معنای واژه امر در قرآن کریم چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخهها
معنای واژه امر در قرآن کریم چیست؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۴ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۷:۵۴
، ۲۴ دسامبر ۲۰۲۱ربات: جایگزینی خودکار متن (-:::::# +#)
جز (جایگزینی متن - '\: \:\:\:\:\:\:(.*)\s' به ': $1 ') |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-:::::# +#)) |
||
خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
«کلمه «امر» در [[قرآن کریم]] کاربردهای متعدد و متفاوتی دارد<ref>المفردات فی غریب القرآن، ص۲۴-۲۵.</ref>: | «کلمه «امر» در [[قرآن کریم]] کاربردهای متعدد و متفاوتی دارد<ref>المفردات فی غریب القرآن، ص۲۴-۲۵.</ref>: | ||
# [[تکلیف]] و [[دستور]] در مقابل [[نهی]]: {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالْإِحْسَانِ وَإِيتَاءِ ذِي الْقُرْبَى وَيَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنْكَرِ وَالْبَغْيِ}}<ref>«به راستی خداوند به دادگری و نیکی کردن و ادای (حقّ) خویشاوند، فرمان میدهد و از کارهای زشت و ناپسند و افزونجویی، باز میدارد» سوره نحل، آیه ۹۰.</ref> و {{متن قرآن|وَأْمُرْ أَهْلَكَ بِالصَّلَاةِ وَاصْطَبِرْ عَلَيْهَا}}<ref>«و خانوادهات را به نماز فرمان ده و بر آن شکیب کن» سوره طه، آیه ۱۳۲.</ref>. | |||
# [[ابداع]]: [[آفرینش]] بدون ماده پیشین و بدون الگوی قبلی و غیر تدریجی: {{متن قرآن|أَلَا لَهُ الْخَلْقُ وَالْأَمْرُ}}<ref>«آگاه باشید که آفرینش و فرمان او را راست» سوره اعراف، آیه ۵۴.</ref>، و {{متن قرآن|إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَيْئًا أَنْ يَقُولَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ}}<ref>«فرمان او جز این نیست که چون چیزی را بخواهد بدو میگوید: باش! بیدرنگ خواهد بود» سوره یس، آیه ۸۲.</ref>، و {{متن قرآن|وَمَا أَمْرُنَا إِلَّا وَاحِدَةٌ كَلَمْحٍ بِالْبَصَرِ}}<ref>«و فرمان ما یک کلمه بیش نیست مانند یک چشم بر هم زدن» سوره قمر، آیه ۵۰.</ref>. | |||
# [[شأن]]، که هم [[افعال]] را شامل میشود و هم اقوال را، هم شامل [[شئون تکوینی]] است و هم [[تشریعی]]، و جمع آن امور است: {{متن قرآن|إِنَّ ذَلِكَ لَمِنْ عَزْمِ الْأُمُورِ}}<ref>«بیگمان این از کارهایی است که آهنگ آن میکنند» سوره شوری، آیه ۴۳.</ref>، {{متن قرآن|قُلْ إِنَّ الْأَمْرَ كُلَّهُ لِلَّهِ}}<ref>«بگو: بیگمان یکسره کار با خداوند است» سوره آل عمران، آیه ۱۵۴.</ref>، {{متن قرآن|وَيَسِّرْ لِي أَمْرِي}}<ref>«و کارم را برای من آسان کن» سوره طه، آیه ۲۶.</ref>، {{متن قرآن|أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ}}<ref>«و کار خود را به خداوند وا میگذارم» سوره غافر، آیه ۴۴.</ref>. یکی از جلوههای امر به معنای شأن، [[رهبری]] و [[زعامت]] [[جامعه بشری]] است: {{متن قرآن|قَالَتْ يَا أَيُّهَا الْمَلَأُ أَفْتُونِي فِي أَمْرِي}}<ref>«(آنگاه) گفت: ای سرکردگان! در کار، به من نظر دهید» سوره نمل، آیه ۳۲.</ref> [[پیامبران الهی]] دارای چنین شأن و مقامی بودهاند: {{متن قرآن|وَأَشْرِكْهُ فِي أَمْرِي}}<ref>«و او را در کارم شریک ساز» سوره طه، آیه ۳۲.</ref>، {{متن قرآن|وَشَاوِرْهُمْ فِي الْأَمْرِ}}<ref>«و با آنها در کار، رایزنی کن» سوره آل عمران، آیه ۱۵۹.</ref>»<ref>[[علی ربانی گلپایگانی|ربانی گلپایگانی، علی]]، [[امامت اهل بیت (کتاب)|امامت اهل بیت]]، ص ۴۸.</ref>. | |||
==پاسخهای دیگر== | ==پاسخهای دیگر== |