مبنای مؤلفان حدیثی مصادر مهدویت چه بوده است؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

== پاسخ نخست ==

[[پرونده:15207.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[علی اصغر رضوانی]]]]

#«آنچه از قدمای [[محدثین]] [[امامیه]] می‌دانیم آن است که آنان نهایت سعی و کوشش و [[احتیاط]] خود را در جمع و [[نقل]] [[احادیث]] در کتب خود داشته‌اند، که از آن جمله کلینی است. او نزد اهل فن [[حدیث]]، معروف به دقت نظر و [[احتیاط]] در [[نقل]] [[اخبار]] است. و نیز می‌دانیم که بزرگانی امثال [[شیخ طوسی]] چه اهتمام وافری به [[شناخت]] شیوخ روایی خود داشته‌اند. شخصی مثل [[شیخ صدوق]] عادتاً شیوخ خود را می‌شناخته و نیز از حالات آنان از [[ایمان]] و [[عدالت]] [[آگاهی]] داشته است، و از کسی که او را نمی‌شناخته [[روایت]] [[نقل]] نمی‌کرده است.

#ما [[اطمینان]] داریم که این بزرگان به صحت این گونه [[روایات]] که در باب [[امامت]] و [[مهدویت]] وارد شده [[اطمینان]] کامل داشته‌اند، و یا لااقلّ به جهت برخی قرائن معتبر که همراه آنها بوده و موجب جبران [[ضعف]] برخی از آنها می‌شده، آنها را با [[اطمینان]] کامل [[نقل]] می‌کردند. وگرنه جای این سؤال باقی است که امثال [[شیخ صدوق]] و [[طوسی]] و دیگران چه اهدافی غیر از [[احتجاج]] و [[استدلال]] به آنها، داشته‌اند. مگر این نیست که [[شیخ صدوق]] کتابش را برای رفع [[حیرت]] در امر [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} نوشته است؟