خطبه ۱۸۲ نهج البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها

{{نهج البلاغه/بالا}}{{امامت}}

==مقدمه==

*[[خطبه]] ۱۸۲ شامل مفاهیمی چند از [[معارف الهی]] است. [[امام]] {{ع}} در فرازی از این [[خطبه]] با اشاره به ثبت و ضبط [[کردار]] [[مردمان]] نزد [[خداوند]] و احاطه کامل [[پروردگار]] بر عمل [[بندگان]]، [[مردمان]] را به‌سوی [[مرگ‌آگاهی]] [[هدایت]] می‌کند تا پیش از فرارسیدن [[مرگ]]، فرصت [[توبه]] را از دست ندهند. [[امام]] [[مردمان]] را مانند کسی به تصویر می‌کشد که بار سفر بسته و در آستانه ترک مسافرخانه‌ای است که البته خانه او نیست. او باید برای سفر خویش زاد و توشه‌ای فراهم آورد و خود را برای کوچیدن آماده سازد. [[امام]] بر [[آرزوهای دراز]] و دامن‌گیر [[انسان‌ها]] اشاره دارد که موجب تأخیر در استفاده از فرصت [[توبه]] می‌شود و ممکن است در این حین [[مرگ]] گریبان [[انسان]] را بگیرد و تمام فرصت‌های [[انسان]] تمام شود.