عوامل ایجاد کننده انتظار چیستند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخهها
عوامل ایجاد کننده انتظار چیستند؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۹ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۴۰
، ۲۹ دسامبر ۲۰۲۱جایگزینی متن - '\:\s \:\:\:\:\:\:(.*)\s' به ': $1 '
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-]]]] :::::: +]]]] )) |
جز (جایگزینی متن - '\:\s \:\:\:\:\:\:(.*)\s' به ': $1 ') |
||
خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
*'''چهارم''': [[دوست]] داشتن آن کسی که خبر از آمدنش دادهاند. اگر [[انسان]] به آمدن کسی [[یقین]] داشته باشد، هر [[قدر]] او را بیشتر [[دوست]] بدارد، آمدنش را بیشتر [[انتظار]] میکشد. | *'''چهارم''': [[دوست]] داشتن آن کسی که خبر از آمدنش دادهاند. اگر [[انسان]] به آمدن کسی [[یقین]] داشته باشد، هر [[قدر]] او را بیشتر [[دوست]] بدارد، آمدنش را بیشتر [[انتظار]] میکشد. | ||
اگر این چهار عامل در مورد وقوع چیزی موجود باشد، قهراً و قطعاً [[انتظار]] وقوع آن هم قابل توجه خواهد بود و هیچ نیازی به [[امر]] نسبت به آن نیست. به کسی که این مقدمات برایش حاصل شده، لازم نیست گفته شود که: "[[منتظر]] باش!" چون او قطعاً [[منتظر]] هست. حتی نمیتوان گفت: "[[منتظر]] نباش!" زیرا با وجود این عوامل، او نمیتواند [[منتظر]] نباشد. در مورد [[انتظار]] [[ظهور امام عصر]] {{ع}} هم مطلب از همین قرار است.<ref>البته [[انتظار ظهور]] یک [[مصلح جهانی]] در غیر [[اسلام]] هم مطرح بوده است ولی مبنای ما در این کتاب بحث [[انتظار]] در [[فرهنگ]] [[امامیه]] ([[شیعیان]] [[دوازده امامی]]) است که در آن، [[منجی بشر]] شخص [[حضرت]] [[حجة بن الحسن العسکری]] {{ع}} هستند و [[انتظار]] را صرفاً نسبت به [[ظهور]] ایشان مطرح میکنیم</ref>. برای آن که حال [[انتظار]] ایشان در کسی پیدا شود، باید مقدماتش فراهم شود. اگر مقدمات محقق محقق باشد، [[انتظار]] هم هست و نیازی به [[امر]] نسبت به آن نیست. و اگر آن مقدمات نباشد، [[انتظار]] حاصل شدنی نیست. مهمترین این مقدمات همان چهار عامل مذکور است: | اگر این چهار عامل در مورد وقوع چیزی موجود باشد، قهراً و قطعاً [[انتظار]] وقوع آن هم قابل توجه خواهد بود و هیچ نیازی به [[امر]] نسبت به آن نیست. به کسی که این مقدمات برایش حاصل شده، لازم نیست گفته شود که: "[[منتظر]] باش!" چون او قطعاً [[منتظر]] هست. حتی نمیتوان گفت: "[[منتظر]] نباش!" زیرا با وجود این عوامل، او نمیتواند [[منتظر]] نباشد. در مورد [[انتظار]] [[ظهور امام عصر]] {{ع}} هم مطلب از همین قرار است.<ref>البته [[انتظار ظهور]] یک [[مصلح جهانی]] در غیر [[اسلام]] هم مطرح بوده است ولی مبنای ما در این کتاب بحث [[انتظار]] در [[فرهنگ]] [[امامیه]] ([[شیعیان]] [[دوازده امامی]]) است که در آن، [[منجی بشر]] شخص [[حضرت]] [[حجة بن الحسن العسکری]] {{ع}} هستند و [[انتظار]] را صرفاً نسبت به [[ظهور]] ایشان مطرح میکنیم</ref>. برای آن که حال [[انتظار]] ایشان در کسی پیدا شود، باید مقدماتش فراهم شود. اگر مقدمات محقق محقق باشد، [[انتظار]] هم هست و نیازی به [[امر]] نسبت به آن نیست. و اگر آن مقدمات نباشد، [[انتظار]] حاصل شدنی نیست. مهمترین این مقدمات همان چهار عامل مذکور است: | ||
'''اول''': [[یقین]] به [[ظهور]] [[حضرت]]: هر [[قدر]] [[علم]] و [[یقین]] شخص به [[ظهور امام]] {{ع}} بیشتر و عمیقتر باشد، انتظارش نسبت به آن بیشتر است. اگر خدای ناکرده [[شک]] و تردیدی در اصل وقوع آن داشته باشد، یا اعتقادش به آن سست و ضعیف باشد، انتظارش هم به همان اندازه کم و ضعیف و سست خواهد بود و چه بسا به صفر برسد. [[یقین]] قوی و محکم در این مسئله رابطه مستقیم با [[ایمان]] و [[اعتقاد]] شخص به [[وعدههای قرآن]] و [[سنت]] دارد و هر [[قدر]] این [[ایمان]] و [[اعتقاد]] راسختر و عمیقتر شود، خود به خود انتظارش نسبت به وقوع آن هم شدیدتر خواهد شد. | |||
::::::'''دوم''': نزدیک دانستن [[امر]] [[ظهور]]: ممکن است کسی به اصل [[ظهور]] [[حضرت]] [[یقین]] داشته باشد، ولی وقوع آن را در آیندهای دور ببیند. در این صورت انتظارش نسبت به آن سست و ضعیف میشود. ولی اگر آن چنان که در [[احادیث]] [[اهل بیت]] {{عم}} آمده است، [[امر]] [[ظهور]] را دور نپنداریم، بلکه آن را نزدیک ببینیم، آن گاه [[انتظار]] ما نسبت به آن شدیدتر میگردد. این که در [[دعای عهد]] میخوانیم: {{متن حدیث|"إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيداً وَ نَراهُ قَرِيباً"}}<ref>بحار الانوار، ج ۱۰۲، ص ۱۱۲.</ref>. آنها ([[کافران]] و ناباوران) [[ظهور امام]] {{ع}} را دور میبینند، ولی ما آن را نزدیک میبینیم. برای این است که حالت [[انتظار]] در ما شدیدتر گردد. چنین [[اعتقادی]] خو به خود درجه [[انتظار]] را در [[انسان]] بالاتر میبرد. البته [[نزدیک دانستن ظهور]] با "استعجال" که در [[روایات]] مذمت شده کاملاً متفاوت است و لازمه آن [[پیشگویی]] در مورد [[زمان ظهور]] هم نیست. | ::::::'''دوم''': نزدیک دانستن [[امر]] [[ظهور]]: ممکن است کسی به اصل [[ظهور]] [[حضرت]] [[یقین]] داشته باشد، ولی وقوع آن را در آیندهای دور ببیند. در این صورت انتظارش نسبت به آن سست و ضعیف میشود. ولی اگر آن چنان که در [[احادیث]] [[اهل بیت]] {{عم}} آمده است، [[امر]] [[ظهور]] را دور نپنداریم، بلکه آن را نزدیک ببینیم، آن گاه [[انتظار]] ما نسبت به آن شدیدتر میگردد. این که در [[دعای عهد]] میخوانیم: {{متن حدیث|"إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيداً وَ نَراهُ قَرِيباً"}}<ref>بحار الانوار، ج ۱۰۲، ص ۱۱۲.</ref>. آنها ([[کافران]] و ناباوران) [[ظهور امام]] {{ع}} را دور میبینند، ولی ما آن را نزدیک میبینیم. برای این است که حالت [[انتظار]] در ما شدیدتر گردد. چنین [[اعتقادی]] خو به خود درجه [[انتظار]] را در [[انسان]] بالاتر میبرد. البته [[نزدیک دانستن ظهور]] با "استعجال" که در [[روایات]] مذمت شده کاملاً متفاوت است و لازمه آن [[پیشگویی]] در مورد [[زمان ظهور]] هم نیست. | ||
::::::'''سوم'''، [[دوست]] داشتن [[ظهور امام]] {{ع}}، کسی که به [[ظهور امام زمان]] {{ع}} صد در صد [[معتقد]] است و وقوع آن را هم نزدیک میبیند، هر [[قدر]] آن وضعیت [[موعود]] را بیشتر [[دوست]] بدارد، انتظارش نسبت به آن بیشتر خواهد بود و اگر آن را خوش نداشته باشد، انتظارش ضعیف و سست میشود. این [[دوست]] داشتن تنها زمانی به وجود میآید که [[مؤمنان]] تصویر روشنی از [[زمان ظهور]] [[حضرت]] داشته باشند تا این که نه تنها از آن نترسند بلکه برای وقوعش لحظه شماری کنند. در [[قرآن]] و [[سنت]]، بشارتهای متعددی در مورد نعمتهای بینظیر [[زمان ظهور]] ذکر شده است که در بخش دوم کتاب به گوشهای از آن اشاره خواهد شد. [[اعتقاد]] و باور محکم نسبت به این [[بشارتها]]، خودبه خود [[انتظار]] [[مؤمن]] را نسبت به آن بالا میبرد. | ::::::'''سوم'''، [[دوست]] داشتن [[ظهور امام]] {{ع}}، کسی که به [[ظهور امام زمان]] {{ع}} صد در صد [[معتقد]] است و وقوع آن را هم نزدیک میبیند، هر [[قدر]] آن وضعیت [[موعود]] را بیشتر [[دوست]] بدارد، انتظارش نسبت به آن بیشتر خواهد بود و اگر آن را خوش نداشته باشد، انتظارش ضعیف و سست میشود. این [[دوست]] داشتن تنها زمانی به وجود میآید که [[مؤمنان]] تصویر روشنی از [[زمان ظهور]] [[حضرت]] داشته باشند تا این که نه تنها از آن نترسند بلکه برای وقوعش لحظه شماری کنند. در [[قرآن]] و [[سنت]]، بشارتهای متعددی در مورد نعمتهای بینظیر [[زمان ظهور]] ذکر شده است که در بخش دوم کتاب به گوشهای از آن اشاره خواهد شد. [[اعتقاد]] و باور محکم نسبت به این [[بشارتها]]، خودبه خود [[انتظار]] [[مؤمن]] را نسبت به آن بالا میبرد. |