حقوق اقلیت‌های مذهبی در فقه سیاسی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

== پاسخ نخست ==

[[پرونده:1100626.jpg|بندانگشتی|right|100px|[[سید جواد ورعی]]]]

«همه [[مسلمانان]] از هر [[عقیده]] و مذهبی در [[جامعه اسلامی]] از [[حقوق]] یکسان برخوردارند و [[جان]]، [[مال]] و عِرضشان از هرگونه تعرضی مصون است، هرچند [[اسلام]] و [[ایمان]] مراتبی دارد، اما نخستین مرتبه اسلام و [[مسلمانی]] که موجب بهره‌مندی از حقوق یکسان می‌شود، با [[شهادت به توحید]] و [[نبوت]] [[پیامبر]] حاصل می‌شود، البته اگر [[دلیل]] خاصی بر اختصاص حقّی به [[شیعیان]] وجود داشته باشد، دیگران از آن [[حق]] محرومند، بدان جهت که دلیلی بر ذی‌حق بودن آنان وجود ندارد. البته در جامعه‌ای که [[اکثریت]] با شیعیان یا [[اهل‌سنت]] باشد، به مقتضای “حق [[تعیین سرنوشت]] مردم” در هر جامعه‌ای، به‌طور طبیعی [[دولتمردان]] از [[پیروان]] همان [[مذهب]] [[برگزیده]] می‌شوند. بنابراین، اشتراط “شیعه بودن” در دولتمردانی مثل [[رئیس]] [[جمهور]] در [[قانون اساسی جمهوری اسلامی]]<ref>«رئیس جمهور باید از میان رجال مذهبی و سیاسی که واجد شرایط زیر باشند، انتخاب گردد: ایرانی‌الاصل، تابع ایران، مدیر و مدبر، دارای حسن سابقه و امانت و تقوا، مؤمن و معتقد به مبانی جمهوری اسلامی ایران و مذهب رسمی کشور» (اصل یک‌صد و پانزدهم).</ref>، با برخورداری اهل‌سنت از [[حقوق شهروندی]] منافاتی ندارد.