امام مهدی بعد از ظهور چه نوع سلاحی دارند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

امام مهدی بعد از ظهور چه نوع سلاحی دارند؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۴ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۸:۴۵

۱۲ بایت حذف‌شده ، ‏۲۴ دسامبر ۲۰۲۱

جز

ربات: جایگزینی خودکار متن (-::::# +#)

دیداریویکی‌متن

Heydari

۴۱۵٬۰۷۸

ویرایش

@@ خط ۴۸: / خط ۴۸: @@
 :::::'''۱. معنای حقیقی:''' عده‌ای بر این باورند: کاربرد کلمه "[[شمشیر]]" در معنای حقیقی است و مصداق آن، همان ابزار جنگی خاص است. اینان درباره پیروز شدن [[حضرت مهدی]] {{ع}} با این [[سلاح]] بر [[دشمنان]]، توجیهات گوناگونی دارند: برخی می‌گویند: اگرچه [[حضرت]] با [[شمشیر]] [[قیام]] می‌کند؛ اما [[خداوند]] در آن [[شمشیر]] [[قدرت]] و اعجازی قرار می‌دهد که همه سلاح‌های موجود را مقهور نیروی خود می‌سازد<ref>ر.ک: صدوق، الخصال، ج۲، ص۶۴۹، ح۴۳.</ref>. دسته دیگر می‌گویند: [[خداوند]] در عصر [[ظهور]]، همه تسلیحات [[دشمن]] را از کار می‌اندازد و یا به سبب جنگ‌های خونینی که در آستانه [[ظهور]] به وقوع می‌پیوندد، تمام [[سلاح‌های پیشرفته]] از بین می‌رود. [[مردم]] نیز به ناگزیر در [[جنگ]]، از همان سلاح‌های ابتدایی (یعنی [[شمشیر]] و مانند آن) استفاده می‌کنند؛ بنابراین [[حضرت مهدی]] {{ع}} با همان [[شمشیر]] می‌جنگد. به نظر عده‌ای: همه اسلحه‌ها در [[اختیار]] [[حضرت]] قرار می‌گیرد؛ ولی از آنجا که استفاده از آنها به ناگزیر ستمگرانه خواهد بود، [[حضرت]] فقط از [[سلاح]] [[شمشیر]] بهره می‌برد.
 :::::دلیل‌های این دیدگاه:
-::::#روایاتی که حکایت می‌کند آن [[حضرت]]، مدتی طولانی [[شمشیر]] بر دوش می‌گیرد. [[امام باقر]]{{ع}} فرمود: "و مدت هشت ماه [[شمشیر]] بر شانه خود دارد و [[دشمنان]] را از بین می‌برد تا آن گاه که [[خداوند]] [[خشنود]] شود"<ref>{{عربی|"وَ يَضَعُ السَّيْفَ ثَمَانِيَةَ أَشْهُرٍ هَرْجاً هَرْجاً حَتَّى يَرْضَى اللَّهُ "}}؛ نعمانی، الغیبه، ص۱۶۴، ح۵.</ref>.
+#روایاتی که حکایت می‌کند آن [[حضرت]]، مدتی طولانی [[شمشیر]] بر دوش می‌گیرد. [[امام باقر]]{{ع}} فرمود: "و مدت هشت ماه [[شمشیر]] بر شانه خود دارد و [[دشمنان]] را از بین می‌برد تا آن گاه که [[خداوند]] [[خشنود]] شود"<ref>{{عربی|"وَ يَضَعُ السَّيْفَ ثَمَانِيَةَ أَشْهُرٍ هَرْجاً هَرْجاً حَتَّى يَرْضَى اللَّهُ "}}؛ نعمانی، الغیبه، ص۱۶۴، ح۵.</ref>.
-::::#[[معصومین]]{{ع}} می‌توانستند از مدلول [[سلاح]] که [[قدرت]] و قوت است یاد کنند.
+#[[معصومین]]{{ع}} می‌توانستند از مدلول [[سلاح]] که [[قدرت]] و قوت است یاد کنند.
-::::#استفاده از سلاح‌های ساده همچون [[شمشیر]] بر خلاف بهره‌گیری از [[سلاح‌های پیشرفته]] به جهت عادلانه بودن [[مبارزه]] با آن است. استفاده از سلاح‌های [[کشتار]] گروهی، [[شایسته]] رهبر آسمانی [[عدالت‌گستر]] نیست؛ چه اینکه سلاح‌های [[کشتار]] جمعی، علاوه بر انسان‌های بی‌گناه، جانوران و طبیعت را نیز از بین می‌برد!
+#استفاده از سلاح‌های ساده همچون [[شمشیر]] بر خلاف بهره‌گیری از [[سلاح‌های پیشرفته]] به جهت عادلانه بودن [[مبارزه]] با آن است. استفاده از سلاح‌های [[کشتار]] گروهی، [[شایسته]] رهبر آسمانی [[عدالت‌گستر]] نیست؛ چه اینکه سلاح‌های [[کشتار]] جمعی، علاوه بر انسان‌های بی‌گناه، جانوران و طبیعت را نیز از بین می‌برد!
 :::::'''۲. معنای مجازی و کنایی:''' دسته‌ای دیگر بر این باورند که [[شمشیر]]، کنایه از [[قدرت]] و نیروی [[نظامی]] است. این گروه، شواهد متعددی بر این ادعای خود، از [[ادبیات]] محاوره‌ای ذکر می‌کنند؛ ولی آنچه ایشان را به این قول وادار کرده، [[پیشرفت]] روزافزون [[جنگ]] افزارها و فناوری دفاعی است. از آنجا که اینان نتوانسته‌اند بین [[شمشیر]] و [[سلاح‌های پیشرفته]]، نسبتی بر قرار کنند، به چنین توجیهی دست زده‌اند! آنان [[شمشیر]] را نماد [[قدرت]] دانسته، می‌گویند: هر ابزاری که [[قدرت حضرت]] را به نمایش بگذارد، می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد. به نظر می‌رسد دیدگاه نخست قابل قبول‌تر باشد. افزون بر آنچه یاد شد، ممکن است گفته شود: با [[تکامل]] [[خارق العاده]] [[علم]] در آن زمان، ممکن است سلاح‌هایی فراهم آید که هرگز در تصور انسان‌های امروز قابل [[درک]] نباشد. بنابراین [[علم]] آن به اهلش واگذار شده است.
 :::::در هر حال [[قیام]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} مبارزه‌ای است در برابر نیروهای [[کفر]] جهانی و برخلاف پندار برخی، این [[پیروزی]] با [[سختی‌ها]] و ناملایمات فراوانی آمیخته خواهد شد که بایسته است [[منتظران راستین]] و زمینه‌سازان آن [[قیام جهانی]]، به [[بهترین]] صورت ممکن خود را آماده سازند. [[موسی بن بکر واسطی]] از [[بشیر نبال]] [[روایت]] کرده که گفت: به [[امام باقر]]{{ع}} عرض کردم: آنان می گویند که [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} اگر [[قیام]] کند، کارها به خودی خود برای او برقرار می‌شود و به اندازه حجامتی [[خون]] نمی‌ریزد. آن [[حضرت]] فرمود: "هرگز چنین نیست؛ [[سوگند]] به آنکه جانم در دست اوست! اگر کارها به خودی خود، برای کسی برقرار و رو به راه می‌شد، به طور مسلم برای [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} درست می‌شد؛ آن گاه که دندان‌های پیشین آن [[حضرت]] [[شکست]] و صورتش را زخم رسید! نه هرگز، [[سوگند]] به آن که [[جان]] من در دست اوست چنین نخواهد شد تا آنکه ما و شما عرق و [[خون]] بسته شده را [[پاک]] کنیم. سپس آن [[حضرت]] پیشانی خود را به عنوان نشانه‌ای از آن حالت [[پاک]] کرد"<ref>{{عربی|" كَلَّا وَ الَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ لَوِ اسْتَقَامَتْ لِأَحَدٍ عَفْواً لَاسْتَقَامَتْ لِرَسُولِ اللَّهِ {{صل}} حِينَ أُدْمِيَتْ رَبَاعِيَتُهُ وَ شُجَّ فِي وَجْهِهِ كَلَّا وَ الَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ حَتَّى نَمْسَحَ نَحْنُ وَ أَنْتُمُ الْعَرَقَ وَ الْعَلَقَ ثُمَّ مَسَحَ جَبْهَتَه‏"}}؛ محمد بن ابراهیم نعمانی، الغیبه، ص۲۸۴، ح۳.</ref>. شکی نیست که [[دشمنان]] آن گاه که نابودی خود را در [[قیام]] آن [[حضرت]] ببینند همه [[تلاش]] خود را برای بقای خود به کار خواهند گرفت و این گونه نخواهد بود که به راحتی [[تسلیم]] شوند! اگر چنین باشد، پس این همه [[انتظار]] و فراهم شدن ابزار و [[امدادهای الهی]] برای چیست؟»<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۳ (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ج۳، ص ۱۷۶ - ۱۷۸.</ref>.