ویژگی‌های اخلاقی و تربیتی منتظران راستین چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۱. حجت الاسلام و المسلمین سلیمیان؛

| تصویر = 136863.JPG

::::::«[[انسان‌ها]]، معمار [[سرنوشت]] [[جامعه]] و تاریخ‌اند. ایشان، محور دگرگونی اوضاع [[اجتماعی]] هستند. با خود آنان است که بتوانند [[جامعه]] خویش را از وضع بد و نامناسب به خوب و مناسب برسانند و یا بر عکس. با دقت در [[آیات قرآن کریم]] و بررسی سرگذشت [[ملت‌ها]] و امت‌های پیشین، به روشنی درمی‌یابیم که [[سنت الهی]] چنین بوده که پدید‌آمدن هر گونه دگرگونی و تحولی برای جامعه‌های انسانی، به دست و [[اراده]] خود آنان شدنی است. همان‌گونه که [[سرنوشت]] یک [[انسان]]، در گرو چگونگی [[رفتار]] و کارهای او است، [[سرنوشت]] یک [[جامعه]] نیز بستگی فراوانی به کارکرد گروهی افراد دارد. [[خداوند]] بزرگ در آیه‌ا‌ی تأکید کرده [[سرنوشت]] هیچ [[قوم]] و ملتی را دچار دگرگونی نمی‌کند مگر آنکه آنان آنچه را در خودشان است، تغییر دهند<ref>رعد (۱۳)، آیه ۱۱.</ref>. و در آیه‌ای دیگر می‌فرماید: نعمتی را که به گروه و امتی داده، تغییر نمی‌دهد؛ جز آنکه آنان، خودشان را تغییر دهند<ref>انفال (۸)، آیه ۵۳.</ref>.  

::::::از واژه‌های "[[قوم]]" و "انفسهم" در این دو [[آیه]]، به روشنی به دست می‌آید که خواست گروهیِ [[جامعه]]، بسترهای گوناگونی را فراهم می‌سازد که در دگرگونی [[سرنوشت]] آن اجتماع، نقش به‌سزایی دارد. در واقع، دگرگونی زیرساخت‌های ارزشی [[جامعه]]، بستر و زمینه مهمی در دگرگونی اوضاع [[اجتماعی]] است. این تغییر از درون [[اندیشه]] و [[جان]] [[انسان‌ها]] سر برآورده و آن‌گاه [[اراده]] [[اجتماعی]] نوین هماهنگ با آن [[اندیشه]] و [[آرمان]] را پدید می‌آورد. و [[حکومت‌ها]] به مثابه بزرگ‌ترین فرآورده [[اراده]] [[اجتماعی]]، پیرو این اصل اساسی است.

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۲. حجت الاسلام و المسلمین زهادت؛

| تصویر = Pic259.jpg

::::::«انسان در بُعد فردی هم به حیات روحی و روانی خود و کسب فضیلت‌های [[اخلاقی]] روی می‌آورد و هم به تقویتِ جنبه جسمی و بدنی می‌پردازد تا نیروی کارآمد برای جبهه [[نور]] باشد. [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: کسی که [[دوست]] دارد از [[یاران قائم]] باشد، باید [[منتظر]] باشد و در حال [[انتظار]]، [[پرهیزگاری]] پیشه کند و به [[اخلاق نیکو]]، آراسته شود<ref>غیبة نعمانی، ص ۲۰۰، ح ۱۶.</ref>»<ref>[[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۲ (کتاب)|معارف و عقاید ۵ ج۲]]، ص۲۴۲.</ref>.

}}

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۳. حجت الاسلام و المسلمین موسوی‌نسب؛

| تصویر = 13681056.jpg

::::::«[[امام صادق]] {{ع}} می‌فرمایند: هرکس دوست دارد در شمار اصحاب و یاران [[امام مهدی|امام زمان]] باشد در عصر [[انتظار]] مظهر اخلاق نیک اسلامی باشد»<ref>بحار، ج ۵۲، ص ۱۴۰، ح ۵۰، چاپ اسلامى.</ref><ref>[[سید جعفر موسوی‌نسب|موسوی‌نسب، سید جعفر]]، [[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]، ج ۱، ص ۳۲۴.</ref>.

}}

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۴. حجت الاسلام و المسلمین مهدوی‌فرد؛

| تصویر = Pic434.jpg

::::::«[[انسان]] [[منتظر]] باید به [[زیور]] [[عدالت]]، [[تقوی]] و [[پارسایی]] آراسته باشد، [[منتظران]] [[ظهور مهدی]] که در [[انتظار]] [[حکومت عدل جهانی]] به سر می‌برند، باید پیوسته، نمونه [[عدل]] و عدل‌طلبی باشند. [[قرآن]] می‌فرماید: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ حَقَّ تُقَاتِهِ وَلَا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَأَنْتُمْ مُسْلِمُونَ}}<ref>«ای مؤمنان! از خداوند چنان که سزاوار پروا از اوست پروا کنید و جز در مسلمانی نمیرید» سوره آل عمران، آیه ۱۰۲.</ref>. اگر فردی با اجتناب از [[معاصی]] و رعایت [[تقوای الهی]]، بتواند ملکه [[عدالت]] را در خود پدید آورد و با ایجاد [[تعادل]] در میان قوای نفسانی خود، ارکان حیات [[اخلاقی]] را در وجود خود نهادینه سازد، آنگاه می‌تواند در [[عصر ظهور]] که عصر استقرار [[عدل]] [[ناب]] و مطلق است خویشتن را با شرایط نوین [[تمدن]] [[توحیدی]] [[مهدوی]] هماهنگ سازد. در غیر این صورت هاضمه شخصیت فرد، [[قدرت]] جذب مؤلفه‌های [[فرهنگ]] [[عدالت]] محور [[دولت مهدی]]{{ع}} را نخواهد داشت»<ref>[[میرزا عباس مهدوی‌فرد|مهدوی‌فرد، میرزا عباس]]، [[فلسفه انتظار (کتاب)|فلسفه انتظار]]، ص110-118.</ref>.

}}

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۱۲. حجت الاسلام و المسلمین ملکی راد

| تصویر = 152277.jpg

::::*«از آن جایی که [[منتظران]] خود را منتسب به [[امام زمان]]{{ع}} می‌‌دانند؛ به این نتیجه می‌‌رسند که در [[پیروی]] از آن [[حضرت]] پیش قدم باشند و الگوی [[رفتاری]] و [[اخلاقی]] و [[معنوی]] خود را [[امام زمان]]{{ع}} قرار می‌‌دهند. از آثار این [[الگو]] گرفتن این است که آنان در [[رفتار]] فردی و [[اجتماعی]] بر طبق خواست [[امام زمان]]{{ع}} حرکت کنند و مسیر [[زندگی]] خویش را بر اساس آن تنظیم نمایند. از طرفی چون خواست [[امام زمان]]{{ع}} بر طبق خواست [[خداوند]] است و بر محور آن می‌‌چرخد و غیر از آن نیست، [[رفتار]] [[منتظران]] نیز متأثر از [[اوامر و نواهی]] [[الهی]] و بر محور [[رضایت]] مندی [[خداوند]] خواهد بود و بر مدار [[اوامر و نواهی]] [[الهی]] خواهد چرخید. مداومت آنان بر این امر موجب می‌‌شود تا [[ورع]] و [[پرهیزکاری]] در رفتارشان متجلی شود. در روایاتی که اوصاف [[منتظران]] و [[یاران امام مهدی]]{{ع}} را یادآوری کرده‌اند به این نکته نیز اشاره شده است. [[امام صادق]]{{ع}} از جمله اوصاف [[یاران امام مهدی]]{{ع}} را [[پرهیزگاری]] و [[تقوای الهی]] دانسته و خلق [[نیکو]] را سفارش نموده است"<ref>نعمانی، محمد بن ابراهیم، الغیبة، ص ۲۰۰.</ref>. و در این راستا حفظ [[تقوا]] و [[دین]] داری از سوی [[ائمه]]{{عم}} به عنوان [[وظیفه]] [[مردم]] در زمان [[غیبت حضرت مهدی]]{{ع}} معرفی شده است. یکی از [[اصحاب امام]] [[صادق]]{{ع}} می‌‌گوید: [[خدمت]] [[امام صادق]]{{ع}} نشسته بودیم، آن [[حضرت]] به ما فرمودند: "برای [[صاحب الامر]] غیبتی است، هر کسی باید از [[خدا]] [[پروا]] کند و [[تقوا]] پیشه نماید، و به [[دین]] خود بچسبد و آن را حفظ کند"<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۱، ص ۳۳۵ -۳۳۶.</ref>. از این منظر تلاش برای نهادینه سازی این ویژگی در [[رفتار]] [[منتظران]]، وظیفه‌ای [[دینی]] و [[الهی]] است که باید مورد توجه قرار گیرد»<ref>[[محمود ملکی راد|ملکی راد، محمود]]، [[کارکرد مهدویت در اصلاح و تغییر رفتارهای فردی و اجتماعی (مقاله)|کارکرد مهدویت در اصلاح و تغییر رفتارهای فردی و اجتماعی]]، ص ۳۱۰</ref>.

:::::*«در روایاتی چند به ویژگی‌های [[یاران]] و [[زمینه‌سازان ظهور]] اشاره شده است. نظیر این [[روایت]] که می‌گوید: "[[یاران امام]] عصر{{ع}} در [[عبادت]] فردی و [[خودسازی]]، از [[راز]] و نیازهای شبانه برخوردارند و عاشقانه با [[پروردگار]] خویش [[نجوا]] می‌کنند و در [[عبادت]] [[اجتماعی]] دارای قلبی محکم‌اند و از [[شجاعت]] مثال‌زدنی برخوردارند"<ref>{{متن حدیث|رُهْبَانٌ بِاللَّيْلِ لُيُوثٌ بِالنَّهَارِ كَأَنَّ قُلُوبَهُمْ زُبَرُ الْحَدِيدِ فُيَبَايِعُونَهُ بَيْنَ الرُّكْنِ وَ الْمَقَامِ}} (مفید، محمد بن محمد، الاختصاص، ص۲۰۸).</ref>. از این [[روایات]] برمی‌آید که [[جامعه]] که [[در آستانه ظهور]] قرار دارد گرچه به [[انحرافات]] مختلفی دچار می‌شود، در عین حال، [[صلاح]] و [[نیکی]] هرگز به حد صفر نمی‌رسد؛ زیرا [[یاران]] [[حضرت]] در چنین جوامعی [[تربیت]] می‌شوند. برخورداری این افراد از چنین [[روحیات]] بالا و وارستگی، در درجه اول نشان‌دهنده [[معرفت]] بالای آنان به امر [[امامت]] است؛ بنابراین نهادهای [[تربیتی]] به خصوص [[خانواده]] در این زمینه [[رسالت]] مهمی دارند»<ref>[[محمود ملکی راد|ملکی راد، محمود]]، [[خانواده و زمینه‌سازی ظهور (کتاب)|خانواده و زمینه‌سازی ظهور]]، ص ۲۰۹</ref>.

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۱۴. آقای دکتر شفیعی سروستانی؛

| تصویر = 13681061.jpg

::::::«[[تهذیب نفس]] و کسب [[فضائل اخلاقی]] [[وظیفه]] مهم دیگری که هر [[شیعه]] [[منتظر]] بر عهده دارد [[تهذیب نفس]] و آراستن خود به [[اخلاق نیکو]] است، چنانکه در روایتی که [[نعمانی]] به [[سند]] خود از [[امام صادق]]{{ع}}، [[نقل]] می‌‌کند آمده است:"هر کس [[دوست]] می‌‌دارد از [[یاران حضرت قائم]]{{ع}}، باشد باید که [[منتظر]] باشد و در این حال به [[پرهیزکاری]] و [[اخلاق نیکو]] [[رفتار]] نماید، در حالی که [[منتظر]] باشد، پس چنانچه بمیرد و پس از مردنش [[قائم]]{{ع}}،بپاخیزد، [[پاداش]] او همچون [[پاداش]] کسی خواهد بود که آن [[حضرت]] را [[درک]] کرده است، پس کوشش کنید و در [[انتظار]] بمانید، گوارا [[باد]] شما را ای گروه مشمول [[رحمت]] [[خداوند]]"<ref>{{متن حدیث| مَنْ سَرَّهُ أَنْ يَكُونَ مِنْ أَصْحَابِ الْقَائِمِ فَلْيَنْتَظِرْ وَ لْيَعْمَلْ بِالْوَرَعِ وَ مَحَاسِنِ الْأَخْلَاقِ وَ هُوَ مُنْتَظِرٌ فَإِنْ مَاتَ وَ قَامَ الْقَائِمُ بَعْدَهُ كَانَ لَهُ مِنَ الْأَجْرِ مِثْلُ أَجْرِ مَنْ أَدْرَكَهُ فَجِدُّوا وَ انْتَظِرُوا هَنِيئاً لَكُمْ أَيَّتُهَا الْعِصَابَةُ الْمَرْحُومَةُ}}؛ النعمانی، محمد بن ابراهیم، پیشین، ص ۲۰۰، ح ۱۶.</ref>.

::::::موضوع [[تهذیب نفس]] و دوری گزیدن از [[گناهان]] و [[اعمال]] ناشایست، به عنوان یکی از [[وظایف منتظران]] در [[عصر غیبت]]، از چنان اهمیتی برخوردار است که در [[توقیع]] شریفی که از [[ناحیه مقدسه]] [[حضرت صاحب الامر]] به مرحوم [[شیخ مفید]] صادر گردیده، [[اعمال]] ناشایست و گناهانی که از [[شیعیان]] آن [[حضرت]] سر می‌‌زند، یکی از اسباب و یا تنها سبب طولانی شدن [[غیبت]] و دوری [[شیعیان]] از لقای آن [[بدر]] منیر شمرده شده است:"... پس تنها چیزی که ما را از آنان ([[شیعیان]]) پوشیده می‌‌دارد، همانا چیزهای ناخوشایندی است که از ایشان به ما می‌‌رسد و خوشایند ما نیست و از آنان [[انتظار]] نمی‌رود"<ref>{{متن حدیث|فَمَا يَحْبِسُنَا عَنْهُمْ إِلَّا مَا يَتَّصِلُ بِنَا مِمَّا نَكْرَهُهُ وَ لَا نُؤْثِرُهُ مِنْهُمْ}}؛ بحارالانوار، ج۵۳، ص۱۷۷.</ref><ref>[[ابراهیم شفیعی سروستانی|شفیعی سروستانی، ابراهیم]]، [[نقش انتظار در پویایی جامعه اسلامی (مقاله)|نقش انتظار در پویایی جامعه اسلامی]].</ref>.