چه راه‌هایی برای شناخت مهدی‌نماها وجود دارد؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

چه راه‌هایی برای شناخت مهدی‌نماها وجود دارد؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۳۹

۱٬۰۵۶ بایت اضافه‌شده ، ‏۲ ژانویهٔ ۲۰۲۲

←‏پاسخ نخست

دیداریویکی‌متن

Msadeq

مدیران

۱۱۵٬۱۸۳

ویرایش

@@ خط ۲۱: / خط ۲۱: @@
 «تنها اصلی که می‌توان برای [[شناخت]] مدعیان [[دروغ]]‌گوی [[مهدویت]]، بدان اعتماد کرد، تایید و امداد الهی است که توسط مدعی راست گوی [[مهدویت]] نشان داده می‌شود. وی [[نبوت]] خاتم و جنبش اوصیای [[پیامبر]] را که پدرانش بودند، [[تصدیق]] می‌کند. این کاری لازم برای مدعی [[نبوت]] و [[رسالت]] است. امداد و [[تایید الهی]]، با [[ظهور]] [[عیسی بن مریم]] نشان داده می‌شود که [[قرآن]]، قصه وی را گفته است که مردگان را زنده می‌کرد و کور مادر زاد و مبتلایان به پیسی را شفا می‌داد<ref>بیماری‌هایی در زمان مسیح، شیوع داشت، که درمانش مشکل بود. وی با لمس بدن و با معجزه، امراض را درمان می‌کرد. با ظهور دوباره مسیح، این کار تکرار می‌شود؛ زیرا کمی پیش از ظهورش، دنیا پر از رفتار ناهنجار اخلاقی خواهد شد، که سبب آن مثلا به کارگیری اشعه رادیوم، در جنگ‌هاست. شاید ما در آغاز این مرحله‌ایم، به ویژه پس از آن که اسلحه‌های جدید در جنگ خلیج فارس آزمایش شد، آگاهان منتظر حالت‌های ناهنجار اخلاقی به سبب آن تشعشعات هستند.</ref>. این اصل، راه را بر هر مدعی دروغینی می‌بندد، خواه شخص به عمد [[دروغ]] گوید یا [[قربانی]] [[مکاشفه]] عرفانی پنداری شود.
-به تصور [[شیعه]]، [[مهدی]]، [[انسان]] مشخصی است که فرزند [[امام]] [[امام عسکری|حسن عسکری]] است و در ۲۵۵ (یا ۲۵۶) هجری زاده شده و از قرن سوم تا پانزدهم هجری با [[مردم]] زندگی می‌کند، تا هر وقت که [[خدا]] بخواهد. پس باید این مطلب را با [[دلیل]] ثابت کند؛ یعنی [[معجزه]] داشته باشد، چنان که [[آصف بن برخیا]]، [[وزیر]] [[سلیمان]] [[معجزه]] نشان داد، در حالی که [[پیامبر]] نبود. وی تخت ملکه سبا را در کم‌تر از چشم بر هم زدنی حاضر کرد. در [[آیات]] ۳۸- ۴۰ سوره نمل آمده است: [[سلیمان]] گفت: ای بزرگان! کدام یک از شما، تخت او را برای من می‌آورد، پیش از آن که به حال [[تسلیم]] نزد من آیند؟ عفریتی از [[جن]] گفت: من آن را نزد تو می‌آورم، پیش از آن که از مجلست برخیزی و من نسبت به این امر توانا و امینم. اما کسی که [[دانشی از کتاب]] آسمانی داشت، گفت: پیش از آن که چشم بر هم زنی، آن را نزد تو خواهم آورد! هنگامی که [[سلیمان]]، تخت را نزد خود ثابت و پابرجا دید، گفت: "این از [[فضل]] [[پروردگار]] است تا مرا [[آزمایش]] کند که آیا شکر او را به جا می‌آورم یا کفران می‌کنم و هر کسی شکر کند، به نفع خود شکر می‌کند و هر کس کفران کند به زیان خویش نموده است، که [[پروردگار]] من [[غنی]] و کریم است!".
+به تصور [[شیعه]]، [[مهدی]]، [[انسان]] مشخصی است که فرزند [[امام]] [[امام عسکری|حسن عسکری]] است و در ۲۵۵ (یا ۲۵۶) هجری زاده شده و از قرن سوم تا پانزدهم هجری با [[مردم]] زندگی می‌کند، تا هر وقت که [[خدا]] بخواهد. پس باید این مطلب را با [[دلیل]] ثابت کند؛ یعنی [[معجزه]] داشته باشد، چنان که [[آصف بن برخیا]]، [[وزیر]] [[سلیمان]] [[معجزه]] نشان داد، در حالی که [[پیامبر]] نبود. وی تخت ملکه سبأ را در کم‌تر از چشم بر هم زدنی حاضر کرد. {{متن قرآن|قَالَ يَا أَيُّهَا الْمَلَأُ أَيُّكُمْ يَأْتِينِي بِعَرْشِهَا قَبْلَ أَنْ يَأْتُونِي مُسْلِمِينَ}}<ref>«(سلیمان) گفت: ای سرکردگان! کدام یک از شما پیش از آنکه (آنان) گردن نهاده نزد من آیند اورنگ آن زن را پیش من می‌آورد؟» سوره نمل، آیه ۳۸.</ref>، {{متن قرآن|قَالَ عِفْرِيتٌ مِنَ الْجِنِّ أَنَا آتِيكَ بِهِ قَبْلَ أَنْ تَقُومَ مِنْ مَقَامِكَ وَإِنِّي عَلَيْهِ لَقَوِيٌّ أَمِينٌ}}<ref>«دیوساری از جن گفت: من آن را پیش از آنکه از جایت برخیزی برایت می‌آورم و من در این کار بسی توانمند درستکارم» سوره نمل، آیه ۳۹.</ref>، {{متن قرآن|قَالَ الَّذِي عِنْدَهُ عِلْمٌ مِنَ الْكِتَابِ أَنَا آتِيكَ بِهِ قَبْلَ أَنْ يَرْتَدَّ إِلَيْكَ طَرْفُكَ فَلَمَّا رَآهُ مُسْتَقِرًّا عِنْدَهُ قَالَ هَذَا مِنْ فَضْلِ رَبِّي لِيَبْلُوَنِي أَأَشْكُرُ أَمْ أَكْفُرُ وَمَنْ شَكَرَ فَإِنَّمَا يَشْكُرُ لِنَفْسِهِ وَمَنْ كَفَرَ فَإِنَّ رَبِّي غَنِيٌّ كَرِيمٌ}}<ref>«آن که دانشی از کتاب (آسمانی) با خویش داشت گفت: من پیش از آنکه چشم بر هم زنی آن را برایت می‌آورم و چون (سلیمان) آن (اورنگ) را نزد خود پای برجا دید گفت: این از بخشش (های) پروردگار من است تا بیازمایدم که سپاس می‌گزارم یا ناسپاسی می‌کنم و هر که سپاس گزارد تنها به سود خویش گزارده است و هر که ناسپاسی کند بی‌گمان پروردگار من بی‌نیازی ارجمند است» سوره نمل، آیه ۴۰.</ref>
 طریق دیگر [[اثبات امامت]] [[مهدی]] {{ع}} این است که راه‌های عادی را به کار گیرد که نشان دهنده [[عمر]] بسیار وی و هویتش باشد. مثلا به اهالی لندن بگوید: در قرن دهم میلادی، از کشورشان عبور کرده و نامه‌ای را به خط خود بر پوست آهو در فلان منطقه نهاده که در آن زمان کتاب خانه شهر بوده است، اما بر اثر عوامل مختلف، کتاب خانه از بین رفته است. سپس به انگلیسی‌ها بگوید: می‌توانید چند متر بکنید تا بر کتاب خانه از بین رفته، دست یابید که در آن اسناد قابل قبولی است. می‌توانید فلان پرونده را باز کنید و نامه مرا بیابید و این، نسخه دوم آن است»<ref>[[سید سامی البدری|البدری، سید سامی]]، [[مهدی منتظر و سیر تاریخی و نشانه‌های ظهور (مقاله)|مهدی منتظر و سیر تاریخی و نشانه‌های ظهور]]، ص 177-182.</ref>.