تفسیر آیه مودت چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:1414.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[پژوهشگران مرکز تحقیقات اسلامی]]]]

::::::'''[[پژوهشگران مرکز تحقیقات اسلامی]]'''، در  کتاب ''«[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]»'' در این‌باره گفته‌اند:

:::::#معنای‌ "{{متن قرآن|الْقُرْبَى}}" [[تقرب به خداوند]] است و "{{متن قرآن|الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى}}" به معنای [[مودت]] به [[خدا]] از راه [[تقرب]] به او و از گذر [[طاعت]] است<ref>ر.ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۵۲.</ref>. این [[تفسیر]] نادرست است؛ زیرا معنای [[آیه]] بنابر آن چنین می‌شود: "از شما می‌خواهم [[اطاعت خدا]] را [[دوست]] بدارید". در حالی که معنای درست این است: "از شما می‌خواهم [[خدا]] را [[اطاعت]] کنید نه اینکه تنها آن را [[دوست]] بدارید"؛ چون [[تقرب به خدا]] را حتی [[مشرکان]] [[دوست]] داشتند و بتان را به همین جهت می‌پرستیدند <ref>ر.ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۵۲.</ref>.

:::::#واژۀ "{{متن قرآن|الْقُرْبَى}}" به معنای [[خویشاوندی]] است نه [[خویشاوندان]]<ref>روح المعانی‌، ج۲۵، ص ۳۰؛ پیام قرآن‌، ج۹، ص۲۲۶.</ref>. [[قریش]]، [[پیامبر]]{{صل}} را [[تکذیب]] و با او [[دشمنی]] می‌کردند. از این رو، [[خداوند متعال]] [[دستور]] داد [[پیامبر]] {{صل}} از آنان بخواهد اگر [[ایمان]] نمی‌آورند، دست کم [[دشمنی]] نکنند؛ زیرا با [[پیامبر]] {{صل}} خویشاوندند<ref>ر.ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۵۲.</ref>.