فاطمیان: تفاوت میان نسخه‌ها

[[ابن حوشب]]، [[داعی]] [[اسماعیلیان]] در [[یمن]]، بعد از [[مرگ]] دو تن از داعیان [[اسماعیلی]] در [[مغرب]] به نام‌های حُلوانی و [[ابوسفیان]]، در [[سال ۲۸۸ ق]]. / ۹۰۱م. [[ابوعبدالله شیعی]] را برای نشر [[دعوت]] به آن [[سرزمین]] فرستاد. ابوعبدالله جماعتی از حُجاج کتامه<ref>کنامه از قبایل بربر در افریقا است.</ref> را جذب کرده، با آنان به سرزمین مغرب رفت، دعوتش را میان [[مردم]] [[گسترش داد]]، پیروانی گرد او فراهم آمدند و بدین گونه کارش بالا گرفت تا این که در [[سال ۲۹۶ ق]]./ ۹۰۹ م. بر قَیروان مسلط شد و [[حکومت]] اغالبه را برانداخت. او سپس درپی [[عبیدالله مهدی]] در سَلَمِیّه فرستاد و او را برای به دست گرفتن [[کارها]] به افریقیه فرا خواند. عبیدالله دعوت او را [[اجابت]] و سلمیه را به سوی مغرب ترک کرد، در [[سال ۲۹۷ ق]]./ ۹۱۰م. به آنجا رسید، به عنوان [[خلیفه]] با وی [[بیعت]] شد و مهدی امیرالمؤمنین [[لقب]] گرفت. او بنیانی را نهاد که [[حکومت فاطمی]] بر آن [[استوار]] شد<ref>در خصوص نسب خلفای فاطمی، ر.ک: عنان، محمد عبدالله: الحاکم بامرالله و اسرار الدعوة الفاطمیه، ص۴۷-۷۵. اما در خصوص ایجاد حکومت فاطمیان، ر.ک: حسن ابراهیم حسن، تاریخ الدولة الفاطمیه، ص۱-۵۰.</ref>.<ref>[[محمد سهیل طقوش|طقوش، محمد سهیل]]، [[دولت عباسیان (کتاب)|دولت عباسیان]]، ص ۲۱۰.</ref>