بشارت: تفاوت میان نسخه‌ها

==بشارت یکی از [[فلسفه‌های بعثت]]==

[[هدف از خلقت انسان]] و جنّ این است که آن دو به [[اختیار]]، خدای خویش را [[عبادت]] کنند. و روشن است که [[بعثت پیامبران]] و [[رسولان]] هم برای ایجاد شرایط لازم و زمینه‌های این [[هدف]] مهمّ صورت گرفته است. و برای تکمیل این امر [[بهشت]] و جهنّم را [[آفریده]] و در [[کتب آسمانی]] که بر پیامبرانش نازل فرموده آن دو را به خوبی توصیف و بیان کرده است؛ بلکه در موارد لازم پیامبرانش را به نظاره آن دو فراخوانده است که در این میان [[دیدار]] [[پیامبر گرامی اسلام]] از [[بهشت و دوزخ]] در [[شب معراج]] معروف و مشهور است. و آن دو را جزای [[اعمال]] بندگانش قرار داده و [[ثواب]] و عقابش را بر آن دو مترتّب کرده است. و جهت [[ترغیب]] بندگانش به [[عبادت]] خویش، [[ثواب]] [[اعمال]] آنها را چندین برابر کرده ولی [[عقاب]] را تنها به اندازه [[کردار]] آنها [[تعیین]] فرموده است. و هیچ [[پیامبری]] را برای [[بشر]] [[مبعوث]] نکرده است جز اینکه بعد از [[دعوت به خدا]] و [[هدایت]] [[خلق]] و بیان [[دستورها]] و [[فرمان‌های الهی]] آنها را به [[بهشت]] [[الهی]] بشارت داده و نعمت‌های آن را برایشان بیان کرده و از جهنّم و عذابهای آن بر [[حذر]] داشته و [[انذار]] نموده‌اند. [[خدای تعالی]] می‌فرماید: {{متن قرآن|وَمَا نُرْسِلُ الْمُرْسَلِينَ إِلاَّ مُبَشِّرِينَ وَمُنذِرِينَ فَمَنْ آمَنَ وَأَصْلَحَ فَلاَ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلاَ هُمْ يَحْزَنُونَ }}<ref> و ما پیامبران را جز نویدبخش و بیم‌دهنده نمی‌فرستیم پس کسانی که ایمان آورند و به راه آیند نه بیمی خواهند داشت و نه اندوهگین می‌گردند؛ سوره انعام، آیه:۴۸.</ref>و با وجود اینکه [[اخلاص]] در [[عبادت]] مطلوب اوست ولی [[عبادت]] برای رسیدن به [[بهشت]] و دوری از [[آتش]] جهنّم هم پذیرفته شده و [[عبادت]] به شمار آمده است. پس بشارتها و انذارهای [[پیامبران الهی]] موجب می‌شود که تعداد زیادی از [[بندگان الهی]] راه [[احتیاط]] را پیش گرفته و به خاطر رسیدن به [[بهشت]] و اجتناب از [[عذاب]] به [[عبادت]] [[خدای تعالی]] روی آورند و از دستورهای [[حق]] سر پیچی نکنند<ref>[[محمد بیابانی اسکوئی]]، [[نبوت (کتاب)|نبوت]]، ص۹۸.</ref>.