منظور از ذاتی بودن عدالت چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

== پاسخ نخست ==

[[پرونده:13681332.jpg|بندانگشتی|right|100px|[[سید کاظم سیدباقری]]]]

«چون به دقت بنگریم، آن‌سان که در [[اندیشه]] و [[فلسفه]] کلاسیک تأکید می‌شد، [[عدالت]]، امری پیشینی و نظمی نهفته در هستی است و [[وظیفه]] و [[هنر]] [[انسان]] عدالت‌گرا [[کشف]] آن است؛ امری که در فلسفه یونان با [[عقل]] آشکار می‌شد و در [[ادیان ابراهیمی]] با [[نصوص دینی]]، قابل ردیابی است. اصل وجوهره عدالت با عقل [[سلیم]]، قابل [[فهم]] و دریافت است؛ [[حکم عقل]]، فرازمان و فرامکان است و [[ثابت]]؛ پس عدالت نیز ثابت و همیشگی است. طبیعی است که راهکارهای دستیابی به آن در [[جوامع]] مختلف، شاید متفاوت باشد. به تعبیر دیگر گرچه مشکل به نظر می‌رسد، اما معضل [[تأسیس دولت]] یا [[نظام اجتماعی]] عادلانه، حتی برای [[جامعه]] [[شیاطین]] نیز قابل حل است، مشروط بر اینکه آنها دارای عقل باشند<ref>لئو اشتراوس، فلسفه سیاسی چیست؟، ص۲۶۷.</ref>.