ابی بن امیة بن حرثان بن اسکر کنانی: تفاوت میان نسخه‌ها

:«هنگامی که پرنده در وادی وج - [[سرزمین طائف]] - بر تخم‌های خود [[گریه]] می‌کند، من نیز کلاب - فرزندم - را فرا می‌خوانم».

برخی گفته‌اند فرزندان امیه، در [[زمان]] [[خلافت]] [[عمر بن خطاب]] به مدینه آمدند و در [[فتوحات]] زمان او شرکت کردند. امیه، وقتی مدت زیادی فرزندانش را ندید، از دوری آنان به شکوه [[شعر]] سرود. عمر [[فرزندان]] او را فراخواند و آنان را به ملازمت پدر [[فرمان]] داد<ref>ابن حجر، ج۱، ص۱۷۶ و ۲۶۵.</ref>. به قولی نیز [[عقل]] اُمیه در [[فراق]] این دو فرزند تباه شد<ref>ابن حجر، ج۵، ص۴۶۱؛ ر.ک: مدخل امیه شاعر.</ref>.<ref>[[رمضان محمدی|محمدی، رمضان]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «ابی بن امیة بن حرثان بن اسکر کنانی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص:۱-۲.</ref>

== منابع ==