استخاره در معارف دعا و زیارات: تفاوت میان نسخه‌ها

# [[اقرار]] به اینکه [[قضای الهی]] جز خیر برای [[انسان]] نیست: «بار خدایا.... دلم را اطمینانی چنان بخش که به پشتوانه آن اقرار کنم که قضای تو جز به خیر و [[نیکی]] روان نگشته است»<ref>نیایش سی و پنجم.</ref>.

# [[رضایت]] به آنچه خدا خیر ما را در آن می‌داند: «خداوندا، [[ناخشنودی]] ما را از قضای خود به خشنودی بدل فرمای و هر حکم تو را که دشوار می‌شماریم بر ما آسان گردان... تا در گزاردن هر کار که [[فرمان]] داده‌ای در آن شتاب ورزیم درنگ نکنیم و در هر کاری که خواسته‌ای درنگ کنیم شتاب نورزیم و آنچه را که تو [[دوست]] می‌داری ناخوش نینگاریم و آنچه را که تو ناخوش میداری [[اختیار]] نکنیم»<ref>نیایش سی و سوم.</ref>.<ref>شهود و شناخت، حسن ممدوحی کرمانشاهی، ج۳، مؤسسه بوستان کتاب، چاپ چهارم، ۱۳۸۸؛ الصحیفة السجادیة الکاملة، مع الدلیل الموضوعی و المعجم اللغوی و الفهارس، علی انصاریان، سفارة الجمهوریة الاسلامیة الایرانیة بدمشق، ۱۴۱۹ ه‍؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، چاپ ششم، ۱۳۸۵ ش؛ الکافی، محمد بن یعقوب بن اسحاق کلینی، بیروت، چاپ چهارم، ۱۴۰۱ ه‍؛ لسان العرب، ابن منظور مصری، بیروت، دار صادر، چاپ اول ۱۴۱۰ ه‍. ق.</ref>.<ref>[[علی باقری‌فر|باقری‌فر، علی]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «استخاره»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۴۲.</ref>

== منابع ==