دلایل اثبات امامت امامان دوازده‌گانه چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::«یکی از راه‌های [[اثبات امامت]]، [[نص]] است؛ نصوصی که بر [[امامت]] دیگر [[امامان]]{{عم}} وارد شده در سه گروه، دسته‌بندی می‌شود:

::::::'''[[دلیل]] یکم: [[نصّ]] و تصریح [[رسول خدا]]{{صل}} به نام‌های یکایک [[امامان]]''': [[روایات]] متعددی در کتاب‌های [[روایی]] [[شیعه]] و [[اهل سنت]] از [[رسول]]{{صل}} [[نقل]] شده است که ایشان [[خلفا]] و [[امامان]] پس از خود را با نام معرّفی کرده‌اند. در کتاب [[کفایة‌ الاثر فی‌ الائمة‌ الاثنی‌ عشر (کتاب)|کفایة‌ الاثر فی‌ الائمة‌ الاثنی‌ عشر]]، نوشته [[شیخ]] [[سعید خزّاز قمی]]، مجموعه‌ای از این [[روایات]] گردآوری شده است. در این نوشتار، به [[حدیث]] مشهور [[جابر]] بسنده می‌نماییم: "[[جابر بن عبدالله انصاری]] گوید: هنگامی‌ که [[آیه]] [[شریف]] {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ}}<ref>«ای مؤمنان، از خداوند فرمان برید و از پیامبر و زمامدارانی که از شمایند فرمانبرداری کنید» سوره نساء، آیه ۵۹.</ref> نازل گردید، به [[حضرت رسول]]{{صل}} عرض کردم: ما [[خدا]] و [[رسول]] را شناختیم و اکنون می‌خواهیم بدانیم این [[اولوالامر]] که [[طاعت]] آنان با [[طاعت خدا]] و [[رسول]] همراه شده، کدام افرادند؟، فرمود: این افراد خلفای من هستند. ای [[جابر]] اینان [[پیشوایان]] مسلمانان‌اند که پس از من خواهند آمد. اوّل آنها [[علی بن ابی‌طالب]] است. پس از وی [[حسن]] و پس از او [[حسین]] سپس [[علی بن الحسین]]، و [[محمد بن علی]] که در [[تورات]] به [[باقر]] معروف است و تو او را [[درک]] خواهی کرد و هر گاه وی را [[ملاقات]] نمودی، [[سلام]] مرا به او برسان. پس از او [[جعفر بن محمد]]، و [[موسی بن جعفر]] و [[علی بن موسی]]، و [[محمد بن علی]]، و [[علی بن محمد]]، و [[حسن بن علی]] امام‌اند. پس از اینها، هم‌نام و صاحب‌ کنیه من، که [[حجت]] [[پروردگار]] و نشانه او در [[زمین]] است و [[محمد بن حسن]] نام دارد و از [[شیعیان]] و [[پیروان]] و [[دوستان]] خود [[غیبت]] خواهد کرد. جز افرادی که در [[ایمان]] [[امتحان]] داده باشند، کسی در [[امامت]] او باقی نخواهد ماند. به خداوندی که من را به‌راستی برانگیخته، [[شیعیان]] از [[غیبت]] او استفاده خواهند کرد و از تابش [[انوار]] او [[مستفیض]] خواهند شد، همان‌گونه که از [[خورشید]] استضائه می‌کنند گرچه زیر [[ابر]] باشد. ای [[جابر]] این مطالب از [[اسرار]] [[خداوند]] است که در گنجینه‌های [[علم]] محفوظ مانده و آنها را جز به اهلش اطلاع نده<ref>{{متن حدیث|جَابِرَ بْنَ عَبْدِ اللَّهِ الْأَنْصَارِيَّ يَقُولُ لَمَّا أَنْزَلَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَى نَبِيِّهِ مُحَمَّدٍ{{صل}} {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ}} قُلْتُ يَا رَسُولَ اللَّهِ عَرَفْنَا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ فَمَنْ أُولُو الْأَمْرِ الَّذِينَ قَرَنَ اللَّهُ طَاعَتَهُمْ بِطَاعَتِكَ فَقَالَ{{ع}} هُمْ خُلَفَائِي يَا جَابِرُ وَ أَئِمَّةُ الْمُسْلِمِينَ مِنْ بَعْدِي أَوَّلُهُمْ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ ثُمَّ الْحَسَنُ وَ الْحُسَيْنُ ثُمَّ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ ثُمَّ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ الْمَعْرُوفُ فِي التَّوْرَاةِ بِالْبَاقِرِ وَ سَتُدْرِكُهُ يَا جَابِرُ فَإِذَا لَقِيتَهُ فَأَقْرِئْهُ مِنِّي السَّلَامَ ثُمَّ الصَّادِقُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ ثُمَّ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ ثُمَّ عَلِيُّ بْنُ مُوسَى ثُمَّ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ ثُمَّ عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ ثُمَّ الْحَسَنُ بْنُ عَلِيٍّ ثُمَّ سَمِيِّي وَ كَنِيِّي حُجَّةُ اللَّهِ فِي أَرْضِهِ وَ بَقِيَّتُهُ فِي عِبَادِهِ ابْنُ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ ذَاكَ الَّذِي يَفْتَحُ اللَّهُ تَعَالَى ذِكْرُهُ عَلَى يَدَيْهِ مَشَارِقَ الْأَرْضِ وَ مَغَارِبَهَا ذَاكَ الَّذِي يَغِيبُ عَنْ شِيعَتِهِ وَ أَوْلِيَائِهِ غَيْبَةً لَا يَثْبُتُ فِيهَا عَلَى الْقَوْلِ بِإِمَامَتِهِ إِلَّا مَنِ امْتَحَنَ اللَّهُ قَلْبَهُ لِلْإِيمَانِ قَالَ جَابِرٌ فَقُلْتُ لَهُ يَا رَسُولَ اللَّهِ فَهَلْ يَقَعُ لِشِيعَتِهِ الِانْتِفَاعُ بِهِ فِي غَيْبَتِهِ فَقَالَ{{ع}} إِي وَ الَّذِي بَعَثَنِي بِالنُّبُوَّةِ إِنَّهُمْ يَسْتَضِيئُونَ بِنُورِهِ وَ يَنْتَفِعُونَ بِوَلَايَتِهِ فِي غَيْبَتِهِ كَانْتِفَاعِ النَّاسِ بِالشَّمْسِ وَ إِنْ تَجَلَّلَهَا سَحَابٌ يَا جَابِرُ هَذَا مِنْ مَكْنُونِ سِرِّ اللَّهِ وَ مَخْزُونِ عِلْمِهِ فَاكْتُمْهُ إِلَّا عَنْ أَهْلِهِ}}کمال‌الدین و تمام النعمه، ج۱، ص۲۵۳.</ref>. در [[منابع اهل سنت]] نیز، [[حدیث]] [[جابر]] [[نقل]] شده است که از آن میان می‌توان از [[کتاب ]]"[[فرائد السمطین]]" و "[[ینابیع المودة]]" یاد نمود. [[حافظ سلیمان قندوزی]] از [[جابر بن یزید جعفی]] می‌گوید: شنیدم [[جابر بن عبدالله انصاری]] می‌گفت: [[رسول خدا]]{{صل}} به من فرمودند: "ای [[جابر]]! اوصیای من و [[امامان]] [[مسلمانان]] پس از من، اوّل آنها [[علی بن ابی‌طالب]] است. بعد از او [[حسن]]، بعد از او [[حسین]]، بعد از او [[علی بن حسین]]، بعد از او [[محمد بن علی]] معروف به [[باقر]]. ای [[جابر]]! تو او را [[درک]] خواهی کرد و چون به خدمتش رسیدی [[سلام]] مرا برسان، بعد از او [[جعفر بن محمد]]، بعد از او [[موسی بن جعفر]]، بعد از او [[علی بن موسی]]، بعد از او [[محمد بن علی]]، بعد از او [[علی بن محمد]]، بعد از او [[حسن بن علی]]، بعد از او [[قائم آل محمد]] که نامش نام من و کنیه‌اش [[کنیه]] من است پسر [[حسن بن علی]]، او همان است که [[خدا]] با دست وی [[شرق]] و [[غرب]] [[زمین]] را [[فتح]] می‌کند، و از [[دوستان]] خویش مدت زیادی [[غایب]] می‌شود، تا حدی که در [[اعتقاد به امامت]] او باقی نمی‌ماند مگر آنان که [[خداوند]] قلویشان را با [[ایمان]] [[امتحان]] کرده است"<ref>{{متن حدیث|يَا جَابِرُ إِنَّ أَوْصِيَائِي وَ أَئِمَّةُ الْمُسْلِمِينَ مِنْ بَعْدِي أَوَّلُهُمْ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ ثُمَّ الْحَسَنُ وَ الْحُسَيْنُ ثُمَّ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ ثُمَّ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ الْمَعْرُوفُ فِي التَّوْرَاةِ بِالْبَاقِرِ وَ سَتُدْرِكُهُ يَا جَابِرُ فَإِذَا لَقِيتَهُ فَأَقْرِئْهُ مِنِّي السَّلَامَ ثُمَّ الصَّادِقُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ ثُمَّ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ ثُمَّ عَلِيُّ بْنُ مُوسَى ثُمَّ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ ثُمَّ عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ ثُمَّ الْحَسَنُ بْنُ عَلِيٍّ ثُمَّ سَمِيِّي وَ كَنِيِّي حُجَّةُ اللَّهِ فِي أَرْضِهِ وَ بَقِيَّتُهُ فِي عِبَادِهِ ابْنُ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ ذَاكَ الَّذِي يَفْتَحُ اللَّهُ تَعَالَى ذِكْرُهُ عَلَى يَدَيْهِ مَشَارِقَ الْأَرْضِ وَ مَغَارِبَهَا ذَاكَ الَّذِي يَغِيبُ عَنْ شِيعَتِهِ وَ أَوْلِيَائِهِ غَيْبَةً لَا يَثْبُتُ فِيهَا عَلَى الْقَوْلِ بِإِمَامَتِهِ إِلَّا مَنِ امْتَحَنَ اللَّهُ قَلْبَهُ لِلْإِيمَانِ}}؛ ینابیع‌المودة، باب ۹۴، ص۴۹۴؛ کمال‌الدین، ص۲۵۳، ح۳؛ اثبات الهداة، ج۳، ص۲۱۳؛ بدایة المعارف الإهمیة فی شرح عقائد الإمامیة، ج۲، ص۵۷.</ref>. [[موفق بن احمد خوارزمی]]<ref>مقتل الحسین، ج۱، ص۹۴.</ref> و شیخ‌الاسلام [[حمویی شافعی]]<ref>فرائد السمطین، ج۲، ص۳۲۱، ح۵۷۲.</ref> و [[سعید بن بشیر]] از [[علی بن ابی‌طالب]]{{ع}} [[نقل]] کرده‌اند که فرمود: "من پیشتر از شما وارد [[حوض کوثر]] می‌شوم تو [[یا علی]] [[ساقی کوثر]] هستی و [[حسن]] مدیر آن است، [[حسین]] [[فرمانده]] آن است، [[علی بن الحسین]] سابق بر دیگران در رسیدن به آن، [[باقر]] مقسم آن، [[جعفر صادق]] سوق‌دهنده به آن، [[موسی بن جعفر]] شمارنده [[دوستان]] و [[دشمنان]] و زایل‌کننده [[منافقان]]، [[علی بن موسی]] [[یار]] [[مؤمنان]]، [[محمد بن علی جواد]] نازل‌ کننده [[اهل بهشت]] در درجاتشان و [[علی بن محمد]] [[هادی]]، [[خطیب]] [[شیعه]] و تزویج‌کننده حورالعین به آنهاست، [[حسن بن علی عسکری]] چراغ [[اهل بهشت]] است. [[مردم]] از [[روشنایی]] آن [[روشنایی]] می‌گیرند و [[مهدی موعود]] شفاعت‌کننده آنهاست در مکانی که [[خدا]] اجازه [[شفاعت]] نمی‌دهد مگر به کسی که بخواهد و از او [[راضی]] باشد"<ref>{{متن حدیث|قَالَ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}} أَنَا وَارِدُكُمْ عَلَى الْحَوْضِ وَ أَنْتَ يَا عَلِيُ السَّاقِي وَ الْحَسَنُ الذَّائِدُ وَ الْحُسَيْنُ الْآمِرُ وَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ الْفَارِضُ وَ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ النَّاشِرُ وَ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ السَّائِقُ وَ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ مُحْصِي الْمُحِبِّينَ وَ الْمُبْغِضِينَ وَ قَامِعُ الْمُنَافِقِينَ وَ عَلِيُّ بْنُ مُوسَى مُزَيِّنُ الْمُؤْمِنِينَ وَ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ مُنْزِلُ أَهْلِ الْجَنَّةِ فِي دَرَجَاتِهِمْ وَ عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ خَطِيبُ شِيعَتِهِ وَ مُزَوِّجُهُمُ الْحُورَ الْعِينَ وَ الْحَسَنُ بْنُ عَلِيٍّ سِرَاجُ أَهْلِ الْجَنَّةِ يَسْتَضِيئُونَ بِهِ وَ الْقَائِمُ شَفِيعُهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ حَيْثُ لَا يَأْذَنُ اللَّهُ إِلَّا لِمَنْ يَشَاءُ وَيَرْضَى}}؛ احقاق الحق و ازهاق الباطل، ج۱۳، ص۶۱؛ إثبات الهداة، ج۲، ص۲۸۴.</ref><ref>[[مهدی مقامی|مقامی، مهدی]]، [[ درسنامه امام‌شناسی (کتاب)|درسنامه امام‌شناسی]]، ص:۱۶۰-۱۶۴.</ref>.