منجی‌باوری در یهود چه جایگاهی دارد؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::پس از [[رحلت]] [[حضرت سلیمان]]{{ع}}، [[پادشاهی]] در [[قوم یهود]] به [[اختلاف]] گرایید و از آن پس [[بنی‌اسرائیل]] از شوکت و [[عزت]] خود به زیر آمد و پیوسته در [[حسرت]] آینده‌ای آرمانی که با [[ظهور]] شاهی از [[نسل]] [[داوود]] شکل می‌گیرد، نشست. این دوره حدود دو قرن پیش از میلاد [[مسیح]] و [[ظهور]] [[مسیحیت]] است که بحث [[منجی موعود]] آرمانی آشکارا مطرح می‌شود و [[دانیال نبی]]{{ع}} به دنبال رنج‌های پی در پی [[قوم یهود]]، پایان زجرها و آوارگی‌ها را به [[قوم یهود]] نوید می‌دهد و موضوعِ "[[نجات]] بخش [[قوم]] [[خدا]]" در افکار [[یهود]] توسعه می‌یابد. از آن زمان، [[یهودیان]] همواره در [[انتظار]] یک [[رهبر]] [[الهی]] فاتح بوده‌اند که [[اقتدار]] و [[شکوه]] [[قوم]] [[خدا]] را به عصر درخشان [[داوود]] و [[سلیمان]] برگرداند. شخصیت مورد [[انتظار]] [[یهود]]، "[[ماشیح]]" ([[مسیح]]، مسح‌شده) خوانده می‌شد<ref>گونه‌شناسی اندیشه موعود در ادیان، ص ۱۷۰ تا ۱۸۲.</ref>.

::::::[[انتظار]] [[مسیحا]] در عصر حاضر: حدود صد سال پیش متفکران [[یهود]] گفتند [[قوم]] ما در طول قرن‌هادر [[انتظار]] [[مسیحا]]، خواری‌ها را [[تحمل]] کرده است؛ و [[صبر]] ما تمام شد. باید خود برای پایان دادن به وضع موجود برخیزیم و برای گرفتن [[فلسطین]] (که در گذشته دور، پایگاه [[یهود]] بوده) [[اقدام]] کنیم. این گروه که بعدها به [[صهیونیست‌ها]] معروف شدند با [[مخالفت]] عموم [[یهودیان]] مواجه شدند؛ زیرا طبق [[باور]] [[یهود]]، فقط [[مسیحا]] می‌تواند به چنین کاری [[اقدام]] کند؛ ول [[صهیونیست‌ها]] با [[صبر]] و حوصله و تبلیغات فراوان و به این عنوان که ما می‌خواهیم برای [[قیام]] [[مسیحا]] پایگاهی در [[فلسطین]] ایجاد کنیم، گروه‌هایی از [[یهودیان]] را قانع کرده، و به سرزمین‌های اشغالی کوچ دادند و [[مکتب]] [[صهیونیسم]] و [[دولت]] غاصب [[اسرائیل]] را تشکل دادند. البته هنوز اقلیتی از [[یهودیان]] بر اثر دلبستگی شدید به امیدهای قدیم، تشکیل [[دولت]] [[صهیونیستی]] را مخالف [[آرمان]] مسیحایی می‌دانند و پیوسته با آن [[مخالفت]] می‌کنند و معتقدند که باید به [[سنت]] [[انتظار]] ادامه داد؛ ولی بیشتر [[یهود]]، [[صهیونیسم]] را از [[جان]] و [[دل]] پذیرفته‌اند و آن را رهگشای عصر [[مسیحا]] می‌دانند.

::::::گفتنی است که با وجود تشکیل [[دولت]] [[صهیونیستی]]، همچنان تب و تاب [[انتظار]] [[موعود]] در میان [[یهودیان]] وجود دارد و همه آنان در [[انتظار]] [[مسیحا]] به سر می‌برند. این [[انتظار]] در میان افراطی‌ترین گروه‌های ضد [[صهیونیست]] و نیز سرسخت‌ترین گروه‌های طرفدار آن به یک اندازه است. جالب اینکه صهیونیست‌های اشغال‌گر فلسطینی علاوه بر دعاهای مسیحایی که روزانه می‌خوانند در پایان مراسم سالگرد تأسیس [[رژیم اسرائیل]] (پنجم ماه اِیّار عِبری) این‌گونه دفا می‌کنند: [[اراده خداوند]]، خدای ما چنین باد که به [[لطف]] او [[شاهد]] سپیده‌دم [[آزادی]] باشیم و نفخ صور [[مسیحا]] گوش ما را نوازش دهد<ref>اقتباس از: آشنایی با ادیان بزرگ، ص ۱۲۵ و ۱۲۴.</ref>»<ref>[[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۲ (کتاب)|معارف و عقاید ۵ ج۲]]، ص۱۳۵- ۱۳۷.</ref>.