آیا یهود ظهور منجی آخر الزمان را قبول دارد؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::#'''[[بشارت ظهور]] در [[زبور داوود]]:''' در بیش از ۳۵ بخش از [[مزامیر]] صد و پنجاه گانه، نوید [[ظهور]] آن [[موعود]] امم و [[منجی]] عالم موجود است: زیرا که شریران منقطع می‌شوند؛ امّا متوکلان به [[خداوند]]، [[وارث زمین]] خواهند شد؛ چون که بازوهای شریران شکسته می‌شود و [[خداوند]]، صدیقان را تکیه گاه است. [[خداوند]]، روزهای [[صالحان]] را می‌داند و [[میراث]] ایشان ابدی خواهد بود. صدیقان، [[وارث زمین]] شده، ابداً در آن ساکن خواهند شد؛ امّا [[عاصیان]]، [[عاقبت]]، مستأصل و [[عاقبت]]، شریران، منقطع خواهند شد<ref>کتاب مزامیر، مزمور۳۷، بندهای ۹ _ ۳۸.</ref><ref>همچنین در مزمور ۷۲ آمده است: از دریا تا به دریا و از نهر تا به اقصا زمین، سلطنت خواهد کرد. تمامی ملوک، با او کرنش خواهند کرد و تمامی امم او را بندگی خواهند کرد؛ زیرا، فقیر را وقتی که فریاد می‌کند و مسکین که نصرت کننده ندارد، خلاصی خواهد داد. و به ذلیل و محتاج، ترحم خواهد فرمود و جان های مسکینان را نجات خواهد داد. قوم ها را به انصاف داوری خواهد کرد. آسمان شادی کند و زمین مسرور گردد.</ref>

::::#'''[[بشارت ظهور]] در کتاب [[اشعیای نبی]]:''' در بخشی از این کتاب، [[خداوند]]، قریب الوقوع بودن تحقّق [[عدالت]] خویش را [[وعده]] می‌دهد و [[مؤمنان]] را به [[اجرای عدالت]] فرا می‌خواند و می‌گوید: [[انصاف]] را نگاه بدارید، [[عدالت]] را جاری کنید؛ زیرا که آمدن [[نجات]] من و منکشف شدن [[عدالت]] من، نزدیک است<ref>کتاب اشعیای نبی، باب ۵۹.</ref>. آن گاه، [[انصاف]]، در بیابان، ساکن خواهد شد و [[عدالت]]، در بوستان مقیم خواهد گردید و عمل [[عدالت]]، [[سلامتی]] و نتیجه [[عدالت]]، آرامی و اطمینانِ خاطر خواهد بود تا ابدالآباد. و [[قوم]] من، در مسکن [[سلامتی]] و در مساکن مطمئن و در منزل‌های آرامی، ساکن خواهند شد<ref>کتاب اشعیای نبی، باب ۳۲.</ref>.

::::#'''[[بشارت ظهور]] در کتاب [[زکریای نبی]]:''' در آن روز، یهوه "[[خدا]]" بر تمامی [[زمین]] [[پادشاه]] خواهد بود و در آن روز، یهوه واحد خواهد بود و اسم او واحد<ref>کتاب زکریای نبی، باب ۱۴.</ref>.

::::#'''[[بشارت ظهور]] در کتاب [[دانیال نبی]]:''' [[امیر]] عظیمی که برای پسران [[قوم]] تو [[ایستاده]]، خواهد برخاست و چنان زمان تنگی خواهد شد که از حینی که امتی به وجود آمده است تا امروز، نبوده و در آن زمان، هر یک از [[قوم]] تو که در دفتر مکتوب یاد شود، [[رستگار]] خواهد شد و بسیاری از آنانی که در [[خاک]] [[زمین]] خوابیده اند، بیدار خواهند شد؛ امّا اینان به جهت [[حیات]] جاودانی و آنان به جهت خجالت و [[حقارت]] جاودانی. و حکیمان، مثل [[روشنایی]] افلاک خواهند درخشید و آنانی که بسیاری را به راه [[عدالت]] [[رهبری]] می‌کنند؛ مانند [[ستارگان]] خواهند بود تا ابد الآباد. امّا تو ای [[دانیال]]! [[کلام]] را مخفی دار و کتاب را تا زمان آخر، مهر کن . بسیاری به سرعت تردد خواهند کرد و [[علم]] افزوده خواهد گردید. خوشا به حال آن که [[انتظار]] کشد! <ref>کتاب دانیال نبی، باب ۱۲.</ref>

::::#'''[[بشارت ظهور]] در کتاب [[حبقوق نبی]]:''' اگر چه تأخیر نماید، برایش [[منتظر]] باش؛ زیرا که البته خواهد آمد و درنگ نخواهد کرد..؛ بلکه جمیع [[امت‌ها]] را نزد خود جمع می کند<ref>کتاب حبقوق نبی، فصل ۲، بندهای ۳.</ref> »<ref>[[آفتاب مهر ج۱ (کتاب)|آفتاب مهر]]، ج۱، ص ۲۱ - ۲۴.</ref>.