معصوم چگونه عالم به غیب می‌شود؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::# به استناد مفادِ صریح آیات مربوط به [[رهبری]] [[امت اسلامی]]، پس از [[رسول خدا]]، و با تأکید و [[تنصیص]] [[روایات]] رسیده از [[پیامبر]]{{صل}} و [[ابلاغ]] عملی آن حضرت در مواضع مختلف، که به برخی از آن‌ها در پیش اشاره شد، [[امام علی بن ابی طالب]]{{ع}} و دیگر [[امامان]] [[شیعه]]{{عم}} یکی پس از دیگری، تا [[امام مهدی]]{{ع}} همگی با گزینش خداوند و [[ابلاغ]] [[پیامبر]]{{صل}} همه [[منصب‌های نبوت]] و [[رسالت]] را؛ از قبیل [[تبیین معارف]] و [[تشریح احکام عملی اسلام]] و [[مبانی اخلاق دینی]] و [[تربیت مسلمانان]] و [[تأسیس حکومت]] و [[اجرای منویات وحی]] و اداره همه نهادهای [[جامعه دینی]] جز [[دریافت وحی]] بر عهده دارند.

::::# [[تبیین معارف]] و همه آنچه در مقدمه یکم یاد شد، جز در پرتوِ [[دانش غیب]] و [[آگاهی از حقایق پوشیده]] و نهان و فراتر از [[دانش های بشری]]، امکان پذیر نیست.

::::# '''تعلیم [[پیامبر خاتم|پیامبر]] {{صل}} به [[ائمه]] {{عم}}:''' بی‌شک [[اهل بیت]] بیش از سایر مردم از علوم [[پیامبر اکرم]] بهره‌مند بودند، چنان که درباره آنها فرموده است: به آنها چیزی نیاموزید زیرا آنها از شما داناترند. خصوصاً آنکه شخص [[امام علی|امیرالمؤمنین]] {{ع}} از دوران کودکی در دامان [[رسول خدا]] پرورش یافته و تا آخرین لحظات عمر آن حضرت ملازم وی، و همواره در صدد فراگرفتن علوم و حقایق از [[پیامبر اکرم]] بود و پیامبر درباره وی فرمود: "من شهر علمم و علی در آن است" و از خود [[امیرالمؤمنین]] نقل شده که فرمود: [[رسول خدا]] هزار باب علم به من آموخت که هر بابی هزار باب دیگر می‌گشاید و مجموعاً می‌شود هزار هزار باب تا آنجا که از هر چه بوده و تا روز قیامت خواهد بود آگاه شدم و علم منایا و بلایا مرگ‌ها و مصیبت‌ها و فصل الخطاب داوری به حق را فرا گرفتم.

::::# '''[[الهام]] و [[تحدیث]]:''' [[امام رضا]]{{ع}} در ضمن حدیثی مفصل درباره [[امامت]] فرمود: هنگامی که خداوند متعال کسی را به عنوان [[امام]] برای مردم برمی گزیند به او سعه صدر، عطا می‌کند چشمه‌های حکمت را در دلش قرار می‌دهد و علم را به وی الهام می‌کند تا برای جواب از هیچ سؤالی در نماند و در تشخیص حق، سرگردان نشود پس او معصوم و مورد تأیید و توفیق الهی بوده از خطاها و لغزش‌ها در امان خواهد بود و خدای متعال، این خصلت‌ها را به او می‌دهد تا حجت بر بندگان و شاهد بر آفریدگانش باشد. و این بخشش الهی است که به هر کس بخواهد می‌دهد. از حسین بن یحیی مدائنی نقل شده که از [[امام صادق]]{{ع}} پرسیدم: هنگامی که سؤالی از امام می‌شود چگونه و با چه علمی جواب می‌دهد؟ فرمود: گاهی به او الهام می‌شود و گاهی از فرشته می‌شنود و گاهی هر دو. از آنچه گذشت به‌دست می‌آید که علوم [[ائمه]]{{عم}} از دو طریق بوده است: یکی از طریق تعلیم پیامبر به امام و از آن حضرت به سایر [[ائمه]]{{عم}} نسل به نسل، و دیگری از طریق الهام. بنابراین علوم [[ائمه]]{{عم}} با علوم اکتسابی سایر انسان‌ها تفاوت‌هایی دارند به این بیان که آن بزرگواران علاوه بر علم معمولی با اذن پروردگار از علم غیب نیز برخوردارند و از همه چیز آگاهی دارند و گذشته و آینده را می‌دانند. البته [[علم غیب ذاتی چیست؟ (پرسش)|علم غیب ذاتاً مخصوص خدای متعال است]] و هیچ کس غیر از او عالم به چنین علمی نیست و لکن [[علم غیب]] که [[ائمه]]{{عم}} از آن برخوردار است ذاتی نیست بلکه عرضی و خدادادی است و فقط با اذن خدا از چنین آگاهی برخوردارند»<ref>[http://www.bayanemarefat.ir/?req=box&bid=4&brid=19 وبگاه بیان معرفت]</ref>.