مراتب انتظار فرج چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::رتبه سوم این است که [[مؤمن]] نه فقط به مشکلات و گرفتاری‌های اهل [[ایمان]] توجه داشته باشد، بلکه به [[فکر]] همه [[مظلومان]] و [[مستضعفان]] عالم باشد و رهایی آنها را با [[فرج حضرت مهدی]] {{ع}} از [[خداوند]] طلب کند. [[امام عصر]] {{ع}} متعلق به همه [[انسان‌ها]] هستند و فقط [[امام]] [[شیعیان]] نیستند. درست است که [[غیر شیعه]] نه شناختی از [[امام زمان]] {{ع}} دارند و نه در گرفتاری‌های خود به [[ظهور]] ایشان می‌اندیشند، ولی [[مؤمنان]] می‌دانند که [[امام]] آنها با [[ظهور]] خویش نه فقط [[شیعیان]] را بلکه همه انسان‌های ستمدیده و [[رنج]] کشیده را از زیر [[ظلم و ستم]] [[مستکبران]] و [[زورگویان]] عالم [[نجات]] می‌بخشد.  

::::::در دعای بسیار [[زیبایی]] که از [[حضرت صادق]] {{ع}} به نام "[[دعای عهد]]" به ما رسیده است، چنین می‌خوانیم: {{متن حدیث|"وَ اجْعَلْهُ اللَّهُمَّ مَفْزَعاً لِمَظْلُومِ عِبَادِكَ وَ نَاصِراً لِمَنْ لا يَجِدُ لَهُ نَاصِراً غَيْرَكَ"}}<ref>«و خداوندا، ایشان ([[امام زمان]] {{ع}}) را [[پناه]] [[بندگان]] ستمدیده خود و یاور کسانی که جز تو [[یاری]] ندارند، قرار بده.» بحار الانوار، ج ۱۰۲، ص ۱۱۲.</ref>.

::::::[[امام صادق]] {{ع}} در توضیح [[آیه شریفه]] فرموده‌اند: {{متن حدیث|"رَبُّ الارض یعن أَمَامَ الارض"}}<ref>«منظور از [[رب]] [[زمین]]، [[امام]] [[زمین]] است» تفسیر قمی، ج ۲، ص ۲۲۴.</ref>. در این جا از وجود [[مقدس]] [[امام]] {{ع}} به "[[رب الارض]]" تعبیر شده است. "[[رب]]" در لغت به معنا [[صاحب]] اختار و [[سرپرست]] می‌باش و منظور از [[رب]] [[زمین]] در این [[آیه شریفه]]، [[صاحب]] [[اختیار]] [[زمین]] – که همانا [[وجود مقدس امام زمان]] {{ع}} است – می‌باشد. [[امام صادق]] {{ع}} در توضیح بیشتر [[آیه مبارکه]] فرموده‌اند: {{متن حدیث|"انَّ قَائِمُنَا اذا قَامَ أَشْرَقَتْ الارض بِنُورِ رَبِّها وَ استغنی الْعِبَادَ عَنْ ضَوْءِ الشَّمْسُ وَ ذَهَبَتِ الظَّلَمَةَ . . . وَ تَظْهَرُ الارض کنوزها حتی تَرَاهَا النَّاسُ علی وَجْهِهَا"}}<ref>«چون [[قائم]] ([[اهل بیت]] {{عم}}) [[قیام]] کند، [[زمین]] به [[نور]] [[صاحب]] [[اختیار]] آن نوران شده و [[بندگان]] از [[روشنایی]] [[خورشید]] بی‌نیاز می‌گردند و تاریکی‌ها از بین می‌رود... و [[زمین]] گنج‌های خود را آشکار می‌کند به طوری که [[مردم]] آنها را بر روی [[زمین]] مشاهده می‌کنند» ارشاد مفید، ج ۲، ص ۳۸۱.</ref>.

:::::*'''در [[انتظار]] رفع گرفتاری از خود [[امام عصر]] {{ع}}''': اما مرتبه پنجمی هم در [[انتظار فرج امام زمان]] {{ع}} می‌توانیم داشته باشیم که از همه مراتب قبلی بالاتر و با فضیلت‌تر است و در عین آن که همه آنها را شامل می‌شود، ولی بسیار کاملتر و در پیشگاه الهی [[عبادت]] با [[عظمت]] تری محسوب می‌شود. این مرتبه را می‌توان بالاترین درجه [[انتظار فرج]] برای [[مؤمنان]] و [[منتظران]] دانست<ref>البته در این جا انسان‌های عادی مراد هستند نه خود امام زمان {{ع}} که درجه انتظارشان از دیگران بالاتر است و ما درباره انتظار ایشان در فصل گذشته مباحث لازم را مطرح کردیم.</ref>.

::::::اگر [[مظلومان]] و [[مستضعفان]] روی کره [[زمین]] را در نظر بگیریم، هیچ [[مستضعف]] و مظلومی را ستمدیده‌تر از [[اهل بیت]] {{عم}} – و در این زمان [[حضرت مهدی]] {{ع}} – نمی‌توان یافت. بزرگی هر ظلمی متناسب با [[میزان]] حقی که از [[مظلوم]] پایمال می‌شود، سنجیده می‌شود. هر [[قدر]] [[حق]] بیشتر و بزرگتری از فرد ضایع و تباه گردد، ظلمی که به او رفته بیشتر و بزرگ‌تر است. پس از [[خدای متعال]] – که بزرگ‌ترین [[حقوق]] را بر بندگانش دارد – کسی جز [[اهل بیت]] {{عم}} [[صاحب]] [[حق]] عظیم بر همه [[انسان‌ها]] – و بلکه همه موجودات – نیست<ref>توضیح این مطلب در دروس دهم و یازدهم از حلقه پنجم آمده است.</ref>. اگر گفته شود که [[حقوق]] ایشان از مجموع همه حقوقی که سایر [[انسان‌ها]] بر گردن یکدیگر دارند بالاتر است. سخن مبالغه آمیزی نخواهد بود.  

::::::بنابراین می‌توان فهمید که [[حضرت بقیة الله]] {{ع}} – به عنوان تنها باقیمانده [[خاندان]] [[عصمت]] و [[طهارت]] {{عم}} – در رأس همه [[مظلومان]] عالم قرار دارند، چون ظلمی که به ایشان رفته و می‌رود، بیش از همه ظلم‌های دیگر در عالم می‌باشد. در [[زیارت]] [[حضرت]] [[امیر المؤمنین]] {{ع}} از زبان [[حضرت]] ابی الحسن {{ع}} چنین می‌خوانیم: {{متن حدیث|"السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَلِيَّ اللَّهِ أَنْتَ أَوَّلُ مَظْلُومٍ وَ أَوَّلُ مَنْ غُصِبَ حَقُّهُ"}}<ref>«[[سلام]] بر تو ای [[ولی خدا]]، [[شهادت]] می‌دهم که تو [[اولین مظلوم]] و اولین کسی هستی که [[حق]] او را غصب کرده‌اند» کامل الزیارات، باب ۱۱، ح ۲.</ref>. "اول" در عبارت [[معصوم]] {{ع}} اول زمانی نیست، چون قبل از ایشان [[انبیا]] و [[اولیای الهی]] و در رأس همه آنها [[سید]] الانبیاء و خاتم المرسلین {{صل}} مورد [[ظلم و ستم]] فراوان قرار گرفته بودند. "اول" در اینجا، اول رتبی است و دلالت بر بالاترین درجه [[مظلومیت]] می‌کند. در این رتبه بین ایشان و سایر [[اهل بیت]] {{عم}} تفاوتی نیست، با وجود این که هر کدام در زمان خود به صورت‌های مختلفی مورد [[ظلم]] قرار گرفته‌اند. [[امام عصر]] {{ع}} [[وارث]] همه [[انبیا]] و [[اولیا]] در این زمینه هستند و [[مظلومیت]] را از جد [[غریب]] خود [[امیر مؤمنان]] {{ع}} به [[ارث]] برده‌اند. پس ایشان هم به همان معنایی که [[امیر]] عالم {{ع}}، اول [[مظلوم]] بودند، اول [[مظلوم]] عالم در این زمان هستند. بالاتر از هر مظلومیتی این است که کسی را از [[حقوق]] مسلم خود محروم کنند و چنین وانمود کنند که او هیچ گونه حقی نداشته است.  متأسفانه نسبت به [[پیامبر]] {{صل}} و [[اهل بیت]] ایشان در طول [[تاریخ]] چنین ظلمی صورت گرفته است. لذا این ذوات مقدسه غیر از این که مورد انواع [[ظلم‌ها]] واقع شده‌اند، "[[مستضعف]]" نیز بوده‌اند. "[[مستضعف]]" با "ضعیف" تفاوت دارد. ضعیف یعنی ناتوان، ولی [[مستضعف]] یعنی کسی که ناتوان شمرده شده است<ref>استضعفه: عده ضعیفاً المعجم الوسیط، ص ۵۴۰.</ref>. [[ائمه]] {{عم}} ضعیف نبوده‌اند ولی اطلاق "[[مستضعف]]" به ایشان می‌توان کرد، چون در طول [[تاریخ]] "ضعیف شمرده شده" بوده‌اند. اینها از [[حقوق]] خویش توسط [[ظالمان]] محروم نگه داشته شده‌اند و به گونه‌ای با آنها [[رفتار]] شده است که گویی [[صاحب]] هیچ حقی نبوده‌اند، لذا رفتاری با ایشان صورت گرفته که با ضعیفان صورت می‌گیرد. بنابراین در عین حال که نمی‌توان آنها را "ضعیف" دانست، اما "[[مستضعف]]" نامیده شده‌اند. این تعبیر در [[قرآن کریم]] به ایشان اطلاق شده است. {{متن قرآن|وَنُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ}}<ref>"و برآنیم که بر آنان که در زمین ناتوان شمرده شده‌اند  منّت گذاریم و آنان را پیشوا گردانیم و آنان را وارثان (روی زمین) کنیم" سوره قصص، آیه ۵.</ref> این [[آیه]] در [[قرآن]] ضمن داستان [[بنی اسرائیل]] آمده است، ولی چنان که [[حضرت]] [[سید العابدین]] {{ع}} فرموده‌اند، اشاره به [[اهل بیت]] {{عم}} و [[پیروان]] ایشان دارد. {{متن حدیث|"وَ الَّذِی بَعَثَ مُحَمَّداً بِالْحَقِّ بَشِیراً وَ نَذِیراً إِنَّ الْأَبْرَارَ مِنَّا أَهْلَ الْبَیْتِ وَ شِیعَتَهُمْ بِمَنْزِلَةِ مُوسَى وَ شِیعَتِهِ وَ إِنَّ عَدُوَّنَا وَ أَشْیَاعَهُمْ بِمَنْزِلَةِ فرعون واشیاعه"}}<ref>«قسم به آن که [[پیامبر]] {{صل}} را به [[حق]] به عنوان بشیر و نذیر [[مبعوث]] کرد، همانا [[نیکان]] از ما [[اهل بیت]] و [[شیعیان]] ایشان به منزله [[حضرت موسی]] و شیعیانش و [[دشمنان]] ما و پیروانشان به منزله [[فرعون]] و [[پیروان]] او هستند» بحار الانوار، ج ۲۴، ص ۱۶۷.</ref>.

}}

{{پاسخ پرسش  

:::::##[[پیشرفت]] [[کفر]] و [[نفاق]] و سرعت و پیروزی‌های ظاهری آنان را می‌بیند.

:::::##از عمق [[شرک]] و ریاکاری و جریانات ضد [[توحیدی]] خبر دارد.

}}

{{پاسخ پرسش