نواب اربعه چه وظایفی داشته‌اند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::«آنچه که قابل بیان است، نوّاب اربعه در طول دوران [[غیبت صغری]] نقش بسیار مهمّی داشته‌اند و [[وظایف]] آنها را می‌شود در امورات مختلف بیان کرد. که به برخی اشاره می‌نماییم.

::::::«[[دوران غیبت]]، دوران حساسی است؛ به‌ویژه که در میان [[اسلام]] و [[شیعیان]] [[اهل بیت]]{{ع}} سابقه نداشته است؛ به همین [[دلیل]] لازم بود با تدبیری حکیمانه از پیامدها و عوارض احتمالی آن، پیش‌گیری شود و [[امت]] [[امام]] برای غیبتی طولانی آماده گردند. [[نایبان]] [[امام]] کوشیدند تا در دوره [[غیبت صغرا]] این [[رسالت]] مهم را به خوبی به انجام رسانند. بنابراین آن‌ها دو گونه [[مسئولیت]] داشتند که به توضیح آن دو می‌پردازیم:

::::::'''۱. [[وظایف]] مرتبط با [[امام]]''': [[نایبان خاص]] وظایفی ویژه درباره [[امام]] [[غایب]] داشتند. این [[وظایف]]، عبارت‌اند از:

::::::*بین بردن [[شک]] و [[تردید]] درباره وجود [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}}: با توجه به جو اختناق و [[ولایت]] پنهانی [[امام مهدی]] {{ع}}، و نیز [[غیبت]] آن [[حضرت]]، گروه‌هایی از [[شیعیان]] درباره وجود فرزندی برای [[امام عسکری]] {{ع}} در [[شک]] و [[حیرت]] به سر می‌بردند و بعضی نیز به [[عقاید]] [[باطل]] کشیده شدند. [[نایبان خاص]] [[امام]] به ویژه [[نایب]] اوّلِ، کوشیدند تا جریان [[ولایت]] و [[امامت]] آن [[حضرت]] را برای [[شیعیان]] اثبات کنند. این مهم به خوبی به انجام رسید؛ به گونه‌ای که در مدت کوتاهی، [[شک]] و تردیدها از میان رفت و [[عقیده]] [[شیعه]] به [[امامت]] [[امام مهدی|مهدی]] {{ع}} استوار و مسلم شد.

::::::*'''[[سرپرستی]] و تقویت [[سازمان وکالت]]''': از دوره [[امامان]] پیشین، جریان [[وکالت]] به وجود آمده بود و [[امامان]] در شهرهای مختلف مانند [[بغداد]] و [[سامرا]] و [[قم]] وکلایی داشتند که واسطه میان [[مردم]] و [[امام]] بودند. با شروعِ [[غیبت]] و نیاز بیشتر [[شیعیان]] به جریانِ [[وکالت]]،  نایبانِ [[امام]]، [[سازمان وکالت]] را تقویت کرده، به [[دستور]] [[امام]]، خود در رأس آن قرار گرفتند، تا ارتباط [[شیعیان]] با [[امام]] [[غایب]] در قالب تشکیلاتی سالم و مطئمن و به دور از نفوذ عناصر خائن، انجام گیرد. چنان‌که [[امام مهدی]]{{ع}} در نامه‌ای به [[محمد بن عثمان]]، بیزاری خود را از یکی از این خائنان، این‌گونه اعلام فرمود: و ما از ابن هلال و هرکس که از او دوری نکند، بیزاریم. [[خدا]] او را نیامرزد! تو به اسحاقی و هموطنان او آنچه را گفتیم، اعلام کن.<ref>طوسی، الغیبة، ص ۳۵۳ و بحار الانوار، ج ۵، ص ۳۱۸.</ref>.

::::::«برخی [[وظایف]] و فعالیت‌های [[نایبان خاص]] عبارت است از:

::::::از سویی [[محل زندگی]] [[امام]] را نه فقط از [[دشمنان]]، بلکه از [[شیعیان]] پنهان نگه می‌داشتند و به وکلای خود [[آموزش]] می‌دادند مبادا اسمی از آن [[حضرت]] به میان آورند؛ ازاین‌رو توانستند [[شیعیان]] را از خطر [[عباسیان]] مصون دارند.

::::::«[[وظایف]] و محور کلّی فعالیت‌های [[نواب اربعه]] بدین قرار است:

::::::«[[نایبان خاص]] [[حضرت]]، تلاش‌ها و کوشش‌های صادقانه و دلسوزانه‌ای در جنبه‌های مختلف [[اجتماعی]]، [[سیاسی]]، [[فرهنگی]]، علمی و... داشتند، اما عمده [[وظایف]] و فعالیت‌های اساسی که مشترک بین همه آن‌هاست، عبارت است از:

::::::«واقعیت این است که فعالیت [[نواب]]، جدا از زندگی آن‌ها نبود؛ به بیان دیگر، زندگی آنان عجین شده بود با فعالیت و مسئولیتی که از طرف [[امام]] به آن‌ها محول شده بود. بنابراین ما فقط به چند مورد مهم از آن اشاره می‌کنیم:

::::::«دوران [[غیبت]]، دوران حساسی است؛ به ویژه که در میان [[امت اسلام]] و [[شیعیان]] [[اهل بیت]]{{عم}} سابقه نداشته است؛ به همین [[دلیل]] لازم بود با تدبیری حکیمانه از پیامدها و عوارض احتمالی آن، پیش گیری شود و امّت [[امام]] برای غیبتی طولانی آماده گردند. [[نایبان]] [[امام]] کوشیدند تا در دوره [[غیبت صغرا]] این [[رسالت]] مهم را به خوبی به انجام رسانند. بنابراین آن‌ها دو گونه [[مسئولیت]] داشتند که به توضیح آن دو می‌پردازیم: