آیا امام مهدی علم غیب دارد؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

:::::: «اگر امروز یک [[قاضی]] [[اسلامی]] برای صدور حکمی، چندین و چند [[شاهد]] را بارها به [[دادگاه]] فرا می‌خواند، در زمان [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} این گونه نیست. از آنجایی که [[امام]]، [[علم غیب]] می‌داند، و خودش ملاک تشخیص [[حق]] و [[باطل]] است، به درستی، [[گناه]] کار را از [[ستم]] دیده باز می‌شناسد. قضاوتی که [[امام زمان]] بر اساس آن [[داوری]] می‌کنند، [[قضاوت]] داوودی است. [[حضرت داوود]] بر اساس علمی که از [[خدا]] آموخته بودند، میان [[مردم]] [[داوری]] می‌کردند. [[امام صادق]]{{ع}} فرمودند: "[[قائم آل محمد]]، به [[حکم]] [[داوود]] و [[سلیمان]] [[داوری]] می‌کند یعنی از [[مردم]] شاهدی نمی‌خواهد". جالب این جاست که یکی از آزمایش‌های [[پس از ظهور]] برای [[مردم]] آن عصر، همین نحوه [[قضاوت]] است. برخی که به [[علم امام]] [[باور]] ندارند، وقتی [[قضاوت]] ایشان را می‌بینند، کم می‌آورند! برخی به [[علم امام]] [[شک]] می‌کنند و برخی به [[عدالت]] ایشان و همین که این اتفاق افتاد، از ورطه [[مؤمنان]] مستحکم خارج می‌شوند و حتی برخی از [[دین]] بیرون می‌آیند و به همین [[علت]] به [[حکم]] [[امام]]، گردن زده می‌شوند. [[قوانین]] [[فقهی]] بر هم می‌ریزند پیش از [[ظهور حضرت مهدی]] در هیچ زمان، به جز مدت کوتاه [[حکومت]] [[امیرالمؤمنین]]{{ع}}، [[احکام اسلامی]] به طور کامل پیاده نمی‌شد. در [[عصر ظهور]]، تک تک [[احکام]]، مو به مو [[اجرا]] می‌شود».<ref>[http://article.tebyan.net/212095/%D9%82%D8%B6%D8%A7%D9%88%D8%AA-%D8%AF%D8%A7%D9%88%D9%88%D8%AF%DB%8C کتاب تاریخ پس از ظهور صفحه ۴۸۷ تا ۴۹۵]</ref>

:::::: «در اینجا این سؤال مطرح می‏‌شود اکنون که دیگر [[نزول]] [[قرآنی]] وجود ندارد که [[ملائکه]] بر [[پیامبر اکرم|پیغمبر]] نازل شوند، پس در [[شب قدر]] [[ملائکه]] برای چه کاری و بر چه کسی نازل می‌‏شوند؟ در [[اصول کافی]] در باب [[حجت]]، روایتی از [[امام]] [[معصوم]]{{ع}} آمده است که خطاب به شخصی فرمودند: "برای اثبات [[ولایت]] ما برای مخالفین، با [[سوره قدر]] [[احتجاج]] کنید. چرا که یکی از [[دلایل]] [[لزوم]] [[امام]] بعد از [[پیغمبر اکرم]]{{صل}} این سوره است"؛ این شخص با تعجب می‌‏گوید در این سوره از [[امامت]] و [[ولایت]] سخنی گفته نشده است. پس چگونه می‌توان از این سوره برای اثبات مسئله [[امامت]] [[احتجاج]] نمود؟ [[حضرت]] فرمودند: از [[مخالفان]] بپرسید در [[شب قدر]] [[ملائکه]] بر چه کسی نازل می‏‌شوند؟ آیا تاکنون کسی ادعا کرده است که در [[شب قدر]]، [[ملائکه]] بر او نازل شده باشند؟ هیچ کس نمی‌تواند ادعا کند که [[نزول]] [[ملائکه]] را در [[شب قدر]] [[درک]] کرده است. تاکنون نیز کسی در این باره مدعی نشده است. [[قرآن]] نیز می‌گوید: {{متن قرآن|تَنَزَّلُ الْمَلائِكَةُ وَالرُّوحُ}} <ref> فرشتگان با روح در شب قدر نازل می‌‏شوند؛ سوره قدر، آیه: ۴.</ref>؛ بنابراین حتماً باید پس از [[پیامبر اکرم|پیغمبر]]{{صل}} کسی وجود داشته باشد تا [[ملائکه]] بر او نازل شوند. او کسی جز [[حجت خدا]] و [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} نخواهد بود. وقتی [[ملائکه]] بر [[امام زمان]] نازل می‌‏شوند، چه کاری خواهند کرد؟ [[قرآن]] می‌فرماید: {{متن قرآن|سَلامٌ هِيَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ}} <ref> سوره قدر، آیه: ۵.</ref>؛ از شب تا صبح، [[فرشتگان]] فوج فوج به [[خدمت]] [[امام عصر]]{{ع}} رسیده و به ایشان عرض [[سلام]] می‌گویند. برای [[ملائکه]] [[توفیق]] و شرافتی است که در [[شب قدر]] اجازه ‌یابند تا به [[خدمت]] [[امام زمان]]{{ع}} رسیده و به ایشان ادای [[احترام]] کنند. اما نکته دوم که در [[روایات شیعه]] از حد [[خبر واحد]] فراتر است، آن است که [[ملائکه]] نازل می‏‌شوند تا مقدرات سال را بر [[امام زمان]]{{ع}} عرضه نمایند. به ویژه در [[شب بیست و سوم]] که مقدرات عالم به امضاء رسیده و قطعی شده است را به حضور [[امام زمان]]{{ع}} ارائه داده و ایشان از تمام مقدرات [[امت]] تا پایان سال بعد و [[شب قدر]] دیگر، [[آگاه]] می‌شوند. پس از {{متن قرآن|تَنَزَّلُ الْمَلائِكَةُ وَالرُّوحُ}}؛ [[امام سجاد|حضرت سجاد]]{{ع}} در [[دعا]] می‌‏فرمایند: {{عربی|"سَلامٌ دَائِمُ الْبَرَکَةِ إِلَی طُلُوعِ الْفَجْرِ"}}؛ [[حضرت]] در این فراز [[آیه]] {{متن قرآن|سَلامٌ هِيَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ}}؛ را [[تفسیر]] می‏‌کنند. یعنی [[برکت]] این شب همچنان تا [[طلوع فجر]] دوام دارد. پس از آن می‌فرمایند: {{عربی|"عَلَی مَنْ یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ بِمَا أَحْکَمَ مِنْ قَضَائِهِ"}}؛ بر کسی که [[خدا]] می‌خواهد نازل می‌شوند تا مقدرات [[الهی]] را بر او ارائه دهند. در {{عربی|"عَلَی مَنْ یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ"}}؛ [[امام سجاد]]{{ع}} با صراحت نمی‌گویند که بر چه کسی نازل می‌شوند، اما با کنایه می‌فرمایند کسی وجود دارد که [[خدا]] می‌‏داند، [[فرشتگان]] باید بر او نازل شوند. با توجه به اینکه [[امام سجاد]]{{ع}} [[امام چهارم]] بوده‌اند اگر خود یا یکی از [[امامان]] گذشته را معرفی می‌نمودند دیگر بر کسانی که [[فرشتگان]] بر آنان، پس از [[امام چهارم]] نازل می‌شدند، دلالت نمی‌کرد. با این کنایه فرموده‌اند که هر سال کسی وجود دارد که [[خدا]] می‏‌خواهد تا [[ملائکه]] بر او نازل شوند. این فراز بر [[وجود امام]] و [[حجت خدا]] اشاره دارد. اما [[فرشتگان]] چه چیزی را برای [[امام]]{{ع}} می‏‌آورند {{عربی|"بِمَا أَحْکَمَ مِنْ قَضَائِهِ"}}؛ [[فرشتگان]] و [[روح]] نازل شده و به همراه خود قضاء محکم و مقدرات حتمی را ارائه می‏‌دهند. قضاء محکم به مقدراتی گفته می‌شود که از مرحله تقدیر گذشته، به قضاء رسیده و از قضاء به امضاء رسیده و محکم شده است. به گونه‌ای که دیگر قابل تغییر نیست.(...) پس از ویژگی‌های مهم [[شب قدر]] این است که مقدرات سال بر [[امام زمان]]{{ع}} عرضه شده و ایشان آنها را امضاء می‌فرماید»<ref>[http://mesbahyazdi.ir/node/4815 قدر شب قدر را بدانيم، وبگاه پدیدآورنده]</ref>.

:::::: « [[خلیفه عباسی]] شنید که [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} وکلایی دارد و آنان [[اموال]] را جمع می‌کنند اندیشید و [[فکر]] کرد که [[پول]] به افراد بدهد که نزد وکلای [[حضرت]] ببرند و به اسم [[مال]] [[امام]] به آنان بپردازند، هر کس قبول کرد او را دستگیر کنند. فوری، توضیح [[حضرت]] به وکلای حقیقی رسید که از هیچ کس [[پول]] قبول نکند چنین کردند و در [[امان]] ماندند.  

:::::: «در این سه [[توقیع]] شریفه که به دست مبارک [[امام مهدی]]{{ع}} نوشته شده است، ایشان به مواردی از [[علم غیب]] خود اشاره می‌نمایند تا [[شیعیان]] ایشان علاوه بر دانستن [[مقام]] شامخ [[امامت]]، بدانند که در محضر [[امام]] خود حاضرند و [[امام]]{{ع}} بر اعمال ایشان ناظر برای آنها نگرانند.

:::::: «[[علم غیب]]، در اصل امری منحصر به ذات [[الهی]] است و هر کس دیگری که از آن بهره‌مند می‌شود، تنها به [[اذن الهی]] و به همان مقدار که [[خدای متعال]] [[صلاح]] بداند، می‌تواند به آن دست پیدا کند. [[خدای متعال]] می‌فرماید: {{متن قرآن|[[با توجه به آیه ۲۶ و ۲۷ سوره جن غیر از خدا چه کسی از غیب خبر دارد؟ (پرسش)|عَالِمُ الْغَيْبِ فَلا يُظْهِرُ عَلَى غَيْبِهِ أَحَدًا* إِلاَّ مَنِ ارْتَضَى مِن رَّسُولٍ]]}}<ref>«دانای غیب اوست و هیچ کس را بر اسرار غیبش آگاه نمی‏‌سازد. مگر رسولانی که آنان را برگزیده» سوره جن آیه۲۶ و ۲۷.</ref> در شخص [[پیامبر خاتم|رسول اکرم]]{{صل}} نیز علی‌رغم اینکه ایشان در موارد بسیاری از [[علم غیب]] با خبر بودند، اما در مواردی نیز از [[علم غیب]] بی اطلاع بودند. مانند زمان وقوع [[قیامت]] که [[پیامبر خاتم|رسول اکرم]]{{صل}} هرگز از آن خبر نداشتند.

::::::از [[امام صادق]]{{ع}} پرسیدند که شما صبورتر هستید یا [[شیعیان]] شما فرمودند [[شیعیان]] ما، چون ما به آن چه که می‌دانیم [[صبر]] می‌کنیم و [[شیعیان]] ما به آن چه که نمی‌دانند [[صبر]] می‌کنند. این [[روایت]] با بحث [[زمان ظهور]] تناسب دارد. چونکه [[فرج]] اصلی در آن هنگام رخ می‌دهد و [[صبر]] کردن برای [[فرج]] تناسب این بیان با اطلاع به [[زمان ظهور]] را نشان می‌دهد. و کسانی که [[علم]] [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} به [[هنگام ظهور]] را [[انکار]] کرده‌اند، به روایاتی [[تمسک]] کرده‌اند که [[ائمه]]{{عم}} در آن هر گونه [[تعیین وقت]] را مردود شمرده‌اند. و [[زمان ظهور]] را شبیه زمان [[قیامت]] دانسته و آن را امری مرتبط به [[خدا]] دانسته‌اند. که [[روایات]] این تعابیر را دارند: {{عربی|«إِنَّمَا مَثَلُهُ کَمَثَلِ السَّاعَه. أَمَّا ظُهُورُ الْفَرَجِ فَإِنَّهُ إِلَی اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ کَذَبَ الْوَقَّاتُون‏»}} <ref>همانا مثل آن مثل روز قیامت است. اما زمان فرج نزد خداوند متعال است و همواره کسانی که زمان ظهور را پیش بینی می‌کنند و زمان آن را مشخص می‌کنند، دروغ می‌گویند</ref>»<ref>[http://www.soalcity.ir/node/2187 وبگاه مرکز ملی پاسخگویی به سؤالات دینی]</ref>.