باور به حضور امام مهدی چگونه سبب اصلاح و خودسازی منتظران راستین می‌شود؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::«شخص [[منتظر]] که به [[وجود امام]] حیّ و زنده کاملاً [[اعتقاد]] دارد، همواره خود را در منظر [[امام زمان]]{{ع}} میبیند و احساس می‌کند که [[حضرت]] مراقب اوست که [[اعمال]] و رفتارش را چه خوب و چه بد می‌بیند. از [[اعمال]] خوب او [[امام]] خوشحال می‌شود و کارهای ناروای او [[دل]] [[حضرت]] را به درد می‌آورد. وقتی این [[اعتقاد]] در او [[قوی]] باشد و خود را در محضر [[امام زمان]]{{ع}} احساس کند، دیگر دست به [[فساد]] و [[گناه]] نمی‌آلاید و از آن وجود گرامی که ناظر و مراقب [[اعمال]] اوست، شرم و [[حیا]] می‌کند. آری، [[منتظر راستین]] [[امام زمان]]{{ع}} این [[آیه]] را [[نصب]] العین خود قرار می‌دهد که {{متن قرآن|اعْمَلُوا فَسَيَرَى اللَّهُ عَمَلَكُمْ وَرَسُولُهُ وَالْمُؤْمِنُونَ}}<ref>"و بگو (آنچه در سر دارید) انجام دهید، به زودی خداوند و پیامبرش و مؤمنان کار شما را خواهند دید" سوره توبه، آیه ۱۰۵.</ref>»<ref>[[کریم حیدری‌نهند|حیدری‌نهند، کریم]]، [[ نقش فرهنگ انتظار در اصلاح جامعه (مقاله)|نقش فرهنگ انتظار در اصلاح جامعه]].</ref>.