة طوسی، ص ۲۷۴.</ref>. و نیز می‌فرمایند: "آیا می‌دانید که این روز -عاشورا- چه روزی است‌؟ همان روزی است که [[خداوند]] [[توبه]] [[آدم]] و [[حوا]] را پذیرفت؛ روزی است که [[خداوند]] دریا را برای [[بنی اسرائیل]] شکافت و [[فرعون]] و پیروانش را غرق کرد و [[موسی]] {{ع}} بر [[فرعون]] پیروز شد. روزی است که [[ابراهیم]] {{ع}} متولد شد. روزی است که [[خداوند]] [[توبه]] [[قوم]] یونس {{ع}} را پذیرفت؛ روز تولد [[حضرت عیسی]] {{ع}} و روزی است که [[حضرت قائم]] {{ع}} در آن [[روز قیام]] می‌کند"<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۸۵.</ref>.

::::::[[امام باقر]] {{ع}} می‌فرماید: "یکدیگر را در [[روز عاشورا]]، این‌گونه تعزیت دهید: {{عربی|"أَعْظَمَ اللَّهُ أُجُورَنَا بِمُصَابِنَا بِالْحُسَيْنِ وَ جَعَلَنَا وَ إِيَّاكُمْ مِنَ الطَّالِبِينَ بِثَأْرِهِ مَعَ وَلِيِّهِ الْإِمَامِ الْمَهْدِيِّ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ {{عم}}"}}<ref>مصباح المتهجد، مفاتیح الجنان.</ref>؛ [[خداوند]] اجر ما و شما را در [[مصیبت]] [[حسین]] {{ع}} بزرگ گرداند و ما و شما را از کسانی قرار دهد که به همراه ولی‌اش، [[امام مهدی]] از [[آل محمد]] {{عم}}، طلب [[خون]] آن حضرت کرده، به خون‌خواهی او برخیزیم. خود [[حضرت مهدی]] {{ع}} نیز در زنده نگهداشتن یاد [[عاشورا]] می‌کوشد. گواه آن، داستان [[علامه]] [[بحر العلوم]] است که با آن کهولت سن‌ و موقعیت علمی و اجتماعی، در صف سینه‌زنان [[امام حسین]] {{ع}} با وضعیتی خاص ظاهر می‌شود. و وقتی از او می‌پرسند چرا چنین عزاداری می‌کنید؟ می‌فرماید: با رسیدن به دسته سوگواران، چشمم به [[محبوب]] دل‌ها، [[امام عصر]] {{ع}} افتاد و دیدم آن حضرت، با سر و پای برهنه در میان انبوه عزاداران، در سوگ پدرش [[حسین]] {{ع}} با چشمانی اشک‌بار به سر و سینه می‌زند؛ به همین جهت، قرار از کفم رفت و چنین به سوگواری پرداختم<ref>عاشورا و انتظار، پورسید آقایی، ص ۲۷.</ref>»<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۴۷۶.</ref>.