وکلای نایبان خاص امام مهدی چه کسانی بودند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

:::::*«"[[قاسم بن علی]]" [[وکیل]] [[نائب دوم]] -[[محمد بن عثمان]]- در [[آذربایجان]] [[ایران]] بود و تا زمان [[نائب سوم]] در این سمت فعالیت می‌کرد<ref>آخرین امید، ص ۹۰.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۵۳.</ref>.

:::::*«"[[قاسم بن علاء]]" از [[کارگزاران]] "[[حسین بن روح]]" بود که در [[آذربایجان]] فعالیت می‌کرد. "[[ابو حامد عمران بن مفلس]]" و "[[ابو علی حجدر]]" دو دستیار وی بودند<ref>تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم {{ع}}، ص ۱۹۷.</ref>. او از زمان [[امام هادی]] {{ع}} [[وکیل]] این [[ناحیه]] بود. یکصد و هفده سال [[عمر]] کرد و هشتاد سال از [[سلامتی]] چشم برخوردار بوده و [[حضرت هادی]] و [[عسکری]] {{عم}} را [[زیارت]] کرده است<ref>غیبة طوسی، ص ۱۸۸.</ref>. [[امام زمان]] {{ع}} پیش از [[وفات]] او، هفت تکه پارچه برای [[کفن]] او فرستاد و به او خبر داد که [[چهل]] روز پس از رسیدن پارچه‌های [[کفن]] به او، فوت خواهد کرد و او در همان‌روز از [[دنیا]] رفت<ref>غیبة طوسی، ص ۱۸۸.</ref>. وی به هنگام وفاتش [[وصیت]] کرد که اگر از [[وارثان]] او کسی باتقوا نبود، از آن‌چه که او برای [[حضرت]] وقف کرده است [[محروم]] باشند، پس از وفاتش از سوی [[حضرت]]، توقیعی برای تسلیت به فرزندش صادر شده و در آن، این عبارت آمده است: پدرت را پیشوای تو، و کارهایش را الگوی تو قرار دادیم<ref>آخرین امید، ص ۱۱۸.</ref>»<ref>[[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۵۲.</ref>.

:::::*«"[[محمد بن احمد قطان]] قمی" وی از [[وکیلان]] [[نایب دوم]] -[[محمد بن عثمان]]- در [[بغداد]] بود که به [[ملاقات]] [[امام زمان]] {{ع}} نایل آمد<ref>کمال الدین، ص ۴۴۲.</ref>»<ref>[[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۶۱۷.</ref>.

:::::*«"[[محمد بن نفیس]]" [[وکیل]] [[حسین بن روح]] -[[نائب سوم]]- در [[اهواز]] بود. اولین [[توقیع]] [[امام زمان]] {{ع}} در دوره [[حسین بن روح]] به دست ایشان منتشر شد. [[حسین بن روح]] نخستین بخشنامه را به [[محمد بن نفیس]]، [[وکیل]] [[اهواز]] در پنجم [[شوال]] ۳۰۵ صادر کرد و در آن او را به سمت خود ابقاء نمود<ref>آخرین امید، داود الهامی، ص ۱۲۵.</ref>»<ref>[[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۶۲۳.</ref>.