فلسفه توسل به امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::«[[توسل]]، وسیله و واسطه قرار دادن چیزی بین خود و مطلوب است. وسیله بر دو نوع است: گاهی از [[امور مادی]] است، مثل [[آب]] و غذا که وسیله رفع [[تشنگی]] و [[گرسنگی]] است. و زمانی نیز از امور معنوی است، مثل [[گناه]] کاری که [[خدا]] را به [[مقام]] و [[جاه]] یا [[حقیقت]] [[پیامبر]] {{صل}} قسم می‌دهد تا از گناهش بگذرد. در هر دو صورت وسیله لازم است؛ زیرا [[خداوند متعال]] [[جهان آفرینش]] را به [[بهترین]] صورت آفریده است، آنجا که می‌فرماید: {{متن قرآن|الَّذِي أَحْسَنَ كُلَّ شَيْءٍ خَلَقَهُ}}<ref>«آن خدایی که همه چیز را به بهترین صورت آفرید» سوره سجده، آیه ۷</ref>. [[جهان]] بر اساس [[نظم]] [[علت]] و معلول و اسباب و مسببات، برای [[هدایت]] و رشد و [[تکامل]] [[انسان‌ها]] آفریده شده است و نیازمندی‌های طبیعی [[بشر]] با عوامل و اسباب عادی برآورده می‌گردد. فیوضات معنوی [[خداوند]] همچون [[هدایت]]، [[مغفرت]] و [[آمرزش]] نیز بر اساس [[نظامی]] خاص بر [[انسان‌ها]] نازل می‌شود و [[اراده]] حکیمانه [[خداوند]] بر این تعلّق گرفته که امور از طریق اسباب خاص و علل معین به [[انسان‌ها]] برسد.

::::::«[[امامان]]، همه [[مقرب]] خدایند و [[توسل]] به هر کدام، می‌تواند گره مشکلات [[معنوی]] و مادی [[انسان]] را باز کند. [[حجت خدا]] و [[امام]] حاضر و ناظر، در [[عصر غیبت]]، وجود [[نورانی]] [[امام مهدی]]{{ع}} است و فیوضات [[الهی]] از طریق او به موجودات می‌رسد. وجود وی به عنوان "ولی اللّه" دارای چنین مرکزیتی در [[عالم هستی]] است.