آیا امام مهدی در دوران غیبت فقط به عبادت شخصی مشغولند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

== پاسخ نخست ==

[[پرونده:13681056.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[سید جعفر موسوی‌نسب]]]]

*«پیش از هر سخنی یادآور می‌شویم که معنای عامّ [[عبادت]] یعنی [[بندگی]] و [[اطاعت]] [[اوامر و نواهی]] [[خداوند]]، انجام [[وظایف]] و [[تکالیف الهی]]؛ طبق این معنا مسلّما [[حضرت]] همیشه در [[طاعت]] و [[عبادت]] [[خداوند]] هستند، امّا معنای خاصّ [[عبادت]] یعنی انجام [[دستورات]] خاصّ [[شرع]] مقدّس مانند [[نماز خواندن]]، [[روزه]] گرفتن، [[حج]] رفتن و... که روشن‌ترین مصداق [[عبادت]]، [[نماز]] است آیا [[حضرت]] صبح تا شب مشغول این نوع [[عبادات]] از جمله [[نماز]] هستند؟ به پاسخ این سؤال می‌پردازیم.

*این مطلب مسلّم است که [[عبادت]] و [[بندگی]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} همانند [[عبادت]] پدران گرامی‌اش [[ائمه اطهار]] {{ع}} است همان [[امامانی]] که زندگی و عمرشان را به [[خدای متعال]] تقدیم کردند و [[دوستی]] [[حضرت]] احدیت را در اعماق و [[باطن]] وجودشان نفوذ دادند که سراسر وجودشان را [[محبت]] الهی فراگرفته بود لذا بیشتر روزها را [[روزه]] و شب‌ها را به [[عبادت]] می‌گذراندند، از مجموعه [[دعاها]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} که [[راویان حدیث]] [[نقل]] کرده‌اند به‌دست می‌آید که نهایت وابستگی را به [[خداوند]] و نهایت بیگانگی را از [[دنیا]] دارند، چنانکه این [[دعا]] را در قنوت [[نماز]] می‌خوانند: {{متن قرآن|...اللَّهُمَّ مَالِكَ الْمُلْكِ تُؤْتِي الْمُلْكَ مَن تَشَاء وَتَنزِعُ الْمُلْكَ مِمَّن تَشَاء وَتُعِزُّ مَن تَشَاء وَتُذِلُّ مَن تَشَاء...}}<ref>آل عمران/ ۲۶.</ref>.<ref>مهج الدعوات، ص ۸۴ و ۸۶ به نقل از زندگانى خاتم الاوصیاء، باقر شریف قرشى، نشر فقاهت، ص ۵۰.</ref>