امام مهدی بعد از ظهور چه نوع سلاحی دارند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::«باد و ابرهای سخت با رعد و برق در تسخیر او است و [[طی الارض]] می‌کند و همه جا را می‌بیند و با [[اصحاب]] خود هرکجا باشند تکلم می‌کند و صدای او چنان قوی است که اگر در کوه [[صیحه]] زند از هم بپاشد و او خود چنان قوی است که درختی که از او قوی‌تر نباشد، از جا بکند و [[اصحاب]] او از شیر دلیرتر باشند و بر کف پای خود چیزی بنویسند و بر روی [[آب]] حرکت کنند، [[جن]] و ملک در [[فرمان]] او است، [[خورشید و ماه]] در [[اختیار]] او است و [[رعب]] پیشاپیش او حرکت می‌کند، مع ذلک چند [[حدیث]] ذکر می‌شود.

::::::« [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} به [[امام علی|علی]]{{ع}} فرمود: "هنگامی‌که [[قائم]] ما [[قیام]] می‌کند وزمانی که [[مأموریت]] ظهورش فرا می‌رسد، شمشیری همراه دارد که به وی ندا می‌دهد:‌ای [[ولی خدا]]! [[قیام]] کن ودشمنان خود را بکش"<ref>کفایة الاثر، ص ۲۶۳؛ بحارالانوار، ج ۳۶، ص ۴۰۹؛ عوالم، ج ۱۵، بخش ۳، ص ۲۶۹؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۶۳</ref>.

::::::«در ابتدا، این نکته باید روشن شود که [[امام زمان]]{{ع}} مانند [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]]{{صل}} برای [[هدایت]] و [[راهنمایی]] [[مردم]]، نخست، [[دعوت]] عمومی می‌کند و در آغاز ظهورش، [[مردم]] را از [[پیام]] خود [[آگاه]] و [[اتمام حجت]] می‌کند. در این میان، عده‌ای دعوتش را می‌پذیرند و راه [[سعادت]] پیش می‌گیرند و عده‌ای به [[مخالفت]] برمی‌خیزند که [[امام مهدی]] {{ع}} در برابر اینان [[قیام]] مسلحانه می‌کند. [[امام جواد]]{{ع}} فرموده است: "وقتی [[سیصد و سیزده]] نفر [[یاران خاص]] [[حضرت قائم]]{{ع}} به‌ خدمتش در [[مکه]] رسیدند، [[حضرت]]، دعوتش را به جهانیان آشکار میسازد و وقتی که این تعداد به ده هزار نفر رسید، به [[اذن]] [[خدا]]، [[قیام]] مسلحانه می‌کند و خروج می‌کند<ref>رجالی تهرانی، یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان {{ع}}، ص ۱۳.</ref>. برنامه [[قیام]] [[حضرت مهدی]]{{ع}} همانند برنامه [[قیام]] [[پیامبران الهی]] خواهد بود؛ یعنی، بر اساس اسباب و وسائل عادی و طبیعی، برنامه‌های خود را [[اجرا]] می‌کند؛ [[معجزات]]، جنبه استثنایی دارند و در موارد نادر از آن استفاده می‌کند. این‌که در بعضی از [[روایات]]، از واژه "[[شمشیر]]" استفاده شده، باید گفت، ظاهرا، مقصود از [[خروج با شمشیر]]، [[مأموریت]] به [[جهاد]] و [[توسل]] به اسلحه برای اعلای کلمه [[حق]] است و با هیچ‌یک از [[کفار]] به [[مصالحه]] نمی‌نشیند؛ زیرا، "[[شمشیر]]"، همیشه، کنایه از [[قدرت]] و نیروی [[نظامی]] بوده و هست؛ همان‌گونه که "قلم"، کنایه از [[علم]] و [[فرهنگ]] است و نیز از قدیم معروف بوده که [[کشور]]، با دو چیز [[اداره]] می‌شود: قلم و [[شمشیر]]<ref>رجالی تهرانی، یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان {{ع}}، ص ۲۱۸.</ref>. منظور از "[[قیام با شمشیر]]"، همان اتکای به [[قدرت]] است تا [[مردم]] نپندارند که این [[مصلح بزرگ]]، فقط به شکل یک معلم یا یک واعظ، عمل می‌کند، بلکه او، یک [[رهبر]] مقتدر [[الهی]] است که [[امان]] را از [[ستمگران]] و [[منافقان]] می‌گیرد.

::::::«"[[سیف]]" به‌معنای [[شمشیر]] است و براساس [[روایات]]، [[قیام]] [[حضرت]] با [[شمشیر]] است. [[امام سجاد]] {{ع}} در [[حدیثی]] فرمود: در [[قائم]] ما نشانه‌هایی از هفت [[پیامبر]] وجود دارد... و اما نشانه‌اش از [[حضرت محمد]] {{صل}} خروج او با [[شمشیر]] است<ref>[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۱، ص ۴۳۸؛ بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۲۱۷.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} نیز فرمود: {{عربی|"فَإِذَا كَانَ وَقْتُ خُرُوجِهِ يَكُونُ لَهُ سَيْفٌ مَغْمُودٌ نَادَاهُ السَّيْفُ: قُمْ يَا وَلِيَّ اللَّهِ! فَاقْتُلْ أَعْدَاءَ اللَّهِ"}}<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۴.</ref>؛ چون [[زمان ظهور]] او فرا رسد، شمشیرش که در غلاف است او را صدا می‌زند: ای ولی‌ [[خدا]]! برخیز و [[دشمنان]] [[خدا]] را طعمه [[شمشیر]] کن.