دلیل عقلی مسأله مهدویت چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::به عبارت روشن‌تر [[عقل]] می‌گوید، آن خدای [[حکیم]] و علیمی که [[دین]] را برای یشریت فرستاده است، باید یک ظرف زمانی خاصی را نیز برای عرضه این [[دین]] به نحو کامل و برای پذیرش آن از سوی همه [[انسان‌ها]] قرار دهد. یعنی باید یک [[زمانی بیاید]] که [[انسان‌ها]] نسبت به این [[حقیقت]]، [[تسلیم]] محض شوند؛ حال ممکن است تا آن زمانی که این [[دین]] [[حاکم]] مطلق بر روی کره [[زمین]] شود، صدها سال طول بکشد.

::::::بنابراین غیر از این‌که قضیه [[مهدویت]]، یک [[حقیقت]] مسلم قرآنی است و باید فضلا و محققانی که در مسائل [[مهدویت]] پژوهش می‌نمایند، بیشتر آن را از دیدگاه [[قرآن]] مطرح کنند تا گمان نشود که این قضیه یک فکر مبتنی بر [[روایات]] خاص [[شیعی]] محض است، گرچه در ادبیات، [[فرهنگ]] و [[معارف]] [[امامیه]]، به دقیق‌ترین [[وجه]]، راجع به مسئله [[مهدویت]] صحبت شده است و در هیچ [[مذهب]] دیگری این‌گونه بیان نشده، اما اصل این قضیه دارای یک ریشه مسلم قرآنی است. هم‌چنان‌که ریشه عقلی محکمی هم دارد و این یک [[ضرورت]] است که باید در یک زمان خاصی محقق گردد.

::::::البته گاهی این گونه [[استدلال]] می‌شود که باید یک زمانی فرا برسد که [[فساد]] از روی [[زمین]] برچیده شود، اما این یک طرف قضیه است، طرف دیگر قضیه آن است که دوره‌ا باید فرا برسد که تمام ابعاد [[سعادت]] و راه‌های [[تقرب به خدا]] به نحو کامل و درست، بیان و محقق شود، چه این‌که به [[یقین]] اکنون راه‌های [[عبادت]] و [[عبودیت]] آن طور که باید و شاید درست در [[اختیار]] [[بشریت]] نیست؛ از این رو، باید یک [[زمانی بیاید]] که [[عقل]] [[بشر]] برای [[تقرب به خدا]] به حد بالایی از [[کمال]] برسد و بی شک آن زمان، [[زمان ظهور]] [[حضرت حجت]] {{ع}} است»<ref>[[محمد جواد فاضل لنکرانی|فاضل لنکرانی، محمد جواد]]، [[گفتارهای مهدوی (کتاب)|گفتارهای مهدوی]]، ص ۱۳۴.</ref>.