پرش به محتوا

سامانیان: تفاوت میان نسخه‌ها

۳ بایت حذف‌شده ،  ‏۲۵ دسامبر ۲۰۲۱
جز
جایگزینی متن - 'ق]]. / ' به 'ق]]/'
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پانویس== +== پانویس ==))
جز (جایگزینی متن - 'ق]]. / ' به 'ق]]/')
خط ۱۱: خط ۱۱:
این [[برادران]] با [[همکاری]] طاهریان، ترکان [[بت‌پرست]] را از [[حمله]] به مناطق مرزی بازداشتند و با مشارکت در [[نزاع]] میان آنان و صفاریان، از آنان [[پشتیبانی]] و ایشان را [[یاری]] کردند. این کار موجب شد طاهریان آنان را پیوسته در [[مناصب]] قبلی ابقا کنند.
این [[برادران]] با [[همکاری]] طاهریان، ترکان [[بت‌پرست]] را از [[حمله]] به مناطق مرزی بازداشتند و با مشارکت در [[نزاع]] میان آنان و صفاریان، از آنان [[پشتیبانی]] و ایشان را [[یاری]] کردند. این کار موجب شد طاهریان آنان را پیوسته در [[مناصب]] قبلی ابقا کنند.


حکومت طاهریان در [[سال ۲۵۹ ق]]. / ۸۷۳ م. از بین رفت و حکومت سامانیان در ماوراءالنهر مستقل شد و از آن پس مستقیماً به نام [[خلافت]] [[[عباسی]]] [[حکمرانی]] کردند. خلافت به تلاش و [[اخلاص]] آنان اعتراف کرد؛ از این رو این منطقه را از خراسان جدا کرده، آن را به رسمیت شناختند. از یک سو [[هدف]] آنها این بود که به سامانیان پاداش بدهند و از سوی دیگر می‌خواستند در آن سوی منطقه تحت [[نفوذ]] صفاریان، [[حکومتی]] وابسته ایجاد کنند تا به هنگام [[ضرورت]] از آن بهره‌مند شوند.
حکومت طاهریان در [[سال ۲۵۹ ق]]/۸۷۳ م. از بین رفت و حکومت سامانیان در ماوراءالنهر مستقل شد و از آن پس مستقیماً به نام [[خلافت]] [[[عباسی]]] [[حکمرانی]] کردند. خلافت به تلاش و [[اخلاص]] آنان اعتراف کرد؛ از این رو این منطقه را از خراسان جدا کرده، آن را به رسمیت شناختند. از یک سو [[هدف]] آنها این بود که به سامانیان پاداش بدهند و از سوی دیگر می‌خواستند در آن سوی منطقه تحت [[نفوذ]] صفاریان، [[حکومتی]] وابسته ایجاد کنند تا به هنگام [[ضرورت]] از آن بهره‌مند شوند.
سامانیان در خلال [[زندگی سیاسی]] خود به [[اطاعت]] از [[خلافت عباسی]] و جلب [[دوستی]] آنان پای‌بند بودند. در [[حقیقت]] چشم‌داشت‌های آنان، رویکرد به سوی توسعه خارجی و [[پرهیز]] از مسائلی بود که امکان درگیری آنان را با دیگر حکومت‌های [[اسلامی]] به وجود می‌آورد. آنان در این کار با [[حمایت]] از [[امنیت]] و [[نظام]]، به طور طبیعی تکمیل کننده کاری بودند که طاهریان آن را آغاز کردند.
سامانیان در خلال [[زندگی سیاسی]] خود به [[اطاعت]] از [[خلافت عباسی]] و جلب [[دوستی]] آنان پای‌بند بودند. در [[حقیقت]] چشم‌داشت‌های آنان، رویکرد به سوی توسعه خارجی و [[پرهیز]] از مسائلی بود که امکان درگیری آنان را با دیگر حکومت‌های [[اسلامی]] به وجود می‌آورد. آنان در این کار با [[حمایت]] از [[امنیت]] و [[نظام]]، به طور طبیعی تکمیل کننده کاری بودند که طاهریان آن را آغاز کردند.


۲۱۸٬۱۳۹

ویرایش