شرایط بیعت با امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

== پاسخ نخست ==

[[پرونده:783993038.jpg|بندانگشتی|right|100px|[[قنبر علی صمدی]]]]

«مهم‌ترین شرط [[بیعت]] با حضرت، [[تعهد]] به [[عمل به دستورات]] [[قرآن]] و [[سنت]] جدش [[رسول خدا]] {{صل}} است. [[ابو خالد کابلی]] از [[امام باقر]] {{ع}} [[نقل]] کرده که حضرت فرمود: "[[مردم]] [[مکه]] با [[حضرت قائم]] {{ع}} [[بیعت]] می‌کنند تا بر طبق [[کتاب و سنت]] [[پیامبر]] {{صل}} از آن حضرت [[پیروی]] نمایند"<ref>{{عربی|"يُبَايَعُ الْقَائِمُ بِمَكَّةَ عَلَى كِتَابِ اللَّهِ وَ سُنَّةِ رَسُولِهِ "}}؛ بحار الانوار، ج۵۲، ص۳۰۸.</ref>؛ [[امام مهدی]] {{ع}} برای [[یاران خاص]] خود، یعنی [[سیصد و سیزده]] نفر به [[دلیل]] موقعیت خاص آنان، شرایط ویژه‌ای را وضع می‌کند؛ چرا که آنان در آینده، کارگزاران [[حکومت]] حضرت خواهند بود و [[امام]] {{ع}} را در بسط [[دیانت]] و [[عدل]] در [[جهان]]، [[یاری]] خواهند رساند. از این‌رو حضرت، علاوه بر [[امتحان]] و [[آزمایش]] [[یاران]] خویش، براساس شرایط خاصی، با آنان [[بیعت]] کرده و از آنان برای عمل به آن شرایط [[پیمان]] می‌گیرد. [[اصحاب]] نیز بر اساس آن شرایط، با [[امام]] خویش [[بیعت]] می‌کنند. در [[روایت]] منقول از [[امیرمؤمنان]] {{ع}} آمده است که [[حضرت مهدی]] {{ع}} خطاب به [[سیصد و سیزده]] نفر از [[یاران خاص]] خود، با این شرایط [[بیعت]] می‌کند که: دزدی و زنا نکنند، [[آدم]] نکشند، هتک [[حرمت]] نکند، به مسلمانی [[ناسزا]] نگویند، به منزلی هجوم نبرند، کسی را نزنند مگر به [[حق]] و کمربند طلایی نبندند... و ابریشم نپوشند... مسجدی را خراب نکنند، راهی را [[ناامن]] نکنند، مکر و حیله ننمایند، [[مال]] یتیم نخورند، لواط نکنند، شراب نخورند، به [[امامت]] و [[رهبری]] [[خیانت]] نکنند، [[خلف عهد]] و وعده ننمایند، طعام احتکار نکنند، پناهنده‌ای را نکشند، شخص فراری را تعقیب نکنند، [[خون]] نریزند، بر [[انسان]] زخمی هجوم نبرند، [[لباس خشن]] بپوشند و خاک را مخده خود قرار دهند، نان جو بخورند و در [[راه خدا]] به [[حق]] [[جهاد]] کنند و استشمام عطریات کنند و از نجاسات کراهت داشته باشند. سپس می‌افزاید: اگر به این شرایط پای بند باشید، من نیز جز شما را یاور نگیرم؛ جز آن چه شما می‌پوشید نپوشم؛ جز آن چه شما می‌خورید نخورم؛ جز بر مرکبی که شما سوار می‌شوید سوار نشوم؛ هرکجا باشید با شما باشم؛ به هرکجا رهسپار شدید با شما بیایم؛ به نیروی کم [[خرسند]] و [[خشنود]] باشم؛ [[زمین]] را از [[عدل و داد]] آکنده سازم آن سان که از [[ستم]] و [[جور]] پر شده و [[خدا]] را به گونه‌ای که [[شایسته]] است [[پرستش]] نمایم. من به آن چه گفتم [[وفادار]] خواهم بود؛ شما نیز بر [[عهد]] خود [[وفاداری]] کنید. سپس [[اصحاب]] جملگی گویند: [[راضی]] هستیم و به آن چه فرمودی باتو [[بیعت]] می‌کنیم. آنگاه [[امام]] به نشانه [[پذیرش بیعت]] آنان، با تک تک آنها، [[مصافحه]] می‌کند"<ref>ر.ک: عقد الدرر، ص۹۶؛ منتخب الأثر، ص ۴۶۹.</ref>»<ref>[[قنبر علی صمدی|صمدی، قنبر علی]]، [[آخرین منجی (کتاب)|آخرین منجی]]، ص 241 - 243.</ref>.