ارتباط با شیعیان در سیره اهل بیت: تفاوت میان نسخه‌ها

[[امام حسن عسکری]]{{ع}} حتی گاهی از درون [[زندان]] و از طریق رابطان خاص برای [[شیعیان]] [[نامه]] می‌فرستاد و آنان را [[دلداری]] می‌داد. یکی از شیعیان به نام محمودی می‌گوید: خط [[امام حسن عسکری]]{{ع}} را دیدم که در [[زندان]] [[معتمد عباسی]] نوشته و از آنجا خارج شده بود. در آن [[نامه]] این [[آیه]] آمده بود: {{متن قرآن|يُرِيدُونَ لِيُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ}}<ref>«بر آنند که نور خداوند را با دهان‌هاشان خاموش کنند و خداوند کامل‌کننده نور خویش است هر چند کافران نپسندند» سوره صف، آیه ۸.</ref>.

[[امام]]{{ع}} که خود در زندان بود، با بیان این آیه، به [[شیعیان]] بیرون از زندان [[روحیه]] می‌داد و [[طاغوتیان]] را [[کافر]] می‌خواند و از این طریق، به شیعیان [[امید]] و [[اطمینان]] می‌بخشید که [[نور]] [[خدا]] خاموش شدنی نیست<ref>محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، ج۵، ص۳۱۴.</ref>.<ref>[[محمد ملک‌زاده|ملک‌زاده، محمد]]، [[سیره سیاسی معصومان در عصر حاکمیت جور (کتاب)|سیره سیاسی معصومان در عصر حاکمیت جور]]، ص ۱۳۶.</ref>

== منابع ==