امام مهدی چه زمانی ظهور می‌کند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::در برخی [[روایات]]، البته به صورت محدود، زمانهایی برای رخداد این حادثه بزرگ ذکر شده است. اینگونه [[روایات]] به چند دسته تقسیم می‌شوند.

::::::بر اساس [[روایات]]، [[ظهور]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} به صورت ناگهانی و در یک زمان نامعلوم رخ خواهد داد. برخی از [[احادیث]]، دفعی بودن حادثه [[ظهور]] را با تعبیر "بغتة" توصیف کرده و برخی دیگر، واقعه [[ظهور]] را به واقعه [[قیامت]] [[تشبیه]] نموده‌اند. [[دعبل خزاعی]] می‌گوید: وقتی در حضور [[امام رضا]]{{ع}} شعری خواندم و در آن، سخن از [[امام]] [[قائم]]{{ع}} به میان آوردم، [[حضرت]] بسیار گریه کرد، سپس به من فرمود: ای [[خزاعی]]! در این دو بیت، [[روح]] الامین به زبانت سخن گفته است. آیا می‌دانی این [[امام]] کیست و کی [[قیام]] می‌کند؟ عرض کردم: نه‌ای مولایم جز این که شنیده‌ام امامی از شما [[ظهور]] می‌کند و [[زمین]] را از [[فساد]] [[پاک]] و از [[عدالت]] و داد پر می‌کند، چنان که از [[ستم]] پر شده است. فرمود: ای [[دعبل]]! [[امام]] بعد از من، [[محمد]]{{ع}} است و پس از او فرزندش [[امام علی|علی]]{{ع}} و بعد از او پسرش [[امام حسن|حسن]]{{ع}} و پس از [[حسن]]، پسرش [[حجت]] [[قائم]]{{ع}} [[امام]] است؛ کسی که در غیبتش [[انتظار]] او را کشند و در ظهورش [[مطاع]] باشد. اگر از [[دنیا]] باقی نماند مگر یک روز، [[خدا]] آن روز را آن [[قدر]] طولانی کند که او [[ظهور]] نماید و [[زمین]] را پر از [[عدالت]] کند، چنان که پر از [[ستم]] شده باشد. اما زمان آن، خبر دادن از وقت است و حال آن که پدرم از پدرش و او از پدرانش برایم [[روایت]] کرده است که از [[پیامبر |پیغمبر]]{{صل}} سؤال شد: چه زمانی [[قائم]] از ذریه‌ات خروج می‌کند؟ فرمود: مثل او مانند [[قیامت]] است که وقتش را جز [[خداوند]] آشکار نکند و رخ نمی‌دهد مگر به صورت ناگهانی"<ref>{{عربی|"َ يَا خُزَاعِيُّ نَطَقَ رُوحُ الْقُدُسِ عَلَى لِسَانِكَ بِهَذَيْنِ الْبَيْتَيْنِ فَهَلْ تَدْرِي مَنْ هَذَا الْإِمَامُ وَ مَتَى يَقُومُ قُلْتُ لَا يَا مَوْلَايَ إِلَّا أَنِّي سَمِعْتُ بِخُرُوجِ إِمَامٍ مِنْكُمْ وَ يُطَهِّرُ الْأَرْضَ مِنَ الْفَسَادِ وَ يَمْلَأُهَا عَدْلًا فَقَالَ يَا دِعْبِلُ الْإِمَامُ بَعْدِي مُحَمَّدٌ ابْنِي وَ بَعْدَ مُحَمَّدٍ ابْنُهُ عَلِيٌّ وَ بَعْدَ عَلِيٍّ ابْنُهُ الْحَسَنُ وَ بَعْدَ الْحَسَنِ ابْنُهُ الْحُجَّةُ الْقَائِمُ الْمُنْتَظَرُ فِي غَيْبَتِهِ الْمُطَاعُ فِي ظُهُورِهِ لَوْ لَمْ يَبْقَ مِنَ الدُّنْيَا إِلَّا يَوْمٌ وَاحِدٌ لَطَوَّلَ اللَّهُ لَهُ ذَلِكَ الْيَوْمَ حَتَّى يَخْرُجَ فَيَمْلَأَهَا عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ أَمَّا مَتَى فَإِخْبَارٌ عَنِ الْوَقْتِ وَ قَدْ حَدَّثَنِي أَبِي عَنْ أَبِيهِ عَنْ آبَائِهِ{{ع}} أَنَّ النَّبِيَّ ص قِيلَ لَهُ يَا رَسُولَ اللَّهِ مَتَى يَخْرُجُ الْقَائِمُ مِنْ ذُرِّيَّتِكَ قَالَ مَثَلُهُ مَثَلُ السَّاعَةِ لا يُجَلِّيها لِوَقْتِها إِلَّا هُوَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ ثَقُلَتْ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ لا تَأْتِيكُمْ إِلَّا بَغْتَةً"}}؛ عیون اخبار الرضا {{ع}}، ج۱، ص۲۹۷؛ کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۳۷۳؛ کفایة الأثر، ص۲۷۷.</ref>؛ در [[روایت]] منقول از [[امام جواد]]{{ع}} نیز آمده است: "[[خداوند]] بزرگ، امر [[ظهور]] ایشان را یک شبه به انجام می‌رساند، چنان که امر [[موسی]]، کلیم خود را چنین کرد؛ آن گاه که جهت برگرفتن [[آتش]] برای خانواده‌اش رهسپار شد، اما زمانی که برگشت، [[پیامبر]] و فرستاده [[خدا]] شده بود"<ref>{{عربی|" إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لَيُصْلِحُ لَهُ أَمْرَهُ فِي لَيْلَةٍ كَمَا أَصْلَحَ أَمْرَ كَلِيمِهِ مُوسَى{{ع}} إِذْ ذَهَبَ لِيَقْتَبِسَ لِأَهْلِهِ نَاراً فَرَجَعَ وَ هُوَ رَسُولٌ نَبِي‏"}}؛ کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۳۷۷؛ اعلام الوری، ج۲، ص۲۴۲؛ مدینة المعاجز، ج۷، ص۴۰۸.</ref>؛ براساس این دسته [[روایات]]، واقعه [[ظهور]]، یک [[امر ناگهانی]] و غیر قابل پیش‌بینی است و کسی از زمان آن اطلاع دقیقی ندارد؛ لذا بر اساس [[روایات]]، اگر کسی برای [[ظهور]] [[حضرت]]، زمان و [[تاریخ]] تعیین کند، [[دروغگو]] است و ادعای وی اعتبار و [[ارزش]] دینی نخواهد داشت»<ref>[[قنبر علی صمدی|صمدی، قنبر علی]]، [[آخرین منجی (کتاب)|آخرین منجی]]، ص۱۴۷- ۱۵۲.</ref>.

::::::بنابراین، [[علم]] به [[زمان ظهور امام مهدی|وقت ظهور امام زمان]]{{ع}} از [[اسرار]] [[خداوند]] است که آن‌را برای [[بندگان]] خویش بیان نکرده و [[پیشوایان]] [[معصوم]] {{عم}} [[تعیین وقت]] برای [[ظهور امام مهدی]] {{ع}} را به هیچ‌وجه جایز نشمرده‌اند و آن‌را از [[اسرار]] الهی دانسته‌اند، ولی علاماتی را ذکر فرموده‌اند که چون آن [[علائم]] واقع شد، نزدیک بودن [[ظهور]] را نوید می‌دهد»<ref>[[رسول رضوی|رضوی، رسول]]، [[امام مهدی (کتاب)|امام مهدی]]، ص ۱۲۶-۱۲۸.</ref>.

::::::[[فضیل]] از [[امام باقر]] {{ع}} پرسید: آیا برای [[ظهور]]، وقت معین شده است‌؟ [[امام]] سه بار فرمود: {{عربی|"كَذَبَ الْوَقَّاتُونَ"}}<ref>همان، ص ۱۰۳.</ref>؛ کسانی که وقت تعیین می‌کنند، [[دروغ]] می‌گویند. نیز آمده است: کمیت از آن [[حضرت]] پرسید: چه وقت [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} [[ظهور]] می‌کند؟ [[امام]] فرمود: از [[پیامبر]] {{صل}} نیز همین مطلب پرسیده شد. [[حضرت]] فرمود: مثل [[ظهور]] [[مهدی]]{{ع}} هم‌چون برپایی [[قیامت]] است (کسی جز [[خداوند]] از وقت آن [[آگاه]] نیست) [[مهدی]] نمی‌آید، مگر ناگهانی<ref>[[منتخب الاثر (کتاب)|منتخب الاثر]]، ص ۱۲۴ و ۲۲۴.</ref>.  

::::::[[اسحاق بن یعقوب]] گفت: از [[محمد بن عثمان عمری]] درخواست کردم، نامه‌ای از من به محضر [[امام مهدی|حضرت صاحب الامر]] برساند که در آن [[نامه]] از مسائلی که بر من مشکل شده بود، سؤال کرده بود. پس [[توقیع]] به خط‍‌ مولایمان [[امام مهدی|صاحب الزمان]]{{ع}} آمد، تا آن‌جا که فرمود: و اما [[ظهور فرج]]، دست خدای عز و جل است و وقت‌گذاران [[دروغ]] می‌گویند<ref>احتجاج طبرسی، ج ۲، ص ۲۸۱.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} به [[مفضل]] فرمود: ای [[مفضل]]! هرکس برای [[ظهور]] [[مهدی]] ما وقتی تعیین نماید، خود را در [[علم]] [[خداوند]] شریک دانسته و مدعی شده که [[خداوند]]، او را از [[اسرار]] خویش [[آگاه]] ساخته است<ref>آخرین امید، داود الهامی، ص ۳۸۲.</ref>.

::::::از مجموع [[روایات]] می‌فهمیم که [[علم]] به [[وقت ظهور]]، از [[اسرار]] [[خداوند]] است و از [[وظایف]] [[شیعیان]]، ترک وقت‌گذاری و [[تکذیب]] تعیین‌کنندگان [[وقت ظهور]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} است»<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۷۵۷.</ref>.