ویژگی یاران خاص امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

| پاسخ‌دهنده = خدامراد سلیمیان

| پاسخ = حجت الاسلام و المسلمین '''[[خدامراد سلیمیان]]'''، در کتاب ''«[[درسنامه مهدویت (کتاب)|درسنامه مهدویت]]»'' در این‌باره گفته است:

::::#'''[[جوان بودن]]:''' [[جوانی]]، دلپذیرترین لحظات زندگی و شورانگیزترین فرصت‌های حیات انسانی است. فصلی است برای شکفتن غنچه‌های کمال و [[معرفت]] و موسمی است برای جوشش زلال [[ایمان]] و [[معنویت]]. [[جوانان]]، جوانه‌های سرسبز و شاداب و شکوفه‌های زیبا و دلپذیر درخت زندگی و حیات انسانی‌اند. با توجه به [[جایگاه]] مهم [[جوان]] و [[جوانی]]، [[آموزه‌های دینی]] همواره بر این [[موقعیت]] تأکید فراوانی کرده و به مناسبت بدان توجه نموده است. یکی از این موارد مورد تأکید این است که در برپایی [[قیام]] جهانی [[منجی موعود]]، نه فقط خود حضرت در هیئت مردی [[جوان]] [[ظهور]] خواهد کرد که بیشتر [[یاران خاص]] او در سن [[جوانی]] بوده و بزرگسالان میان آنان کم شمارخواهند بود. [[امام علی|حضرت علی]] {{ع}} در این‌باره فرمود: "همانا [[یاران]] [[قائم]]{{ع}} همگی جوانند و پیر میانشان نیست؛ مگر به اندازه [[سرمه در چشم]] یا به [[قدر]] نمک در توشه راه و کمترین چیز در توشه راه، نمک است"<ref>{{عربی|"إِنَّ أَصْحَابَ الْقَائِمِ شَبَابٌ لَا كُهُولَ فِيهِمْ إِلَّا كَالْكُحْلِ فِي الْعَيْنِ أَوْ كَالْمِلْحِ فِي الزَّادِ وَ أَقَلُّ الزَّادِ الْمِلْح‏"}}؛ محمد بن ابراهیم نعمانی، الغیبه، ص۳۱۵، ح۱۰.</ref>.

::::#'''محدود بودن شمار آنها:''' با توجه به [[سختی]] [[دین]] داری در [[دوران غیبت]] و به‌ویژه در آستانه [[ظهور]]، کسانی که [[شایستگی]] ملازمت با آن [[حجت الهی]] را پیدا کنند و به بالاترین درجه [[ایمان]] برسند، محدود خواهند بود؛ از این جهت در شماری از [[روایات]] گفته شده است: شمار [[یاران خاص]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} ۳۱۳ تن است<ref>حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ج۴، ص۵۵۴؛ سیوطی، عقد الدرر، ص۵۹.</ref>. این عدد نیز مانند بسیاری از اعداد دیگر، دارای رمز و رازهایی است که بر ما [[پنهان]] و پوشیده است.

::::#'''قدرتمند بودن:''' [[یاری]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} در آن [[قیام]] جهانی، افزون بر [[قدرت]] روحی و معنوی، نیازمند [[قدرت جسمانی]] نیز است؛ از این‌رو در روایاتی به [[توانایی]] فوق العاده [[یاران خاص]] اشاره شده است. [[عبدالملک بن اعین]] گوید: در نزد [[امام باقر]]{{ع}} از جا برخاستم و از پیری تکیه بر دستم زده، گریستم. حضرت فرمود: تو را چه شده؟ عرض کردم: من [[امید]] آن داشتم که تا نیرویی در تن دارم، [[حکومت]] حقه شما و پیروزیتان را [[درک]] کنم؟ [[امام]] فرمود: به [[راستی]] اگر این جریان بشود، (و هنگام [[ظهور]] و [[پیروزی]] ما گردد)، بر مردی از شما نیروی [[چهل]] مرد داده شود و دل‌های شما چون [[پاره‌های آهن]] گردد؛ اگر با آنها به کوه‌ها زنند آنها را از جای برکنند، و شما در آن زمان [[حاکمان]] روی [[زمین]] و خزینه داران آن می‌باشید"<ref>{{عربی|"إِنَّهُ لَوْ قَدْ كَانَ ذَلِكَ أُعْطِيَ الرَّجُلُ مِنْكُمْ قُوَّةَ أَرْبَعِينَ رَجُلًا وَ جُعِلَتْ قُلُوبُكُمْ كَزُبَرِ الْحَدِيدِ لَوْ قُذِفَ بِهَا الْجِبَالَ لَقَلَعَتْهَا وَ كُنْتُمْ قُوَّامَ الْأَرْضِ وَ خُزَّانَهَا"}}؛ محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۸، ص۲۹۴، ح۴۴۹.</ref>؛ البته این قدرتمندی برای [[رهبر]] [[قیام]] در [[نقل]] [[ریان بن صلت]] چنین آمده است: به [[امام رضا]]{{ع}} گفتم: آیا شما [[صاحب الامر]] هستید؟ فرمود: من [[صاحب الامر]] هستم، اما آن کسی که [[زمین]] را از [[عدل]] آکنده سازد، همچنان که پر از [[جور]] شده باشد، نیستم و چگونه او باشم در حالی که ضعف [[بدن]] مرا می‌بینی. [[قائم]] کسی است که در سن پیران و منظر [[جوانان]] قیامی کند چنان نیرومند است که اگر دستش را به بزرگ‌ترین درخت روی [[زمین]] دراز کند، آن را از جای برمی کند و اگر بین کوه‌ها فریاد برآورد، صخره‌های آن فرو می‌پاشد<ref>صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۳۷۶، ح۷.</ref>.  

::::#'''[[کرامت]] داشتن:''' در بعضی [[روایات]] از [[کرامات]] [[یاران]] حضرت [[سخن]] به میان آمده است. یکی از این کرامت‌ها آن است که دارای [[قدرت]] [[طی الارض]] هستند. اگر چه [[حقیقت]] این امر برای ما به روشنی معلوم نیست؛ اما این قدرتی است که [[خداوند]] در [[اختیار]] برخی [[بندگان]] خود قرار می‌دهد که با آن مسافت‌های بسیار طولانی را در اندک زمانی سپری کنند. [[امام صادق]] {{ع}} درباره [[طی الارض]] [[یاران]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} فرمود: "پس، از گوشه و کنار [[زمین]] [[پیروان]] او به سویش گرد می‌آیند و [[زمین]] برای آنها به هم پیچیده می‌شود، تا اینکه با او [[بیعت]] می‌کنند"<ref>{{عربی|"فَيَصِيرُ إِلَيْهِ شِيعَتُهُ مِنْ أَطْرَافِ الْأَرْضِ تُطْوَى لَهُمُ الْأَرْضُ حَتَّى يُبَايِعُوهُ "}}؛ فتال نیشابوری، روضه الواعظین، ص۲۶۳.</ref>»<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۳ (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ج۳، ص ۲۰۷ - ۲۱۰.</ref>.

[[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} در این‏ باره فرمود: "همانا [[یاران]] [[امام مهدی|قائم]]{{ع}} همگی جوانند و پیر میانشان نیست؛ مگر به اندازه [[سرمه در چشم]] یا به [[قدر]] نمک در توشه راه و کمترین چیز در توشه راه، نمک است<ref> {{عربی|" إِنَ‏ أَصْحَابَ‏ الْقَائِمِ‏ شَبَابٌ‏ لَا كُهُولَ‏ فِيهِمْ‏ إِلَّا كَالْكُحْلِ‏ فِي‏ الْعَيْنِ‏ أَوْ كَالْمِلْحِ فِي الزَّادِ وَ أَقَلُّ الزَّادِ الْمِلْحُ‏‏‏ ‏‏"}}، نعمانی، الغیبة، ص ۳۱۵، ح ۱۰</ref>.