جز
جایگزینی متن - '\. \:\:\:\:\:\:(.*)\s' به '. $1 '
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-}} {{پاسخ پرسش +}} {{پاسخ پرسش )) |
جز (جایگزینی متن - '\. \:\:\:\:\:\:(.*)\s' به '. $1 ') |
||
خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
::::::[[آیت الله]] [[شهید]] '''[[سید محمد صدر]]''' در کتاب ''«[[تاریخ غیبت کبری (کتاب)|تاریخ غیبت کبری]]»'' در اینباره گفته است: | ::::::[[آیت الله]] [[شهید]] '''[[سید محمد صدر]]''' در کتاب ''«[[تاریخ غیبت کبری (کتاب)|تاریخ غیبت کبری]]»'' در اینباره گفته است: | ||
:::::«[[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} در دوران [[غیبت صغری]] در شهر [[سامرا]]، در خانه پدر خویش سکونت داشته و طبیعتا - همانگونه که در این [[خبر]] آمده است - همانجا منزل خانواده و [[اهل بیت]] آن حضرت محسوب میشد. و احتمال دارد که مقصود این باشد که [[غیبت]] حضرت از حیث کیفیت، در ضمن [[غیبت صغری]] شدید نبوده است، بلکه مانند [[خروج]] از منزل و بازگشت به آن بوده است. و از اینجا است که در مقایسه با [[غیبت کبری]]، در متن [[روایت]] چنین آمده است که: و در [[غیبت]] دیگر گفته میشود: هلاک شده است، معلوم نیست در کدام دره راه میپیماید. | :::::«[[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} در دوران [[غیبت صغری]] در شهر [[سامرا]]، در خانه پدر خویش سکونت داشته و طبیعتا - همانگونه که در این [[خبر]] آمده است - همانجا منزل خانواده و [[اهل بیت]] آن حضرت محسوب میشد. و احتمال دارد که مقصود این باشد که [[غیبت]] حضرت از حیث کیفیت، در ضمن [[غیبت صغری]] شدید نبوده است، بلکه مانند [[خروج]] از منزل و بازگشت به آن بوده است. و از اینجا است که در مقایسه با [[غیبت کبری]]، در متن [[روایت]] چنین آمده است که: و در [[غیبت]] دیگر گفته میشود: هلاک شده است، معلوم نیست در کدام دره راه میپیماید. | ||
اما در [[غیبت کبری]]، [[حضرت مهدی]] {{ع}} به [[محمد بن ابراهیم بن مهزیار]] فرموده است: "ای فرزند مهزیار، پدرم ابا [[محمد]] ([[امام]] [[عسکری]] {{ع}}) با من [[پیمان]] بسته، که با مردمی که مورد [[غضب]] [[خداوند]] قرار گرفتهاند و نفرینشان کرده و در [[دنیا]] و [[آخرت]] خوار و ذلیلشان نموده است، و [[عذاب]] دردناک بر ایشان مقرر ساخته، همسایه نشوم. و به من [[دستور]] داده که جز در دامنههای صعب العبور کوهها و خرابههای شهرها، جایی سکنا نگزینم ..." | |||
::::::این [[روایت]] دلالت دارد بر اینکه [[جایگاه]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} در بیابانها و صحراهای دور دست است و این مطلب، هم در دوران [[غیبت صغری]]، و هم در [[غیبت کبری]] بوده است، و با هر دو نظریه درباره [[غیبت]] سازگار میباشد. و اما قبلا یادآور شدیم که این مطلب اگر چه به خودی خود محتمل است ولی با بسیاری از [[روایات]] دیگر که دلالت بر وجود و [[حضور]] آن حضرت در مکانهای دیگر دارد، مخالف است، که مهمترین آنها [[روایات]] مشاهده است در دوران [[غیبت صغری]] و کبری، مگر اینکه فرض کنیم که آن حضرت {{ع}} توسط [[اعجاز]] بدان جاها رفته است، که نیازی به چنین فرضی نداریم، زیرا [[معجزه]] به هنگام [[اتمام حجت]] اقامه میشود و در اینجا نیازی بدان نیست. | ::::::این [[روایت]] دلالت دارد بر اینکه [[جایگاه]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} در بیابانها و صحراهای دور دست است و این مطلب، هم در دوران [[غیبت صغری]]، و هم در [[غیبت کبری]] بوده است، و با هر دو نظریه درباره [[غیبت]] سازگار میباشد. و اما قبلا یادآور شدیم که این مطلب اگر چه به خودی خود محتمل است ولی با بسیاری از [[روایات]] دیگر که دلالت بر وجود و [[حضور]] آن حضرت در مکانهای دیگر دارد، مخالف است، که مهمترین آنها [[روایات]] مشاهده است در دوران [[غیبت صغری]] و کبری، مگر اینکه فرض کنیم که آن حضرت {{ع}} توسط [[اعجاز]] بدان جاها رفته است، که نیازی به چنین فرضی نداریم، زیرا [[معجزه]] به هنگام [[اتمام حجت]] اقامه میشود و در اینجا نیازی بدان نیست. | ||
:::::*'''از دیدگاه قواعد عمومی:''' از این [[روایت]] که بگذریم، آنچه باقی میماند، بحث در مورد مکان حضرت [[بقیة الله]] {{ع}} یک [[بار]] بر حسب قواعد عمومی - به مقتضای دو نظریه اصلی در زمینه [[غیبت]] - و [[بار]] دیگر بر اساس [[روایات]] خاصی که میتوان در این مورد بدانها [[استدلال]] نمود، میباشد. اما نظریه اول، یعنی پنهان شدن جسم حضرت، مقتضی آن است که مکان [[امام]] {{ع}} بهطور کلی ناشناخته باشد، مگر به هنگام مشاهده در جایی که [[مصلحت]] اقتضاء کند. و اما طبق نظریه دوم، یعنی پنهان بودن شخصیت و عنوان [[امام]] {{ع}} چنانکه قبلا روشن ساختهایم، امکان دارد آن حضرت در هر مکانی که [[اراده]] کند، زندگی نماید و به هر جا که میخواهد برود، چه در شهر و چه در بیابان و صحرا، و یا در دریا و فضا، بدون اینکه کسی را متوجه خویش گرداند و [[رازی]] را آشکار سازد. و گفتیم که [[شایسته]] نیست برای آن حضرت {{ع}} فقط یک جا را برای همیشه و یا در اغلب اوقات در نظر بگیریم، زیرا لازمه آن، عادتا جلب شدن توجه [[مردم]] به شخصیت حقیقی آن حضرت و برطرف شدن [[غیبت]] وی میباشد. پس برای رفع شک و تردید [[مردم]] نسبت به خود، بایستی خود را جابجا سازد و هر مدتی را در یک شهر سکنا گزیند. | :::::*'''از دیدگاه قواعد عمومی:''' از این [[روایت]] که بگذریم، آنچه باقی میماند، بحث در مورد مکان حضرت [[بقیة الله]] {{ع}} یک [[بار]] بر حسب قواعد عمومی - به مقتضای دو نظریه اصلی در زمینه [[غیبت]] - و [[بار]] دیگر بر اساس [[روایات]] خاصی که میتوان در این مورد بدانها [[استدلال]] نمود، میباشد. اما نظریه اول، یعنی پنهان شدن جسم حضرت، مقتضی آن است که مکان [[امام]] {{ع}} بهطور کلی ناشناخته باشد، مگر به هنگام مشاهده در جایی که [[مصلحت]] اقتضاء کند. و اما طبق نظریه دوم، یعنی پنهان بودن شخصیت و عنوان [[امام]] {{ع}} چنانکه قبلا روشن ساختهایم، امکان دارد آن حضرت در هر مکانی که [[اراده]] کند، زندگی نماید و به هر جا که میخواهد برود، چه در شهر و چه در بیابان و صحرا، و یا در دریا و فضا، بدون اینکه کسی را متوجه خویش گرداند و [[رازی]] را آشکار سازد. و گفتیم که [[شایسته]] نیست برای آن حضرت {{ع}} فقط یک جا را برای همیشه و یا در اغلب اوقات در نظر بگیریم، زیرا لازمه آن، عادتا جلب شدن توجه [[مردم]] به شخصیت حقیقی آن حضرت و برطرف شدن [[غیبت]] وی میباشد. پس برای رفع شک و تردید [[مردم]] نسبت به خود، بایستی خود را جابجا سازد و هر مدتی را در یک شهر سکنا گزیند. | ||
خط ۲۹: | خط ۳۰: | ||
::::::'''بررسی [[احادیث]]''' | ::::::'''بررسی [[احادیث]]''' | ||
::::::[[حدیث]] اخیر با [[روایت]] اول در دلالت بر کنارهگیری حضرت [[بقیة الله]] و دوری وی از [[مردم]] مشترک است و از این جهت با آن متفاوت است که [[روایت]] اخیر چنین میرساند که گروهی از [[مردم]] در هر زمانی حضرت را شناخته و به او پیوسته و تنهایی را از او برطرف میسازند، ولی [[روایت]] اول این مطلب را نفی کرده و میگفت که هیچ کس جز خدمتکار ویژه [[امام]] از مکان وی [[آگاه]] نیست. و نیز [[روایت]] اخیر مکان حضرت را در "[[طیبه]]" میداند که همان [[مدینه]] [[رسول الله|حضرت رسول]] {{صل}} میباشد. | ::::::[[حدیث]] اخیر با [[روایت]] اول در دلالت بر کنارهگیری حضرت [[بقیة الله]] و دوری وی از [[مردم]] مشترک است و از این جهت با آن متفاوت است که [[روایت]] اخیر چنین میرساند که گروهی از [[مردم]] در هر زمانی حضرت را شناخته و به او پیوسته و تنهایی را از او برطرف میسازند، ولی [[روایت]] اول این مطلب را نفی کرده و میگفت که هیچ کس جز خدمتکار ویژه [[امام]] از مکان وی [[آگاه]] نیست. و نیز [[روایت]] اخیر مکان حضرت را در "[[طیبه]]" میداند که همان [[مدینه]] [[رسول الله|حضرت رسول]] {{صل}} میباشد. | ||
بنابراین در اینجا سه نکته است که باید به بررسی آنها بپردازیم و بهتر آن است که از نکته آخری آغاز کنیم: | |||
:::::#در پیرامون مطلبی است که در [[روایت]] [[ابو بصیر]] است، که حضرت در [[مدینه]] سکنا گزیده و در آنجا به سر میبرد. این مطلب را [[روایت]] ابن مهزیار - که طبق آن جای حضرت فقط بیابانها و صحراها میباشد - نفی میکند. و نیز با روایاتی که دیدار [[امام]] {{ع}} را در دوران [[غیبت صغری]] و کبری، در جاهای دیگری غیر از [[مدینه]] [[نقل]] کردهاند، منافات دارد. با در نظر گرفتن این مطالب [[روایت]] [[ابو بصیر]] قابل [[استدلال]] نخواهد بود. با صرف نظر از این منافات و تناقض، به سر بردن در [[مدینه]]، با قواعد عمومی که دانسته شد - چه نظریه اول را قبول داشته باشیم و چه نظریه دوم را - منافاتی ندارد. و اما بنابر نظریه پنهانی بدن آن حضرت، پس امکان این هست که محل سکونت آن حضرت را در [[مدینه]] فرض کنیم و هیچگونه اشکال و یا دشواری پیش نخواهد آمد. و اما بنابر نظریه پنهانی عنوان و شخصیت، باید سکونت در [[مدینه]] را طوری در نظر بگیریم که کسی از وضع آن حضرت [[آگاه]] نگردد. زیرا زندگی کردن برای مدتی طولانی در یک مکان، عادتا سبب جلب توجه [[مردم]] و شناخته شدن [[امام]] {{ع}} میشود. پس به ناچار باید فرض کنیم که در هر دوره در یک جا زندگی میکند، به طوری که اگر معدلگیری کنیم، بیش از هر جای دیگر در [[مدینه]] سکونت داشته باشد. و اینگونه سکونت در یک شهر موجب پیدایش ظن و گمانی نسبت به شخصیت آن حضرت نمیگردد. و شاید این برای [[امام]] {{ع}} مناسبتر باشد؛ زیرا که آن حضرت مجاورت مدفن و روضه مبارکه جد بزرگوار خویش حضرت [[رسول اکرم]] {{صل}} را، و نیز نزدیک بودن به مکان [[حج]] را - برای اینکه هر ساله این [[سنت]] را بجا آورد - [[دوست]] دارد. بهخصوص آنکه اغلب ساکنان [[مدینه]] در اکثر قرنهای [[تاریخ اسلام]] - اگر نگوییم در تمامی آنها - از ریشه منکر وجود آن حضرت بودهاند و کسی در فکر وی نبوده تا بخواهد از جا و مکان حضرت اطلاعی به دست آورد و او را بشناسد. | :::::#در پیرامون مطلبی است که در [[روایت]] [[ابو بصیر]] است، که حضرت در [[مدینه]] سکنا گزیده و در آنجا به سر میبرد. این مطلب را [[روایت]] ابن مهزیار - که طبق آن جای حضرت فقط بیابانها و صحراها میباشد - نفی میکند. و نیز با روایاتی که دیدار [[امام]] {{ع}} را در دوران [[غیبت صغری]] و کبری، در جاهای دیگری غیر از [[مدینه]] [[نقل]] کردهاند، منافات دارد. با در نظر گرفتن این مطالب [[روایت]] [[ابو بصیر]] قابل [[استدلال]] نخواهد بود. با صرف نظر از این منافات و تناقض، به سر بردن در [[مدینه]]، با قواعد عمومی که دانسته شد - چه نظریه اول را قبول داشته باشیم و چه نظریه دوم را - منافاتی ندارد. و اما بنابر نظریه پنهانی بدن آن حضرت، پس امکان این هست که محل سکونت آن حضرت را در [[مدینه]] فرض کنیم و هیچگونه اشکال و یا دشواری پیش نخواهد آمد. و اما بنابر نظریه پنهانی عنوان و شخصیت، باید سکونت در [[مدینه]] را طوری در نظر بگیریم که کسی از وضع آن حضرت [[آگاه]] نگردد. زیرا زندگی کردن برای مدتی طولانی در یک مکان، عادتا سبب جلب توجه [[مردم]] و شناخته شدن [[امام]] {{ع}} میشود. پس به ناچار باید فرض کنیم که در هر دوره در یک جا زندگی میکند، به طوری که اگر معدلگیری کنیم، بیش از هر جای دیگر در [[مدینه]] سکونت داشته باشد. و اینگونه سکونت در یک شهر موجب پیدایش ظن و گمانی نسبت به شخصیت آن حضرت نمیگردد. و شاید این برای [[امام]] {{ع}} مناسبتر باشد؛ زیرا که آن حضرت مجاورت مدفن و روضه مبارکه جد بزرگوار خویش حضرت [[رسول اکرم]] {{صل}} را، و نیز نزدیک بودن به مکان [[حج]] را - برای اینکه هر ساله این [[سنت]] را بجا آورد - [[دوست]] دارد. بهخصوص آنکه اغلب ساکنان [[مدینه]] در اکثر قرنهای [[تاریخ اسلام]] - اگر نگوییم در تمامی آنها - از ریشه منکر وجود آن حضرت بودهاند و کسی در فکر وی نبوده تا بخواهد از جا و مکان حضرت اطلاعی به دست آورد و او را بشناسد. | ||
:::::#درباره [[اختلاف]] مضمون دو [[روایت]]، پیرامون معاشرت و عدم معاشرت بعضی از [[مردم]] با آن بزرگوار میباشد. برای سنجش این دو موضوع باید مضمون آن دو را بر قواعد عمومی عرضه کنیم و ببینیم کدامیک مطابقت بیشتری دارد. نتیجه موازنه و سنجش، بر حسب اینکه کدامیک از دو نظریه اساسی در مورد نحوه [[غیبت]] درست باشد، [[اختلاف]] پیدا میکند. اگر نظریه اول را بپذیریم، ترجیح با [[روایت]] [[مفضل]] بن [[عمر]] است، گرچه از تمام جهات با آن نظریه تطبیق نمیکند، زیرا در این [[روایت]] آمده است که خدمتکار مخصوص حضرت، آن بزرگوار را میشناسد و خدمت ایشان میرسد. اما اگر نظریه دوم را بپذیریم، بهتر آن است که [[روایت]] [[ابو بصیر]] را قبول کنیم. اگر چه این هم از تمام جهات مطابقت نخواهد داشت، زیرا معاشرین و آشنایان [[حضرت مهدی]] {{ع}} را در هر زمان، در سی نفر منحصر میسازد، به طوری که اگر آنها نباشند، آن حضرت {{ع}} در تنهایی و دلتنگی به سر میبرد، ولی طبق نظریه دوم نیازی به سی نفر نخواهد داشت، زیرا میتواند به صورت ناشناس در اجتماعات شرکت کند و با هر کس که میخواهد تماس بگیرد. آری میشود گفت که فقط سی نفر هستند که میتوانند از موقعیت و واقعیت آن حضرت [[آگاهی]] داشته باشند. اما البته این توجیه - اگر چه باریک و دقیق است - ولی طبق آن، دیگر نبود آن سی نفر موجب تنهایی دلتنگ سازنده نخواهد بود. | :::::#درباره [[اختلاف]] مضمون دو [[روایت]]، پیرامون معاشرت و عدم معاشرت بعضی از [[مردم]] با آن بزرگوار میباشد. برای سنجش این دو موضوع باید مضمون آن دو را بر قواعد عمومی عرضه کنیم و ببینیم کدامیک مطابقت بیشتری دارد. نتیجه موازنه و سنجش، بر حسب اینکه کدامیک از دو نظریه اساسی در مورد نحوه [[غیبت]] درست باشد، [[اختلاف]] پیدا میکند. اگر نظریه اول را بپذیریم، ترجیح با [[روایت]] [[مفضل]] بن [[عمر]] است، گرچه از تمام جهات با آن نظریه تطبیق نمیکند، زیرا در این [[روایت]] آمده است که خدمتکار مخصوص حضرت، آن بزرگوار را میشناسد و خدمت ایشان میرسد. اما اگر نظریه دوم را بپذیریم، بهتر آن است که [[روایت]] [[ابو بصیر]] را قبول کنیم. اگر چه این هم از تمام جهات مطابقت نخواهد داشت، زیرا معاشرین و آشنایان [[حضرت مهدی]] {{ع}} را در هر زمان، در سی نفر منحصر میسازد، به طوری که اگر آنها نباشند، آن حضرت {{ع}} در تنهایی و دلتنگی به سر میبرد، ولی طبق نظریه دوم نیازی به سی نفر نخواهد داشت، زیرا میتواند به صورت ناشناس در اجتماعات شرکت کند و با هر کس که میخواهد تماس بگیرد. آری میشود گفت که فقط سی نفر هستند که میتوانند از موقعیت و واقعیت آن حضرت [[آگاهی]] داشته باشند. اما البته این توجیه - اگر چه باریک و دقیق است - ولی طبق آن، دیگر نبود آن سی نفر موجب تنهایی دلتنگ سازنده نخواهد بود. | ||
خط ۴۳: | خط ۴۵: | ||
| پاسخ = [[آیت الله]] '''[[ابراهیم امینی]]'''، در کتاب ''«[[دادگستر جهان (کتاب)|دادگستر جهان]]»'' در اینباره گفته است: | | پاسخ = [[آیت الله]] '''[[ابراهیم امینی]]'''، در کتاب ''«[[دادگستر جهان (کتاب)|دادگستر جهان]]»'' در اینباره گفته است: | ||
::::::«مسکن آنجناب تعیین نشده و شاید مسکن معینی نداشته باشد و به طور ناشناس، در بین [[مردم]] زندگی و رفتوآمد کند و نیز ممکن است نقاط دورافتاده را برای زندگی [[انتخاب]] کند. در [[احادیث]] وارد شده است که در موسم [[حج]] حاضر میشود و در [[اعمال]] [[حج]] شرکت میکند، او [[مردم]] را میشناسد اما [[مردم]] او را نمیشناسند<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۵۲.</ref>. | ::::::«مسکن آنجناب تعیین نشده و شاید مسکن معینی نداشته باشد و به طور ناشناس، در بین [[مردم]] زندگی و رفتوآمد کند و نیز ممکن است نقاط دورافتاده را برای زندگی [[انتخاب]] کند. در [[احادیث]] وارد شده است که در موسم [[حج]] حاضر میشود و در [[اعمال]] [[حج]] شرکت میکند، او [[مردم]] را میشناسد اما [[مردم]] او را نمیشناسند<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۵۲.</ref>. | ||
'''سؤال''': [[شیعیان]] [[عقیده]] دارند که [[امام زمان]] در شهر [[سامره]]، در همان سردابی که منسوب به اوست و محل [[زیارت]] است، [[غائب]] شده و در همانجا زندگی میکند و از همانجا [[ظهور]] خواهد کرد. اگر در آن [[سرداب]] است چرا دیده نمیشود؟ کی برایش [[آب]] و غذا میبرد؟ چرا از آنجا خارج نمیشود؟ | |||
::::::'''پاسخ''': این نسبت [[دروغ]] محض و از روی عناد صادر شده است و [[شیعیان]] چنین عقیدهای ندارند. در هیچ روایتی گفته نشده که [[امام دوازدهم]] در [[سرداب]] زندگی میکند و از آنجا [[ظهور]] میکند، هیچیک از دانشمندان [[شیعه]] هم چنین مطلبی را نفرمودهاند. بلکه در [[احادیث]] [[منصوص]] است که در بین [[مردم]] زندگی و رفتوآمد میکند. سدیر صیرفی از [[امام صادق]] {{ع}} [[روایت]] کرده که فرمود: [[صاحب الامر]] {{ع}} از این جهت به [[یوسف]] شباهت دارد که برادران [[یوسف]] با اینکه عاقل و [[دانا]] بودند و قبلا هم با وی معاشرت داشتند، وقتی وارد بر او شدند تا خود را معرفی ننمود او را نشناختند و با اینکه بین او و [[یعقوب]] بیش از هیجده روز راه فاصله نبود، [[یعقوب]] از وی اطلاعی نداشت پس چرا این [[مردم]] [[انکار]] میکنند که [[خدا]] همین [[عمل]] را نسبت به [[حجت]] خود حضرت [[صاحب الامر]] نیز انجام دهد؟! آنجناب هم، در بین [[مردم]] تردد کند و در بازارشان راه برود و بر فرششان قدم بگذارد ولی او را نشناسند و به همین وضع زندگی کند تا هنگامیکه [[خدا]] اذنش دهد، خودش را معرفی نماید<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۵۴.</ref>»<ref>[[ابراهیم امینی|امینی، ابراهیم]]، [[دادگستر جهان (کتاب)|دادگستر جهان]]، ص ۲۰۵.</ref>. | ::::::'''پاسخ''': این نسبت [[دروغ]] محض و از روی عناد صادر شده است و [[شیعیان]] چنین عقیدهای ندارند. در هیچ روایتی گفته نشده که [[امام دوازدهم]] در [[سرداب]] زندگی میکند و از آنجا [[ظهور]] میکند، هیچیک از دانشمندان [[شیعه]] هم چنین مطلبی را نفرمودهاند. بلکه در [[احادیث]] [[منصوص]] است که در بین [[مردم]] زندگی و رفتوآمد میکند. سدیر صیرفی از [[امام صادق]] {{ع}} [[روایت]] کرده که فرمود: [[صاحب الامر]] {{ع}} از این جهت به [[یوسف]] شباهت دارد که برادران [[یوسف]] با اینکه عاقل و [[دانا]] بودند و قبلا هم با وی معاشرت داشتند، وقتی وارد بر او شدند تا خود را معرفی ننمود او را نشناختند و با اینکه بین او و [[یعقوب]] بیش از هیجده روز راه فاصله نبود، [[یعقوب]] از وی اطلاعی نداشت پس چرا این [[مردم]] [[انکار]] میکنند که [[خدا]] همین [[عمل]] را نسبت به [[حجت]] خود حضرت [[صاحب الامر]] نیز انجام دهد؟! آنجناب هم، در بین [[مردم]] تردد کند و در بازارشان راه برود و بر فرششان قدم بگذارد ولی او را نشناسند و به همین وضع زندگی کند تا هنگامیکه [[خدا]] اذنش دهد، خودش را معرفی نماید<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۵۴.</ref>»<ref>[[ابراهیم امینی|امینی، ابراهیم]]، [[دادگستر جهان (کتاب)|دادگستر جهان]]، ص ۲۰۵.</ref>. | ||
}} | }} | ||
خط ۶۲: | خط ۶۵: | ||
:::::#محل سکونت حضرت بعد از [[شهادت]] [[امام عسکری|امام حسن عسکری]] {{ع}} در دوران [[غیبت صغری]]؛ | :::::#محل سکونت حضرت بعد از [[شهادت]] [[امام عسکری|امام حسن عسکری]] {{ع}} در دوران [[غیبت صغری]]؛ | ||
:::::#محل سکونت حضرت [[امام مهدی|ولی عصر]] {{ع}} در زمان [[غیبت کبری]]. | :::::#محل سکونت حضرت [[امام مهدی|ولی عصر]] {{ع}} در زمان [[غیبت کبری]]. | ||
امّا محل سکونت حضرت تا زمان حیات پدرشان و قبل از امامتشان بدون شک در شهر [[سامرا]] بوده است، در همان محل تولدشان و دالّ بر این مطلب فرمایش [[حکیمه خاتون]] عمّه [[امام عسکری|امام حسن عسکری]] {{ع}} است که چند [[بار]] حضرت را در منزل [[امام عسکری|امام حسن عسکری]] دیدهاند و همچنین [[احمد بن اسحاق]] بیان نموده که من حضرت را در منزل [[امام عسکری|امام حسن عسکری]] مشاهده کردم<ref>بشارت الاسلام، ص ۱۶۷.</ref>. | |||
و عدّه زیادی [[شهادت]] دادهاند بر رؤیت حضرت در منزل [[امام عسکری|امام حسن عسکری]] {{ع}} در زمان حیات پدر بزرگوارشان. | |||
امّا محل سکونت حضرت بعد از [[شهادت]] پدر بزرگوارشان که در [[غیبت صغری]] بودهاند. | |||
در [[غیبت صغری]] مکان حضرت از قرائن معلوم است در [[عراق]] بوده است، زیرا چهار نایب حضرت که با حضرت رابطه مستقیم داشتند، همه آنها در [[عراق]] بودند، خصوصا در [[بغداد]]. | |||
امّا محل سکونت حضرت در [[غیبت کبری]]؛ به استناد برخی [[روایات]] [[امام مهدی|امام عصر]] {{ع}} در همهجا [[حضور]] پیدا میکند و یوسفوار بهطور ناشناس در بین [[مردم]] رفت و آمد میکند و بر فرش [[مردم]] قدم میگذارد در حالی که [[مردم]] او را نمیشناسند<ref>بحار، ج ۵۲، ص ۱۵۴.</ref>. | |||
پس در [[غیبت کبری]] مکان خاصّی برای حضرت نیست و اماکن خاصّی که منسوب به حضرت است رفت و آمد حضرت به آن مکانها بیشتر است، مانند [[مسجد جمکران]]، [[مسجد کوفه]]، [[مسجد سهله]]، [[مکه|مکه مکرمه]]، [[مدینه|مدینه منوره]]، و حرمهای [[ائمه]] {{عم}} و امامزادگان، و بهطور عموم محافل معنوی که ذکر و نام [[خداوند]] و [[ائمه]] [[معصومین]] {{عم}} در آنجا بیشتر برده میشود»<ref>[[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]، ص۳۷۹، ۳۸۰.</ref>. | |||
}} | }} | ||
{{پاسخ پرسش | {{پاسخ پرسش | ||
خط ۷۵: | خط ۸۴: | ||
| پاسخ = [[حجت الاسلام و المسلمین]] '''[[محمد جواد مروجی طبسی]]'''، در کتاب ''«[[بامداد بشریت (کتاب)|بامداد بشریت]]»'' در اینباره گفته است: | | پاسخ = [[حجت الاسلام و المسلمین]] '''[[محمد جواد مروجی طبسی]]'''، در کتاب ''«[[بامداد بشریت (کتاب)|بامداد بشریت]]»'' در اینباره گفته است: | ||
::::::«۱. '''دوران پیش از [[غیبت]]''': بدون شک، [[امام مهدی|امام عصر]] {{ع}} در شهر [[سامرا]] به [[دنیا]] آمد. آن حضرت تا روز [[شهادت]] [[امام حسن عسکری]] {{ع}} در منزل پدرش در شهر [[سامرا]] بود. [[حکیمه]]، عمه [[امام حسن عسکری]] {{ع}} چندین [[بار]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} را پیش از [[شهادت]] [[امام عسکری]] {{ع}}، در خانه پدرش دیده بود و [[امام عسکری]] {{ع}} در یکی از ملاقاتهای [[احمد بن اسحاق]] با ایشان که در منزل آن حضرت بود، فرزند خود را به او نشان داد<ref>بشارة الاسلام، ص ۱۶۷.</ref>. [[یعقوب بن منقوش]] از [[امام عسکری]] {{ع}} پرسیده بود: مولای من! بعد از شما، چه کسی به [[امامت]] میرسد؟ آن حضرت فرمود: "پرده را کنار بزن. او نیز پرده را کنار زد و کودکی از پس پرده بیرون آمد و بر زانوی پدر نشست". [[امام عسکری]] {{ع}} در حال احتضار به پیشکار خود به نام [[عقید]] فرمود: "وارد اتاق شو، کودکی را در حال سجده میبینی، او را نزد من بیاور"<ref>کتاب الغیبه، ص ۱۶۵.</ref>. | ::::::«۱. '''دوران پیش از [[غیبت]]''': بدون شک، [[امام مهدی|امام عصر]] {{ع}} در شهر [[سامرا]] به [[دنیا]] آمد. آن حضرت تا روز [[شهادت]] [[امام حسن عسکری]] {{ع}} در منزل پدرش در شهر [[سامرا]] بود. [[حکیمه]]، عمه [[امام حسن عسکری]] {{ع}} چندین [[بار]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} را پیش از [[شهادت]] [[امام عسکری]] {{ع}}، در خانه پدرش دیده بود و [[امام عسکری]] {{ع}} در یکی از ملاقاتهای [[احمد بن اسحاق]] با ایشان که در منزل آن حضرت بود، فرزند خود را به او نشان داد<ref>بشارة الاسلام، ص ۱۶۷.</ref>. [[یعقوب بن منقوش]] از [[امام عسکری]] {{ع}} پرسیده بود: مولای من! بعد از شما، چه کسی به [[امامت]] میرسد؟ آن حضرت فرمود: "پرده را کنار بزن. او نیز پرده را کنار زد و کودکی از پس پرده بیرون آمد و بر زانوی پدر نشست". [[امام عسکری]] {{ع}} در حال احتضار به پیشکار خود به نام [[عقید]] فرمود: "وارد اتاق شو، کودکی را در حال سجده میبینی، او را نزد من بیاور"<ref>کتاب الغیبه، ص ۱۶۵.</ref>. | ||
۲. '''دوران [[غیبت صغری]]''': در دوران [[غیبت صغری]] که [[حدود]] ۷۴ سال طول کشید، محل سکونت [[حضرت مهدی]] {{ع}} مشخص نبود. به نظر میرسد آن حضرت در عراق سکونت داشت؛ زیرا چهار [[نایب خاص]] آن حضرت که با او رابطه مستقیم داشتند، در عراق، به ویژه در شهر [[بغداد]] میزیستند. و از اینکه نامههای [[مردم]] را میگرفتند وبه حضرت میرساندند و جوابش را دریافت میکردند. میتوان حدس زد که حضرت محل سکونت خود را جایی قرار داده بود که امکان دسترسی نایبان و تماس با حضرتش آسان باشد؛ بدین جهت، جز این چهار نفر، کسی از محل سکونت آن حضرت اطلاعی نداشت. | |||
[[امام صادق]] {{ع}} میفرماید: "برای [[قائم]] {{ع}} دو [[غیبت]] است، یکی از آن دو کوتاه و دیگری طولانی. در [[غیبت]] نخست کسی جای او را نمیداند، مگر [[شیعیان]] خاص او"<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۵۵.</ref>. به نظر میرسد: منظور از [[شیعیان]] خاص، [[نواب اربعه]] باشند. | |||
۳. '''دوران [[غیبت کبری]]''': [[امام صادق]] {{ع}} به [[ابوبصیر]] فرمود: {{عربی|"وَ نِعْمَ الْمَنْزِلُ طَيْبَةُ"}}<ref>همان، ص ۱۵۳.</ref>؛ [[علامه مجلسی]] فرمود: "همین جمله دلالت میکند که آن حضرت بیشتر در [[مدینه]] و اطراف آن میباشد"<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۵۸.</ref>. [[امام باقر]] {{ع}} به [[کوه طوی]] اشاره فرمود<ref>تفسیر عیاشی، ج ۲، ص ۵۶.</ref>. با این وجود، هیچ کس محل سکونت او را نمیداند<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۵۳.</ref>. | |||
[[امام صادق]] {{ع}} فرمود: "کسی بر محل سکونت [[امام زمان]] [[آگاهی]] نمییابد، نه فرزندان او و نه شخص دیگری، جز خدمتکار [[حضرت مهدی]] {{ع}}"<ref>همان.</ref>. | |||
[[امام مهدی|امام عصر]] {{ع}} به [[ابراهیم بن مهزیار]] فرمود: "پدرم از من [[پیمان]] گرفته که در سرزمین پهناور و دور دست مسکن گزینم تا از نیرنگهای [[گمراهان]] و متمردان [[امت]] تازه به دوران رسیده و [[گمراه]]، [[نهان]] و مصون باشم. این [[پیمان]] مرا بر فراز تلهای بلند و ریگزارها و سرزمینهای مورد اطمینان افکنده است"<ref>با خورشید سامرا، ص ۸۲.</ref>. | |||
[[علامه مجلسی]] از [[علی بن فاضل]]، داستان ورودش به [[جزیره خضراء]] را [[نقل]] کرده است. گرچه [[علی بن فاضل]] در این جزیره موفق به دیدار [[امام زمان]] {{ع}} نشده است. اما وی از ملاقاتهایی که با برخی داشته، چنین [[استنباط]] کرده است که این جزیره محل سکونت آن حضرت میباشد. برخی با استناد به این ماجرا میخواهند بگویند: محل سکونت [[امام زمان]] {{ع}} در همین جزیره است. برخی دیگر پا را فراتر نهاده، با منطبق نمودن اوصاف [[جزیره خضراء]] -که اطراف آن را آبهای سفیدی گرفته است- بر [[مثلث برمودا]] [[عقیده]] دارند که [[مثلث برمودا]] محل سکونت [[امام زمان]] {{ع}} است و میگویند: کسی نمیتواند به آن محل برسد، زیرا هر چه قدرتهای بزرگ تلاش کردهاند به آن برسند، بینتیجه بوده است<ref>جزیره خضراء افسانه یا واقعیت، ص ۴۷ (به نقل از ناجی نجار).</ref>. | |||
این نظریه صحیح نیست، زیرا، اولاً: کسی از محل زندگی [[امام مهدی|امام عصر]] {{ع}} اطلاع دقیقی ندارد. ثانیاً: اصل ماجرای [[علی بن فاضل]] به [[دلیل]] تناقضاتی که در آن مشاهده میشود، مورد خدشه است و از اصل درستی برخوردار نمیباشد، تا چه رسد به انطباق برمودا بر آن جزیره مورد ادعا<ref>جهت کسب اطلاعات بیشتر میتوانید به کتاب "جزیره خضرا افسانه یا واقعیت؟" تحقیق و ترجمه ابوالفضل طریقه دار مراجعه نمایید.</ref>. | |||
با استناد برخی [[روایات]]، [[امام مهدی|امام عصر]] {{ع}} در همه جا [[حضور]] پیدا میکند و [[یوسف]] وار، به طور ناشناس در بین [[مردم]] رفت و آمد میکند و بر فرش [[مردم]] قدم میگذارد، در حالی که [[مردم]] او را نمیشناسند<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۵۴.</ref>. بنابراین، آن حضرت در همه جا [[حضور]] پیدا میکند، اما ما او را نمیشناسیم. | |||
یکی از مکانهایی که بنابر [[روایت]] [[امام صادق]] {{ع}}، [[حضرت مهدی]] {{ع}} در آنجا [[حضور]] پیدا میکند، صحرای [[عرفات]] است. [[امام زمان]] {{ع}} همه ساله در ایام [[حج]]، در [[عرفات]] [[حضور]] پیدا میکند. | |||
[[امام صادق]] {{ع}} فرمود: "زمانی فرا رسد که [[مردم]] [[امام]] خود را نبینند، [[امام]] آنها، ایام [[حج]] آنها را میبیند، ولی آنها او را نمیتوانند ببینند"<ref>کافی، ج ۱، ص ۳۳۷، و ص ۳۳۹؛ [[غیبت]] نعمانی، ص ۲۰۴.</ref>. | |||
بسیاری از [[علما]] در [[کربلا]]، [[نجف]]، [[کوفه]]، [[مدینه]]، [[مکه]]، [[مسجد الحرام]] و شهرهایی که دارای مکانهای مقدس است، [[امام مهدی|امام]] {{ع}} را [[زیارت]] کردهاند. | |||
۴. '''دوران [[ظهور]]''': در دوران [[ظهور]]، [[امام مهدی|امام عصر]] {{ع}} در [[مسجد سهله]] که دهها هزار [[پیامبر]] در آن [[نماز]] گزاردهاند، اقامت دارد. | |||
[[امام صادق]] {{ع}} به [[ابوبصیر]] فرمود: "ای ابامحمد! گویا آمدن حضرت [[قائم]] {{ع}} به [[مسجد سهله]] را میبینم که همراه زن و فرزندان خود، در آنجا اقامت میکنند". | |||
[[ابوبصیر]] میگوید: عرض کردم: آیا [[مسجد سهله]] منزل او خواهد بود؟ حضرت فرمود: "آری این ([[مسجد]]) منزل [[حضرت ادریس|ادریس]] {{ع}} است و [[خداوند]] [[پیامبری]] را [[مبعوث]] نکرده، مگر آنکه در آنجا [[نماز]] خوانده است. هر کس در این [[مسجد]] بیتوته کند، مانند آن است که در چادر و [[خیمه]] [[پیامبر خاتم|پیامبر]] {{صل}} اقامت کرده است"<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۱۷.</ref>»<ref>[[محمد جواد مروجی طبسی|مروجی طبسی، محمد جواد]]، [[بامداد بشریت (کتاب)|بامداد بشریت]]، ص ۱۱۱-۱۱۵.</ref>. | |||
}} | }} | ||
{{پاسخ پرسش | {{پاسخ پرسش | ||
خط ۱۰۵: | خط ۱۲۸: | ||
::::::«طوی در لغت، به معنای پیچیدن و در [[نور]] دیدن است و برخی مشتقات آن "مانند طایه" به سرزمین هموار و صخرههای بزرگ در ریگزارهای پهناور گفته میشود<ref> احمد بن فارس، معجم مقاییس اللغة، ج ۳، ص ۴۳۰</ref>. | ::::::«طوی در لغت، به معنای پیچیدن و در [[نور]] دیدن است و برخی مشتقات آن "مانند طایه" به سرزمین هموار و صخرههای بزرگ در ریگزارهای پهناور گفته میشود<ref> احمد بن فارس، معجم مقاییس اللغة، ج ۳، ص ۴۳۰</ref>. | ||
::::::[[ذی طوی]] در یک فرسخی [[مکه]]، و داخل [[حرم]] قرار داشته و از آنجا خانههای [[مکه]] دیده میشد<ref> طریحی، مجمع البحرین، ج ۱، ص ۲۷۹</ref>؛ اما امروز به [[دلیل]] گسترش این شهر مقدس، به طور معمول چنین وضعیتی وجود ندارد. | ::::::[[ذی طوی]] در یک فرسخی [[مکه]]، و داخل [[حرم]] قرار داشته و از آنجا خانههای [[مکه]] دیده میشد<ref> طریحی، مجمع البحرین، ج ۱، ص ۲۷۹</ref>؛ اما امروز به [[دلیل]] گسترش این شهر مقدس، به طور معمول چنین وضعیتی وجود ندارد. | ||
در برخی [[روایات]]، آن را [[جایگاه]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} در [[دوران غیبت]] دانستهاند. [[عیاشی]] به [[سند]] خود از [[عبد الاعلی حلبی]] آورده است: [[امام باقر]]{{ع}} فرمود: "به ناچار [[صاحب]] این [[امر]] را در یکی از این درهها غیبتی خواهد بود و با دست خود به سوی [[ذی طوی]] اشاره فرمود"<ref> نعمانی، الغیبة، ص ۲۶۴، ح ۳۰</ref>. | |||
::::::در بعضی دیگر از [[روایات]] آمده است: حضرت پیش از [[ظهور]] و در آستانه [[قیام]] در [[ذی طوی]] به سر میبرد. [[امام باقر]]{{ع}} میفرماید: "[[امام مهدی|قائم]]{{ع}} آن روز [[[ظهور]]] را در [[ذی طوی]] در حال [[انتظار]] با ۳۱۳ نفر به شمار اهل [[بدر]]، به سر میبرد، تا پشتش را به [[حجر الاسود]] تکیه داده، [[پرچم]] برافراشته را به اهتزاز درآورد<ref> نعمانی، الغیبة، ص ۴۴۸</ref>. و [[امام صادق]]{{ع}} نیز در این رابطه میفرماید: "گویی [[امام مهدی|قائم]]{{ع}} را با چشم خود میبینم که با پاهای برهنه در "[[ذی طوی]]" سر پا [[ایستاده]]؛ همانند [[حضرت موسی]]{{ع}} نگران و [[منتظر]] است که به [[مقام]] ابراهیم بیاید و [[دعوت]] خود را اعلام نماید<ref> محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۸۵</ref>. | ::::::در بعضی دیگر از [[روایات]] آمده است: حضرت پیش از [[ظهور]] و در آستانه [[قیام]] در [[ذی طوی]] به سر میبرد. [[امام باقر]]{{ع}} میفرماید: "[[امام مهدی|قائم]]{{ع}} آن روز [[[ظهور]]] را در [[ذی طوی]] در حال [[انتظار]] با ۳۱۳ نفر به شمار اهل [[بدر]]، به سر میبرد، تا پشتش را به [[حجر الاسود]] تکیه داده، [[پرچم]] برافراشته را به اهتزاز درآورد<ref> نعمانی، الغیبة، ص ۴۴۸</ref>. و [[امام صادق]]{{ع}} نیز در این رابطه میفرماید: "گویی [[امام مهدی|قائم]]{{ع}} را با چشم خود میبینم که با پاهای برهنه در "[[ذی طوی]]" سر پا [[ایستاده]]؛ همانند [[حضرت موسی]]{{ع}} نگران و [[منتظر]] است که به [[مقام]] ابراهیم بیاید و [[دعوت]] خود را اعلام نماید<ref> محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۸۵</ref>. | ||
::::::در فرازی از [[دعای ندبه]] میخوانیم: "ای کاش میدانستم کجا مسکن گزیدهای یا کدامین سرزمین، تو را در آغوش کشیده است؟ آیا در [[کوه رضوی]] هستی یا در [[ذی طوی]]؟ | ::::::در فرازی از [[دعای ندبه]] میخوانیم: "ای کاش میدانستم کجا مسکن گزیدهای یا کدامین سرزمین، تو را در آغوش کشیده است؟ آیا در [[کوه رضوی]] هستی یا در [[ذی طوی]]؟ | ||
خط ۱۱۱: | خط ۱۳۵: | ||
:::::*«در [[روایات]] فراوانی، [[طیبه]]، [[محل زندگی]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} در طول [[غیبت]]، معرفی شده است و همان گونه که ذکر خواهد شد، مقصود از آن مدینة النبی{{صل}} است. [[مدینه]] را [[طیبه]] و طابه نامند؛ چرا که [[مدینه]] پیش از آن یثرب خوانده میشد و یثرب از ریشه ثرب به معنای [[فساد]] است. [[پیامبر]]{{صل}} از بردن نام یثرب [[نهی]] فرمود و آن را طابه و [[طیبه]] نامید که به معنای [[پاک]] و [[پاکیزه]] است. گفته شده: [[طیبه]] از طیب و [[طاهر]] است؛ به سبب [[خلوص]] آن و طهارتش از [[شرک]]<ref> لسان العرب، ج ۱، ص ۵۶۷؛ معجم البلدان، ج ۴، ص ۵۳</ref>. | :::::*«در [[روایات]] فراوانی، [[طیبه]]، [[محل زندگی]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} در طول [[غیبت]]، معرفی شده است و همان گونه که ذکر خواهد شد، مقصود از آن مدینة النبی{{صل}} است. [[مدینه]] را [[طیبه]] و طابه نامند؛ چرا که [[مدینه]] پیش از آن یثرب خوانده میشد و یثرب از ریشه ثرب به معنای [[فساد]] است. [[پیامبر]]{{صل}} از بردن نام یثرب [[نهی]] فرمود و آن را طابه و [[طیبه]] نامید که به معنای [[پاک]] و [[پاکیزه]] است. گفته شده: [[طیبه]] از طیب و [[طاهر]] است؛ به سبب [[خلوص]] آن و طهارتش از [[شرک]]<ref> لسان العرب، ج ۱، ص ۵۶۷؛ معجم البلدان، ج ۴، ص ۵۳</ref>. | ||
::::::[[ابو بصیر]] از [[امام صادق]]{{ع}} [[روایت]] کرده است: "[[صاحب]] این امر، از غیبتی ناگزیر است و در [[غیبت]] خود، ناچار از گوشهگیری و کنارهجویی از دیگران است. [[طیبه]] "[[مدینه]]"] خوش منزلی است و با وجود سی تن "یا به همراهی سی نفر" در آنجا [[وحشت]] و ترسی نیست<ref>{{عربی|" لَا بُدَّ لِصَاحِبِ هذَا الْأَمْرِ مِنْ غَيْبَةٍ، و لَابُدَّ لَهُ فِي غَيْبَتِهِ مِنْ عُزْلَةٍ، و نِعْمَ الْمَنْزِلُ طَيْبَةُ، و مَا بِثَلَاثِينَ مِنْ و حْشَة"}}، الکافی، ج ۱، ص ۳۴۰؛ الغیبة، ص ۱۸۸، ح ۴۱؛ کتاب الغیبة، ص ۱۶۲، ح ۱۲۱</ref>. | ::::::[[ابو بصیر]] از [[امام صادق]]{{ع}} [[روایت]] کرده است: "[[صاحب]] این امر، از غیبتی ناگزیر است و در [[غیبت]] خود، ناچار از گوشهگیری و کنارهجویی از دیگران است. [[طیبه]] "[[مدینه]]"] خوش منزلی است و با وجود سی تن "یا به همراهی سی نفر" در آنجا [[وحشت]] و ترسی نیست<ref>{{عربی|" لَا بُدَّ لِصَاحِبِ هذَا الْأَمْرِ مِنْ غَيْبَةٍ، و لَابُدَّ لَهُ فِي غَيْبَتِهِ مِنْ عُزْلَةٍ، و نِعْمَ الْمَنْزِلُ طَيْبَةُ، و مَا بِثَلَاثِينَ مِنْ و حْشَة"}}، الکافی، ج ۱، ص ۳۴۰؛ الغیبة، ص ۱۸۸، ح ۴۱؛ کتاب الغیبة، ص ۱۶۲، ح ۱۲۱</ref>. | ||
همچنین [[ابو هاشم جعفری]] گوید: به [[امام حسن عسکری]]{{ع}} عرض کردم: "[[بزرگواری]] شما مانع آن است که من از شما پرسش کنم. اجازه بفرمایید بپرسم. حضرت فرمود: بپرس. گفتم: آقای من! آیا برای شما فرزندی هست؟ فرمود: بله. گفتم: اگر اتفاق ناگواری برای شما رخ داد، در کجا او را جست وجو کنم؟ فرمود: در [[مدینه]]"<ref> کتاب الغیبة، ص ۲۳۲، ح ۱۹۹، الکافی، ج ۱، ص ۳۲۸، ح ۲</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۲۹۷ - ۲۹۸.</ref>. | |||
}} | }} | ||
{{پاسخ پرسش | {{پاسخ پرسش | ||
خط ۱۴۷: | خط ۱۷۲: | ||
| پاسخ = آقای '''[[علی اصغر رضوانی]]'''، در کتاب ''«[[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]»'' در اینباره گفته است: | | پاسخ = آقای '''[[علی اصغر رضوانی]]'''، در کتاب ''«[[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]»'' در اینباره گفته است: | ||
::::::«از [[روایات]] بسیاری استفاده میشود که [[امام زمان]] {{ع}} نه تنها در [[سرداب مقدس]] مخفی نیست بلکه هیچ مکان معیّنی ندارد. | ::::::«از [[روایات]] بسیاری استفاده میشود که [[امام زمان]] {{ع}} نه تنها در [[سرداب مقدس]] مخفی نیست بلکه هیچ مکان معیّنی ندارد. | ||
[[امام زمان]] {{ع}} در خطاب خود به [[ابراهیم بن مهزیار]] فرمود: پدرم مرا وصیّت کرده که در سرزمینهای مخفی و دور سکنی گزینم تا امرم از [[مردم]] مخفی بماند و محلّم از کیدهای اهل [[ضلالت]] و [[ارتداد]] و از حوادث امتّهای [[گمراه]] محفوظ بماند. لذا این سفارش، مرا به تپههای بلند کشانده است<ref>بحارالأنوار، ج ۹۹، ص ۱۰۸</ref>. آری، مطابق برخی از [[روایات]]، مکان خاصی برای حضرت وجود دارد که تنها [[خواص]] از شیعیانش از آن اطلاع دارند. [[اسحاق بن عمار]] از [[امام صادق]] {{ع}} [[نقل]] میکند که فرمود: برای [[قائم]] دو [[غیبت]] است: یکی کوتاه و دیگری طولانی. در [[غیبت]] کوتاه کسی غیر از [[خواص]] از شیعیانش از مکان او اطّلاع ندارند. و در [[غیبت]] طولانی نیز تنها [[خواص]] از دوستدارانش از مکان او آگاهند<ref>{{عربی|لِلْقائِمِ غَيْبَتانِ: إِحْداهُما قَصِيرَةٌ وَ الْأُخْري طَوِِيلَةٌ الْغَيْبَةُ الْأُولي لَا يَعْلَمُ بِمَكانِهِ فِيها إِلاّ خاصَّةٌ شِيعَتِهِ وَ الْاُخْري لا يَعْلَمُ بِمَكانِهِ فِيها إِلّا خاصَّةُ مَوالِيهِ}}؛ کافی، ج ۱، ص ۳۴۰، ح ۱۹</ref>»<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]، ص ۴۲۷.</ref>. | |||
}} | }} | ||
{{پاسخ پرسش | {{پاسخ پرسش | ||
خط ۱۸۳: | خط ۲۰۹: | ||
:::::*«"طوی" در لغت بهمعنای پیچیدن و درنوردیدن است<ref>معجم مقاییس اللغة، ج ۳، ص ۴۳۰.</ref>. "[[ذی طوی]]" نام منطقهای است در یک فرسخی [[مکه]] که داخل [[حرم]] قرار دارد<ref>مجمع البحرین، ج ۱، ص ۲۷۹.</ref> و طبق برخی [[روایات]]، [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} در آنجا زندگی میکند و از همانجا نیز همراه یارانش [[قیام]] خواهد کرد. در برخی [[روایات]]، محل [[ظهور]] و [[خروج]] آن حضرت و مرکز تجمع [[یاران]] و [[دوستان]] وی نیز، همین منطقه یاد شده است<ref>غیبة نعمانی، ص ۱۸۲.</ref>. در روایتی آمده است که: "[[هنگام ظهور]] [[امام]] [[قائم]] {{ع}} آن حضرت قبل از آنکه کنار [[کعبه]] برود و صدای خود را بلند کرده و به جهانیان برساند، در این مکان در [[انتظار]] ٣١٣ نفر از [[یاران]] خاصش توقف میکند، تا اینکه آنها میآیند و به آن حضرت میپیوندند..."<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۴.</ref>. در [[دعای ندبه]] هم میخوانیم: {{عربی|"لَيْتَ شِعْرِي أَيْنَ اسْتَقَرَّتْ بِكَ النَّوَى، بَلْ أَيُّ أَرْضٍ تُقِلُّكَ أَوْ ثَرَى أَ بِرَضْوَى أَمْ غَيْرِهَا أَمْ ذِي طُوًى..."}}<ref>مفاتیح الجنان، دعای ندبه.</ref>.ای کاش میدانستم که کجا دلها به [[ظهور]]، آرام و قرار خواهد یافت، در کدامین سرزمین اقامت داری؟ در سرزمین "[[رضوی]]" یا غیر آن، یا در دیار "[[ذی طوی]]" مسکن کردهای؟ | :::::*«"طوی" در لغت بهمعنای پیچیدن و درنوردیدن است<ref>معجم مقاییس اللغة، ج ۳، ص ۴۳۰.</ref>. "[[ذی طوی]]" نام منطقهای است در یک فرسخی [[مکه]] که داخل [[حرم]] قرار دارد<ref>مجمع البحرین، ج ۱، ص ۲۷۹.</ref> و طبق برخی [[روایات]]، [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} در آنجا زندگی میکند و از همانجا نیز همراه یارانش [[قیام]] خواهد کرد. در برخی [[روایات]]، محل [[ظهور]] و [[خروج]] آن حضرت و مرکز تجمع [[یاران]] و [[دوستان]] وی نیز، همین منطقه یاد شده است<ref>غیبة نعمانی، ص ۱۸۲.</ref>. در روایتی آمده است که: "[[هنگام ظهور]] [[امام]] [[قائم]] {{ع}} آن حضرت قبل از آنکه کنار [[کعبه]] برود و صدای خود را بلند کرده و به جهانیان برساند، در این مکان در [[انتظار]] ٣١٣ نفر از [[یاران]] خاصش توقف میکند، تا اینکه آنها میآیند و به آن حضرت میپیوندند..."<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۴.</ref>. در [[دعای ندبه]] هم میخوانیم: {{عربی|"لَيْتَ شِعْرِي أَيْنَ اسْتَقَرَّتْ بِكَ النَّوَى، بَلْ أَيُّ أَرْضٍ تُقِلُّكَ أَوْ ثَرَى أَ بِرَضْوَى أَمْ غَيْرِهَا أَمْ ذِي طُوًى..."}}<ref>مفاتیح الجنان، دعای ندبه.</ref>.ای کاش میدانستم که کجا دلها به [[ظهور]]، آرام و قرار خواهد یافت، در کدامین سرزمین اقامت داری؟ در سرزمین "[[رضوی]]" یا غیر آن، یا در دیار "[[ذی طوی]]" مسکن کردهای؟ | ||
::::::[[ذی طوی]]، بین "حجون" و "فخّ" قرار دارد. کسی که در [[مسجد]] تنعیم احرام بسته به سوی [[مسجد الحرام]] عزیمت میکند، پس از عبور از منطقه "فخّ" وارد [[ذی طوی]] میشود، آنگاه از طرف قبرستان [[حضرت ابوطالب]] {{ع}} وارد [[مکه]] معظمه میشود. [[رسول اکرم]] {{صل}} در حجّة [[الوداع]]، شب چهارم ذی حجّة الحرام را در آنجا بیتوته کردند. [[نماز]] صبح را در آنجا ادا نمودند، آنگاه [[غسل]] کرده، از بخش سنگلاخ "[[ذی طوی]]" که مشرف بر حجون است، وارد [[مکه]] معظّمه شدند<ref>با دعای ندبه در پگاه جمعه، مهدیپور، ص ۱۰۰.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} میفرماید: "گویی [[قائم]] را با چشم خود میبینم که با پای برهنه در [[ذی طوی]] سرپا [[ایستاده]]، همانند [[حضرت موسی]] {{ع}}، نگران و [[منتظر]] است که به [[مقام ابراهیم]] بیاید و [[دعوت]] خود را اعلام نماید"<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۸۵.</ref>»<ref>[[مجتبی تونهای|تونهای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۴۳.</ref>. | ::::::[[ذی طوی]]، بین "حجون" و "فخّ" قرار دارد. کسی که در [[مسجد]] تنعیم احرام بسته به سوی [[مسجد الحرام]] عزیمت میکند، پس از عبور از منطقه "فخّ" وارد [[ذی طوی]] میشود، آنگاه از طرف قبرستان [[حضرت ابوطالب]] {{ع}} وارد [[مکه]] معظمه میشود. [[رسول اکرم]] {{صل}} در حجّة [[الوداع]]، شب چهارم ذی حجّة الحرام را در آنجا بیتوته کردند. [[نماز]] صبح را در آنجا ادا نمودند، آنگاه [[غسل]] کرده، از بخش سنگلاخ "[[ذی طوی]]" که مشرف بر حجون است، وارد [[مکه]] معظّمه شدند<ref>با دعای ندبه در پگاه جمعه، مهدیپور، ص ۱۰۰.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} میفرماید: "گویی [[قائم]] را با چشم خود میبینم که با پای برهنه در [[ذی طوی]] سرپا [[ایستاده]]، همانند [[حضرت موسی]] {{ع}}، نگران و [[منتظر]] است که به [[مقام ابراهیم]] بیاید و [[دعوت]] خود را اعلام نماید"<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۸۵.</ref>»<ref>[[مجتبی تونهای|تونهای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۴۳.</ref>. | ||
«"رحبه" سرزمین مقدسی است که [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} و [[اهل بیت]]ش در آن اقامت میگزینند. آنجا اقامتگاه حضرت نوح {{ع}} بوده است. هیچیک از آل محمد {{صل}} جز در یک سرزمین مقدس مسکن نمیگزیند، و جز در یک سرزمین مقدس به قتل نمیرسد<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۲۵؛ الزام الناصب، ص ۱۷۶.</ref>»<ref>[[مجتبی تونهای|تونهای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۶۲.</ref>. | |||
}} | }} | ||
{{پاسخ پرسش | {{پاسخ پرسش |