اصحاب امام مهدی در شجاعت چگونه‌اند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::«[[حاکم نیشابوری]] به سندش از [[محمد بن حنفیه]] [[نقل]] می‌کند که گفت: ما نزد [[امام علی|علی]] {{ع}} بودیم که شخصی از او درباره [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} سؤال کرد؟ حضرت فرمود: "او در [[آخرالزمان]] خروج خواهد کرد، هنگامی که شخصی اعلان کند: [[خدا]] را [[خدا]] را! کشته شود. در آن هنگام [[خداوند]] برای او گروهی را جمع می‌کند که همانند ابرهای پراکنده متفرّق اند، قلب‌های آنها را هماهنگ می‌نماید. از کسی احساس [[وحشت]] نکرده و به کسی که داخل در [[جماعت]] آنها شود شاد نمی‌گردد"<ref>{{عربی| يَخْرُجُ فِي أَخَّرَ الزَّمَانِ فَقَالَ الرَّجُلُ اللَّهُ اللَّهُ قَتْلَ فَيَجْمَعُ اللَّهُ تَعَالَى لَهُ قَوْماً فَزِعَ كفزع السَّحَابِ وَ يُؤَلِّفَ اللَّهُ بَيْنَ قُلُوبِهِمْ لَا يَسْتَوْحِشُونَ الَىَّ أَحَدُ وَ لَا يَفْرَحُونَ بَا أَحَدٍ يَدْخُلُ اليهم }}؛ مستدرک حاکم، ج ۴، ص ۵۵۴</ref>»<ref>[[علی ‎اصغر رضوانی|رضوانی، علی ‎اصغر]]، [[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]، ص ۵۹۹.</ref>.

::::::«روشن است که [[یاران]] و [[اصحاب]] [[امام زمان]] {{ع}} نیز مانند رهبرشان، انسان‌های قوی و شجاعی می‌باشند. [[امام باقر]]{{ع}} ضمن روایتی فرموده‌اند: "زمانی که امر ما واقع شود و [[مهدی]] ما بیاید، جرأت و [[شجاعت]] هر مرد از [[شیعیان]] ما از شیر، بیشتر خواهد شد."<ref>{{عربی|" اذا وَقَعَ أَمْرَنَا وَ جَاءَ مَهْدِيُّنَا، كَانَ الرَّجُلُ مِنْ شِيعَتِنَا أَجْرَأُ مِنْ لَيْثٍ، وَ أَمْضَى مِنْ سِنَانٍ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ معجم احادیث امام مهدی، ج۳، ص۲۸۵، ح۸۲۳؛ بحارالانوار، ج۲، ص۱۸۹، ح۲۲.</ref>. [[امام صادق]]{{ع}} نیز درباره [[قدرت]] [[یاران]] [[امام مهدی|امام عصر]]{{ع}} فرموده‌اند: "وقتی [[حضرت لوط]]{{ع}} به قومش گفت: ای کاش در برابر شما [[توانایی]] داشتم یا به [[رکن شدید]]، مأوی می‌گرفتم <ref>سوره هود، آیه: ۸۰.</ref>، در [[حقیقت]]، [[آرزو]] داشت که [[قدرت]] [[قائم]]{{ع}} را داشته باشد و چیزی را یاد نکرد، مگر [[استواری]] [[یاران]] [[امام زمان]] {{ع}} را. به درستی که به هر مردی از [[اصحاب]] او، توانائی چهل مرد داده می‌شود و [[قلب]] آنان از [[پاره‌های آهن]]، استوارتر است و اگر از کوه آهن بگذرند، آن را از جا بر می‌کنند<ref>{{عربی|" مَا كَانَ قَوْلُ لُوطٍ {{ع}} لِقَوْلِهِ‏ لَوْ أَنَ‏ لِي‏ بِكُمْ‏ قُوَّةً أَوْ آوِي‏ إِلى‏ رُكْنٍ‏ شَدِيدٍ إِلَّا تَمَنِّياً لِقُوَّةِ الْقَائِمِ{{ع}} وَ لَا ذَكَرَ إِلَّا شِدَّةَ أَصْحَابِهِ وَ إِنَّ الرَّجُلَ مِنْهُمْ لَيُعْطَى قُوَّةَ أَرْبَعِينَ رَجُلًا وَ إِنَّ قَلْبَهُ لَأَشَدُّ مِنْ زُبَرِ الْحَدِيدِ وَ لَوْ مَرُّوا بِجِبَالِ الْحَدِيدِ لَقَلَعُوهَا ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ب۵۸، ح۱۸؛ معجم احادیث امام مهدی، ج۵، ص۱۷۲، ح۱۵۹۸؛ بحارالانوار، ج۵۲، ص۳۲۷، ح۴۴.</ref>»<ref>[[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]؛ [[رخدادهای ظهور (کتاب)|رخدادهای ظهور]]، ص ۸۴ - ۸۵.</ref>.