نقش انتظار در حرکت توحیدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخهها
نقش انتظار در حرکت توحیدی چیست؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۴ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۶:۳۵
، ۲۴ دسامبر ۲۰۲۱جایگزینی متن - '\: \:\:\:\:\:\:(.*)\s' به ': $1 '
جز (جایگزینی متن - '\. \:\:\:\:\:\:(.*)\s' به '. $1 ') |
جز (جایگزینی متن - '\: \:\:\:\:\:\:(.*)\s' به ': $1 ') |
||
خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
| پاسخدهنده = محمد مهدی آصفی | | پاسخدهنده = محمد مهدی آصفی | ||
| پاسخ = آیتالله '''[[محمد مهدی آصفی]]'''، در کتاب ''«[[انتظار پویا (کتاب)|انتظار پویا]]»'' در اینباره گفته است: | | پاسخ = آیتالله '''[[محمد مهدی آصفی]]'''، در کتاب ''«[[انتظار پویا (کتاب)|انتظار پویا]]»'' در اینباره گفته است: | ||
«[[انتظار]]، عاملی است که [[انسان]] را در حرکت، [[یاری]] میدهد. [[انتظار]]، [[امید]] را در [[درون انسان]] برمیانگیزد و [[امید]] [[توانایی]] [[مقاومت]] و حرکت را به وی میبخشد. غریقی که [[منتظر]] رسیدن گروه [[نجات]] است، بیگمان چندین برابر کسی که امیدی به [[نجات]] ندارد، از خود [[استقامت]] نشان میدهد. [[ایمان]] به "[[وراثت زمین]] به وسیله [[صالحان]]" و "[[امامت]] [[مستضعفان]] [[مؤمن]]" و اینکه "[[عاقبت]] از آن [[متقین]]" است، به [[صالحان]] و [[تقواپیشگان]]، [[ثبات]] و [[قدرت]] بیشتری بخشیده و در میدان [[نبرد]]، آنان را [[ثابت قدم]] خواهد داشت. همچنین [[قدرت]] رویارویی با مشکلات و [[مبارزه]] با گردنکشان و [[مستکبران]] را در سختترین شرایط برای آنان فراهم خواهد ساخت. چنین [[ایمان]] و [[اعتقادی]]، از [[شکست]] و [[فروپاشی]] آنان در شرایط سخت و دشوار، جلوگیری خواهد کرد. | |||
بدین جهت است که [[قرآن کریم]] بر این [[حقیقت]]- "[[عاقبت]] از آن تقواپیشگان است"<ref>اعراف، آیه ۱۲۸.</ref>- تأکید میورزد و به [[وراثت زمین]] به وسیله [[صالحان]] و شایستگان [[اقرار]] میکند: {{متن قرآن|وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ}}<ref>«و در زبور پس از تورات نگاشتهایم که بیگمان زمین را بندگان شایسته من به ارث خواهند برد» سوره انبیاء، آیه ۱۰۵.</ref>. به سبب اهمیت این [[حقیقت]] و بایستگی تأکید بر آن و بنای [[اندیشه]] [[اسلامی]] بر آن، [[خدای متعال]] آن را در "ذکر" و "[[زبور]]"، یاد آوری کرده است. [[خداوند]] [[امامت]] [[مستضعفان]] و [[سرپرستی]] آنان را در سیر [[تمدن]] انسانی، تثبیت فرموده، و این [[وعده]] [[پروردگار]] و [[اراده]] حتمی او است که پس از فراخواندنشان به [[ایمان]] و [[عمل صالح]]، درخواستشان را پذیرفت؛ چنانکه فرمود: {{متن قرآن|وَنُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ * وَنُمَكِّنَ لَهُمْ فِي الْأَرْضِ}}<ref>«و برآنیم که بر آنان که در زمین ناتوان شمرده شدهاند منّت گذاریم و آنان را پیشوا گردانیم و آنان را وارثان (روی زمین) کنیم * و به آنان در این (سر) زمین توانایی بخشیم» سوره قصص، آیه ۵-۶.</ref>. | بدین جهت است که [[قرآن کریم]] بر این [[حقیقت]]- "[[عاقبت]] از آن تقواپیشگان است"<ref>اعراف، آیه ۱۲۸.</ref>- تأکید میورزد و به [[وراثت زمین]] به وسیله [[صالحان]] و شایستگان [[اقرار]] میکند: {{متن قرآن|وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ}}<ref>«و در زبور پس از تورات نگاشتهایم که بیگمان زمین را بندگان شایسته من به ارث خواهند برد» سوره انبیاء، آیه ۱۰۵.</ref>. به سبب اهمیت این [[حقیقت]] و بایستگی تأکید بر آن و بنای [[اندیشه]] [[اسلامی]] بر آن، [[خدای متعال]] آن را در "ذکر" و "[[زبور]]"، یاد آوری کرده است. [[خداوند]] [[امامت]] [[مستضعفان]] و [[سرپرستی]] آنان را در سیر [[تمدن]] انسانی، تثبیت فرموده، و این [[وعده]] [[پروردگار]] و [[اراده]] حتمی او است که پس از فراخواندنشان به [[ایمان]] و [[عمل صالح]]، درخواستشان را پذیرفت؛ چنانکه فرمود: {{متن قرآن|وَنُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ * وَنُمَكِّنَ لَهُمْ فِي الْأَرْضِ}}<ref>«و برآنیم که بر آنان که در زمین ناتوان شمرده شدهاند منّت گذاریم و آنان را پیشوا گردانیم و آنان را وارثان (روی زمین) کنیم * و به آنان در این (سر) زمین توانایی بخشیم» سوره قصص، آیه ۵-۶.</ref>. | ||
خط ۶۵: | خط ۶۶: | ||
| پاسخدهنده = خدامراد سلیمیان | | پاسخدهنده = خدامراد سلیمیان | ||
| پاسخ = [[حجت الاسلام و المسلمین]] '''[[خدامراد سلیمیان]]'''، در مقاله ''«[[مؤلفههای انتظار توانمند از نگاه روایات معصومین (مقاله)|مؤلفههای انتظار توانمند از نگاه روایات معصومین]]»'' در اینباره گفته است: | | پاسخ = [[حجت الاسلام و المسلمین]] '''[[خدامراد سلیمیان]]'''، در مقاله ''«[[مؤلفههای انتظار توانمند از نگاه روایات معصومین (مقاله)|مؤلفههای انتظار توانمند از نگاه روایات معصومین]]»'' در اینباره گفته است: | ||
«در یک بررسی گذرا از سخنان [[امامان]] بزرگوار{{ع}} میتوان بیان کرد که در برخی سخنان، [[انتظار]] را در شمار [[توحید]] و [[نبوت]] ذکر کرده. [[امام باقر]]{{ع}} فرمود: {{متن حدیث| شَهَادَةُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ... وَ انْتِظَارُ قَائِمِنَا...}}<ref>الکافی، ج ۲، ص ۲۲، ح ۱۳.</ref>، و در برخی پذیرش [[عبادات]] را منوط به آن دانسته. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: {{متن حدیث| أَ لَا أُخْبِرُكُمْ بِمَا لَا يَقْبَلُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مِنَ الْعِبَادِ عَمَلًا إِلَّا بِهِ؟... وَ الِانْتِظَارُ لِلْقَائِمِ}}<ref>نعمانی، الغیبه، ص ۲۰۰، باب ۱۱، ح ۱۶.</ref>، و در برخی نیز از آن به عنوان واجبی از [[واجبات الهی]] یاد کردهاند. [[امام جواد]]{{ع}}فرمود: {{متن حدیث|إِنَّ الْقَائِمَ مِنَّا هُوَ الْمَهْدِيُّ الَّذِي يَجِبُ أَنْ يُنْتَظَرَ فِي غَيْبَتِهِ}}<ref>شیخ صدوق، کمال الدین وتمام النعمة، ج ۲، ص ۳۷۷، باب ۳۶، ح ۱.</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[مؤلفههای انتظار توانمند از نگاه روایات معصومین (مقاله)|مؤلفههای انتظار توانمند از نگاه روایات معصومین]].</ref>. | |||
}} | }} | ||
{{پاسخ پرسش | {{پاسخ پرسش | ||
خط ۷۲: | خط ۷۴: | ||
| پاسخدهنده = روحالامین مجتبی کلباسی اشتری | | پاسخدهنده = روحالامین مجتبی کلباسی اشتری | ||
| پاسخ = حجت الاسلام و المسلمین '''[[روحالامین مجتبی کلباسی اشتری]]'''، در مقاله ''«[[انتظار کاربردی (مقاله)|انتظار کاربردی]]»'' در اینباره گفته است: | | پاسخ = حجت الاسلام و المسلمین '''[[روحالامین مجتبی کلباسی اشتری]]'''، در مقاله ''«[[انتظار کاربردی (مقاله)|انتظار کاربردی]]»'' در اینباره گفته است: | ||
«مهمترین عنصر در [[حکومت مهدوی]] تحقق [[توحید]] کامل است که در پرتو نفی همه مظاهر [[شرک]] و مراتب آن حاصل میگردد. | |||
پس بایستی [[شرک]] به درستی شناخته شود تا پرهیز از آن میسر گردد و بستر {{متن قرآن|لَا يُشْرِكُونَ بِي شَيْئًا}}<ref>«چیزی را شریک من نمیگردانند» سوره نور، آیه ۵۵.</ref> آماده شود. | پس بایستی [[شرک]] به درستی شناخته شود تا پرهیز از آن میسر گردد و بستر {{متن قرآن|لَا يُشْرِكُونَ بِي شَيْئًا}}<ref>«چیزی را شریک من نمیگردانند» سوره نور، آیه ۵۵.</ref> آماده شود. | ||
خط ۹۰: | خط ۹۳: | ||
| پاسخدهنده = | | پاسخدهنده = | ||
| پاسخ = آقای '''[[حیدر علی رستمی]]'''، در مقاله ''«[[جایگاه انتظار توانمند در معارف شیعه (مقاله)|جایگاه انتظار توانمند در معارف شیعه]]»'' در اینباره گفته است: | | پاسخ = آقای '''[[حیدر علی رستمی]]'''، در مقاله ''«[[جایگاه انتظار توانمند در معارف شیعه (مقاله)|جایگاه انتظار توانمند در معارف شیعه]]»'' در اینباره گفته است: | ||
«تحقق [[انتظار]] در [[جان]] [[انسان]] [[مؤمن]] به معنای تحقق [[توحید]] به معنای کامل آن است. تا [[آدمی]] [[توحید]] را [[باور]] نداشته باشد، [[اراده]] مستمر و حتمی و [[تکوینی]] [[پروردگار]] در منتگذاری بر [[مستضعفان]] [[جهان]] و در [[پیشوا]] و [[وارث]] قرار دادن آنان بر گستره [[زمین]] را قابل تحقق نداند، [[وعده]] حتمی [[الهی]] مبنی بر حکمرانی [[مؤمنان]] و [[صالحان]] را راست و درست نینگارد، و [[خداوند]] را دارای [[دانایی]] و [[توانایی]] لازم برای اجرای این وعدههای مسرتبخش نداند، [[انتظار]] شکل نمیگیرد و [[چشمداشت]] گرهگشایی از کار گره خورده عالم و [[آدم]] پدید نمیآید. | |||
بنابراین [[توحید]] با همه ابعادش در [[انتظار]] است، و [[انتظار]] با [[توحید]] است. این یکی از رازهای بیان آن [[جایگاه]] بلند برای [[انتظار فرج]] به طور عام و [[انتظار ظهور]] [[مهدی]] {{ع}} به طور خاص است، چرا که [[توحید]] و [[معرفت]] [[شایسته]] خداوندگار و [[پروردگار]] در اوج [[عظمت]] هر آنچه میتوان تصور کرد قرار دارد و هرچه با [[توحید]] درآمیزد، به [[جایگاه]] رفیع آن برفراز آید»<ref>[[حیدر علی رستمی|رستمی، حیدر علی]]، [[جایگاه انتظار توانمند در معارف شیعه (مقاله)|جایگاه انتظار توانمند در معارف شیعه]]، ص۲۱۵-۲۱۶.</ref>. | بنابراین [[توحید]] با همه ابعادش در [[انتظار]] است، و [[انتظار]] با [[توحید]] است. این یکی از رازهای بیان آن [[جایگاه]] بلند برای [[انتظار فرج]] به طور عام و [[انتظار ظهور]] [[مهدی]] {{ع}} به طور خاص است، چرا که [[توحید]] و [[معرفت]] [[شایسته]] خداوندگار و [[پروردگار]] در اوج [[عظمت]] هر آنچه میتوان تصور کرد قرار دارد و هرچه با [[توحید]] درآمیزد، به [[جایگاه]] رفیع آن برفراز آید»<ref>[[حیدر علی رستمی|رستمی، حیدر علی]]، [[جایگاه انتظار توانمند در معارف شیعه (مقاله)|جایگاه انتظار توانمند در معارف شیعه]]، ص۲۱۵-۲۱۶.</ref>. |