مشخصات و اوصاف ظاهری امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::«در مورد اوصاف [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} باید بدانیم که این قضیه از دو جهت حائز اهمیت است:

::::::«[[پیشوایان دین]]، ویژگی‌های جسمانی [[حضرت مهدی]] {{ع}} را چنین بیان کرده‌اند: [[جوانی]] است خوش [[سیما]]، گلگون<ref> شیخ مفید، الارشاد، ص ۳۴۲ و علی یزدی حائری، الزام الناصب، ص ۱۳۸</ref> و چهره‌اش گندم گون، سرخ فام <ref> الزام الناصب، ص ۱۰۴ و ۱۳۸</ref>، گرد و درخشان <ref> بحارالأنوار، ج ۵۲، ص ۵۱ و حسن بن فضل طبرسی، اعلام الوری، ص ۴۳۴. </ref> و ابروانش هلالی، کشیده <ref> الحاوی للفتاوی، ج ۲۱، ص ۱۴۷ الملاحم و ابن کثیر، الفتن، ص ۵۸.</ref> و به طرف چهره فروهشته است<ref> علی یزدی حائری، الزام الناصب، ص ۱۳۸. </ref> چشمانی سیاه و درشت و جذاب دارد <ref> محمدتقی موسوی اصفهانی، نور الأبصار، ص ۱۷۰ و علی یزدی حائری، الزام الناصب، ص ۱۳۸ </ref> و دندانهایی چون شانه ( [[ظریف]]، منظم و جدا از هم [[براق]])<ref> علی بن عیسی اربلی، کشف الغمه، ج ۳، ص ۲۷۷ - ۲۸۰ و بحارالانوار، ج ۵۱، ص ۷۷.</ref>، بینی‌اش کشیده، باریک و زیبا<ref> بحارالانوار، ج ۵۱، ص ۸۰ و ۹۰. </ref> است و پیشانی‌اش بلند، باز و درخشان بوده،<ref> علی یزدی حائری، الزام الناصب، ص ۱۰۴و ۱۰۸ و ۱۳۸. </ref> شانه‌هایی پهن و عریض<ref> علی یزدی حائری، الزام الناصب، ص ۱۰۴و ۱۰۸ و ۱۳۸.</ref> دارد و دیدگان مبارکش سرمه کشیده و از [[شب زنده داری]] فرو رفته<ref> ابن کثیر، الملاحم والفتن، ص ۵۸. </ref> است. درخشندگی چهره‌اش، سیاهی محاسنش را تحت الشعاع قرار داده<ref> علی یزدی حائری، الزام الناصب، ص ۱۳۸</ref> و موهای پر پشتش<ref>[[شیخ طوسی]]، الغیبه، ص ۲۸۱ و بحارالانوار، ج ۵۱، ص ۳۶. </ref>،<ref> سلیمان قندوزی، ینابیع المودة لذوي القربی، ج ۳، ص ۱۳۱. </ref> بر لاله گوش ریخته <ref> علی بن عیسی اربلی، کشف الغمه، ج ۳، ص ۲۵۹ و ۲۶۹ </ref> است. خوش منظر می‌نماید و برگونه راستش خالی مشکین و جذاب <ref> علی بن عیسی اربلی، کشف الغمه، ج ۳، ص ۲۶۰ و ۲۷۶ </ref> دیده می‌شود. دستان و انگشتانش درشت، استخوان بندی‌اش استوار و صخره‌سان، را نهایش پرگوشت <ref> علی یزدی حائری، الزام الناصب، ص ۱۳۸.</ref>، گونه‌هایش کم گوشت و "به سبب [[بیداری]] شبانه" اندکی متمایل به زردی است. عضلاتی در هم تنیده، محکم و نیرومند<ref> حسن بن فضل طبرسی، اعلام الوری، ص ۴۰۷ </ref> دارد. اندامش متناسب و زیبا<ref> علی یزدی حائری، الزام الناصب، ص ۱۳۸ </ref> می‌نماید؛ راست قامت و چهار شانه، نه دراز قد و نه کوتاه<ref> محمد بن ابراهیم نعمانی، الغیبه، ص ۱۲۷.</ref> رخساره‌اش در هاله‌ای از [[نور]] فرو رفته است. بزرگوارانه و شکوهمند <ref> محمد بن ابراهیم نعمانی، الغیبه، ص ۲۶۳ ۵. قصص، آیه ۵ و ۶</ref> به نظر می‌رسد»<ref>[[عزالدین رضانژاد|رضانژاد، عزالدین]]، [[حیات امام مهدی (مقاله)|حیات امام مهدی]]، ص ۱۱۳ - ۱۱۴.</ref>.

::::::«از آنجایی که [[دوران غیبت]] به دو دوره کاملا متفاوت تقسیم شده است بنابراین ویژگی‌های هر دوره، در محل خود جای تأمل دارد.

::::::«برای اینکه سخن در مورد هویت شخصی [[امام]] را کامل کنیم، در این بخش در مورد برخی از صفات و ویژگی‌های جسمی [[امام]] که در [[احادیث]] [[پیامبر]] {{صل}} و [[اهل بیت]] {{عم}} آمده است، سخن خواهیم گفت: [[احمد بن حنبل]] با سندش از ابی سعید الخدری حدیثی آورده و گفته است، [[پیامبر]] {{صل}} فرمود: [[قیامت]] برپا نمی‌شود مگر آنکه (پیش از آن) مردی از [[خاندان]] من که پیشانی گشاده و بینی بلند و نازک دارد، به [[فرمانروایی]] برسد. او [[زمین]] را همان‌گونه که آکنده از [[ستم]] و [[بیداد]] شده، سرشار از داد و [[عدالت]] و [[انصاف]] می‌کند، این ([[حکومت]]) هفت سال خواهد بود<ref>مسند احمد، ج ۳، ص ۱۷.</ref>.

::::::«[[معصومان]]{{عم}} پاره‌ای از نشانه‌های ظاهری [[حضرت مهدی]]{{ع}} را چنین معرفی فرموده‌اند:

::::::«در احادیثی از [[پیامبر خاتم|پیامبر]] {{صل}} و برخی [[امامان]] {{عم}}، [[شمایل]] [[امام مهدی]] {{ع}} مانند [[شمایل]] [[پیامبر خاتم|پیامبر]] {{صل}} دانسته شده است. برای نمونه، [[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]] {{صل}} می‌فرماید: "[[مهدی]]، از [[فرزندان]] من است. نامش نام من، کنیه‌اش [[کنیه]] من و شبیه‌ترینِ [[مردم]] در [[خلقت]] و [[اخلاق]] به من است"<ref>کمال الدین، ص ۲۸۷، ح ۴.</ref>.

::::::«[[امام زمان]] {{ع}} بعد از [[شهادت]] پدرش هنگامی که برای [[نماز]] بر جنازه او حاضر شد [[مردم]] او را مشاهده کردند در حالی که طفلی گندم گون بود، با موهای فری و بین دندان‌های جلو او باز بود<ref>تاریخ الغیبه الصغری، ص ۵۴۰</ref>. [[شیخ طوسی]] از برخی کسانی که [[حضرت]] را در خلال [[غیبت صغرا]] مشاهده کردند [[نقل]] می‌کند که آن [[حضرت]] [[جوانی]] زیبارو، با بویی معطّر، و هیبتی عظیم بود. [[راوی]] می‌گوید: هنگامی که سخن می‌گفت، کسی را بهتر از او در سخن گفتن ندیدم<ref>الغیبه، طوسی، ص ۱۵۲</ref>. در روایتی دیگر می‌خوانیم که [[راوی]] گفت: [[حضرت]] [[جوانی]] گندم گون بود و هرگز کسی را به مانند او در [[زیبایی]] و [[اعتدال]] قامت ندیدم<ref>همان، ص ۱۵۳</ref>. و در روایتی دیگر آمده است: قد او نه طولانی است و نه کوتاه، بلکه معتدل القامه است. سر مبارکش گرد و پیشانی اش پهن است. بینی او کشیده و گونه‌های او صاف و بر گونه راستش خالی است<ref>همان، ص ۱۵۶</ref>. در مورد ذیل سؤال که آیا کسی می‌تواند خودش را به شکل و [[شمایل حضرت]] {{ع}} درآورد یا خیر؟ می‌گوییم: اگر چه به حسب ظاهری کسی بتواند خودش را به مانند [[حضرت]] در اوصافی که ذکر شد درآورد، ولی با [[علایم ظهور]] که در جای خود ثابت شده و نیز با اعجازی که [[حضرت]] از خود نشان می‌دهند هرگز کسی در [[امامت]] او [[شک]] نخواهد کرد. و این مقتضای [[لطف خداوند]] است. ولطف بر او [[واجب]] است، و لذا به طور حتم کاری خواهد کرد که وجود [[حضرت]] در [[عصر ظهور]] به کسی مشتبه نخواهد شد»<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]، ص ۴۳۷.</ref>.

::::::«'''[[پیامبر اکرم]] {{صل}} می‌فرماید:'''"[[مهدی]] از من است. پیشانی باز و نورانی و بینی کشیده و باریک دارد"<ref>{{متن حدیث|الْمَهْدِيُ‏ مِنِّي‏ أَجْلَى‏ الْجَبْهَةِ أَقْنَى‏ الْأَنْف‏‏‏‏‏‏‏}}؛ کشف الغمه، ج ۳، ص ۲۵۹ و ۲۶۹؛ بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۸۰ و ۹۰؛ بشارة الاسلام، ص ۲۸۲؛ الحاوی للفتاوی، ج ۲، ص ۱۲۴؛ نور الابصار، ص ۱۶۸؛ الامام المهدی، ص ۳۳۷؛ البیان، ص ۸۰ و ۹۶؛ المحجة البیضاء، ج ۴، ص ۳۴۰؛ منتخب الاثر، ص ۱۴۳.</ref>. "[[مهدی]] از نسل منست. سیمایش چون ماه تابان و چهره‌اش گرد و درخشان است. رنگش [[عربی]] (گندم‌گون) و جسمش [[اسرائیلی]] (راست قامت و تا حدی بلندقد) است"<ref>{{متن حدیث|الْمَهْدِيُ‏ مِنْ‏ وُلْدِي‏ وَجْهُهُ‏ كَالْقَمَرِ الدُّرِّيِ‏ اللَّوْنُ‏ لَوْنٌ‏ عَرَبِيٌ‏ وَ الْجِسْمُ‏ جِسْمٌ‏ إِسْرَائِيلِيٌ‏ }}؛ منتخب الاثر، ص ۱۸۵؛ بحار الانوار، ج ۵۰، ص ۷۸؛ الحاوی للفتاوی، ج ۲، ص ۱۳۶ و ۱۶۰؛ بشارة الاسلام، ص ۲۸۲ و ۲۹۴؛ نور الابصار، ص ۱۷۰؛ الامام المهدی، ص ۶۸؛ الفصول المهمه، ص ۲۷۶؛ اسعاف الراغبین، ص ۱۳۴؛ ینابیع الموده، ج ۳، ص ۹۰؛ کشف الغمه، ج ۳، ص ۲۵۹، ۲۶۹ و ۲۷۶؛ البیان، ص ۹۶؛ المحجة البیضاء، ج ۴، ص ۳۴۰؛ الزام الناصب، ص ۱۳۸ و ۲۵۶.</ref>.

::::::«[[محدثان]] معتبر، از [[شیعه]] و [[اهل سنت]]، بنابر [[احادیث]] بسیار از [[پیامبر اکرم]]{{صل}} و [[امام علی بن ابی‌طالب]]{{ع}} و دیگر [[امامان]]<ref>و همچنین، در مواردی، به استناد به گفته کسانی که آن امام را دیده‌اند.</ref>، [[شمایل]] و [[اوصاف امام مهدی]]{{ع}} را، در کتاب‌های خویش آورده‌اند:

::::::چهره‌اش گندمگون.

::::::«در [[روایات]]، در [[وصف]] ابروهای [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} چنین آمده است: ابروهایش به طرف صورتش فرو هشته است<ref>الزام الناصب، ص ۱۳۸. </ref>. ابروهایی کشیده دارد<ref>الزام الناصب، ص ۱۳۸.</ref>. ابروانی به هم رسیده دارد<ref>الزام الناصب، ص ۱۳۸.</ref><ref>[[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۵۶.</ref>.

::::::«برحسب [[روایات]] و برخی ملاقات‌های معتبر می‌توان گفت:

::::::«در [[روایات]] [[پیامبر]]{{صل}} و [[اهل بیت]]{{عم}} [[شمایل]] و اوصاف [[حضرت مهدی]]{{ع}} بیان شده است که به برخی از آن‌ها اشاره می‌شود: چهره آن بزرگوار گندمگون، پیشانی‌اش بلند و تابنده، ابروانش هلالی و کشیده، چشمانش درشت و سیاه، بینی‌اش کشیده، دندآن‌هایش [[براق]]  و روی اوگشاده است. بر گونه راست آن [[حضرت]]، خالی مشکین قرار دارد. در میان شانه‌اش، اثری چون اثر [[نبوت]] دیده می‌شود و اندام مبارکش، متناسب و [[دل]] رباست<ref>[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج۲، ص۳۶۷ و ص۴۸؛ غیبت، ص۲۱۴، و ص۳۰۴، ح۱۴.</ref>. همچنین [[امام باقر]]{{ع}} فرمود: " [[مهدی]] در حالی [[قیام]] خواهد کرد که یک تار موی سفید در سر و محاسن او دیده نمی‌شود"<ref>شرح الاخبار، ج۳، ص۳۰۸.</ref>. همین معنا در [[کلام]] نورانی [[امام حسن|امام مجتبی]]{{ع}} آمده است که [[حضرت مهدی]] {{ع}} در [[شمایل]] انسانی کمتر از [[چهل]] سال، [[ظهور]] خواهد کرد"<ref>[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج۱، ص۳۱۵.</ref>»<ref>[[آفتاب مهر ج۲ (کتاب)|آفتاب مهر]]، ج۲، ص ۱۳۹ - ۱۴۰.</ref>.

::::::«در [[روایات]] [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]]{{صل}} و [[اهل بیت]] [[پیامبر]]{{عم}} [[شمایل]] و اوصاف [[حضرت مهدی]]{{ع}} بیان شده است که به برخی از آن‌ها اشاره می‌کنیم: آن بزرگوار چهره‌اش [[جوان]] و گندم گون، پیشانی‌اش بلند و تابنده، ابروانش هلالی و کشیده، چشمانش سیاه و درشت، بینی‌اش کشیده و زیبا و دندان‌هایش برّاق و گشاده است. بر گونه راست آن [[امام]]، خالی مشکین و در میان شانه‌اش اثری چون اثر [[نبوت]] دیده می‌شود و اندام مبارش متناسب و دلرباست.