اهداف قیام امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

:::::#'''ستم‌سوزی:''' {{متن حدیث|أَيْنَ الْمُعَدُّ لِقَطْعِ دَابِرِ الظَّلَمَةِ }}؛ <ref>کجا است مهیا شده برای ریشه کن کردن [[نسل]] [[ستمگران]]!</ref> یکی از آرمان‌های [[حضرت]]، ظلم‌ ستیزی‌ است. اصولاً، در [[روایات]] فراوانی، به [[عدالت گستری]] و [[ظلم]] ستیزی [[حضرت]] اشاره شده است: {{متن حدیث| يَمْلَأُ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً }}<ref>غیبة طوسی، ص ۵۲.</ref>. کسانی خواهند توانست همراه او برای قطع ریشه‌های‌ ظلم‌ و بی‌عدالتی‌، کمر همّت بسته و در این مسیر [[استوار]] بمانند که خود، از [[ظلم]] گریزان بوده و از [[جور]] و ستم‌ پیراسته باشند؛ چرا که [[حضرت مهدی]]{{ع}}، از [[ظالمان]] به عنوان‌ بازوی‌ خود‌، استفاده نخواهد کرد. [[ظلم]]، مصادیق فراوانی دارد؛ مانند [[ظلم به خویشتن]] (فروختن خویشتن به ارزان‌تر از لقای ‌‌حق‌ و جهت مادّی و حیوانی دادن به استعدادها و توان‌مندی‌های خود) و [[ظلم]] به [[خانواده]]، دوستان‌، [[جامعه‌]] و.... هم‌ چنین [[احتکار]]، [[اسراف]]، سلب [[آسایش]]، اهمال در [[حقوق]] دیگران، و... همه از مصادیق [[ظلم]] است و مرتکبان‌ آن، بیرون از محفل [[یاران]] [[حضرت]] خواهند بود.

:::::#'''احیای [[سنن]]:''' {{متن حدیث| أَيْنَ الْمُدَّخَرُ لِتَجْدِيدِ الْفَرَائِضِ وَ السُّنَنِ}}؛ کجا است‌، آن‌ ذخیره‌ای که فریضه‌ها و سنّت‌ها را [[احیا]] می‌کند! از دیگر رسالت‌های [[حضرت]]، احیای فریضه‌ها و [[سنّت‌های الهی]] است. [[یاران]] او، در انجام دادن فرایض و [[سنّت‌های الهی]] اهتمام کامل خواهند داشت؛ زیرا نخستین قدم‌ برای انجام دادن این [[رسالت]]، رعایت آن از سوی [[احیا]] کنندگان آن است. از [[پیشوایان معصوم]]{{عم}} ما، سنت‌های نیکویی در رابطه با گفت و شنود، رفت و آمد‌، غذا‌ خوردن، [[لباس]] پوشیدن و... به جای مانده است؛ ولی متأسفانه بسیاری از آنها مهجور مانده است. آنان که رعایت شیوه‌ها و مدهای رایج [[جامعه]] را، بر خود فرض می‌دانند و سنّت‌ها و روش‌های پیشوایان‌ معصوم‌{{عم}} را فراموش کرده‌اند؛ در جمع [[یاران]] [[حضرت]] راهی نخواهند داشت.

:::::#'''احیای [[قرآن]]:''' {{متن حدیث| أَيْنَ الْمُؤَمَّلُ لِإِحْيَاءِ الْكِتَابِ وَ حُدُودِهِ}}؛ کجا است آن که [[آرزو]] می‌رود [[قرآن]] و حدودش را زنده‌ کند‌. [[حضرت]] خواهد آمد تا [[قرآن]]، را از [[غربت]] به در آورد و گردهای نشسته بر رخش را بزداید. آن را از کنج مساجد، به متن [[زندگی]] [[انسان‌ها]] بیاورد و دردهایشان را‌ با‌ آن‌ تسکین بخشد و نابسامانی‌ها را به‌ سامان‌ رساند‌. بیگانگان از [[قرآن]] - که هفته‌ها و ماه‌ها [[قرآن]] را نمی‌گشایند و انس و الفت‌شان با اشعار، آثار ادبی و رمان‌ها، از انس با قرآن‌ بیش‌تر‌ است‌ - در بزم با صفای [[یاران]] [[حضرت]] جایگاهی نخواهند‌ داشت‌. اما [[یاران]] [[حضرت]]، نه تنها اهل قرائت قرآن‌اند؛ بلکه آن را در اعماق [[جان]] شان جریان بخشیده و با‌ آن‌ زندگی‌ می‌کنند و [[روح]] شان، را [[صفا]] می‌بخشند. {{متن حدیث|تُجْلي بِالتَّنزيلِ بَصائِرَهُمْ وَ يَرْمِي بِالتَّفْسِيرِ مَسَامِعَهُمْ }}<ref>امام علی{{ع}}: یوم الخلاص، ص ۲۲۶. (به نقل از بشارة الاسلام، ص ۲۹۷).</ref>؛ با [[قرآن]]، دیدگان‌شان [[نورانی]] می‌شود و [[تفسیر]] آن، در گوش جان‌شان، جای می‌گیرد.

:::::#'''[[عصیان]] ستیزی:''' {{متن حدیث| أَيْنَ مُبِيدُ أَهْلِ الْفُسُوقِ وَ الْعِصْيَانِ وَ الطُّغْيَانِ }}؛ کجا است آن بنیان کن [[اصحاب]] [[فسق]] و عصیان‌ و طغیان‌! از دیگر برنامه‌های [[امام مهدی]]{{ع}}، [[مبارزه]] با اهل [[فسق]] و [[نافرمانی]] است و [[زندگی]] یارانش از‌ این‌ آلودگی‌ها‌ [[پاک]] است. آنان، هم چنان که با خدای خود [[عهد]] بسته‌اند که‌ از‌ اطاعت‌ او سرنپیچند؛ با ولی او نیز [[بیعت]] بسته‌اند که از [[محارم]] [[الهی]] چشم بپوشند‌". [[امام‌ علی‌]]{{ع}} می‌فرماید: از [[اصحاب]] خود [[بیعت]] می‌گیرد که دزدی نکنند، دامن شان را به‌ آلودگی‌ نیالایند‌، مسلمانی را [[دشنام]] ندهند، کسی را به ناحق نکشند،... کسی را نزنند؛ مگر این که‌ مستحق‌ آن باشد،... [[مال]] [[یتیم]] را نخورند،... شراب ننوشند....<ref>{{متن حدیث| إِنَّهُ يَأْخُذُ الْبَيْعَةَ عَنْ أَصْحَابِهِ عَلی أَنْ لاَ يَسْرِقُوا وَ لاَ يَزْنُوا وَ لاَ يَسُبُّوا مُسْلِماً وَ لا يَقْتُلُوا مُحرَّماً... وَ لا يَضْرِبُوا أَحَداً إِلاَّ بِالحَقِّ... وَ لاَ يَأْكُلُوا مَالَ الْيَتِيمِ... وَ لاَ يَشْرَبُوا مُسْكِراً...}}؛ [[منتخب الاثر (کتاب)|منتخب الاثر]]، ص ۴۶۹.</ref>؛  

:::::#'''[[عزت]] [[دوستان]]:''' {{متن حدیث| أَيْنَ مُعِزُّ الْأَوْلِيَاءِ وَ مُذِلُّ الْأَعْدَاءِ}}؛ کجا است عزت‌بخش [[دوستان]] و [[خوار]] کننده [[دشمنان]]! در طول [[تاریخ]] - به جز بعضی‌ از‌ زمان‌ها‌ - به سبب بهره مندی عده‌ای از [[زر و زور]] و به کاربردن [[حیله]] و تزویر‌، غلبه‌ و [[عزّت]] ظاهری برای [[جبهه]] [[باطل]] بوده است و [[مؤمنان]] و [[پارسایان]] واقعی، به ظاهر [[زبون]] و [[خوار]] و در چشمان‌ کوته‌ بین [[دنیا]] پرستان، کم [[ارزش]] و [[زبون]] بوده‌اند. و آن [[حضرت]] می‌آید تا به‌ این‌ [[ستم]] [[تاریخی]] پایان دهد و [[عزت]] واقعی مؤمنان‌ را‌ در‌ ظاهر نیز نمایان سازد و بی‌مایگی و بی‌‌پایگی‌ [[عزت]] ظاهری [[جبهه]] [[طاغوت]] را بر ملا کند. کسانی خواهند توانست با او‌ در‌ پیمودن این مسیر، همراه و هم‌ قدم‌ باشند که‌ به‌ عزت‌ واقعی [[پارسایان]]، با تمام وجود اعتقاد‌ داشته‌ باشند و [[باطل]] را - با تمام ظاهر [[فریبنده]] و پرهیاهوی خیره کننده‌اش - ذلیل و زبون‌ بدانند‌؛ نه این که در برابر اهل‌ [[دنیا]] و اربابان زر و زور‌، خاکسار‌ و [[فروتن]] باشند و در برابر مؤمنان‌ تهی‌ دست، [[متکبر]] و [[مغرور]]! [[امام علی]]{{ع}} در [[تفسیر]] {{متن قرآن|...أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكَافِرِينَ...}}<ref>«...در برابر مؤمنان خاکسار و در برابر کافران دشوارند..». سوره مائده، آیه ۵۴.</ref> فرموده است: آنان، یاران‌ امام‌ [[قائم]]{{ع}} هستند‌<ref> {{متن حدیث| هُمْ أَصْحَابُ الْقَائِمِ}}‌؛ [[منتخب الاثر (کتاب)|منتخب الاثر]]، ص ۴۷۵.</ref>»<ref>[[نصرت‌‏الله آیتی|آیتی، نصرت‌‏الله]]، [[آیینه انتظار یاوران مهدی (مقاله)|آیینه انتظار یاوران مهدی]]، ص ۱۶۸-۱۷۰.</ref>.

:::::#روایاتی که [[هدف]] [[ظهور]] آن [[حضرت]] را "پر کردن [[جهان]] از [[عدل و داد]]" {{عربی|"يَمْلَأُ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا"}} و امور مربوط‍‌ به آن معرفی می‌کنند که برخی ۱۲۳ [[روایت]] و برخی دیگر ۱۳۲ [[روایت]] از [[مراجع]] [[شیعه]] و [[سنی]] در این‌باره شمرده‌اند.  

:::::#روایاتی که [[هدف]] [[ظهور]] آن [[حضرت]] را "[[انتقام]] [[خون]] [[ابا عبدالله]] {{ع}}" یا [[انتقام]] [[پیامبران]] و... شمرده و آن [[حضرت]] را {{عربی|"الطَّالِبُ بِدَمِ الْمَقْتُولِ بِكَرْبَلَاءَ"}} و امثال آن معرفی می‌نماید. [[امام صادق]] {{ع}} در ذیل [[حدیثی]] طولانی در [[وصف]] [[یاران]] آن [[حضرت]] آورده است: "و شعار آنان این است ای خونخواهان [[حسین]]"! ({{عربی|"يَا لَثَارَاتِ الْحُسَيْنِ {{ع}}"}}).