بر اساس آیه مودت وجوب محبت چگونه بر امامت امام علی دلالت می‌کند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها
بر اساس آیه مودت وجوب محبت چگونه بر امامت امام علی دلالت می‌کند؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۶ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۶:۴۰
، ۶ ژانویهٔ ۲۰۲۲جایگزینی متن - '. ::::::' به '. '
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-]]]] :::::: +]]]] )) |
جز (جایگزینی متن - '. ::::::' به '. ') |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
[[عصمت]]، از دو جهت مستلزم [[امامت]] است: یکی از این جهت که [[اطاعت از معصوم]] [[واجب]] و [[مخالفت]] با او [[حرام]] است، و کسی که دارای چنین مقامی باشد که اطاعتش به صورت مطلق واجب و مخالفت با او به صورت مطلق حرام باشد، [[امام]] خواهد بود. و دیگر این که عصمت [[شرط امامت]] است، و چون در میان [[صحابه]]، غیر از [[امیرالمؤمنین]]، [[فاطمه زهرا]]، [[امام حسن]] و [[امام حسین]]{{ع}}، کسی دارای [[مقام عصمت]] نبود، بنابراین امامت آنان منتفی خواهد بود و امیرالمؤمنین{{ع}} که واجد صفت عصمت بوده است، امام [[امت اسلامی]] پس از [[پیامبر اکرم]]{{صل}} بوده است<ref>{{عربی|وجوب المودة يستلزم وجوب الطاعة، لان المودة انما تجب مع العصمة، اذ مع وقوع الخطا منهم، يجب ترك مودتهم، كما قال تعالى {{متن قرآن|لَا تَجِدُ قَوْمًا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ يُوَادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلَوْ كَانُوا آبَاءَهُمْ أَوْ أَبْنَاءَهُمْ أَوْ إِخْوَانَهُمْ أَوْ عَشِيرَتَهُمْ}} و غيرهم ليس بمعصوم اتفاقا، فعلى و ولداه الأئمة}}. حق‌الیقین، شبر، ج۱، ص۲۷؛ احقاق الحق، ج۳، ص۲۳.</ref>. | [[عصمت]]، از دو جهت مستلزم [[امامت]] است: یکی از این جهت که [[اطاعت از معصوم]] [[واجب]] و [[مخالفت]] با او [[حرام]] است، و کسی که دارای چنین مقامی باشد که اطاعتش به صورت مطلق واجب و مخالفت با او به صورت مطلق حرام باشد، [[امام]] خواهد بود. و دیگر این که عصمت [[شرط امامت]] است، و چون در میان [[صحابه]]، غیر از [[امیرالمؤمنین]]، [[فاطمه زهرا]]، [[امام حسن]] و [[امام حسین]]{{ع}}، کسی دارای [[مقام عصمت]] نبود، بنابراین امامت آنان منتفی خواهد بود و امیرالمؤمنین{{ع}} که واجد صفت عصمت بوده است، امام [[امت اسلامی]] پس از [[پیامبر اکرم]]{{صل}} بوده است<ref>{{عربی|وجوب المودة يستلزم وجوب الطاعة، لان المودة انما تجب مع العصمة، اذ مع وقوع الخطا منهم، يجب ترك مودتهم، كما قال تعالى {{متن قرآن|لَا تَجِدُ قَوْمًا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ يُوَادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلَوْ كَانُوا آبَاءَهُمْ أَوْ أَبْنَاءَهُمْ أَوْ إِخْوَانَهُمْ أَوْ عَشِيرَتَهُمْ}} و غيرهم ليس بمعصوم اتفاقا، فعلى و ولداه الأئمة}}. حق‌الیقین، شبر، ج۱، ص۲۷؛ احقاق الحق، ج۳، ص۲۳.</ref>. | ||
'''اشکال''': [[وجوب محبت اهل بیت پیامبر]]{{صل}} به صورت مطلق، از آن جهت است که آنان منتسب به [[پیامبر]] می‌باشند، لذا با [[معصوم]] نبودن آنان منافات نخواهد داشت. | |||
'''پاسخ''': انتساب به پیامبر{{صل}}، عموم [[خویشاوندان]] آن [[حضرت]] را شامل می‌شود، در حالی که [[آیه]] {{متن قرآن|الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى}}، چنان که در [[روایات]] تصریح شده، عمومیت ندارد، بنابراین، [[وجوب]] [[مودت]] مطلق آنان، به خاطر ویژگی [[شخصیت]] و [[برتری]] خود آنان است؛ آنان - چنان که پیش از این بیان شد- کسانی‌اند که از نظر [[کمال وجودی]] و تعالی [[معنوی]]، در افق کمال و تعالی وجودی و معنوی پیامبر{{صل}} قرار دارند، و همانند [[رسول اکرم]]{{صل}} از ویژگی عصمت برخوردارند، به همین جهت، [[محبت]] آنان در خور آن است که به منزله [[اجر]] [[رسالت پیامبر]]{{صل}} به شمار آید. | '''پاسخ''': انتساب به پیامبر{{صل}}، عموم [[خویشاوندان]] آن [[حضرت]] را شامل می‌شود، در حالی که [[آیه]] {{متن قرآن|الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى}}، چنان که در [[روایات]] تصریح شده، عمومیت ندارد، بنابراین، [[وجوب]] [[مودت]] مطلق آنان، به خاطر ویژگی [[شخصیت]] و [[برتری]] خود آنان است؛ آنان - چنان که پیش از این بیان شد- کسانی‌اند که از نظر [[کمال وجودی]] و تعالی [[معنوی]]، در افق کمال و تعالی وجودی و معنوی پیامبر{{صل}} قرار دارند، و همانند [[رسول اکرم]]{{صل}} از ویژگی عصمت برخوردارند، به همین جهت، [[محبت]] آنان در خور آن است که به منزله [[اجر]] [[رسالت پیامبر]]{{صل}} به شمار آید. | ||
'''اشکال''': وجوب مودت ذوی القربایی که در [[آیه شریفه]] مقصودند، اگر چه مطلق است، ولی با [[دلایل عقلی]] و [[نقلی]] دال بر [[حرمت]] [[محبت]] [[گناه]] و گناه کار، [[مقید]] می‌گردد، یعنی [[مودت]] آنان به مواردی که گفتار و رفتارشان برخلاف [[دستورات الهی]] نباشد (در غیر [[معصیت]]) اختصاص دارد. بنابراین، [[آیه شریفه]] بر [[عصمت]] آنان دلالت نمی‌کند. | |||
'''پاسخ''': این مطلب به ذوی القربای [[پیامبر]]{{صل}} اختصاص ندارد، بلکه عموم [[مؤمنان]] را شامل می‌شود؛ زیرا مودت [[ایمانی]] عمومیت دارد، و مودت هر [[انسان]] با ایمانی از آن حیث که دارای [[ایمان]] است و نیز مودت او در خصوص اقوال و [[افعال]] خوب او [[واجب]] است. بنابراین، محبت ذوی القربای پیامبر{{صل}} که در آیه شریفه {{متن قرآن|الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى}} مقصودند، هیچ‌گونه قید و شرطی ندارد، و آن، جز با عصمت آنان، معقول و [[مشروع]] نخواهد بود<ref>[[علی ربانی گلپایگانی|ربانی گلپایگانی، علی]]، [[امامت اهل بیت (کتاب)|امامت اهل بیت]]، ص ۱۴۲.</ref>.(...) | '''پاسخ''': این مطلب به ذوی القربای [[پیامبر]]{{صل}} اختصاص ندارد، بلکه عموم [[مؤمنان]] را شامل می‌شود؛ زیرا مودت [[ایمانی]] عمومیت دارد، و مودت هر [[انسان]] با ایمانی از آن حیث که دارای [[ایمان]] است و نیز مودت او در خصوص اقوال و [[افعال]] خوب او [[واجب]] است. بنابراین، محبت ذوی القربای پیامبر{{صل}} که در آیه شریفه {{متن قرآن|الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى}} مقصودند، هیچ‌گونه قید و شرطی ندارد، و آن، جز با عصمت آنان، معقول و [[مشروع]] نخواهد بود<ref>[[علی ربانی گلپایگانی|ربانی گلپایگانی، علی]]، [[امامت اهل بیت (کتاب)|امامت اهل بیت]]، ص ۱۴۲.</ref>.(...) | ||