پرش به محتوا

ریشه‌های انحراف مدعیان دروغین مهدویت چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
ربات: جایگزینی خودکار متن (-:::::# +#)
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-:::::* +*))
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-:::::# +#))
خط ۴۳: خط ۴۳:


[[پیروان]] [[مکتب]] [[اهل بیت]]{{عم}} رفته ‏رفته، با این روش خو گرفته و کارهای خود را از راه [[سفیران چهارگانه]] پی‏گیری کردند و این خود، [[جایگاه]] بلندی را برای این سفیران رقم زد. در این میان، افرادی سست‏ایمان و کژاندیش برای رسیدن به اهدافی چند، به [[دروغ]] مدعی [[نیابت]] [[امام غایب]] شدند. در یک بررسی کوتاه برخی سرچشمه‏‌های این ادعاهای دروغین را می‏‌توان در موارد زیر خلاصه کرد:
[[پیروان]] [[مکتب]] [[اهل بیت]]{{عم}} رفته ‏رفته، با این روش خو گرفته و کارهای خود را از راه [[سفیران چهارگانه]] پی‏گیری کردند و این خود، [[جایگاه]] بلندی را برای این سفیران رقم زد. در این میان، افرادی سست‏ایمان و کژاندیش برای رسیدن به اهدافی چند، به [[دروغ]] مدعی [[نیابت]] [[امام غایب]] شدند. در یک بررسی کوتاه برخی سرچشمه‏‌های این ادعاهای دروغین را می‏‌توان در موارد زیر خلاصه کرد:
:::::#'''سستی [[ایمان‏]]:''' یکی از عوامل مهم در چنین ادعاهای نادرستی، سستی [[باورهای دینی]] است؛ چرا که کسانی که دارای قوت مناسب [[ایمان]] هستند، هرگز برابر خواست پیشوای معصوم- در [[پیروی]] از سفیران خود- به بی‌راهه نمی‌‏روند. بیشترین افرادی که به [[دروغ]] چنین ادعایی کردند، از این کاستی برخوردار بودند که. یکی از این افراد [[شلمغانی]] بود<ref>  احمد بن علی نجاشی، رجال النجاشی، ج ۲، ص ۲۳۹</ref>.  
#'''سستی [[ایمان‏]]:''' یکی از عوامل مهم در چنین ادعاهای نادرستی، سستی [[باورهای دینی]] است؛ چرا که کسانی که دارای قوت مناسب [[ایمان]] هستند، هرگز برابر خواست پیشوای معصوم- در [[پیروی]] از سفیران خود- به بی‌راهه نمی‌‏روند. بیشترین افرادی که به [[دروغ]] چنین ادعایی کردند، از این کاستی برخوردار بودند که. یکی از این افراد [[شلمغانی]] بود<ref>  احمد بن علی نجاشی، رجال النجاشی، ج ۲، ص ۲۳۹</ref>.  
:::::#'''طمع در [[اموال]] [[امام‏]]:''' در زمان [[غیبت صغرا]]، برخی برای آن‏که [[اموال]] [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}} را به [[وکیل]] و [[نماینده]] واقعی‌‏اش تحویل ندهند، [[ادعای نیابت]] و [[بابیت]] کردند<ref>ر. ک: شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۴۰۰</ref>.  
#'''طمع در [[اموال]] [[امام‏]]:''' در زمان [[غیبت صغرا]]، برخی برای آن‏که [[اموال]] [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}} را به [[وکیل]] و [[نماینده]] واقعی‌‏اش تحویل ندهند، [[ادعای نیابت]] و [[بابیت]] کردند<ref>ر. ک: شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۴۰۰</ref>.  
:::::#'''رسیدن به شهرت‏:''' شهرت طلبی نیز از عوامل بسیار مهم در پیدایی باورهای خرافی و مذهب‏‌های ساختگی است. [[اشتیاق]] به بزرگ شدن و خودنمایی، از صفات نکوهیده [[اخلاقی]] است که [[انسان]] را به سوی کارهای خطرناک می‏‌کشاند<ref>  ر. ک: سید محمد صدر، تاریخ الغیبة الصغری، ص ۴۹۰</ref>.  
#'''رسیدن به شهرت‏:''' شهرت طلبی نیز از عوامل بسیار مهم در پیدایی باورهای خرافی و مذهب‏‌های ساختگی است. [[اشتیاق]] به بزرگ شدن و خودنمایی، از صفات نکوهیده [[اخلاقی]] است که [[انسان]] را به سوی کارهای خطرناک می‏‌کشاند<ref>  ر. ک: سید محمد صدر، تاریخ الغیبة الصغری، ص ۴۹۰</ref>.  
:::::#'''انگیزه‌‏های سیاسی‏:''' یکی دیگر از سبب‏های پدید آمدن [[مدعیان بابیت]]، انگیزه‏‌های [[سیاسی]] است.
#'''انگیزه‌‏های سیاسی‏:''' یکی دیگر از سبب‏های پدید آمدن [[مدعیان بابیت]]، انگیزه‏‌های [[سیاسی]] است.


[[دشمنان]]، گاهی به طور مستقیم و زمانی غیر مستقیم- برای آن‏که باور [[شیعیان]] را سست کرده و آنان را در پراکندگی فرو برند- برخی را تحریک می‌‏کنند تا [[ادعای بابیت]] کنند. در این راه، برخی عناصر را به دلخواه خویش [[تربیت]] کرده، به آنان [[دستور]] دادند [[ادعای بابیت]] کنند و آنان را با همه امکانات در این راه [[یاری]] کردند که برای نمونه می‏‌توان به [[علی محمد باب]] اشاره کرد»<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص ۳۸۷ - ۳۸۸.</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۲ (کتاب)|درسنامه مهدویت ج۲]]، ص۱۶۸-۱۷۱.</ref>.
[[دشمنان]]، گاهی به طور مستقیم و زمانی غیر مستقیم- برای آن‏که باور [[شیعیان]] را سست کرده و آنان را در پراکندگی فرو برند- برخی را تحریک می‌‏کنند تا [[ادعای بابیت]] کنند. در این راه، برخی عناصر را به دلخواه خویش [[تربیت]] کرده، به آنان [[دستور]] دادند [[ادعای بابیت]] کنند و آنان را با همه امکانات در این راه [[یاری]] کردند که برای نمونه می‏‌توان به [[علی محمد باب]] اشاره کرد»<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص ۳۸۷ - ۳۸۸.</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۲ (کتاب)|درسنامه مهدویت ج۲]]، ص۱۶۸-۱۷۱.</ref>.
خط ۵۷: خط ۵۷:


«بنا به رویکرد آسیب‌شناختی به زمینه‌های تشکیل [[دولت کریمه]]، دو آسیب می‌تواند ارکان این [[حکومت]] را تهدید کند:
«بنا به رویکرد آسیب‌شناختی به زمینه‌های تشکیل [[دولت کریمه]]، دو آسیب می‌تواند ارکان این [[حکومت]] را تهدید کند:
:::::#'''تهدید [[شخصیت حقیقی]] [[امام مهدی]]{{ع}} ([[رهبری]]):''' [[امام علی]]{{ع}} برای [[تبیین]] نخستین آسیب [[دولت کریمه مهدوی]]، رخداد [[غیبت]] را مطرح نموده و چنین فرموده است: "... [[حجت خدا]] بنابر مصلحتی که بر وی آشکار گردد، از دیدها پنهان شود؛ زیرا [[فتنه]] چنان در قلب‌ها جای گیرد که حتی نزدیک‌ترین [[مردمان]] به وی، سرسخت‌ترین [[دشمنان]] او گردد. آنگاه، خدای... به کمکش خواهد شتافت و [[دین]] پیامبرش را به دست او بر همه [[ادیان]] پیروز خواهد کرد؛ هرچند [[کافران]] را خوشایند نباشد"<ref>طبرسی، احمد، احتجاج، ج۱، ص۶۳۳.</ref>. برپایه این [[حدیث شریف]]، [[حفاظت]] از [[جان]] [[رهبری]] [[دولت مهدی]]{{ع}}، نخستین [[دلیل]] رخداد [[غیبت]] ایشان شمرده می‌شود. با این [[وصف]]، نیروهای نفوذی نظام‌های [[غاصب]] و یا اندیشه‌های دیگر [[انحرافی]]، از طریق دسیسه‌های [[سیاسی]] و [[انحرافی]]، وارد شبکه [[اندیشه]] [[امامت و مهدویت]] گردیده و از این طریق در صدد [[ترور]] [[رهبری]] این [[حکومت الهی]] شده است؛ زیرا [[اندیشه]] این [[حکومت]] و [[رهبری]] [[خواب]] [[دشمنان]] [[امامت و مهدویت]] را آشفته کرده‌اند. [[ادعای مهدویت]] و مهدی‌سازی، جدّی‌ترین آسیبی است که این [[حکومت الهی]] را از ناحیه‌ای [[رهبری]] ضربه‌‌پذیر نموده و [[منتظران]] این [[حکومت]] را از آن [[اندیشه]] یا [[منحرف]] کرده و یا بتردید وا دارند<ref>دانشنامه امام علی{{ع}}، ج۳، ص۲۹۲.</ref>.
#'''تهدید [[شخصیت حقیقی]] [[امام مهدی]]{{ع}} ([[رهبری]]):''' [[امام علی]]{{ع}} برای [[تبیین]] نخستین آسیب [[دولت کریمه مهدوی]]، رخداد [[غیبت]] را مطرح نموده و چنین فرموده است: "... [[حجت خدا]] بنابر مصلحتی که بر وی آشکار گردد، از دیدها پنهان شود؛ زیرا [[فتنه]] چنان در قلب‌ها جای گیرد که حتی نزدیک‌ترین [[مردمان]] به وی، سرسخت‌ترین [[دشمنان]] او گردد. آنگاه، خدای... به کمکش خواهد شتافت و [[دین]] پیامبرش را به دست او بر همه [[ادیان]] پیروز خواهد کرد؛ هرچند [[کافران]] را خوشایند نباشد"<ref>طبرسی، احمد، احتجاج، ج۱، ص۶۳۳.</ref>. برپایه این [[حدیث شریف]]، [[حفاظت]] از [[جان]] [[رهبری]] [[دولت مهدی]]{{ع}}، نخستین [[دلیل]] رخداد [[غیبت]] ایشان شمرده می‌شود. با این [[وصف]]، نیروهای نفوذی نظام‌های [[غاصب]] و یا اندیشه‌های دیگر [[انحرافی]]، از طریق دسیسه‌های [[سیاسی]] و [[انحرافی]]، وارد شبکه [[اندیشه]] [[امامت و مهدویت]] گردیده و از این طریق در صدد [[ترور]] [[رهبری]] این [[حکومت الهی]] شده است؛ زیرا [[اندیشه]] این [[حکومت]] و [[رهبری]] [[خواب]] [[دشمنان]] [[امامت و مهدویت]] را آشفته کرده‌اند. [[ادعای مهدویت]] و مهدی‌سازی، جدّی‌ترین آسیبی است که این [[حکومت الهی]] را از ناحیه‌ای [[رهبری]] ضربه‌‌پذیر نموده و [[منتظران]] این [[حکومت]] را از آن [[اندیشه]] یا [[منحرف]] کرده و یا بتردید وا دارند<ref>دانشنامه امام علی{{ع}}، ج۳، ص۲۹۲.</ref>.
:::::#'''تهدید [[شخصیت حقوقی]] و پایگاه مردمی [[مهدوی]]:''' از دیگر ارکان [[حکومت]] و [[دولت مهدوی]]{{ع}}، پایگاه مردمی است؛ زیرا در هر [[حکومت]] و [[نظام]] [[رهبری]] آن، جنبه مردمی بودن، نقش اساسی دارد. از دیگر انگیزه‌های [[مدعیان مهدویت]] (آگاهانه و یا ناآگاهانه) آسیب‌رسانی و [[تخریب]] پایگاه مردمی این [[حکومت]] است؛ زیرا [[بیعت]] مردمی در طول [[تاریخ]]، چه در [[سیره]] [[ائمه اطهار]]{{عم}} و یا حکومت‌های [[غاصب]]، مفهوم کلیدی و نقش اساس در عرف [[اجتماعی]] و [[سیاسی]] داشته است. [[حاکمان]] [[غاصب]] و اندیشه‌های [[انحرافی]]، برای اینکه این پایگاه را [[سست]] کرده و پایه‌های مردمی [[حکومت]] را بی‌خاصیت کنند، در هر دوره زمانی، یا شخصاً [[ادّعای مهدویت]] نموده و یا شخصی را به عنوان [[مهدی]] معرفی کرده‌اند. اینگونه ادعاها، اندیشه‌های [[مردم]] و [[اعتقاد]] آنها را به [[مهدی]] و [[اندیشه]] مهدی‌باوری متزلزل نموده، وسیله [[تفرقه]] و پراکندگی [[اندیشه مهدویت]] می‌گردد. فلذا تهدید [[شخصیت حقوقی]] [[حضرت مهدی]] که همان پایگاه مردمی است، از طریق اینگونه ادعاهای دروغین [[تخریب]] می‌گردد. [[منتظران]] که زمینه‌ساز [[حکومت مهدوی]] باشند و [[انتظار]] [[حکومت]] کریمه را دارند، مردد گردیده، امیدشان در جهت [[تشکیل حکومت]] [[مهدوی]] به [[یأس]] تبدیل می‌گردد.
#'''تهدید [[شخصیت حقوقی]] و پایگاه مردمی [[مهدوی]]:''' از دیگر ارکان [[حکومت]] و [[دولت مهدوی]]{{ع}}، پایگاه مردمی است؛ زیرا در هر [[حکومت]] و [[نظام]] [[رهبری]] آن، جنبه مردمی بودن، نقش اساسی دارد. از دیگر انگیزه‌های [[مدعیان مهدویت]] (آگاهانه و یا ناآگاهانه) آسیب‌رسانی و [[تخریب]] پایگاه مردمی این [[حکومت]] است؛ زیرا [[بیعت]] مردمی در طول [[تاریخ]]، چه در [[سیره]] [[ائمه اطهار]]{{عم}} و یا حکومت‌های [[غاصب]]، مفهوم کلیدی و نقش اساس در عرف [[اجتماعی]] و [[سیاسی]] داشته است. [[حاکمان]] [[غاصب]] و اندیشه‌های [[انحرافی]]، برای اینکه این پایگاه را [[سست]] کرده و پایه‌های مردمی [[حکومت]] را بی‌خاصیت کنند، در هر دوره زمانی، یا شخصاً [[ادّعای مهدویت]] نموده و یا شخصی را به عنوان [[مهدی]] معرفی کرده‌اند. اینگونه ادعاها، اندیشه‌های [[مردم]] و [[اعتقاد]] آنها را به [[مهدی]] و [[اندیشه]] مهدی‌باوری متزلزل نموده، وسیله [[تفرقه]] و پراکندگی [[اندیشه مهدویت]] می‌گردد. فلذا تهدید [[شخصیت حقوقی]] [[حضرت مهدی]] که همان پایگاه مردمی است، از طریق اینگونه ادعاهای دروغین [[تخریب]] می‌گردد. [[منتظران]] که زمینه‌ساز [[حکومت مهدوی]] باشند و [[انتظار]] [[حکومت]] کریمه را دارند، مردد گردیده، امیدشان در جهت [[تشکیل حکومت]] [[مهدوی]] به [[یأس]] تبدیل می‌گردد.


از نمونه بارز اینگونه ادعاها و مهدی‌سازی، ادعای مهدی‌بودن [[محمد بن عبدالله]]، معروف به [[نفس زکیه]] است که در آغاز [[حکومت]] [[حاکمان عباسی]] آن را رودرروی [[امام صادق]]{{ع}} قرار داده بود. در این ادعا، هم تردیدی به [[امامت]] [[امام صادق]]{{ع}} ایجاد کرده و هم [[مردم]] را به دو دسته‌ [[پیروان]] [[امام صادق]]{{ع}} و [[نفس]] ذکیه تقسیم کردند. گروهی بنام حسینیون، [[نفس زکیه]] را در مقابل [[امام صادق]]{{ع}} به عنوان [[مهدی]] [[علم]] کردند. برخی با او [[بیعت]] نموده که [[عبدالله]] [[پدر]] او نیز از آن عده می‌باشد. [[منصور دوانقی]] که یکی از [[حاکمان عباسی]] بود، او نیز با نیرنگی که داشت [[بیعت]] کرده و پس از پاگرفتن [[حکومت عباسی]] آن [[بیعت]] را [[شکست]]. و همچنین، [[ادعای مهدویت]] [[مهدی عباسی]] از دیگر نمونه‌هایی است که عباسیون آن را [[علم]] کرده و از او [[حمایت]] نمودند<ref>اصفهانی، ابوالفرج، مقاتل الطالبین، ص۲۳۷.</ref>»<ref>[[غلام رسول محسنی ارزگانی|محسنی ارزگانی، غلام رسول]]، [[آسیب‌شناسی فرهنگ انتظار و مهدی‌باوری (مقاله)|آسیب‌شناسی فرهنگ انتظار و مهدی‌باوری]].</ref>.
از نمونه بارز اینگونه ادعاها و مهدی‌سازی، ادعای مهدی‌بودن [[محمد بن عبدالله]]، معروف به [[نفس زکیه]] است که در آغاز [[حکومت]] [[حاکمان عباسی]] آن را رودرروی [[امام صادق]]{{ع}} قرار داده بود. در این ادعا، هم تردیدی به [[امامت]] [[امام صادق]]{{ع}} ایجاد کرده و هم [[مردم]] را به دو دسته‌ [[پیروان]] [[امام صادق]]{{ع}} و [[نفس]] ذکیه تقسیم کردند. گروهی بنام حسینیون، [[نفس زکیه]] را در مقابل [[امام صادق]]{{ع}} به عنوان [[مهدی]] [[علم]] کردند. برخی با او [[بیعت]] نموده که [[عبدالله]] [[پدر]] او نیز از آن عده می‌باشد. [[منصور دوانقی]] که یکی از [[حاکمان عباسی]] بود، او نیز با نیرنگی که داشت [[بیعت]] کرده و پس از پاگرفتن [[حکومت عباسی]] آن [[بیعت]] را [[شکست]]. و همچنین، [[ادعای مهدویت]] [[مهدی عباسی]] از دیگر نمونه‌هایی است که عباسیون آن را [[علم]] کرده و از او [[حمایت]] نمودند<ref>اصفهانی، ابوالفرج، مقاتل الطالبین، ص۲۳۷.</ref>»<ref>[[غلام رسول محسنی ارزگانی|محسنی ارزگانی، غلام رسول]]، [[آسیب‌شناسی فرهنگ انتظار و مهدی‌باوری (مقاله)|آسیب‌شناسی فرهنگ انتظار و مهدی‌باوری]].</ref>.
خط ۶۹: خط ۶۹:


«پس از [[شهادت]] [[امام عسکری|امام حسن عسکری]] {{ع}} و آغاز[[غیبت صغری]] در سال ۲۶۰ ه‍‌. ق، ارتباط‍‌ مستقیم [[مردم]] با [[امام]] خویش قطع گردید و "[[نواب خاص]]" کار و فعالیت خود را آغاز نمودند. در این میان، بعضی از افراد ضعیف‌الایمان و کج‌اندیش که زمینه [[انحراف]] از قبل در وجود آن‌ها بوده، پیدا شده و مدّعی دروغین [[نیابت]] [[صاحب الامر]] {{ع}} شدند. سرچشمه ادّعای دروغین این افراد در سه چیز خلاصه می‌شود:  
«پس از [[شهادت]] [[امام عسکری|امام حسن عسکری]] {{ع}} و آغاز[[غیبت صغری]] در سال ۲۶۰ ه‍‌. ق، ارتباط‍‌ مستقیم [[مردم]] با [[امام]] خویش قطع گردید و "[[نواب خاص]]" کار و فعالیت خود را آغاز نمودند. در این میان، بعضی از افراد ضعیف‌الایمان و کج‌اندیش که زمینه [[انحراف]] از قبل در وجود آن‌ها بوده، پیدا شده و مدّعی دروغین [[نیابت]] [[صاحب الامر]] {{ع}} شدند. سرچشمه ادّعای دروغین این افراد در سه چیز خلاصه می‌شود:  
:::::#ضعف [[ایمان]] و زمینه [[انحراف]].  
#ضعف [[ایمان]] و زمینه [[انحراف]].  
:::::#طمع کردن به اموالی که از سراسر [[بلاد اسلامی]] به سوی "نوّاب" سرازیر می‌شد.  
#طمع کردن به اموالی که از سراسر [[بلاد اسلامی]] به سوی "نوّاب" سرازیر می‌شد.  
:::::#رسیدن به شهرت و [[ریاست]]. شروع [[تفکر]] ادّعای دروغین [[نیابت]] به دوران [[نایب دوم]] برمی‌گردد<ref>زندگانى نواب خاص امام زمان {{ع}}، على غفّارزاده، ص ۱۷۶. </ref>»<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۸۲.</ref>.
#رسیدن به شهرت و [[ریاست]]. شروع [[تفکر]] ادّعای دروغین [[نیابت]] به دوران [[نایب دوم]] برمی‌گردد<ref>زندگانى نواب خاص امام زمان {{ع}}، على غفّارزاده، ص ۱۷۶. </ref>»<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۸۲.</ref>.
}}
}}


۴۱۵٬۰۷۸

ویرایش