آثار مکتوب امام علی: تفاوت میان نسخهها
جز
جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته == == منابع ==' به '== منابع =='
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
جز (جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته == == منابع ==' به '== منابع ==') |
||
خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
افزون بر این، مجموعه نامههای طولانی و مهمی از [[امیرالمؤمنین]] به یادگار مانده که بسیار در خور توجه است؛ مانند [[عهدنامه مالک اشتر]]<ref>نهج البلاغه، ن۵۳.</ref> و [[نامه]] حضرت به فرزندش [[امام حسن]]{{ع}}<ref>نهج البلاغه، ن۳۱.</ref> که [[شیخ صدوق]] برابر [[نقلی]] مینویسد: آن را به [[محمد]] معروف به [[ابن حنفیه]] نگاشته است<ref>شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج۳، ص۵۵۶ و ج۴، ص۳۸۴-۳۹۲.</ref>. [[کلینی]] نیز [[سند]] خود را به [[نامه]] [[محمد بن حنفیه]] ذکر کرده است<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۵، ص۳۳۷.</ref>. از دیگر [[نامهها]]، نامه به [[محمد بن ابی بکر]]<ref>ابن شعبه حرانی، تحف العقول، ص۱۷۶؛ ابواسحاق ابراهیم بن محمد ثقفی، الغارات، ص۱۴۳؛ شیخ مفید، الأمالی، ص۲۶۰-۲۶۹؛ شیخ طوسی، الأمالی، ص۲۵-۳۱، مجلس اول؛ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۶، ص۷۲؛ علیاکبر ذاکری، سیمای کارگزاران علی بن ابیطالب امیرالمؤمنین{{ع}}، ج۲، ص۲۲۲-۲۵۰، در این اثر نامه بازسازی شده و به صورت نامهای مفصل ارائه شده و به صورت مستقل نیز با عنوان تقوا و سیاست نشر یافته است.</ref>، نامه [[حضرت]] به [[شیعیان]]<ref>ابواسحاق ابراهیم بن محمد ثقفی، الغارات، ص۲۹۹؛ ابن قتیبه، الإمامة و السیاسه، ج۱، ص۱۷۴؛ ابن طاووس، کشف المحجه، ص۲۳۵؛ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۶، ص۹۴؛ محمدباقر مجلسی، بحار الأنوار، ج۳۳، ص۵۶۶. ما این نامه را از منابع مختلف بازسازی و با عنوان حکومت و سیاست منتشر کردهایم.</ref> و “کتاب دیات” یا اصل ظریف است که بخشنامه حضرت به کارگزارانش در باب دیات بوده<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۷، ص۳۳۰ و ۳۶۲؛ شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج۴، ص۷۵؛ شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ج۱۰، ص۲۹۵.</ref> و در مواردی از آن با تعبیر [[کتاب علی]]{{ع}} یاد شده است؛ همچنین نامه حضرت به [[کارگزار]] خود درباره دریافت [[زکات]] انعام<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۳، ص۵۳۹؛ شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ج۴، ص۹۵.</ref> که [[نجاشی]] از آن به عنوان [[کتاب]] [[ربیعة بن سمیع]] یاد کرده<ref>احمد بن علی نجاشی، رجال النجاشی، ص۷-۸.</ref> که با توجه به [[نقل]] کافی و [[تهذیب]] الأحکام محتمل است. وی [[عبدالله بن زمعه]] باشد<ref>ر.ک: علیاکبر ذاکری، سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین{{ع}}، ج۳، ص۲۷۳-۲۷۶.</ref> که در [[نهج البلاغه]]<ref>نهج البلاغه، ص۳۵۳، خ۲۳۲.</ref> از او یاد شده است.<ref>[[علی اکبر ذاکری|اکبر ذاکری، علی]]، [[درآمدی بر سیره معصومان در کتابهای چهارگانه شیعه (کتاب)|درآمدی بر سیره معصومان در کتابهای چهارگانه شیعه]]، ص ۱۰۰.</ref> | افزون بر این، مجموعه نامههای طولانی و مهمی از [[امیرالمؤمنین]] به یادگار مانده که بسیار در خور توجه است؛ مانند [[عهدنامه مالک اشتر]]<ref>نهج البلاغه، ن۵۳.</ref> و [[نامه]] حضرت به فرزندش [[امام حسن]]{{ع}}<ref>نهج البلاغه، ن۳۱.</ref> که [[شیخ صدوق]] برابر [[نقلی]] مینویسد: آن را به [[محمد]] معروف به [[ابن حنفیه]] نگاشته است<ref>شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج۳، ص۵۵۶ و ج۴، ص۳۸۴-۳۹۲.</ref>. [[کلینی]] نیز [[سند]] خود را به [[نامه]] [[محمد بن حنفیه]] ذکر کرده است<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۵، ص۳۳۷.</ref>. از دیگر [[نامهها]]، نامه به [[محمد بن ابی بکر]]<ref>ابن شعبه حرانی، تحف العقول، ص۱۷۶؛ ابواسحاق ابراهیم بن محمد ثقفی، الغارات، ص۱۴۳؛ شیخ مفید، الأمالی، ص۲۶۰-۲۶۹؛ شیخ طوسی، الأمالی، ص۲۵-۳۱، مجلس اول؛ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۶، ص۷۲؛ علیاکبر ذاکری، سیمای کارگزاران علی بن ابیطالب امیرالمؤمنین{{ع}}، ج۲، ص۲۲۲-۲۵۰، در این اثر نامه بازسازی شده و به صورت نامهای مفصل ارائه شده و به صورت مستقل نیز با عنوان تقوا و سیاست نشر یافته است.</ref>، نامه [[حضرت]] به [[شیعیان]]<ref>ابواسحاق ابراهیم بن محمد ثقفی، الغارات، ص۲۹۹؛ ابن قتیبه، الإمامة و السیاسه، ج۱، ص۱۷۴؛ ابن طاووس، کشف المحجه، ص۲۳۵؛ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۶، ص۹۴؛ محمدباقر مجلسی، بحار الأنوار، ج۳۳، ص۵۶۶. ما این نامه را از منابع مختلف بازسازی و با عنوان حکومت و سیاست منتشر کردهایم.</ref> و “کتاب دیات” یا اصل ظریف است که بخشنامه حضرت به کارگزارانش در باب دیات بوده<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۷، ص۳۳۰ و ۳۶۲؛ شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج۴، ص۷۵؛ شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ج۱۰، ص۲۹۵.</ref> و در مواردی از آن با تعبیر [[کتاب علی]]{{ع}} یاد شده است؛ همچنین نامه حضرت به [[کارگزار]] خود درباره دریافت [[زکات]] انعام<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۳، ص۵۳۹؛ شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ج۴، ص۹۵.</ref> که [[نجاشی]] از آن به عنوان [[کتاب]] [[ربیعة بن سمیع]] یاد کرده<ref>احمد بن علی نجاشی، رجال النجاشی، ص۷-۸.</ref> که با توجه به [[نقل]] کافی و [[تهذیب]] الأحکام محتمل است. وی [[عبدالله بن زمعه]] باشد<ref>ر.ک: علیاکبر ذاکری، سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین{{ع}}، ج۳، ص۲۷۳-۲۷۶.</ref> که در [[نهج البلاغه]]<ref>نهج البلاغه، ص۳۵۳، خ۲۳۲.</ref> از او یاد شده است.<ref>[[علی اکبر ذاکری|اکبر ذاکری، علی]]، [[درآمدی بر سیره معصومان در کتابهای چهارگانه شیعه (کتاب)|درآمدی بر سیره معصومان در کتابهای چهارگانه شیعه]]، ص ۱۰۰.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == |