|
|
| خط ۱: |
خط ۱: |
|
| |
| ==محمد جعفر رضایی و علی کرباسی‌زاده==
| |
| در مقاله:علم امام در اندیشه علمای معاصر حوزه اصفهان
| |
|
| |
| استدلال به این آیه را میتوان اینگونه خلاصه کرد :
| |
|
| |
| 1. چون رؤیت در این آیه، به خدا هم نسـبت داده شـده اسـت، کنایـه از لازمـۀ رؤیـت، یعنی ادراک و علم است؛
| |
|
| |
| 2. اعملوا اطلاق دارد و شامل همۀ اعمال میشود؛
| |
|
| |
| 3. عمل مصدر است و مصدر اگر اضـافه شـد، اطـلاق دارد. پـس «عملکـم» حـاکی از مطلق کارهاست؛
| |
|
| |
| 4. ضمیر «واو» در اعملوا و کم در عملکم به همۀ مردم اشاره دارد؛ یعنی ای مکلفان! هر کاری که انجام دهید، خدا و پیامبر اکرم و ائمه بدان علم دارند؛
| |
|
| |
| 5. به ضرورت عقل تمام مؤمنان به تمام اعمال بندگان علم ندارند؛ بنابراین الف و لام در «المؤمنون» برای جنس نیست، بلکه برای عهد است و قدر متیقن از معهـود ائمـه هستند.
| |
|
| |
| 6. سین در "فسیری" برای استقبال نیست، زیرا به خدا نیز اسناد داده شده است؛
| |
|
| |
| 7. لازمۀ علم به فعل شخص، علـم بـه خـود او و علـم بـه متعلقـات فعـل او نیـز هسـت و اینگونه امور همه از جزئیات و موضوعات .اند
| |
|
| |
| بر طبق این آیه، پیامبر اکرم و ائمه به همـۀ اعمـال و در نتیجـه بـه خـود آنهـا و متعلقات افعال آنها علم دارند. علامه فانی همچنین بین علم به افعال با علم به حالات تفاوت نمیگذارد و معتقد است اگر ائمه از دعای انسانی بیمار به درگاه خدا آگاهند، به اصـل بیماری او نیز عالم اند. وی حتی از این آیه علم ائمه به حیوانات و نباتات و امور دیگـر را نیز استفاده میکند (حسینی اصفهانی، 1397 :37.-40)
| |
|
| |
|
| |
| ص136و137
| |
|
| |
|
| ==در بحث بماند== | | ==در بحث بماند== |
