شورش خوارج در دوران امویان: تفاوت میان نسخه‌ها

[[جنگ]] صِفِّین، نتایج بسیار مهمی بر اوضاع کلی [[اسلامی]] داشت و آن، گام دیگری در راهی بود که با کشته شدن [[عثمان بن عفان]] آغاز شده بود. هنگامی که خطر [[شکست]] [[شام]] آشکار شد، [[سپاه شام]] با رهنمود [[عمرو بن عاص]] قرآنها را بر روی نیزه‌های‌شان برافراشتند. این کار در میان عراقیان، به‌ویژه [[قاریان]]<ref>یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۸۸؛ ابن‌اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۳، ص۱۶۱؛ قاریان با گرایش‌های سیاسی متفاوت، به تقوا مشهور بودند (ج).</ref> تأثیر گذاشت. [[امام علی]]{{ع}} به این [[خدعه]] پی برده، اصحابش را از [[پیروی]] از این [[نیرنگ]] برحذر داشت؛ اما او نه تنها نتوانست اثر این کار را از میان [[جان‌ها]] و [[عقل‌ها]] بزداید، بلکه عده‌ای از افرادش به دلیل این که [[امام]] به [[کتاب خدا]] پاسخ مثبت نداد<ref>طبری، تاریخ الرسل والملوک، ج۵، ص۴۹.</ref>، او را [[تهدید]] کردند. به این ترتیب، بیشتر یارانش راه او را نرفتند و او را به آنچه [[دوست]] نمی‌داشت، وادار کردند.