خصوصیات جسمی امام مهدی هنگام ظهور چگونه است؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - '\: \:\:\:\:\:\:(.*)\s' به ': $1 '
جز (جایگزینی متن - '\ه\s=\s(.*)\]\]\]\] \:\:\:\:\:\:' به 'ه = $1 | پاسخ = ')
جز (جایگزینی متن - '\: \:\:\:\:\:\:(.*)\s' به ': $1 ')
خط ۱۸: خط ۱۸:
[[پرونده:7474646.jpg|بندانگشتی|100px|right|[[نجم‌الدین طبسی]]]]
[[پرونده:7474646.jpg|بندانگشتی|100px|right|[[نجم‌الدین طبسی]]]]
::::::آیت الله '''[[نجم‌الدین طبسی]]''' در کتاب ''«[[چشم اندازی به حکومت مهدی (کتاب)|چشم اندازی به حکومت مهدی]]»'' در اين‌باره گفته است:
::::::آیت الله '''[[نجم‌الدین طبسی]]''' در کتاب ''«[[چشم اندازی به حکومت مهدی (کتاب)|چشم اندازی به حکومت مهدی]]»'' در اين‌باره گفته است:
::::::«'''سن و چهره:''' [[عمران]] پسر [[حصین]] می‌گوید: به [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} گفتم: این مرد ([[حضرت مهدی|مهدی]]) را برایم توصیف کن وشمّه‌ای از حالات او را بیان فرما. [[پیامبر]]{{صل}} فرمود: "او از [[فرزندان]] من است؛ اندامش چونان مردان [[بنی اسرائیل]] سخت وستبر است؛ به هنگام [[سختی]] وگرفتاری [[امّت]] من [[قیام]] می‌کند؛ رنگ چهره‌اش به عرب‌ها شباهت دارد؛ قیافه اش چون مرد [[چهل]] ساله می‌نماید؛ صورتش چون پاره ماه می‌درخشد؛ [[زمین]] را پر از [[عدل و داد]] می‌کند؛ آن گاه که آکنده از [[ظلم]] وستم شود. بیست سال زمام امور را در دست دارد و همه شهرهای [[کفر]]، چون [[قسطنطنیه]]، [[روم]] و... را می‌گشاید"<ref>ابن طاووس، ملاحم، ص ۱۴۲</ref>. [[امام حسن|امام حسن مجتبی]]{{ع}} می‌فرماید: "... [[خداوند]] [[عمر]] [[حضرت مهدی]]{{ع}} را در روزگار [[غیبت]] طولانی می‌گرداند. پس از آن با [[قدرت]] بی‌پایانش او را از چهره [[جوانی]] کم تر از [[چهل]] سال ظاهر می‌کند"<ref>[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۱، ص ۳۱۵؛ کفایة الاثر، ص ۲۲۴؛ اعلام الوری، ص ۴۰۱؛ الاحتجاج، ص ۲۸۹</ref>. [[امام صادق]]{{ع}} می‌فرماید: "زمانی که [[امام مهدی|حضرت قائم]]{{ع}} [[ظهور]] می‌کند، [[مردم]] او را [[انکار]] می‌کنند و کسی بر او درنگ نمی‌کند؛ جز آنان که [[خداوند]] در [[عالم ذر]]<ref>عالم ذر - عالم پیش از آفرینش انسان ها بر روی زمین است که خداوند در آن عالم، از انسان ها درباره پروردگاری خودش اقرار گرفت؛ (وإذا أخَذَ ربُّک مِنْ بَنی آدَمَ من ظُهُورهِمْ ذریتهُمْ وأشْهَدهُمْ عَلی أنفُسهِمْ ألسْتُ بربِّکم قالُوا بَلی شَهِدنا أنْ تَقُولوا یوْم القیمَة إنّا کنّا عَنْ هذا غافِلینَ؛ ای رسول ما به یاد آور هنگامی که خدای تو از پشت فرزندان آدم، ذریه آنان را برگرفت وآنان را بر خود گواه ساخت که آیا من پروردگار شما نیستم؟ همه گفتند: بلی ما به خدایی تو گواهی می دهیم</ref>  <ref>برخی مفسران گفته اند: مراد ظهور ارواح فرزندان آدم است در عالم روح وگواهی آنان به توحید خدا وپروردگاری او در عالم ملک وملکوت تا آن که دیگر نگویند ما از این واقعه (قیامت یا یکتایی خدا. غافل بودیم؛ سوره اعراف؛ آیه ۱۷۲.</ref> از آنان [[پیمان]] گرفته است. آن [[حضرت]] در چهره [[جوانی]] کامل وموفّق - معتدل - ظاهر می‌شود"<ref>نعمانی، غیبة، ص ۱۸۸؛ عقد الدرر، ص ۴۱؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۸۷؛ ینابیع المودّه، ص ۴۹۲</ref> [[امام علی|امیرمؤمنان]]{{ع}} می‌فرماید: "هنگامی‌ که [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} [[قیام]] می‌کند، سن او بین سی تا [[چهل]] سال خواهد بود"<ref>احقاق الحق، ج ۱۹، ص ۶۵۴</ref>. [[مروی]] می‌گوید: به [[امام رضا]]{{ع}} عرض کردم: نشانه و علامت [[قائم]] شما به [[هنگام قیام]] و [[ظهور]] چیست؟ [[امام]] فرمود: "نشانه‌اش این که سن [[حضرت]] زیاد است؛ ولی از نظر چهره [[جوان]] می‌نماید؛ به گونه‌ای که اگر کسی به او نظر کند، می‌پندارد او در سن [[چهل سالگی]] یا کم تر است. نشانه دیگرش این که گذشت روزگار او را پیر نمی‌کند تازمانی که اجلش فرارسد"<ref>[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۲، ص ۶۵۲؛ اعلام الوری، ص ۴۳۵؛ خرائج، ج ۳، ص ۱۱۷۰</ref>. [[امام صادق]]{{ع}} می‌فرماید: "به طور حتم، [[ولی خدا]] صد و بیست سال همانند [[حضرت ابراهیم|ابراهیم خلیل]] [[عمر]] خواهد کرد و به چهره و رخسار [[جوانی]] کامل و سی ساله ظاهر خواهد شد"<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۸۳</ref>. مرحوم [[علامه مجلسی]] می‌گوید: شاید مراد مدت [[حکومت]] وسلطنت [[حضرت]] باشد یا این که [[عمر]] حضرتش به همان مقدار بوده است؛ امّا [[خداوند]] آن را طولانی کرده است. مراد از کلمه موفّق، معتدل بودن اعضاست وکنایه از این که در سنین متوسط و یا آخر سنین [[جوانی]] است<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۸۳</ref> درباره سن [[حضرت]] به [[هنگام ظهور]]، اقوال دیگری نیز هست. [[ارطات]] می‌گوید: [[حضرت مهدی]]{{ع}} شصت ساله است<ref>ملاحم، ابن طاووس، ص ۷۳؛ کنز العمّال، ج ۱۴، ص ۵۸۶</ref>. [[ابن حمّاد]] می‌گوید: [[حضرت مهدی]]{{ع}} هیجده ساله است<ref>ابن حمّاد، فتن، ص ۱۰۲</ref>
 
«'''سن و چهره:''' [[عمران]] پسر [[حصین]] می‌گوید: به [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} گفتم: این مرد ([[حضرت مهدی|مهدی]]) را برایم توصیف کن وشمّه‌ای از حالات او را بیان فرما. [[پیامبر]]{{صل}} فرمود: "او از [[فرزندان]] من است؛ اندامش چونان مردان [[بنی اسرائیل]] سخت وستبر است؛ به هنگام [[سختی]] وگرفتاری [[امّت]] من [[قیام]] می‌کند؛ رنگ چهره‌اش به عرب‌ها شباهت دارد؛ قیافه اش چون مرد [[چهل]] ساله می‌نماید؛ صورتش چون پاره ماه می‌درخشد؛ [[زمین]] را پر از [[عدل و داد]] می‌کند؛ آن گاه که آکنده از [[ظلم]] وستم شود. بیست سال زمام امور را در دست دارد و همه شهرهای [[کفر]]، چون [[قسطنطنیه]]، [[روم]] و... را می‌گشاید"<ref>ابن طاووس، ملاحم، ص ۱۴۲</ref>. [[امام حسن|امام حسن مجتبی]]{{ع}} می‌فرماید: "... [[خداوند]] [[عمر]] [[حضرت مهدی]]{{ع}} را در روزگار [[غیبت]] طولانی می‌گرداند. پس از آن با [[قدرت]] بی‌پایانش او را از چهره [[جوانی]] کم تر از [[چهل]] سال ظاهر می‌کند"<ref>[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۱، ص ۳۱۵؛ کفایة الاثر، ص ۲۲۴؛ اعلام الوری، ص ۴۰۱؛ الاحتجاج، ص ۲۸۹</ref>. [[امام صادق]]{{ع}} می‌فرماید: "زمانی که [[امام مهدی|حضرت قائم]]{{ع}} [[ظهور]] می‌کند، [[مردم]] او را [[انکار]] می‌کنند و کسی بر او درنگ نمی‌کند؛ جز آنان که [[خداوند]] در [[عالم ذر]]<ref>عالم ذر - عالم پیش از آفرینش انسان ها بر روی زمین است که خداوند در آن عالم، از انسان ها درباره پروردگاری خودش اقرار گرفت؛ (وإذا أخَذَ ربُّک مِنْ بَنی آدَمَ من ظُهُورهِمْ ذریتهُمْ وأشْهَدهُمْ عَلی أنفُسهِمْ ألسْتُ بربِّکم قالُوا بَلی شَهِدنا أنْ تَقُولوا یوْم القیمَة إنّا کنّا عَنْ هذا غافِلینَ؛ ای رسول ما به یاد آور هنگامی که خدای تو از پشت فرزندان آدم، ذریه آنان را برگرفت وآنان را بر خود گواه ساخت که آیا من پروردگار شما نیستم؟ همه گفتند: بلی ما به خدایی تو گواهی می دهیم</ref>  <ref>برخی مفسران گفته اند: مراد ظهور ارواح فرزندان آدم است در عالم روح وگواهی آنان به توحید خدا وپروردگاری او در عالم ملک وملکوت تا آن که دیگر نگویند ما از این واقعه (قیامت یا یکتایی خدا. غافل بودیم؛ سوره اعراف؛ آیه ۱۷۲.</ref> از آنان [[پیمان]] گرفته است. آن [[حضرت]] در چهره [[جوانی]] کامل وموفّق - معتدل - ظاهر می‌شود"<ref>نعمانی، غیبة، ص ۱۸۸؛ عقد الدرر، ص ۴۱؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۸۷؛ ینابیع المودّه، ص ۴۹۲</ref> [[امام علی|امیرمؤمنان]]{{ع}} می‌فرماید: "هنگامی‌ که [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} [[قیام]] می‌کند، سن او بین سی تا [[چهل]] سال خواهد بود"<ref>احقاق الحق، ج ۱۹، ص ۶۵۴</ref>. [[مروی]] می‌گوید: به [[امام رضا]]{{ع}} عرض کردم: نشانه و علامت [[قائم]] شما به [[هنگام قیام]] و [[ظهور]] چیست؟ [[امام]] فرمود: "نشانه‌اش این که سن [[حضرت]] زیاد است؛ ولی از نظر چهره [[جوان]] می‌نماید؛ به گونه‌ای که اگر کسی به او نظر کند، می‌پندارد او در سن [[چهل سالگی]] یا کم تر است. نشانه دیگرش این که گذشت روزگار او را پیر نمی‌کند تازمانی که اجلش فرارسد"<ref>[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۲، ص ۶۵۲؛ اعلام الوری، ص ۴۳۵؛ خرائج، ج ۳، ص ۱۱۷۰</ref>. [[امام صادق]]{{ع}} می‌فرماید: "به طور حتم، [[ولی خدا]] صد و بیست سال همانند [[حضرت ابراهیم|ابراهیم خلیل]] [[عمر]] خواهد کرد و به چهره و رخسار [[جوانی]] کامل و سی ساله ظاهر خواهد شد"<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۸۳</ref>. مرحوم [[علامه مجلسی]] می‌گوید: شاید مراد مدت [[حکومت]] وسلطنت [[حضرت]] باشد یا این که [[عمر]] حضرتش به همان مقدار بوده است؛ امّا [[خداوند]] آن را طولانی کرده است. مراد از کلمه موفّق، معتدل بودن اعضاست وکنایه از این که در سنین متوسط و یا آخر سنین [[جوانی]] است<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۸۳</ref> درباره سن [[حضرت]] به [[هنگام ظهور]]، اقوال دیگری نیز هست. [[ارطات]] می‌گوید: [[حضرت مهدی]]{{ع}} شصت ساله است<ref>ملاحم، ابن طاووس، ص ۷۳؛ کنز العمّال، ج ۱۴، ص ۵۸۶</ref>. [[ابن حمّاد]] می‌گوید: [[حضرت مهدی]]{{ع}} هیجده ساله است<ref>ابن حمّاد، فتن، ص ۱۰۲</ref>
:::::*'''مشخصات بدنی:''' [[ابوبصیر]] می‌گوید: به [[امام صادق]]{{ع}} گفتم: از پدر شما شنیده‌ام که [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} سینه‌ای گشاده وکتف‌هایی باز وعریض دارد. [[حضرت]] فرمود: "ای [[ابا محمد]]! پدرم زره [[پیامبر]]{{صل}} را پوشید؛ ولی برایش بلند بود؛ به طوری که بر [[زمین]] می‌رسید. من نیز آن را پوشیدم؛ ولی بر قامتم بلند بود؛ ولی آن زره بر قامت [[امام مهدی|حضرت قائم]]{{ع}} چنان مناسب واندازه است که بر [[بدن]] [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} اندازه بود وقسمت پایین آن زره کوتاه است؛ به طوری که هر بیننده گمان می‌کند اطراف آن را گره زده‌اند"<ref>بصائر الدرجات، ج ۴، ص ۱۸۸؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۴۴۰ و۵۲۰؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۱۹</ref> ریان پسر صلت می‌گوید: به [[امام رضا]]{{ع}} عرض کردم: آیا شما [[صاحب]] این امر هستید؟ فرمود: "من [[امام]] و [[صاحب]] امر هستم؛ ولی نه آن [[صاحب]] امری که [[زمین]] را از [[عدل]] وداد پرمی‌کند؛ آن گاه که از [[ستم]] وبیداد پر شده باشد. چگونه می‌توانم [[صاحب]] آن امر باشم، در حالی که [[ناتوانی]] جسمی‌ مرا می‌بینی؟ [[امام مهدی|حضرت قائم]] کسی است که وقتی [[ظهور]] می‌کند، در سن پیران است؛ ولی به نظر [[جوان]] می‌آید. اندامی‌ قوی و تنومند دارد؛ به طوری که اگر دست را به سوی بزرگ ترین درخت دراز کند، آن را از ریشه بیرون می‌آورد واگر میان کوه‌ها فریاد برآورد، صخره‌ها می‌شکند واز جا کنده می‌شود. [[عصای موسی]] و [[انگشتر سلیمان]] همراه اوست"<ref>[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۲، ص ۴۸؛ اعلام الوری، ص ۴۰۷؛ کشف الغمّه، ج ۳، ص ۳۱۴؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۲۲؛ وافی، ج ۲، ص ۱۱۳؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۴۷۸</ref>»<ref>[[نجم‌الدین طبسی|طبسی؛ نجم‌الدین]]، [[چشم اندازی به حکومت مهدی (کتاب)|چشم اندازی به حکومت مهدی]]، ص ۵۶ -۵۷.</ref>.
:::::*'''مشخصات بدنی:''' [[ابوبصیر]] می‌گوید: به [[امام صادق]]{{ع}} گفتم: از پدر شما شنیده‌ام که [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} سینه‌ای گشاده وکتف‌هایی باز وعریض دارد. [[حضرت]] فرمود: "ای [[ابا محمد]]! پدرم زره [[پیامبر]]{{صل}} را پوشید؛ ولی برایش بلند بود؛ به طوری که بر [[زمین]] می‌رسید. من نیز آن را پوشیدم؛ ولی بر قامتم بلند بود؛ ولی آن زره بر قامت [[امام مهدی|حضرت قائم]]{{ع}} چنان مناسب واندازه است که بر [[بدن]] [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} اندازه بود وقسمت پایین آن زره کوتاه است؛ به طوری که هر بیننده گمان می‌کند اطراف آن را گره زده‌اند"<ref>بصائر الدرجات، ج ۴، ص ۱۸۸؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۴۴۰ و۵۲۰؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۱۹</ref> ریان پسر صلت می‌گوید: به [[امام رضا]]{{ع}} عرض کردم: آیا شما [[صاحب]] این امر هستید؟ فرمود: "من [[امام]] و [[صاحب]] امر هستم؛ ولی نه آن [[صاحب]] امری که [[زمین]] را از [[عدل]] وداد پرمی‌کند؛ آن گاه که از [[ستم]] وبیداد پر شده باشد. چگونه می‌توانم [[صاحب]] آن امر باشم، در حالی که [[ناتوانی]] جسمی‌ مرا می‌بینی؟ [[امام مهدی|حضرت قائم]] کسی است که وقتی [[ظهور]] می‌کند، در سن پیران است؛ ولی به نظر [[جوان]] می‌آید. اندامی‌ قوی و تنومند دارد؛ به طوری که اگر دست را به سوی بزرگ ترین درخت دراز کند، آن را از ریشه بیرون می‌آورد واگر میان کوه‌ها فریاد برآورد، صخره‌ها می‌شکند واز جا کنده می‌شود. [[عصای موسی]] و [[انگشتر سلیمان]] همراه اوست"<ref>[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۲، ص ۴۸؛ اعلام الوری، ص ۴۰۷؛ کشف الغمّه، ج ۳، ص ۳۱۴؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۲۲؛ وافی، ج ۲، ص ۱۱۳؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۴۷۸</ref>»<ref>[[نجم‌الدین طبسی|طبسی؛ نجم‌الدین]]، [[چشم اندازی به حکومت مهدی (کتاب)|چشم اندازی به حکومت مهدی]]، ص ۵۶ -۵۷.</ref>.


خط ۲۷: خط ۲۸:
| پاسخ‌دهنده = علی اصغر رضوانی
| پاسخ‌دهنده = علی اصغر رضوانی
| پاسخ = آقای '''[[علی اصغر رضوانی]]'''، در کتاب ''«[[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]»'' در این‌باره گفته است:
| پاسخ = آقای '''[[علی اصغر رضوانی]]'''، در کتاب ''«[[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]»'' در این‌باره گفته است:
::::::«مطابق برخی از [[روایات]] [[سنّی]] و [[شیعی]]، [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}} [[هنگام ظهور]] دارای صفات و خصوصیات جسمی خاص است از قبیل:
 
«مطابق برخی از [[روایات]] [[سنّی]] و [[شیعی]]، [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}} [[هنگام ظهور]] دارای صفات و خصوصیات جسمی خاص است از قبیل:
:::::#{{عربی|أجلی الجبهه}}: یعنی پیشانی وسیع و عریض<ref>سنن ابی داوود، ج ۲، ص ۴۲۲</ref>.
:::::#{{عربی|أجلی الجبهه}}: یعنی پیشانی وسیع و عریض<ref>سنن ابی داوود، ج ۲، ص ۴۲۲</ref>.
:::::#{{عربی|اقنی الأنف}}: وسط بینی او برآمده ولی دو سوراخ آن تنگ است<ref>سنن ابی داوود، ج ۲، ص ۴۲۲</ref>.
:::::#{{عربی|اقنی الأنف}}: وسط بینی او برآمده ولی دو سوراخ آن تنگ است<ref>سنن ابی داوود، ج ۲، ص ۴۲۲</ref>.
۴۱۵٬۰۷۸

ویرایش