پرش به محتوا

وقایع هنگام ظهور چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - '\. \:\:\:\:\:\:(.*)\s' به '. $1 '
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-}} {{پاسخ پرسش +}} {{پاسخ پرسش ))
جز (جایگزینی متن - '\. \:\:\:\:\:\:(.*)\s' به '. $1 ')
خط ۳۲: خط ۳۲:
| پاسخ = [[حجت الاسلام و المسلمین]] '''[[محمد جواد مروجی طبسی]]'''، در کتاب ''«[[همراه با مهدی از مکه تا قدس (کتاب)|همراه با مهدی از مکه تا قدس]]»'' در این‌باره گفته است:
| پاسخ = [[حجت الاسلام و المسلمین]] '''[[محمد جواد مروجی طبسی]]'''، در کتاب ''«[[همراه با مهدی از مکه تا قدس (کتاب)|همراه با مهدی از مکه تا قدس]]»'' در این‌باره گفته است:
::::::«[[جابر بن یزید جعفی]] از [[امام محمد باقر]] {{ع}} درباره حوادث روز [[ظهور]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} [[نقل]] کرده است که فرمود: وقتی که [[سفیانی سپاهی]] را به سوی [[مدینه]] گسیل می‌دارد، [[امام مهدی]] {{ع}} به سوی [[مکه]] روانه می‌شود. در این هنگام به [[فرمانده]] [[لشکر سفیانی]] خبر می‌رسد که [[حضرت مهدی]] {{ع}} به سوی [[مکه]] روانه شده است. [[فرمانده]] لشکر [[سفیانی]] گروهی را به دنبال [[امام]] می‌فرستد -تا او را دستگیر کنند- که به حضرت نمی‌رسند و [[حضرت مهدی]] {{ع}} همانند [[حضرت موسی]] {{ع}} هراسان وارد [[مکه]] می‌شود.
::::::«[[جابر بن یزید جعفی]] از [[امام محمد باقر]] {{ع}} درباره حوادث روز [[ظهور]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} [[نقل]] کرده است که فرمود: وقتی که [[سفیانی سپاهی]] را به سوی [[مدینه]] گسیل می‌دارد، [[امام مهدی]] {{ع}} به سوی [[مکه]] روانه می‌شود. در این هنگام به [[فرمانده]] [[لشکر سفیانی]] خبر می‌رسد که [[حضرت مهدی]] {{ع}} به سوی [[مکه]] روانه شده است. [[فرمانده]] لشکر [[سفیانی]] گروهی را به دنبال [[امام]] می‌فرستد -تا او را دستگیر کنند- که به حضرت نمی‌رسند و [[حضرت مهدی]] {{ع}} همانند [[حضرت موسی]] {{ع}} هراسان وارد [[مکه]] می‌شود.
::::::[[امام باقر]] {{ع}} می‌فرماید: پس [[فرمانده]] [[لشکر سفیانی]] در سرزمین "[[بیداء]]" فرود می‌آید که در این هنگام منادی از [[آسمان]] ندا می‌دهد: ای [[سرزمین بیداء]]، این گروه را در خود فرو ببر! پس [[زمین]]، همه آنها را در کام خود فرو می‌برد مگر سه نفر از آنها که از طایفه کلب هستند و [[خداوند]] صورت‌هایشان را به پشت سر خود بر می‌گرداند و این [[آیه]] درباره همین گروه آمده که می‌فرماید: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ أُوتُواْ الْكِتَابَ آمِنُواْ بِمَا نَزَّلْنَا مُصَدِّقًا لِّمَا مَعَكُم مِّن قَبْلِ أَن نَّطْمِسَ وُجُوهًا فَنَرُدَّهَا عَلَى أَدْبَارِهَا أَوْ نَلْعَنَهُمْ كَمَا لَعَنَّا أَصْحَابَ السَّبْتِ وَكَانَ أَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولاً}}<ref>سوره نساء، ۴۷.</ref>؛ ای کسانی که کتاب به شما داده شده، به آن چه نازل کردیم [[ایمان]] بیاورید پیش از آن که صورت‌هایی را محو کنیم، سپس به پشت سر باز گردانیم... . و این ماجرا زمانی اتفاق می‌افتد که [[حضرت قائم]] {{ع}} در [[مکه]] به [[خانه خدا]] تکیه کرده و به [[کعبه]] پناه برده است. [[امام]] در آن هنگام فریاد می‌زند: ای [[مردم]] ما از [[خداوند]] کمک و [[یاری]] می‌طلبیم؛ پس هر که خواهد به ندای ما لبیک گوید؛ ما [[اهل بیت]] پیامبرتان [[حضرت محمد]] {{صل}} می‌باشیم و به [[خدا]] و پیامبرش نزدیک هستیم.
 
::::::ای [[مردم]] هر که با من درباره [[آدم]] محاجّه و گفت وگو کند، من به [[حضرت آدم]] نزدیک‌ترم و هر که درباره [[نوح]] با من محاجه کند، من از دیگران به [[حضرت نوح]] نزدیک‌ترم، و هر کس با من درباره [[ابراهیم]] محاجه کند، من از هر کس دیگر به ایشان نزدیک‌ترم و هر کس با من درباره [[حضرت محمد مصطفی]] {{صل}} محاجه کند، من به او از دیگران نزدیک‌ترم و هر کس با من درباره [[پیامبران]] گفت‌وگو کند، من از دیگران به همه [[پیامبران]] نزدیک‌تر هستم.
[[امام باقر]] {{ع}} می‌فرماید: پس [[فرمانده]] [[لشکر سفیانی]] در سرزمین "[[بیداء]]" فرود می‌آید که در این هنگام منادی از [[آسمان]] ندا می‌دهد: ای [[سرزمین بیداء]]، این گروه را در خود فرو ببر! پس [[زمین]]، همه آنها را در کام خود فرو می‌برد مگر سه نفر از آنها که از طایفه کلب هستند و [[خداوند]] صورت‌هایشان را به پشت سر خود بر می‌گرداند و این [[آیه]] درباره همین گروه آمده که می‌فرماید: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ أُوتُواْ الْكِتَابَ آمِنُواْ بِمَا نَزَّلْنَا مُصَدِّقًا لِّمَا مَعَكُم مِّن قَبْلِ أَن نَّطْمِسَ وُجُوهًا فَنَرُدَّهَا عَلَى أَدْبَارِهَا أَوْ نَلْعَنَهُمْ كَمَا لَعَنَّا أَصْحَابَ السَّبْتِ وَكَانَ أَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولاً}}<ref>سوره نساء، ۴۷.</ref>؛ ای کسانی که کتاب به شما داده شده، به آن چه نازل کردیم [[ایمان]] بیاورید پیش از آن که صورت‌هایی را محو کنیم، سپس به پشت سر باز گردانیم... . و این ماجرا زمانی اتفاق می‌افتد که [[حضرت قائم]] {{ع}} در [[مکه]] به [[خانه خدا]] تکیه کرده و به [[کعبه]] پناه برده است. [[امام]] در آن هنگام فریاد می‌زند: ای [[مردم]] ما از [[خداوند]] کمک و [[یاری]] می‌طلبیم؛ پس هر که خواهد به ندای ما لبیک گوید؛ ما [[اهل بیت]] پیامبرتان [[حضرت محمد]] {{صل}} می‌باشیم و به [[خدا]] و پیامبرش نزدیک هستیم.
::::::آیا [[خداوند]] در کتاب خود نمی‌فرماید: {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَى آدَمَ وَنُوحًا وَآلَ إِبْرَاهِيمَ وَآلَ عِمْرَانَ عَلَى الْعَالَمِينَ}}<ref>آل عمران، ۳۳.</ref>؛ [[خداوند]] [[آدم]] و [[نوح]] و آل [[ابراهیم]] و [[آل عمران]] را بر جهانیان [[برتری]] داد. ای [[مردم]] من یادگار [[آدم]] و [[ذخیره]] [[نوح]] و [[برگزیده]] [[ابراهیم]] و [[حضرت محمد]] {{صل}} هستم.
 
::::::هان ای [[مردم]] هر که با من درباره [[کتاب خدا]] محاجه کند، پس من به [[کتاب خدا]] از همه نزدیک‌ترم و هر که با من درباره [[سنت]] [[رسول خدا]] گفت‌وگو و [[مناظره]] کند، من به [[سنت]] ایشان نیز از همه کس نزدیک‌ترم.
ای [[مردم]] هر که با من درباره [[آدم]] محاجّه و گفت وگو کند، من به [[حضرت آدم]] نزدیک‌ترم و هر که درباره [[نوح]] با من محاجه کند، من از دیگران به [[حضرت نوح]] نزدیک‌ترم، و هر کس با من درباره [[ابراهیم]] محاجه کند، من از هر کس دیگر به ایشان نزدیک‌ترم و هر کس با من درباره [[حضرت محمد مصطفی]] {{صل}} محاجه کند، من به او از دیگران نزدیک‌ترم و هر کس با من درباره [[پیامبران]] گفت‌وگو کند، من از دیگران به همه [[پیامبران]] نزدیک‌تر هستم.
::::::خدای را گواه می‌گیرم هر که امروز سخن مرا شنید، به غایبان [[پیام]] مرا برساند. شما را به [[حق]] [[خدا]] و پیامبرش و به [[حق]] من -که بر شما [[حق]] خویشاوندی [[رسول خدا]] دارم- ما را کمک کنید و کسی را که به ما [[ستم]] می‌کند از ما دور کنید؛ چرا که ما را ترسانده و به ما [[ظلم]] کرده‌اند و ما را از شهر و دیارمان دور و از حقمان جلوگیری کرده‌اند. [[اهل باطل]] به ما افترا بسته‌اند. ای [[مردم]]، [[خدا]] را درباره ما در نظر بگیرید. ما را تنها نگذارید و یاری‌مان کنید که [[خداوند]] شما را [[یاری]] خواهد کرد<ref>کتاب الغیبة نعمانی، ۲۷۹.</ref>»<ref>[[همراه با مهدی از مکه تا قدس (کتاب)|همراه با مهدی از مکه تا قدس]] ص۲۲ .</ref>.
 
آیا [[خداوند]] در کتاب خود نمی‌فرماید: {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَى آدَمَ وَنُوحًا وَآلَ إِبْرَاهِيمَ وَآلَ عِمْرَانَ عَلَى الْعَالَمِينَ}}<ref>آل عمران، ۳۳.</ref>؛ [[خداوند]] [[آدم]] و [[نوح]] و آل [[ابراهیم]] و [[آل عمران]] را بر جهانیان [[برتری]] داد. ای [[مردم]] من یادگار [[آدم]] و [[ذخیره]] [[نوح]] و [[برگزیده]] [[ابراهیم]] و [[حضرت محمد]] {{صل}} هستم.
 
هان ای [[مردم]] هر که با من درباره [[کتاب خدا]] محاجه کند، پس من به [[کتاب خدا]] از همه نزدیک‌ترم و هر که با من درباره [[سنت]] [[رسول خدا]] گفت‌وگو و [[مناظره]] کند، من به [[سنت]] ایشان نیز از همه کس نزدیک‌ترم.
 
خدای را گواه می‌گیرم هر که امروز سخن مرا شنید، به غایبان [[پیام]] مرا برساند. شما را به [[حق]] [[خدا]] و پیامبرش و به [[حق]] من -که بر شما [[حق]] خویشاوندی [[رسول خدا]] دارم- ما را کمک کنید و کسی را که به ما [[ستم]] می‌کند از ما دور کنید؛ چرا که ما را ترسانده و به ما [[ظلم]] کرده‌اند و ما را از شهر و دیارمان دور و از حقمان جلوگیری کرده‌اند. [[اهل باطل]] به ما افترا بسته‌اند. ای [[مردم]]، [[خدا]] را درباره ما در نظر بگیرید. ما را تنها نگذارید و یاری‌مان کنید که [[خداوند]] شما را [[یاری]] خواهد کرد<ref>کتاب الغیبة نعمانی، ۲۷۹.</ref>»<ref>[[همراه با مهدی از مکه تا قدس (کتاب)|همراه با مهدی از مکه تا قدس]] ص۲۲ .</ref>.
}}
}}
{{پاسخ پرسش  
{{پاسخ پرسش  
خط ۴۴: خط ۴۹:
| پاسخ = '''[[پژوهشگران مؤسسه آینده روشن]]'''، در کتاب ''«[[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]»'' در این‌باره گفته‌اند:
| پاسخ = '''[[پژوهشگران مؤسسه آینده روشن]]'''، در کتاب ''«[[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]»'' در این‌باره گفته‌اند:
::::::«هنگامی که [[خداوند متعال]] [[اذن]] [[ظهور]] و [[فرمان]] [[قیام]] را صادر کند، [[امام زمان]] {{ع}} در کنار [[کعبه]]، بین حجرالاسود و درب [[کعبه]]، ظاهر می‌گردد و [[ظهور]] و برنامه خود را به اطلاع جهانیان می‌رساند.
::::::«هنگامی که [[خداوند متعال]] [[اذن]] [[ظهور]] و [[فرمان]] [[قیام]] را صادر کند، [[امام زمان]] {{ع}} در کنار [[کعبه]]، بین حجرالاسود و درب [[کعبه]]، ظاهر می‌گردد و [[ظهور]] و برنامه خود را به اطلاع جهانیان می‌رساند.
::::::[[جبرئیل]] {{ع}} و ۳۱۳ نفر از [[اصحاب خاص]] حضرت با ایشان [[بیعت]] می‌کنند. وقتی عدد [[سپاهیان]] حضرت به ده هزار نفر رسید، [[قیام]] از [[مکه]] آغاز می‌شود و [[کوفه]] محل [[حکومت جهانی]] حضرت خواهد بود. در این زمان [[حضرت عیسی]] {{ع}} بر [[زمین]] [[بیت المقدس]] نازل می‌شود و هنگام [[نماز]]، به [[امام زمان]] {{ع}} [[اقتدا]] می‌کند و جهانیان و به ویژه [[مسیحیان]] را به [[اطاعت]] و [[یاری]] [[امام زمان]] {{ع}} فرا می‌خواند. پس حضرت با کمک سپاهی عظیم از [[مؤمنان]] و لشکری از [[فرشتگان]] و ایجاد [[رعب]] و [[وحشت]] در [[دل]] [[ستمگران]]، [[عدالت]] را در سراسر [[جهان]] برقرار می‌سازد و به هرگونه [[ظلم]] و [[تباهی]] خاتمه می‌دهد -ان شاء اللّه. مطابق [[روایات]]، آن حضرت پس از شنیدن ندایی آسمانی که همه [[مردم]] [[جهان]] را از [[ظهور]] حضرت [[آگاه]] می‌کند ظاهر می‌شود و [[ظهور]] ایشان از کنار خانه [[کعبه]] در [[مسجد الحرام]] خواهد بود و اولین جمله‌ای که حضرت می‌فرماید، [[آیه]] ۸۶ سوره هود است: بَقِیتُ اللَّهِ خَیرٌ لَکمْ إِنْ کنْتُمْ مُؤْمِنِینَ و سپس می‌فرماید: من [[بقیةاللّه]]، خلیفة اللّه و حجة اللّه در میان شما هستم.
 
::::::و نیز در [[روایت]] آمده اولین کسی که با حضرت [[بیعت]] می‌کند، [[جبرئیل]] است و پس از آن در بین [[رکن و مقام]]، [[مردم]] با [[امام زمان]] {{ع}} [[بیعت]] می‌کنند.
[[جبرئیل]] {{ع}} و ۳۱۳ نفر از [[اصحاب خاص]] حضرت با ایشان [[بیعت]] می‌کنند. وقتی عدد [[سپاهیان]] حضرت به ده هزار نفر رسید، [[قیام]] از [[مکه]] آغاز می‌شود و [[کوفه]] محل [[حکومت جهانی]] حضرت خواهد بود. در این زمان [[حضرت عیسی]] {{ع}} بر [[زمین]] [[بیت المقدس]] نازل می‌شود و هنگام [[نماز]]، به [[امام زمان]] {{ع}} [[اقتدا]] می‌کند و جهانیان و به ویژه [[مسیحیان]] را به [[اطاعت]] و [[یاری]] [[امام زمان]] {{ع}} فرا می‌خواند. پس حضرت با کمک سپاهی عظیم از [[مؤمنان]] و لشکری از [[فرشتگان]] و ایجاد [[رعب]] و [[وحشت]] در [[دل]] [[ستمگران]]، [[عدالت]] را در سراسر [[جهان]] برقرار می‌سازد و به هرگونه [[ظلم]] و [[تباهی]] خاتمه می‌دهد -ان شاء اللّه. مطابق [[روایات]]، آن حضرت پس از شنیدن ندایی آسمانی که همه [[مردم]] [[جهان]] را از [[ظهور]] حضرت [[آگاه]] می‌کند ظاهر می‌شود و [[ظهور]] ایشان از کنار خانه [[کعبه]] در [[مسجد الحرام]] خواهد بود و اولین جمله‌ای که حضرت می‌فرماید، [[آیه]] ۸۶ سوره هود است: بَقِیتُ اللَّهِ خَیرٌ لَکمْ إِنْ کنْتُمْ مُؤْمِنِینَ و سپس می‌فرماید: من [[بقیةاللّه]]، خلیفة اللّه و حجة اللّه در میان شما هستم.
::::::«در [[زمان ظهور]] [[امام زمان]] {{ع}}، حوادث ذیل رخ می‌دهد:
 
و نیز در [[روایت]] آمده اولین کسی که با حضرت [[بیعت]] می‌کند، [[جبرئیل]] است و پس از آن در بین [[رکن و مقام]]، [[مردم]] با [[امام زمان]] {{ع}} [[بیعت]] می‌کنند.
 
«در [[زمان ظهور]] [[امام زمان]] {{ع}}، حوادث ذیل رخ می‌دهد:
:::::#آن حضرت [[دشمنان]] [[امیر مؤمنان]] {{ع}} و [[امام حسین]] {{ع}} را می‌کشند؛
:::::#آن حضرت [[دشمنان]] [[امیر مؤمنان]] {{ع}} و [[امام حسین]] {{ع}} را می‌کشند؛
:::::#تمام [[قوانین]] و رسم‌های [[جاهلیت]] پایان می‌پذیرد؛
:::::#تمام [[قوانین]] و رسم‌های [[جاهلیت]] پایان می‌پذیرد؛
۴۱۵٬۰۷۸

ویرایش