آیا آیه ۳۹ سوره حج درباره مهدویت است؟ تفسیر آن چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

«[[قرآن کریم]] در [[آیه]] ۳۹ سوره [[حج]] با اشاره به [[فلسفه]] [[جهاد]]، به [[مظلومان]] اجازه [[جهاد]] مى‌دهد و مى‌فرماید: {{متن قرآن|أُذِنَ لِلَّذِينَ يُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَإِنَّ اللَّهَ عَلَى نَصْرِهِمْ لَقَدِيرٌ}}<ref>«به کسانى که جنگ بر آنان تحمیل شده، رخصت (جهاد) داده شد، بخاطر اینکه آنان مورد ستم واقع شده‌اند؛ و قطعاً خدا بر یارى آنان تواناست».</ref>.

:::::#هنگامى که [[مسلمانان]] در [[مکه]] بودند [[مشرکان]] آنان را [[آزار]] مى‌رساندند و آنان به [[پیامبر خاتم|پیامبر]] {{صل}} شکایت مى‌کردند و اجازه [[جهاد]] مى‌خواستند، اما [[پیامبر خاتم|پیامبر]] {{صل}} مى‌فرمود: [[شکیبا]] باشید هنوز [[دستور]] [[جهاد]] به من داده نشده است. این جریان ادامه داشت تا اینکه [[مسلمانان]] به [[مدینه]] [[هجرت]] کردند و [[خدا]] با [[نزول]] [[آیه]] فوق به آنان رخصت [[جهاد]] داد<ref>مجمع البیان، تفسیر کبیر و نمونه، ذیل آیه.</ref>.

:::::#برخى [[مفسران]] برآنند که این [[آیه]] نخستین آیه‌اى است که در مورد [[جهاد]] فرود آمده است و لحن [[آیه]] و تعبیر اِذن نیز با این مطلب سازگار است<ref>برخى مفسران نیز آیه ۱۹۰/ بقره و ۱۱۱/ توبه را اولین آیه جهاد مى‌دانند. (نک: المیزان، ج ۱۴، ص ۴۱۹ و نمونه، ج ۱۴، ص ۱۱۳)</ref>.

:::::#در این [[آیه]] اشاره شده که [[خدا]] به [[مؤمنان]] [[مظلوم]] اجازه [[جهاد]] داد تا آنان توان خویش را به‌کار گیرند و با [[دشمن]] [[مبارزه]] کنند، و در این صورت است که از طرف [[خدا]] یارى مى‌شوند چراکه [[خدا]] براى یارى آنان تواناست.

:::::#[[شأن نزول]] [[آیه]] در مورد اجازه [[جهاد]] به [[اصحاب]] [[پیامبر خاتم|پیامبر]] {{صل}} است اما این [[آیه]] اختصاص به مورد [[شأن نزول]] ندارد بلکه یکی از مصادیق [[آیه]] اجازه [[ظهور]] و [[قیام]] و [[خون خواهی]] [[حضرت مهدی]] برای [[امام حسین]] {{ع}} است چنانچه از [[امام صادق]] [[روایت]] است که فرمودند این [[آیه]] درباره [[امام مهدی|حضرت قائم]] و [[اصحاب]] او است. همچنین از [[امام صادق]] {{ع}} در [[تفسیر]] همین [[آیه]] حکایت شده که می‌فرمایند، [[اهل سنت]] می‌گویند این [[آیه]] درباره [[پیامبر خاتم|رسول خدا]] نازل شده هنگامی‌که [[کفار]] [[قریش]] آن [[حضرت]] را از [[مکه]] بیرون کردند و حال آنکه درباره [[امام مهدی|حضرت قائم]] است که چون خروج کند برای [[امام حسین|حسین]] [[خونخواهی]] نماید و این است فرمایش او {{عربی|"نحن أولياؤكم في الدم و طلب الدية"}} ما اولیای [[خون]] و طالبان دیه هستیم<ref>تفسیر علی بن ابراهیم قمی، ج ۲، ص ۸۴.</ref>.

:::::#[[پیام]] این [[آیه]] براى ما آن است که یکى از فلسفه‌هاى [[جهاد]]، دفع [[ظلم]] است.

:::::#آموزه [[آیه]] براى ما آن است که اگر [[دشمنان]] [[جنگ]] را بر شما تحمیل کردند، شما نیز با آنان بجنگید.»<ref>[[محمد علی رضایی اصفهانی|رضایی اصفهانی، محمد علی]]، [[مهدویت ۱ (کتاب)|مهدویت]]، ص ۲۳۷، ۲۳۸.</ref>.