محل سکونت امام مهدی در غیبت کبری کجاست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

== پاسخ نخست ==

[[پرونده:136863.JPG|بندانگشتی|right|100px|[[خدامراد سلیمیان]]]]

«[[غیبت کبرا]]، به مدت زمان [[پنهان‌زیستی]] [[حضرت مهدی]]{{ع}} گفته می‌شود که با [[وفات]] واپسین [[نایب خاص]] در سال ۳۲۹ ق آغاز و همچنان ادامه دارد و فقط [[خداوند متعال]] است که پایان آن را می‌داند. این دوران، ویژگی‌های خاصی دارد که آن را به طور کامل از [[دوران غیبت صغرا]] متمایز می‌سازد. از این ویژگی‌ها، کامل شدن [[غیبت]] آن [[حضرت]] است. همان‌گونه که [[پنهان‌زیستی]] [[حضرت مهدی]]{{ع}} در این دوران به کمال می‌رسد و [[نیابت]] و [[سفارت]]، همانند [[دوران غیبت صغرا]] وجود ندارد، [[محل زندگی]] آن [[حضرت]] نیز نامشخص‌تر می‌شود. در این دوران است که هرگز نمی‌توان به طور قطع مشخص کرد آن [[حضرت]] کجا [[زندگی]] می‌کند. البته [[روایات]] در این‌باره به محل‌های گوناگونی اشاره کرده‌اند که برخی از آنها از این قرارند:

| تصویر = 13681056.jpg

| پاسخ‌دهنده = سید جعفر موسوی‌نسب

« محل سکونت حضرت در [[غیبت کبری]]؛ به استناد برخی [[روایات]] [[امام مهدی|امام عصر]] {{ع}} در همه‌‌‌جا [[حضور]] پیدا میکند و یوسف‌‌‌وار به‌طور ناشناس در بین [[مردم]] رفت و آمد می‌کند و بر فرش [[مردم]] قدم می‌گذارد در حالی که [[مردم]] او را نمی‌شناسند<ref>بحار، ج ۵۲، ص ۱۵۴.</ref>.

| تصویر = 11130.jpg

| پاسخ‌دهنده = محمد جواد مروجی طبسی

«'''دوران [[غیبت کبری]]''': [[امام صادق]] {{ع}} به [[ابوبصیر]] فرمود: {{عربی|"وَ نِعْمَ الْمَنْزِلُ طَيْبَةُ"}}<ref>همان، ص ۱۵۳.</ref>؛ [[علامه مجلسی]] فرمود: "همین جمله دلالت می‌کند که آن حضرت بیشتر در [[مدینه]] و اطراف آن می‌باشد"<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۵۸.</ref>. [[امام باقر]] {{ع}} به [[کوه طوی]] اشاره فرمود<ref>تفسیر عیاشی، ج ۲، ص ۵۶.</ref>. با این وجود، هیچ کس محل سکونت او را نمی‌داند<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۵۳.</ref>.