آثار عاطفی شناخت امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:152277.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[محمود ملکی راد]]]]

::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[محمود ملکی راد]]'''، در کتاب ''«[[خانواده و زمینه‌سازی ظهور (کتاب)|خانواده و زمینه‌سازی ظهور]]»'' در این‌باره گفته است:

:::::*'''[[محبت]] و [[عشق]] به [[امام]]''': یکی از آثار [[شناخت امام]] و [[معرفت]] به او [[محبت]] و [[عشق]] به اوست. وقتی [[امام]] درست بشناسیم و به نقش او و جایگاهش در [[هدایت باطنی]] و ارائه طریق پی ببریم، خودبه‌خود [[عشق]] و [[محبت]] او در [[دل]] ما زنده خواهد شد؛ زیرا [[محبت به امام]] [[محبت]] [[خداوند]] را به دنبال دارد و [[امام]] کسی است که [[غرق]] در [[محبت]] [[خداوند]] است. در [[دعا]] خطاب به [[امام]] می‌خوانیم: {{متن حدیث|وَ التَّامِّينَ فِي مَحَبَّةِ اللَّهِ}}: "[[سلام]] بر شما که در [[محبت]] [[خداوند]] کامل شده‌اید..."<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، من لا یحضره الفقیه، ج۲، ص۶۱.</ref>. [[امام]] در [[محبت]] [[خداوند]] کامل شده است و کسی که در [[محبت]] [[خداوند]] کامل شده باشد، مورد [[محبت]] [[مردم]] است. در دعایی خطاب به [[ائمه]]{{عم}} می‌خوانیم: "هر که شما را [[دوست]] بدارد، [[خدا]] را [[دوست]] داشته و هر که با شما [[کینه]] ورزد، باخدا [[کینه]] ورزیده است"<ref>{{متن حدیث|وَ مَنْ أَحَبَّكُمْ فَقَدْ أَحَبَّ اللَّهَ وَ مَنْ أَبْغَضَكُمْ فَقَدْ أَبْغَضَ اللَّهَ...}} (ابن بابویه، محمد بن علی، من لا یحضره الفقیه، ج۲، ص۶۱۷).</ref>.  

:::::*'''ایجاد حالت انگیزشی [[قوی]] برای [[پیروی از امام]]''': چنان‌که گفته شد [[شناخت]] و [[معرفت امام]] [[دوستی]] و [[محبت]] وی را به دنبال دارد و [[دوستی]] و [[محبت به امام زمان]]{{ع}} موجب می‌شود انگیزه لازم در افراد برای [[پیروی]] از آن [[حضرت]] به وجود آید؛ زیرا بر اثر [[دوستی]] و [[محبت]]، ارتباط عمیق و صمیمی با [[امام زمان]]{{ع}} برقرار می‌شود و با ایجاد چنین ارتباطی، فرد به [[وجود امام]]{{ع}} احساس نیاز بیشتری می‌کند و [[غیبت]] او به حضور تبدیل خواهد شد. در روایتی آمده است کسانی که [[غیبت امام زمان]]{{ع}} نزد آنان "به منزله مشاهده" باشد، همیشه [[امام]] را حاضر و ناظر می‌بینند. [[امام سجاد]]{{ع}} در این زمینه می‌فرماید: "[[مردم]] زمان [[غیبت حضرت مهدی]]{{ع}} که [[معتقد به امامت]] اویند و در [[انتظار ظهور]] او نشسته‌اند، با فضیلت‌ترین [[مردم]] دنیایند؛ زیرا [[خداوند]] [[عقل]] و فهمی به آنان عطا کرده که [[غیبت]] نزد آنان به منزله [[ظهور]] و مشاهده گشته است. آنان همانند مجاهدانِ در رکاب پیامبرند. آنان [[مخلصان]] [[حقیقی]] و [[شیعیان راستین]] ما و داعیان به [[دین]] [[خدای تعالی]] در [[نهان]] و آشکارند"<ref>{{متن حدیث|...يَا أَبَا خَالِدٍ إِنَّ أَهْلَ زَمَانِ غَيْبَتِهِ الْقَائِلِينَ بِإِمَامَتِهِ وَ الْمُنْتَظِرِينَ لِظُهُورِهِ أَفْضَلُ مِنْ أَهْلِ كُلِّ زَمَانٍ لِأَنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أَعْطَاهُمْ مِنَ الْعُقُولِ وَ الْأَفْهَامِ وَ الْمَعْرِفَةِ مَا صَارَتْ بِهِ الْغَيْبَةُ عِنْدَهُمْ بِمَنْزِلَةِ الْمُشَاهَدَةِ وَ جَعَلَهُمْ فِي ذَلِكَ الزَّمَانِ بِمَنْزِلَةِ الْمُجَاهِدِينَ بَيْنَ يَدَيْ رَسُولِ اللَّهِ{{صل}} بِالسَّيْفِ أُولَئِكَ الْمُخْلَصُونَ حَقّاً وَ شِيعَتُنَا صِدْقاً وَ الدُّعَاةُ إِلَى دِينِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ سِرّاً وَ جَهْراً...}} (ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین، ج۱، ص۳۲۰، ح۳).</ref>.